Arme Nelson Willem

"Iedereen snapt wat er werkelijk aan de hand is", verklaart Willem Engel vanuit de voetsporen van Nelson Mandela zijn isolatiecel, waarin hij naar eigen zeggen niet kan dansen maar waar iedereen wel heel aardig is voor hem. Raar, het was toch een dictatuur? Je kan er uiteraard van alles van vinden dat een particuliere kruisridder met een twitteraccount een collectieve aangifte heeft gecrowdfund, maar ja, dan lees je weer een beetje rond op de bronpagina van bovenstaande animatie - die volgens het bekende onderzoeksplatform RTV Rijnmond de echte stem van Engel bevat - en dan denk je: het hoefijzer is al lang een cirkel, een soort platte aarde zo je wil, die draait op zijn eigen magnetische storing van breingolven in een eigen universum. In de comments op Potkaars gaan gedachten uit naar de agenten die Engel hebben gearresteerd. "Wat gaat er om in die hoofden? Werken in een land dat door landverraders in opdracht van het WEF wordt bestuurd? Armzalige judaspenningen ontvangen voor collaboratie met een fascistisch regime?" Wij willen alleen maar weten: is er al een NFT beschikbaar van de animatie of moeten we daarvoor straks later vandaag een aankondiging van Baudet lezen op De Dagelijkse Steunhalvezool en MOGEN WE AL BIER PLEASE?

MONUMENTAAL PAND

Ja weet je, je kan wel huizenprijzen dit, zieke markt dat, hoe moeten dat dan met starters zus en waarom kan Hugo de Jonge niks zo, maar als je dit ziet dan denkt ieder verstandig mens toch gewoon: zwijg en neem mijn geld? Een bed, ín de keuken. HET BESTE VAN TWEE WERELDEN, tevreden verenigd als Rusland en het Westen na de Val van de Muur. Enerzijds heb je een bed, om in te slapen, wat een fantastische staat van zijn is. Anderzijds de keuken, waar je meestal je bier bewaart op een koude plek naast diverse opeetdingen. Allemaal binnen handbereik. Televeetje aan de muur tegenover je, Netflix 'n chill voor nog geen zes ton en als je dan toch per se even de benen wil strekken, ligt het Vondelpark onder je raam. Het leven uitgespeeld en dat binnen de marges van 37 vierkante meter. Zwijg, en neem ons geld!

De Profeet van Molenbeek is op bedevaart voor Safari Eurabia. Ook in het Duitse Dusseldorp is het postmoderne eindtijd wat de klok slaat. Hoeren&soara's, en lekker veel kiekjes

Zo zit je in een Duitse trein lekker te genieten van een mok slappe Jacobs Bohnenkaffee en de Bild-Zeitung, zo word je aan reepjes gereten door een Syrische baardmans die allahoe akbar roept. Dat overkwam vier reizigers vorig jaar november in de ICE tussen Regensburg en Nürnberg. Verwarde man, verwarde man, riepen alle media braaf. Der Tagesschau wist al vijf minuten na de aanslag dat de beste man overduidelijk aan schizofrenie leed en dat dit akkefietje niets maar dan ook niets met de islam te maken had. 

In 2016 deed Der Tagesschau de gruwelijke moord op een 17-jarige studente in Freiburg - door een Afghaan die eerder in Griekenland al wegens moord veroordeeld was - af als fait divers en daarom hoogstens interessant voor een regionaal krantje. Omwille van de Willkommenskultur worden islamitische terreuraanslagen door de Duitse staatsmedia het liefst meteen in de doofpot gestopt maar dankzij internet is dat onmogelijk.  

De Duitse media zijn net zo politiek correct en laf als de Belgische. Zo werd de dodelijke aanslag op het Joods Museum in Brussel, op 24 mei 2014, door de landelijke media in eerste instantie afgedaan als een incident, de gebruikelijke reflex in Belgikistan als het om overduidelijk islamitisch geïnspireerd geweld gaat. Een moslima schreef op de website van een van de dagbladen: "Moslims doen zoiets walgelijks en lafs niet, dit moet daarom wel het werk van de Mossad zijn of van neonazi’s."

De aanslag vond op zaterdag plaats, een dag voor de Belgische verkiezingen. Tot de stembussen dicht gingen op zondag, bleven de autoriteiten verkondigen dat het niet zeker was dat het om een aanslag ging. Stel je toch eens voor dat de dader wellicht een mohammedaan is, dan speel je rechts in de kaart!

