Je zou bijna denken dat het geregisseerd is, tweemaal dat met onrust geladen nieuws deze week over Turkse Nederlanders. Om Marokkanen even uit de wind te houden? Het eerste gaat over het onwaarschijnlijk hoog percentage Turkse jongeren die sympathiseren met IS en jihad-praktijken. Uit onderzoek van bureau Motivaction blijkt dat acht van de tien Turkse jongeren het niet afkeurt dat uit naam van de jihad geweld wordt gebruikt tegen niet-moslims. Ook vindt tachtig procent de terugkeer van jihadgangers naar Nederland geen probleem. Dit belooft nog ‘s wat! Het Contactorgaan Moslims en Overheid (CMO), een samenwerkingsverband van 390 moskeeën, stelt onder meer: “Er is nader onderzoek nodig, des te meer omdat dit rapport sterk afwijkt van eerdere onderzoeken. Op het eerste gezicht ontbreekt op onderdelen de nuancering.” CMO is goed aangepast aan het polder-denken en -doen. Bevalt een onderzoeksresultaat niet? Geen nood. Verder onderzoeken en vooral nuanceren totdat het probleem is platgekletst. Tijdelijk dan. Immers, omdat het niet is opgelost, steekt het probleem vanzelf de kop weer op. Minister Asscher wil ondertussen in gesprek gaan met Turkse organisaties en de jongeren. Wat zou dat helpen, ‘in gesprek gaan’? Het tweede onrustbarende nieuws over dezelfde groep betreft vier conservatief-religieuze Turkse stromingen en organisaties. Hierbij toont Asscher meer daadkracht: hij wil de organisaties minimaal vijf jaar lang blijven volgen om hen te dwingen de integratie van Turken in Nederland te bevorderen. Ik zou liever ‘participatie’ bedingen. Meedoen, actieve deelname aan de maatschappij naar kunnen en vermogen. Dat is duidelijk, praktisch, concreet en meer eisend. Integreren roept alleen maar vragen op: wat wordt hiermee bedoeld? Doen, denken, voelen, praten en handelen als een Nederlander? Welke? Limburger, Groninger, Twentenaar of bewoner van de Grachtengordel in Amsterdam? Maar dit terzijde. Twee Kamerleden van Turkse afkomst (Kuzu en Özturk - red.) zijn het evenwel met Asscher oneens en verdelen hiermee de PvdA-fractie. Nog meer gerommel in een club die er electoraal al beroerd ervoor staat volgens de peilingen. Naschrift redactie: De PvdA heeft ook al een oplossing tegen de eigen zetel-implosie: PvdA-politici moeten verplicht een kwart van hun werktijd op straat door gaan brengen om te integreren met het gewone volk.

Vrijdag promoveert Cheng Boon Ong aan de Maastricht University. Zij volgde tussen 2000 en 2008 circa 47 duizend kinderen op 241 Amsterdamse basisscholen. Zij hield bij hoe de oudste groep kinderen presteerden in het voortgezet onderwijs. Dat allochtone kinderen vaker zonder diploma van school bleken te gaan dan autochtone kinderen is niet nieuw. Opvallend uit haar onderzoek is wel dat autochtone kinderen die op een zwarte bassischool hebben gezeten vaker uitvielen dan anderen die van een witte of gemengde school komen. Hoe dit komt, is vreemd genoeg niet onderzocht. Het heeft in ieder geval niet met de kwaliteit van de basisscholen te maken, zegt copromotor Kristof de Witte. Guuske Ledoux van de UvA zet haar vraagtekens bij de resultaten van het onderzoek. Uit onderzoek van haar instituut, het Kohnstamm Instituut, bleek juist dat de etnische samenstelling van een klas weinig invloed heeft op schoolprestaties. Lekker tegenstrijdig en verwarrend. Hoe zulke verschillende uitkomsten te verklaren? Onderzoek als deze, dat eveneens beoogt beleidsmakers te helpen bij beleidsontwikkeling, is uit de aard van de zaak sociaalwetenschappelijk onderzoek. En juist bij dit type onderzoek, veel meer dan bij de exacte vakken, is de persoon van de onderzoeker zeer bepalend. De Amerikaanse onderzoeker Rosenthal heeft dat overtuigend aangetoond op diverse manieren. In één geval stuurde hij een typisch Amerikaans uitziende man op pad om interviews af te nemen omtrent de vraag: "Denkt u dat Joden het beleid in de VS beïnvloeden?" Daarna liet hij een typisch joodse man met baard en hoed hetzelfde onderzoek uitvoeren. Maar liefst met 23,8% verschilden de uitkomsten van beide onderzoeken van elkaar. Beleidmakers en politici, weest op uw hoede!

