Het Grote Lange Hoogland Interview
door: Arthur van Amerongen
Ome Rob werd heel oud en dat moest gevierd worden met Wein, Weib, Gesang en een nieuw boek, dat heel verrassend De Oude Hoogland als titel draagt. Daarom een exclusief interview met de mediaschuwe Vriendelijke Reus van Alkmaar.
Hoogland: Ik zal blij zijn als het erop zit, na 22 november. Misschien komt het doordat ik al zo lang meeloop, maar ik heb het helemaal gehad met de verkiezingscampagne. Ik heb er 1001 meegemaakt en ondanks de vele nieuwe gezichten zijn het steeds weer variaties van hetzelfde liedje, al lijken we Goddank verlost van de clichébeelden waarop PvdA’ers op bijvoorbeeld de Albert Cuypmarkt rode rozen lopen uit te delen. Onder Wouter Bos gebeurde dat nog, als ik het mij goed herinner. Is die samenwerking met GroenLinks toch nog ergens goed voor. Het is zo saai allemaal. Zo voorspelbaar, zo van tevoren door de campagneteams uitgedacht en uitentreuren geoefend met rollenspelletjes en zo. En dan ruziën ze er zogenaamd lekker op los, zoals deze week bij dat verkiezingsdebat bij SBS6, waarbij Geert Wilders zich weer ouderwets onderscheidde omdat hij nu eenmaal veel meer risico’s kan nemen.
Let op: de PVV gaat hoger scoren dan de peilingen aangeven. Een van de redenen is de terreuraanval van Hamas op Israël.
Prolofobie? Ome Roon op #1 bij Google
Over haat aan het proletariaat
Prolofobie. We hadden er nog nooit van gehoord. En geen idee waarom we het woord nog niet bedacht hadden. En nu gaat Ronald Plasterk ermee aan de haal, in zijn Televaag-column. Wij dat woord googlen, staat Ome Roon bovenaan in Koekel! En op plek #3 Kleis Jager, die het woord tien jaar geleden al muntte. Prolofobie = (samengevat) WIE ZIJN DIE MENSEN? D66 is prolofoob, GroenLinks is prolofoob, zo'n beetje alle ambtenaren op alle ministeries zijn prolofoob. De NPO is prolofoob. De MSM is prolofoob. Afpakjesdag is een bekend prolofoob feest. Feeststol is een prolofoob taartje. Energiebelasting en gasprijzen zijn prolofoob. Sander Schimmelpennick is een prolofoob (hij scheet 7 kleuren stront in de Schilderswijk gisteravond, prololol). Als prolofoben op vakantie gaan, noemen ze dat reces, en als prolofoben dan toch aan lager wal geraken en aan de uitkering moeten, dan heet dat wachtgeld. Ome Roon, bedankt voor alles.
Van Eva. Voor het proletariaat. Graties.
Bewaarscreenie, voor Ome Roon
Maar Parool-columnist wat doet u nu?
Is maar een voorbeeld he
Amsterdam-Noord-chroniqueur en rapper Massih Hutak stoot (hejo) wekelijks een schrijfseltje in Het Parool en dan gaat het vooral over hoe hipsters, yuppen en andere gentrificatiebevorderende volkeren 'zijn' Amsterdam afpakken. Maaaarrrrrr deze eentrucspony blijkt veel meer kaarten in zijn mouw te hebben, zoals het agressief en op een nogal porneauxgrafische manier benaderen van vrouwen op Instagram. Dat lezen wij dan weer op Twitter dus dan zal het wel gewoon waar zijn. Het is maar een voorbeeld he. MAAR PAROOL-COLUMNIST!!! WAT DOET U NU?
Eerste Telegraaf-column Plasterk is een treinramp
Echt heel erg slecht
Het zat eraan te komen. Ome Roon, jarenlang gevangen in een rood keurslijf en als politiek pensionado bevrijd door de rode pillen, gaat als collega van onze ome Rob aan de slag bij de krant van woker Nederland. Plasterk zat op Twitter al enige tijd wat bomen om te zagen over de klimaatplannen en als je dan ook nog een beetje statuur hebt staat er vanzelf een Basiswegbobo met een dikke worst voor je neus. Nee wacht, voor je neus, met een dikke worst. Hoe dan ook, de eerste column van Plasterk in de Belgische krant is geen beste.