Wellicht was het wel een interne afrekening in het Joods milieu, werd her en der gesuggereerd. En mocht het stomtoevallig toch om een aanslag gaan, dan was nog lang niet bewezen dat die aanslag een antisemitisch karakter had, misschien was het een vergisaanslag en was het eigenlijke doelwit een homofiele antiquair, even verderop in de Minimenstraat. Mohammedaanse websites waren er van overtuigd dat het om een aanslag van de Mossad ging, bedoeld om de islam in een kwaad daglicht te zetten. Diezelfde websites waren en zijn er ook van overtuigd dat de Islamitische Staat een duivelse uitvinding van het zionisme en de Mossad was en dat de kalief een jood was. 

Pas een etmaal na de aanslag, op exact het moment dat de stemlokalen sloten, kwam de federale politie met waardeloze beelden van de bewakingscamera’s. Uiteindelijk bleek de dader een Frans/Noord-Afrikaanse crimineel te zijn, Mehdi Nemmouche uit Roubaix, die in de gevangenis vroom was geworden en in Syrië een spoedopleiding koppensnellen had gevolgd: het bekende verhaal. De arme schat kreeg levenslang.

Ik ben benieuwd hoe lang ICE-slasher Abdelrahman A. moet gaan schoffelen in Duitse plantsoenen. Na een grondig, maandenlang durend onderzoek door een team gewichtige psychiaters blijkt nu dat de knul warempel tóch een ordinaire islamitische moslimterrorist is, iets wat iedereen die op Twitter zit natuurlijk al vanaf dag 1 wist. Abdalrahman’s hele woonst was tot de nok gevuld met IS-propaganda maar kennelijk vonden de deskundigen dat in eerste instantie geen aanwijzing.

Goedenavond vanaf de 23e verdieping

Op het moment dat wij de menukaart voor dit Stamcafé schrijven drinken we gemalen ontwaakboontjes en hebben we nog weinig weet van de waan van de dag die onze toetsenborden van de rulle stranden van het dagelijks leven zal scheppen. Maar op het moment dat u dit leest, weten wij wel waar we zijn: in het Okura Hotel te Amsterdam, waar we met de vele liften in de lobby scoobydoo'en tussen de bar op de 23e verdieping - met prachtige skyline views op een stad die ondanks z'n bestuur, straatvuil en bevolking toch altijd schitterend is gebleven - en de Japanner op een lagere verdieping. Harakiri is altijd een optie bij een weblog dat leeft bij de gratie waan van de dag, maar vandaag is het teppanyaki. We overleefden corona (commercieel gezien, qua gezondheid was het vooral een naar griepje), deze week versloegen we de staat in de rechtbank, we worden binnenkort 19 lentes jong (de 18e vierden we des doods in het Recente Abnormaal) en het gaat - niet in de laatste plaats dankzij u, de lezerT - uitstekend met de GeenStijl. Dus de boys (m/v) van Magenta BV zijn eindelijk weer eens de hort op. Heden proosten jullie allen op ons, zogezegd, en daar zijn wij u dan ook zeer erkentelijk voor. Alhier is het vanavond zelfbediening, u weet waar het staat & laat het u smaken. Ober-san, nog een rondje sake voor de stijllozen!

Het was tóch de vvd, volgens hun eigen huisblaadje

Positie Omtzigt: Functie Elders - het dieptepunt van een coalitie die nog gevormd moest worden - is alweer een jaar geleden en nog steeds ligt de dader op het kerkhof van Vak K. Algemeen wordt aangenomen dat Kajsa Ollongren (samen met Wopkius Pilatus en lepe vogel Wouter Koolmees plus Tamara van Ark) de aanstichters van het parlementaire affront tegen Pieter Omtzigt zijn, maar kwade tongen maken zich los in de wandelgangen van de Apenrots. Tegenover Wouter de Winther wordt "flinke frustratie" geuit door "betrokkenen" en deze hele column (*kuch*) leest alsof D66'ers met de takkenbezem van Sigrid Kaag het stof dat op hen is neder gedaald, terug naar de vvd proberen te vegen. Want niet Formateur Ollongren zou de hoofdschuldige zijn, maar senaatsfractievoorzitter Annemarie Jorritsma. Dat hele functie elders komt uit haar Qooker koker illegale waterpomp: "[Jorritsma] zou tijdens haar verkennende ronde hebben gefilosofeerd over een functie elders voor toenmalig CDA-Kamerlid Pieter Omtzigt. De VVD’er had er naar verluidt een ‘uitgesproken mening’ over, ging er ‘vrij lang op door’ en zat er over ‘op de praatstoel’." Wij ruiken een verband met de lezing van Omtzigt in Gouda, twee weken terug, waarin hij expliciet nog eens naar Ollongren verwees, en deze reactie via de band van de Basisweg in de kolommen van De Winther. Schuld van Jorritsma zelf, die afgelopen vrijdag de eer naar zich toe probeerde te trekken van een formatie die ze in 1 dag had kunnen regelen, als alle andere informateurs maar een functie elders hadden gehad...

