Vuistpompje voor de Eighties 020 Gayscene in Het StamCafé

Woensdag 21 juni

Kater van Pilsdonk & de homocaust

Ik zit niet snel te snotteren als ik naar een film of een documentaire kijk, maar All the Beauty and the Bloodshed raakte een gevoelige snaar bij mij. De documentaire is een soort biopic van de geweldige fotografe Nan Goldin, met als rode draad haar succesvolle kruistocht tegen de Sackler-familie, die miljardair is geworden met het zeer verslavende OxyContin, waaraan een half miljoen Amerikanen ten onder ging. Eerder zag ik al de aangrijpende dramaserie Dopesick over de Sacklers, de “smerigste drugsdealers uit de geschiedenis”. 

Ik kwam voor het eerst in New York in 1980, op de dag dat John Lennon werd vermoord. Dat waren de hoogtijdagen van Nan Goldin en haar aanhang, en tevens de duisterste jaren uit de geschiedenis van Gotham. Ik was punk en voelde me als een vis in het water in bijvoorbeeld de CBGB en de legendarische Mudd Club, die vaak als decor dient in All the Beauty and the Bloodshed. Maar daarom zat ik niet te snotteren, vanwege die blast from the past. Ik herkende veel van haar permanente verslavingsperikelen en haar cold turkey’s maar het gruwelijkste deel van de docu is de ravage die AIDS aanrichtte in de hechte vriendenclub van Goldin. Ook in het Amsterdam van de jaren tachtig sloeg de grote ziekte met de kleine naam (Prince) genadeloos toe.

‘De Asielloterij’ van Migrationsforscher Ruud Koopmans, de Berlijnse profeet die in eigen land niet wordt geëerd

Ik volg Ruud Koopmans al jaren met bijzonder grote belangstelling. De hoogleraar sociologie en migratie aan de Humboldt Universiteit en onderzoeksdirecteur van de afdeling "Migratie, Integratie en Transnationalisering" aan het Wissenschaftszentrum in Berlijn, waarschuwde in Het vervallen huis van de islam (2019) voor gevaarlijk fundamentalisme onder Europese moslims. Dat deed ik in Brussel Eurabia maar met veel minder wetenschappelijk onderbouwde stellingnames. Ik ben dan ook de dwerg op de schouders van Koopmans, indachtig de uitspraak van Isaac Newton: If I have seen further it is by standing on the shoulders of Giants.

Met uitspraken als: "Mijn wellicht sterkste drijfveer voor het schrijven van dit boek is de grote desinteresse voor – dan wel het simpelweg ontkennen van – de schrijnende onderdrukking van religieuze minderheden, geloofsafvalligen en atheïsten, vrouwen en homoseksuelen in de islamitische wereld”, maakte Koopmans zich niet geliefd bij de Gutmenschen van de kranten die in handen zijn van de Vlaamse mediakartels.  

Zijn nieuwe boek De Asielloterij blijft tot nu toe onbesproken in de Nederlandse kranten van Mediahuis en DPG, want de internationaal gerenommeerde Koopmans heeft maling aan het narratief (sorry, er is nog steeds geen juiste Nederlandse vertaling voor dit containerbegrip) van de Belgen. 

Liever laten de gezagsgetrouwe kranten Leo Lucassen aan het woord, de islamofiele fopprofessor die immigratie louter vanuit zijn hart en onderbuik benadert en zo ongeveer de uitvinder is van social constructs.

Het is ongelofelijk dat een zo wreed en met mislukkingen doordrenkt gedachtegoed als het communisme vandaag de dag nog steeds aanhangers kent.

Het mooiste is nog dat de meesten niet eens weten dat zij het communisme aanhangen, want ze noemen zichzelf socialist of sociaaldemocraat. De achterliggende gedachte, dat de Staat het beter weet dan het individu en dus zowat elke beslissing wil bepalen voor het individu, is echter dezelfde. Het centralisme dat inherent aan is aan het socialisme heeft als eindstation per definitie het communisme, doordat de Staat steeds meer moet ingrijpen om de effecten van misallocaties (bijwerkingen van het beleid) te mitigeren danwel weerstand de kop in te drukken. Maar het communistische gedachtegoed is nu ook opgedoken op plekken waar je het niet verwacht.