Los van een fout in een van de hoofdonderwerpen van de column (de Matthäus-Passion, Plasterk vergeet het koppelteken, of hij moet schrijven: Matteüspassie), afgrijselijk geformuleerde zinnen ("Maar vandaag is een dag van bezinning en van herinnering" - AAARGH), de volstrekte willekeur in interpunctie ("Ze zeiden: Bijbelteksten zijn verhalen die je in die tijd moet zien. Ze zeiden dit zijn mysteries, wij begrijpen ze ook niet allemaal"), de quatsch ("Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog gaat Nederland op Goede Vrijdag niet massaal naar de Matthäus Passion" - met enkele tienduizenden bezoekers in het hele land is dat moeilijk massaal te noemen), de schromelijke overdrijvingen ("eindeloos veel amateurkoren" - 174 uitvoeringen in totaal), de aannames ("er kunnen coronavirussen in tranen zitten" - zeer onwaarschijnlijk, aldus een wetenschappelijke studie) een inhoudelijk verschrikkelijk slappe hap, met als bindmiddel zeventien keer het woordje 'ik'.
Dat de ouders van Plasterk gelovig waren, hij nu niet meer, het verhaal van Jezus is onderdeel van ons allemaal, het zijn rare tijden, toch een zalig Pasen, doei. There we fixed it, achthonderd woorden Plasterk teruggebracht tot één zinnetje. Nou ja, laten we 'm een kans geven. Hij belooft namelijk veel goeds. Columns over de coronacrisis, bijvoorbeeld, en daar zaten we nou nèt op te wachten. Voorts: columns over 'de terecht rechte rug van minister Hoekstra tegen een transferunie'. Helaas pik, ingehaald door de actualiteit. Desalniettemin. Houd de rug terecht recht, Plasterk. Zalig Pasen ouwe.
Column juf Rotterdam-Zuid: 'Ik word dagelijks kankerjuf/kankerwijf genoemd en dood gewenst'
Lieve juf Bianca, wat doe je jezelf in godsnaam aan. Er is een lerarentekort en scholen waar kinderen wel leuk zijn staan om je te springen.
ONTLUISTERENDE column vandaag in de enige krant die we vertrouwen namelijk Groot Vlaardingen. Want dit is blijkbaar het resultaat als brave speciaal onderwijs-schrijfjuffen één keer een column-workshop bij AD-columnist Carrie Jansen volgen. Dan is het hek dus echt van de dam:
"Ik voorkom dat Alfred en Mohamed elkaar het ziekenhuis in trappen. Gewoon, door er tussen te staan. Dat het gestrekte been van Alfred mij op mijn enkels raakt, neem ik voor lief. Of op zijn minst, ik ben eraan gewend geraakt. Het is normaal. Ik kijk er simpelweg niet meer van op. Just another day. Meerdere keren per dag krijg ik te horen dat ik een kankerjuf ben. Of wijf. Kankerwijf. Ik moet vooral doodgaan. Bij voorkeur zo snel mogelijk. Als het even kan dan ook graag aan kanker. Ik slik. Ik tel. Ik ga door. Drie jongens vechten elkaar door de klas. Ze belanden plots achter mijn bureau. Ik schrik. Ik hef mijn arm op en duw. Ja, ik duw. Een paar dagen later zal blijken dat ik bij het schoolhoofd moet komen. Er ligt een klacht."
Nou, Bi, wij vinden je vooral een topwijf en vinden dat je moet doorgaan. Maar niet op die school, want dan is dát op slapen na 4/5 van je leven. Jongens, graag in de comments wat steunende woorden, en vertel die beste juf vooral even dat ze écht beter verdient en gewoon d'r spullen moet pakken. Ze heeft trouwens ook een sympathiek eigen blog Morgenblond.
Gewipte Volkskrant-columnist heeft eigen hashtag
#Justice4Rene
Opmerkelijk medianieuws. Op sociale media is een shout-out actie gaande voor René Cuperus, de vorige week ontslagen Volkskrant-columnist. Mensen steken met #Justice4Rene een hart onder de riem van de buitengewipte sociaaldemocraat, die bijna 10 jaar lang columns schreef voor de Volkskrant.