Twee Israëli’s zijn maandag doodgestoken door Palestijnse aanvallers. Een militair in Tel Aviv en een 25-jarige vrouw in de veroverde gebieden. De laffe aanvaller probeerde eerst met zijn auto om mensen bij een bushalte te overrijden. Toen dat mislukte stapte hij uit en stak hij in totaal drie mensen neer [video]. De moordenaar is een 30-jarige Palestijn uit Hebron. Vorige week reed een andere Palestijnse terrorist in op een groep voetgangers in het oosten van Jerusalem. Eind oktober vond een moordaanslag plaats op de Joodse activist Yehuda Glick, eveneens door een Palestijn. Hamas sprak bewondering uit voor de misdaden. Netanyahu wees er terecht op dat dit alles direct gevolg was van opruiing door de Palestijnse president Mahmoed Abbas en zijn partners van Hamas. En als Israël terugslaat, is Israël de agressor. Dan maar accepteren dat je burgers worden afgeslacht en niets doen? Ja maar, hoor ik de ras-anti-Joden roepen... het komt door 'de bezetting' van Palestijnse gebieden door Israël. Dit doet geen recht aan de historie. Israël nam genoegen met een stukje land ter grootte van de provincie Utrecht. In 1967 hebben verenigde Arabische landen -evenals daags na het ontstaan van het land in 1948- Israël tot oorlog gedwongen. Israël heeft die oorlog gewonnen en gebieden veroverd. Onder meer: Oost-Jerusalem, de westelijke Jordaan-oever en de Golan-hoogte. En dan roepen de verliezers en hun aanhang: geef terug! Hoezo? Het was toch oorlog, die jullie ook nog zo graag wilden. Het was geen spelletje. En eigen aan oorlog is winnen of verliezen. Niet zeuren. In het verlengde hiervan, is het ook aan de winnaar van die oorlog om wel of geen bouwplannen te ontwikkelen op de gewonnen gronden. Ligt voor de hand.

Een evaluatiecommissie onder leiding van oud-wethouder Jaap van der Aa heeft het verkiezingsdebacle van de PvdA in Amsterdam bij de gemeenteraadsverkiezingen onderzocht. De PvdA verloor na 65 jaar haar plek in het stadsbestuur. Pieter Hilhorst zal de geschiedenis ingaan als oorzaak van dit verlies. Dat was bekend. De commissie wilde ook in kaart brengen hoe en waarom het is misgegaan. De bevindingen zijn niet mals. Het was onduidelijk waar Hilhorst eigenlijk voor staat. Hij moest in de campagne en tijdens de debatten thema's verdedigen 'die onvoldoende aansloten bij zijn eigen opvattingen en ideologie'. Niet gering. Een voorbeeld van fundamentele aard is de rol van de overheid in de democratie. Hilhorst vindt dat de burger meer zelf de regie in handen moet nemen, terwijl de partij een grotere rol toekent aan meer overheid. Geen gering verschil van opvatting. Iemand het pad op sturen om stemmen te winnen met zo’n grote innerlijke tegenstelling is vragen om problemen. En die kwamen. Ondanks de 66-duizend rozen, 44 debatten, 15.374 online gesprekken, meer dan 100 duizend brieven en 55 liter plaklijm om 6.550 posters op te hangen verloor de PvdA. Dat krijg je dus met de 'oude politiek', waarbij de leiding, de bobo’s van een partij bepalen wie op welke pluche komt en niet de kiezers. Dit versterkt het beeld van 'het beroerd aanzien van politici', zoals gister op deze plek werd betoogd.