Iedereen is communistisch constant lam

Op internet is een PDF'je opgedoken met wat lijkt op de talking points voor de aankomende ALV van de afscheidingsbeweging ROOD, Socialistische Jongeren. We hebben het niet roodgecheckt doodgecheckt want voor ons is het ook maandag en wij zijn in het weekend net zo goed niet nuchter. ROOD was eerst van de SP en is nu van zichzelf, want ruzie. (Ook een soort Mediahuis versus GS, trouwens, maar dan anders.) Met een handjevol leden (ongeveer 1000, volgens de PDF, dat doen wij dan wel weer veel beter) willen ze "bouwen aan de beweging die de basis vormt voor de machtsovername van de arbeidersklasse en uiteindelijk zal leiden tot emancipatie van de mensheid als geheel." Aldus pagina 4 en ook dat sluit soort van aan op onze langjarenplannen voor Wereldheerschappij. Op pagina 38 echter, staat waarom het voor ROOD nogal lastig wordt. Zie boven. Iedereen is de hele dag aan het blowen en hoewel socialisme natuurlijk het best gedijt bij opgelegde groepsdruk, ga je geen enkele revolutie winnen als je zo stoned als een pak koffie over Lenin zit te mijmeren op het internet. En geld hebben ze ook al niet, want dat steken ze kennelijk liever in cannabis dan in communisme. Toch wel geruststellend dat ons roze marktmodel nog altijd beter werkt dan hun rode ideaal. Biertje, iemand?

Wel heb je OOIT...

Om ene Guy Verhofstadt op het Maidanplein te citeren: "WE HAVE WON". Een dubbelslag, zelfs: De rechter heeft gevonnist dat het verzet dat de Staat via de landsadvocaat had ingediend tegen openbaarmaking van Afghanistan-documenten, ongegrond is verklaard. Hij zegt dus dat de Staat onderhand eens op moet schieten met die openbaarmaking. Daarnaast wijst de rechter een kort geding van de Staat af, waarin ze de procedure wilden opschorten omdat het allemaal "moeilijk moeilijk" zou zijn om op tijd te openbaren. De drammerigheid van een overheid die zich niet aan de wet houdt en dat wil blijven doen, trok hij niet en daarmee heeft de rechter dus tweemaal NJET gezegd tegen de Rutte Doctrine. Tot dusver kregen we van de ministeries alleen deelbesluiten (u las eerder vandaag de meest recente van J&V), maar de rechtbank is nu glashelder: opschieten met de rest.

Het woord is aan onze Wobjurist, Victor Loonstein: "Het is niet eerder voorgekomen dat een minister zoveel juridisch geschut inzet in een WOB-procedure, tot de landsadvocaat en korte gedingen aan toe. De uitspraak kan in ieder geval als zeer belangwekkend worden beschouwd voor de gehele WOB-industrie. De rechtbank straft het getreuzel namelijk af en geeft een duidelijk signaal: ‘minister, hou je gewoon aan de wettelijke beslistermijnen’. Ik denk dat er ook een algemene boodschap van deze uitspraken richting bestuursorganen moet uitgaan: ‘Stop met het kapotprocederen van WOB-verzoekers en handel WOB-verzoeken gewoon op tijd af’. De ministers hadden het belastinggeld dat ze in deze procedure hebben verkwist beter kunnen spenderen aan een paar nieuwe WOB-juristen."

Dit is een hele fijne overwinning, enerzijds omdat wij ons journalistieke werk moeten kunnen doen en daarbij moeten kunnen vertrouwen op een overheid die zich aan de eigen wetten houdt, anderzijds omdat het een beetje proeft alsof de schaduwen van het toeslagenschandaal ook op andere terreinen terecht tot groeiende argwaan van de rechterlijke macht jegens de Rijksoverheid leiden. Waarom we dan in de openingszin van dit victorietekstje verwijzen naar Verhofstadt*, die helemaal niet won op het Maidanplein? Omdat dit fijne vonnis de overheid weliswaar dwingt om vaart te maken, maar we nog steeds weken, zo niet maanden verwijderd zijn van verdere openbaarmaking. Maar om dan ook de Taliban maar te parafraseren*: de ambtenaren hebben de wobstiften, maar wij hebben de tijd - en met deze uitspraken tegen MinDef, MinBuZa en MinJenV dus ook het recht aan onze zijde. 