Cuperus - een PvdA-er die soms best wel verstandige dingen zei, werd door de nieuwe hoofdredactie van de kwaliteitstabloid mordicus omgevolkt voor de linkselitaire NPO-sweetheart Sander Schimmelpennick - nam vorige week met een treinramp van een column afscheid van de krant. In die exit-column fulmineerde Cuperus er nogal op los tegen The Post Online, DDS, Jan Dijkgraaf, GeenStijl en sociale media ("voertuigen van haatdragendheid en persoonlijke belediging"). Maar het is diezelfde *kuch* 'haatdragende' sociale media die nu een sympathieke actie voor Cuperus is gestart via #Justice4Rene.
Schimmelpennick, die naar het schijnt ook nog hoofdredacteur is van het poenerige zakenblaadje Quote maar die vooral deuren van het Mediapark platloopt met van BNR gejatte tv-formatjes, wordt door de Volkskrant omschreven als iemand met "frisse ideeën en een onafhankelijke geest". Hetwelk suggereert dat Cuperus een muffe apenlul was, die deed wat hem door het partijbureau was opgedragen. Iets wat we bij de GeenStijl met klem kunnen ontkrachten. Nog niet zo lang geleden vertelde Cuperus aan GeenStijl - onder het genot van een koude pils - dat het "goed was dat wij er waren" en wij vonden hetzelfde van hem. Meer steunbetuigingen aan het adres van Cuperus leest u bij #Justice4Rene.
PS: Ook Thierry Baudet-horzel Chris Aalberts, die vorige maand nog op het tuinfeest van GroenLinks-kamerlid Laura Bromet door de aanstaande Volkskrant-hoofdredacteur Pieter Klok werd benaderd voor een column, begrijpt de keuze voor Schimmelpennick niet.
Ebru Umar over Humberto Twan - Waar is Dionne?
Oebroe over de miljoenentransfer van Twan Hyves
Geen hond die kan uitleggen waarom het oplezen van een autocue door een NPO m/v een salaris van minimaal 180.000 euro rechtvaardigt, maar hey: kudo’s als je het binnenharkt. Zeker als je dat doet met een Limburgs accent. Wie zegt dat we discrimineren in Nederland?
Toch ff de genderkaart: waarom niet Dionne Stax? Als je Humberto dan al zonodig moet vervangen, doe het dan goed. Afgezien van heerlijke genoegdoening over een affaire waar iedereen een mening over had maar niemand bij RTL over sprak, is algemeen bekend dat als het schip zinkt, je er net zo goed wél een vrouw op kunt zetten. En na alle commotie over Humberto's midlifesnoepje zou heel Nederland kijken. Want Dionne. Maar nee. Het moest natuurlijk de saaiste man van presenterend Nederland worden. De man die het levende bewijs is dat het vak van presentator wordt overschat. O nee sorry. Autocue oplezen is een vák.
Trouw gooit columnist (blank, man, oud) onder de deugbus. Columnist lucht hart in bazencolumn
Ger Groot is columnist filosofie bij Trouw. Trouw vindt Ger te blank. Nee, Trouw vindt Ger te wít. Sterker nog, de hele filosofie is te wit. Trouw vindt Ger te vrouwonvriendelijk. Trouw vindt Ger te oud. Trouw vindt Ger te mannelijk. Arme Ger.
Nu vraagt Ger zich in zijn column af waarom hij in godsnaam nog tweewekelijks een column zou aanleveren voor die dooie boom. Over diversiteitsofficieren. Over witten. Over blanken. Over witte hegemonie en witte privilege. Over 'het enthousiasme waarmee deze krant de afschaffing van elk verleden vanuit Amerika binnenhaalt'. "Veel zal dit getut-tut niet uithalen tegenover de gekte waarmee de academische filosofie lijkt te bewijzen hoe frivool en dus irrelevant zij wel niet kan zijn. Zij gaat, zoals altijd, mee met haar tijd – en onze tijd is er een van sectarisme, particuliere waarheden, groeps- en rasdenken en nieuw opgeworpen scheidslijnen. Trouw lijkt het allemaal prachtig te vinden – maar ik vraag me af wat ik eigenlijk nog op haar filosofiepagina doe." Stay strong, Gerrie. (En lezen kan ook hier.)