BiZa-minister Ronald Plasterk zat bij Pauw afgelopen vrijdag en sprak over het initiatief van zijn ministerie om nieuw politiek talent te gaan opsporen. Wat is het probleem, wilde Jeroen weten. Het aanzien van politici is beroerd, er wordt neergekeken op het werk van politicus, op wat en hoe ze het doen, was het antwoord. Mij dunkt dat het probleem niet zit in wat politici wel of niet op deze of gene wijze doen, het gaat om wie worden gerekruteerd voor dat werk. Hoe gaat het in de Lage Landen? Wie komt bijvoorbeeld op de lijst voor het parlement? Niet degenen die rechtstreeks door het volk zijn gekozen. Niet degenen die een bedrijf hebben gerund. Geen superbegaafde communicatoren of sprekers. Geen begaafde analytici. Integendeel. Uitzonderingen daargelaten moeten het zeer middelmatige maar vooral brave borsten zijn. En zo gebeurt het dat jongens en meisjes uit de grote massa middelmatig middenkader van gemeenten, provincies, ministeries en welzijnsinstellingen of direct uit de schoolbanken geplukt worden en op de lijst worden gezet. Je zou ze niet eens als junior medewerker in je bedrijf willen hebben. En het merkwaardige is dat zij tot gisteren ambtenaar, welzijnswerker, student of scholier zijn geweest en een dag daarna zijn ze opeens politicus. Bij geen enkel vak is dit denkbaar. Hoeveel vakmanschap, visie, moed en dientengevolge respect en gezag voor een arts, een leraar, een bakker, een schilder valt vandaag te verwachten terwijl hij/zij gisteren nog een andere vak heeft uitgeoefend? In dit licht bezien is elke minachting van het volk voor de politiek en de politici hier en nu alleszins begrijpelijk. Hoogste tijd voor een revolutionair politiek stelsel. Meer hierover in een volgende column.

Ook zijn stukje van gisteren op de voorpagina van de Volkskrant, telt minder dan 10 zinnen. En ook in dit korte stukje slaagt Arnon Grunberg erin een hutspot te maken van verschillende grote begrippen die ieder op zichzelf een volwaardige column waard zijn: ongelijkheid, armoede, dictatuur, belastingen. Deze 'salade Russe' hangt hij op aan zijn bezoek aan de ECB in Frankfurt toen Thomas Piketty Nederland bezocht. Een jonge econoom leidde Grunberg rond bij de ECB en doceerde hem over 'het probleem met Piketty' en diens normatieve uitspraken over ongelijkheid en de afname van ongelijkheid tussen landen. Aan dit laatste gekoppeld stelde de jonge econoom de vraag: 'Wat is de juiste hoeveelheid ongelijkheid?' En over deze laatste vraag zou je verwachten dat de zeer ervaren schrijver en columnist Grunberg ons, de lezers, zou trakteren op een plausibel antwoord of in ieder geval een poging daartoe. Maar daarover schrijft Grunberg: "Wat de juiste hoeveelheid ongelijkheid is, is onbekend." Ja, dat was ook de vraag van de jonge econoom. Snugger, Grunberg! Toch heb ik mij aan dit stukje minder geërgerd dan wanneer hij over zijn moeder en zijn seksleven schrijft. Wanneer hij hierover schrijft overschrijdt hij de juiste hoeveelheid ergernis. Van deze lezer in ieder geval.