Zo is de ChristenUnie al een tijdje ultralinks met een Jezussausje en recent kwam CDA-minister van de eeuw, Hugo de Verschrikkelijke, met het plan om huizenverkoop vergunningplichtig te maken voor huizen met een transactiewaarde van EUR 355.000 en lager. Het idee is dan dat de gemeente de verkoop kan blokkeren als het niet aan een gewenste persoon of entiteit is. Het idee is dan dat leraren, politieagenten, verplegers en waarschijnlijk ook parkeerwachters een huis kunnen krijgen tegen een lagere prijs in plaats van overboden te worden door rijke patsers.

Mijn hersenen sloegen vast bij zo'n debiel plan, want er is zoveel fout aan. Allereerst is de woningnood het ergst in de grote steden, waar EUR 355.000 een "arme koper"  alleen helpt een garagebox te bemachtigen. Verder zal een gemeente mensen met een arme achtergrond juist willen weren ten faveure van voornoemde ambtenaren en semi-ambtenaren. Daarnaast zal een dergelijke limiet ervoor zorgen dat huizen die normaal voor EURO 300.000 over de toonbank gaan, nu voor EUR 356.000 zullen worden aangeboden. Iedere huiseigenaar die in de categorie daaronder zit, zal juist een prijsdrukkend effect meemaken, waardoor de hypotheek wel eens hoger kan uitpakken dan de waarde van het huis. Hierdoor loopt dat gedeelte van de markt vast en gaat het aanbod van zowel bestaande als nieuwe woningen in deze categorie omlaag.

Wat Hugo de Prutser tot nog toe heeft geopperd dan wel ingevoerd, heeft de huizenmarkt alleen maar verder op slot gegooid. Wat dat betreft, is Hugo de perfecte contra-indicator; elk idee van Hugo moet gekoesterd worden, want men weet dan precies wat er gedaan moet worden: het tegenovergestelde.

GEEF HUIS!

Nee joh, Nederland is een kapitalistisch land! Je huis is gewoon van jou hoor. Zolang je het niet verkoopt. Want als je het verkoopt, ben je de lul. Dan gaat een of andere spekzool voor jou bepalen voor hoeveel je hem aan wie mag verkopen. Nivelleren is een feest! Proletarisch kasteelheer Marcel van Dam keert zich om in zijn graf.

Van Amerongen, voor jouw handelwijze is maar één woord: verachtelijk.

Het morele gehalte kennende van het verdienmodel dat je deelt met GeenStijl, heb ik geen enkele illusie dat mijn reactie zal leiden tot een rectificatie, laat staan een excuus.

Ik wilde je alleen laten weten:

Het is gezien, het is niet onopgemerkt gebleven.

Bert Vuijsje,

***Rosa Spierhuis
zaal 3
Hector Treublaan 97
1251 CG Laren ***

Het lijkt wel of de groene club wel oog heeft voor schaarse natuur, maar geen snars begrijpt van schaarste in grondstoffen

De partijen en beleidsmakers die een groene agenda voorstaan, zouden zich toch steeds vaker achter de oren moeten krabben, want zowat dagelijks komt er wel nieuws voorbij hoe onmogelijk vele van hun plannen zijn. Het is dan ook tijd dat deze groene groep zich door de realiteit laat bijsturen.

Onlangs kwam Lode Goukens met een goede bijdrage in het blog Doorbraak, waarin hij het megaproject van RWE, een Duitse energiereus, beschrijft. Het betreft een batterijpark met 200 megawatt aan lithium-ion batterijen. Maar RWE ziet er nu vanaf. Door de gestegen lithiumprijzen (maal drie de 2019 prijs), worden dit soort projecten namelijk onrendabel. Zelfs de enorme subsidies en vrijstellingen konden RWE blijkbaar niet verleiden het project door te zetten. Het lijkt wel of de groene club wel oog heeft voor schaarse natuur, maar geen snars begrijpt van schaarste in grondstoffen. Verder houden hun groene plannen in dat we de halve aardbol wederom moeten afgraven om de materialen te bemachtigen die nodig zijn voor de transitie, terwijl de impact op het milieu hiervan onbesproken blijft.