Met speciale dank ook aan iedereen die het Wobfonds heeft gesteund, deze procedures kosten behoorlijk wat tijd en geld.

Dit schiet: niet op

Bijna acht maanden geleden diende GeenStijl bij vier ministeries (MinDef, BuZa, J&V en AZ) Wob-verzoeken in over de desastreus verlopen evacuatie uit Afghanistan. Iedereen zag dat het mis ging, we zagen veel wát er mis ging, maar wij willen weten: hoe beroerd zijn de verhoudingen achter de ambtelijke schermen, dat vier ministeries van drie coalitiepartijen (D66, CDA, vvd) het niet voor elkaar krijgen een paar honderd mensen bijtijds in veiligheid te krijgen uit een escalerende situatie die iedereen en z'n oplettende twitteraar al maandenlang zag aankomen. Maar ja, die zaak ging zoals het altijd gaat: met vertragingen, verdagingen, obstructie en bezwaarschriften. Totdat een bestuursrechter oordeelde dat de ministeries binnen twee weken alles op moesten hoesten. Toen was het ineens alle hens aan dek bij de Rijksoverheid, en stuurde Mark Rutte de landsadvocaat op GeenStijl af. En niet zomaar eentje: Elisabeth Pietermaat, een van de partners van het kastlijkenkantoor* Pels Rijcken. Zaten we dus wéér bij de rechter. Weet je wat dat kost? En niet alleen ons, maar ook u, de belastingbetaler: er zat voor een vermogen aan ambtenaren & uurtjefactuurtjes in het krappe zaaltje tegenover 1 bloggertje plus 1 Loonstein.

AZ had op dat moment al geopenbaard (inhoud: WhatsAppjes van Rutte over de vraag of diplomaten wel genoeg slaap krijgen), MinDef en BuZa hadden enkele deelbesluiten geopenbaard, dus nog lang niet alles maar genoeg voor enkele ontluisterende inkijkjes in het emoji-gebruik van Luilaksmurf Bijleveld, de dwarsliggerij van het IND en de oplopende spanningen bij mensen die wég willen uit Kaboel maar tegen een muur van bureaucratie oplopen. Alleen van Veiligheid & Justitie (specifieker: de bedrijfsonderdelen van Ankie Broekpak-Bingozaal) hadden we nog niets ontvangen. Tot afgelopen week, toen wierpen ze ons een botje toe in de vorm van een deelbesluit. 

De inhoud versterkt het bestaande beeld van desinteresse, niet-gevoelde noodzaak en een overdreven scherp oog op beeldvorming in de media. Terwijl de Taliban Afghanistan heroverden, mailden Justitie-ambtenaren over hun eigen "vakantie-exodus" (!). Maar alles wat relevant is, of kan zijn, is onleesbaar gemaakt: 141 stukken zijn 'niet openbaar', 111 stukken 'deels openbaar' (de meest relevante passages zwartgelakt, betekent dat), 1 stuk is openbaar (een nietszeggend tabelletje) en 1 stuk was 'reeds openbaar': een Kamerbriefje van Kaag. Een deelbesluit (pdf) bij J&V van 254 stukken op een totaal van ongeveer 5000 stukken. Zucht. Deze Wob is als de evacuatie zelf: te laat, te weinig, het schiet totaal niet op en we lopen bijna een jaar later nog steeds achter de feiten aan.

Paar screenshots na de breek terwijl we wachten op een naderende uitspraak in de zitting van twee weken geleden, maar wie alles zelf wil lezen, wij zijn uiteraard transparant. Wij wel:

Inventarislijst Bijlage 2 (Niet openbaar).xlsx
Inventarislijst Bijlage 3 (Deels Openbaar).xlsx
Inventarislijst Bijlage 4 (Openbaar).xlsx
Inventarislijst Bijlage 5 (Reeds openbaar).xlsx
Ordner deels openbaar NIET LEESBAAR.pdf (WeTransfer, 175MB)
Ordner openbaar transparant.pdf
Ordner reeds openbaar transparant.pdf

Larmoyante jammertosti en zijn strontvervelende sterfheuvel

Sinds de oorlog in Oekraïne is uitgebroken, is Leo Lucassen nog dieper in zijn modderige schuttersputje gekropen. Hij staat kniediep in de dode stromannen om zich heen te schieten naar Nederlanders die graag willen helpen om vluchtende Oekraïeners een veilige haven te bieden. Want Nederland is voor Oekraïne - of je het nou leuk vindt of niet - toch een soort Opvang In De Regio. NOU. Dat zint de gesjeesde historicus gillende hystericus dus helemaal niks. Want Middenoostiërs in rubberboten worden teruggeduwd naar hun eigen bidmat terwijl roomblanke Kievgezinnetjes met open doorzon ontvangen worden door vaderlandse Vinexgezinnetjes. Die mogen zelfs bij Claudia de Breij, die daar uiteraard mee koketteert op televee bij de Azovshow met Lvivbach. Waarom? Blond haar en blauwe ogen natuurlijk. Dus racisme (dixit de regio-NPO). Of gewoon, omdat we liever niet te veel Last Nighters uit Sweden willen wegens - sorry Leo maar de waarheid is hard - onverenigbare culturele en religieuze verschillen. En omdat we, in tegenstelling tot Leo, niet allemáál op de eigen autochtone arbeidersonderklasse willen schijten, louter omdat zulks zo bon ton is in semiwetenschappelijke opiniekringen. Het is allemaal niet zo ingewikkeld. Als we de Vervelende Veiligelandiërs in Ter Apel zien, denken we: 'As die arme buschauffeurs en winkeliers zich maar weten te redden'. Maar wanneer we een volgepakte Audi Q5 met Oekraïense nummerplaten zien rijden op de Ring A10, denken we: 'Kijk, die redden zich wel'. Dus. Eerst je eigen huis vullen met dobbern... dawahdrommels, dan pas anderen verwijten dat ze niet jouw persoonlijke favoriete huidskleurstalen in hun logeerkamers huizen, Leo. Verder zijn we al lang blij dat Beatrice de Graaf de Lucassenlijn deze ronde eventjes niet kopieert, want die heeft al een andere plagiaatzaak aan haar lange rokken.
UPDATE: "Vanaf volgende week 1250 Oekraïners per dag naar gastgezinnen, verwacht Takecarebnb". Hoeveel mogen er bij jou, Leo?
UPDATE: Zelfs de koning vangt blanke Oekraïense vluchtelingen op.

De Profeet van Molenbeek is op bedevaart voor Safari Eurabia. We hadden nog een Turkse toer door Keulen *tegoed: '*Köln alla Turca: ich bin wütend'

Ik kreeg mijn liefde voor Turken met de paplepel ingegoten, besef ik als door de Keupstrasse in Keulen flaneer. Het zit zo: begin jaren zeventig moest ik met mama Turkenpensions in Ede bezoeken. Het goede mens nam dan levensmiddelen mee, zoals zakjes wonderstamppot van Maggi, potjes Buisman en blikken Smac. Daarnaast schonk ze ‘die arme muzelmannen’ zakken vol afgedragen schoenen, colberts, overhemden, pantalons en stropdassen van papa. 

De gastarbeiders waren echter nooddruftig noch de hongerdood nabij. Ze waren gezellig mollig en overal zag ik flessen bier, sterke drank, hompen kaas, olijven en worsten. En als ze niet aan het smikkelen en smullen waren, rookten ze zich helemaal suf. Mama wilde de mohammedanen dolgraag over de Heere Jezus vertellen maar ze kreeg al snel door dat dat heilloos was. Ik vond de Turken veel leuker en gastvrijer dan de gluiperige boeren van de Veluwe en in de ploegendienst van de stinkfabriek van de ENKA bleken zij, een paar jaar later, de fijnste collega’s.  

Niet voor niets zette ik tijdens mijn hoernalistieke loopbaan komisch duo Turkish Delight op de kaart, al gold mijn belangstelling niet de ietwat oubollige en voorspelbare grapjes over Hollandse kaaskoppen en piemels met smegma maar veel eerder de stralende verschijning van de half Syrische Inci Lulu Pamuk (wat is daarmee gebeurd?) en niet zozeer haar wederhelft: de ietwat lawaaierige Nilgün Yerli (wat is daarmee gebeurd?). 

Later had ik zelfs een heuse Turkse boezemvriend, Ahmet Olgun, met wie ik op vakantie ging en een enorme reportage over Wassenaar maakte voor de Nieuwe Revu, waarmee we zelfs de cover haalde. Het was de enige keer dat jaar dat er geen lekker jong wijf op de voorkant stond (of Derk Sauer met een blackface), maar ouwe kerels die aan het poloën waren op renbaan Duindigt. Ahmet werd de eerste NRC-Turk en vervolgens woordvoerder van de belastingen in 020. Sindsdien heb ik nooit meer iets van hem vernomen. 

Dit alles schiet door mij heen in de Keupstrasse, plus een aantal erotische avonturen met bekende Nederturkinnen die - om mij een eindeloze eerwraakketen te besparen - pas postuum worden gepubliceerd. Bovendien lezen de kinderen mee.