Knip ik heb je

Kent u dat? Dan ga je dus met je auto ergens heen en dan staat alles vast omdat je bestuurd wordt door een stel incompetente kneuzen en dan ben je er op enig moment wel klaar mee om een fokking sociaal experiment te zijn voor zo’n stel intellectuele dwergen met vliegangst en als je dan wat zegt, dan gaan ze dus ordinair lopen janken. 

U kent dat niet? U heeft geluk. U woont niet in Amsterdam.

Knip. Plak. Voer voor discussie in Het StamCafé. Bloody Mary's van Het Huis. Proost

Geachte Redactie,

Ik ben 72 jaar. Ik doe al 15 jaar elke week boodschappen bij de Lidl. Ik ben een trouwe klant. Ik koop er elke week trostomaten. Ze waren eerst €1,99 per kilo. Tijdens de crises werden ze €3,49 tot €3,99 per kilo. Ik kocht ze dan nog steeds, alleen minder, anders krijg ik van de vrouw op mijn kop.

Nu met dit lenteweer kunnen de trostomaten weer goedkoper worden €2,99 per kilo. Maar als je de Lidl Plus App neemt €0,99 per kilo. Dat is 66% korting. Dan moet ik wel mijn privacy afstaan, surfgedrag, winkellooproute, aankoopgedrag (elke week hetzelfde) en zo. Dat verkopen ze voor zoveel geld door aan hun partners denk ik, dat ze €2 per kilo korting kunnen geven.

Maar dat wil ik niet. Ik wil mijn privacy niet afstaan, het stelt niet veel voor en de binnenkant van m'n onderbroek hoeven ze niet te weten. Dat geanonimiseer geloof ik geen bal meer van. De Lidl Plus App is toch vrijblijvend, het moet toch niet zo zijn dat ze zeggen: "Dan had je de app maar moeten nemen". Het is toch geen plicht? Het is toch maar een gunst? Ik ben bedroefd, als trouwe klant zou het ook zo kunnen zijn dat, zodra het weer warm wordt en de tomaten goedkoper, dat wij dan het eerst mogen genieten?

Maar er doet zich een cadeautje voor, de Nettorama heeft deze week ook de trostomaten in de aanbieding voor €0,98 per kilo. En daar hoef je geen privacy-afstaan-app te nemen. Dus heb ik daar mijn trostomaten gekocht deze week en mijn privacy behouden!

Maar ik blijf bedroefd dat je trouw zijn aan de Lidl niet wordt beloond. Ik heb de Lidl klantenservice dit ook geschreven. Maar het duurt vier dagen eerdat ze antwoorden. Of misschien helemaal niet.

In bijlage mijn foto van de trostomaten bij de Lidl van vandaag.

De manager in de winkel zei dat hij er niets aan kon doen.  Maar als meer mensen hun trostomaten bij de Nettorama gaan halen en hun privacy behouden, kan het misschien wel.

Hartelijke groet.

[Naam bij redactie bekend]

Reis door mijn bieb vol knettergekke schrijvers zoals Jan Arends, A. Moonen, Maarten Biesheuvel, Robert Loesberg en Richard Klinkhamer

Maandag 5 juni

Miep Kraak&de huisvrouwtjes van Biotex

Tijd voor de grote zomerschoonmaak, ik heb verder toch niks te doen: Laat licht en lucht Uw woning binnentreden! Mens sana in corpore sano! Ik begin maar bij de bibliotheek, die tevens als slaapkamer dient voor gasten. Boeken uitkloppen en afstoffen. Wie herinnert zich Henk Molendijk nog als stouterdje in Wat Zien ik (1971, gratis en voor niks, met Engelse ondertitels) die naar de hoeren gaat om vervolgens tegen betaling halfnaakt met een plumeau de boel te gaan afstoffen? Wat een cultfilm! Regisseur: Paul Verhoeven. Camera: Jan de Bont. Scenarioschrijver: Gerard Soeteman. En wat een heerlijke, nostalgische soundtrack van Jan Stoeckart, alias Julius Steffaro. En wat een cast: Ronnie Bierman, Sylvia de Leur, Piet Römer, Jules Hamel, Helmert Woudenberg, Carry Tefsen en Albert Mol (alleen Mien Dobbelsteen leeft nog, hier in haar blote gat, toen de Bijlmer nog leuk was). En Henk Molenberg dus, die ik in zijn nadagen nog wel eens aan de bar zag zitten van de Queens Head in de Beulingstraat, achter de Appie op het Koningsplein en om de hoek van het legendarische DOK. De uitbater was Rudie Schejok, afkomstig uit Oost-Berlijn en naar het westen gevlucht toen in 1961 de Berlijnse Muur werd gebouwd. Er kwamen veel stokoude paradijsvogels uit het variété in die nichtenkit, die mijn valsheid aardig hebben bijgeslepen.  

Nog even wat dat schoonmaken betreft: ik ben geen Miep Kraak, maar ik moet altijd wel een brandschone lege werktafel hebben om te kunnen tikken. Ach, de legendarische Hollandse properheid. Die zal ik wel van mijn moedertje Mien hebben meegekregen. Wie kent Loeki, Wieki en Rieki nog, de Biotex-vrouwtjes? U herkent in die schattige reclamefilmpjes inderdaad de stem van de legendarische Piet Ekel, die vooral bekend werd als Malle Pietje in de televisieserie Swiebertje. Hij was vijftig jaar omroepman, variété-artiest, stemmetjesmaker, imitator en acteur. Ekel vertolkte de stem van de vader van Calimero in de gelijknamige tekenfilmserie en die van de papegaai Lorre in de televisieserie Ja zuster, nee zuster.  En wat te denken van Jos Brink die het verhaal Piggelmee en het tovervisje voorleest. Ik had die single! Ik luister er naar en ineens weet ik waar Gerard Reve zijn inspiratie voor Eendje Kwak vandaan haalde. Of Jos Brink had gesjopt bij Reve, dat kan natuurlijk ook.

Zoals de Geldblog-lezer al weet, had de wereld te maken met een kredietcrisis in 2008. Deze crisis ligt, volgens de meeste experts, al een tijdje achter ons. Maar als er gekeken wordt naar de gekozen oplossingen destijds, zou er een geheel andere conclusie getrokken moeten worden. Immers, de wereld heeft nu nog veel meer schulden. Een schuldencrisis oplossen met meer schulden is namelijk geen oplossing maar simpelweg een uitstel. Soms zijn die nuttig, mits goed gebruikt. Maar kan deze claim nu gemaakt worden? Hebben we de extra tijd goed gebruikt?

Simpelweg kan er gesteld worden dat de wereld te veel schulden heeft. Nu zijn er maar enkele factoren die, al dan niet theoretisch, soelaas kunnen bieden. Al deze factoren komen erop neer dat er meer verdiend en/of dat de schulden goedkoper moeten worden.

Allereerst worden de schulden draagbaarder als er meer gewerkt wordt. Dit kan zowel door een groei van het aantal werknemers alsmede het aantal gewerkte uren per werknemer. Hier moet natuurlijk wel vraag naar zijn (m.a.w geen Melkertbanen aub). Verder moet het extra gegenereerde inkomen ook bij de schuldhouders terecht komen, anders blijven de schulden slechte schulden. Voor de overheid geen probleem dus, gezien zij de werkenden belast, maar voor huishoudens kan dat dus anders liggen. Bedrijven zullen ergens in het midden hangen aangezien velen een graantje kunnen meepikken via de BBP groei door de extra werkenden/gemaakte werkuren.