De hype rondom de econoom Thomas Piketty zal niemand zijn ontgaan. Geen econoom heeft in Nederland zoveel belangstelling gekregen als deze Fransman. Hij schreef het boek ‘Kapitaal in de 21ste eeuw’. Daarin komt hij tot de conclusie dat rendement op kapitaal groter is dan groei van de economie, hetgeen hij in een formule heeft gegoten: I > g. Grote belangstelling voor Piketty. Veel interviews en optredens. Woensdag sprak hij de Tweede Kamer toe. Daarna wachtte hem een optreden in een uitpuilend Paradiso in Amsterdam. Het merkwaardige is dat Nederland behoort niet eens tot de twintig landen die hij heeft onderzocht. Bovendien klopt zijn formule niet op lange termijn, volgens experts die het kunnen weten. Zoals PvdA-econoom Willem Vermeend, ex-bewindspersoon op financiën, en anderen. In 2012 publiceerde de econoom en Nobelprijs winnaar Joseph Stiglitz zijn, volgens econoom Arnoud Boot, ‘prachtboek’ ‘Price of inequality’. Zijn komst naar Nederland gisteren kreeg nauwelijks belangstelling. Vanwaar dan het groot getoeter rondom Piketty? Het effect van het ‘momentum’, dat moet het zijn. Deze man wist zijn boodschap met een politiek gevoelige label voor dit moment te voorzien. Hij stelt namelijk dat het gevolg van het gegeven dat het rendement op vermogen harder groeit dan de economie als geheel, de kloof tussen rijk en arm zal doen toenemen en dat dit op den duur slecht voor de democratie is. Het is maar zeer de vraag of het juist is. Piketty is niettemin nu de nieuwe goeroe van links. De Karl Marx van de 21ste eeuw.

Vreugde en blijdschap. Het is wellicht zeer incorrect in de Lage Landen, maar kan geen kwaad dunkt me als tegengif bij zoveel politieke correctheid hier. Ik heb het over de overwinning van de Republikeinen in de VS. Barack Hoessein Obama is hiermee vleugellam geworden. Toegegeven, ik ben nooit fan geweest van de man. Van begin af aan niet. Mooi taalgebruik zonder fouten (zijn moedertaal), gladprater, soft (ex-jongerenwerker), maar niet het type daadkracht, dat vond ik. Ook in kleine kring van familie en vrienden voerde ik verhitte discussies hierover. Euforisch was iedereen over Barack Hoessein. Hij werd gezien als een soort zwarte Messias. Hier ter lande misschien nog meer dan in de VS. En nu blijkt uit de peilingen van eergisteren dat zes van de tien Amerikaanse kiezers negatief over hem denken. Onder Bush zou Poetin nooit de Krim hebben kunnen annexeren, is een van hun decepties. Ik zie wel een parallel tussen Barak Hoessein en Didi Samsom. Ook Didi werd bejubeld op 12 september 2012 vanwege zijn gladde praatjes. En zijn populariteit zelfs onder zijn eigen partijleden laat te wensen over. Ik verwacht, maar hoop het ook om eerlijk te zijn, dat ook Didi en zijn partij zwaar bestraft zullen worden bij de volgende verkiezingen. Een soort Obama-besmetting dus. Nog meer vreugde en blijdschap. Ik verheug me erop!

Het moet niet gekker worden in dit land. Wat dom van GroenLinks om zo af te geven op zeer vermogende mensen. “Een paar miljard bezitten is eigenlijk per definitie asociaal. Het is belachelijk dat je überhaupt oneindig vermogen kan hebben”, stelt raadslid voor GroenLinks Jorrit Nuijens. Het is eerder asociaal en belachelijk om zo dom te zijn en toch politiek te mogen bedrijven. Als iemand nou uitzonderlijk talent heeft zeg maar op het gebied van sport, muziek, techniek of media en daarvan heel groot publiek van kan genieten, wat is erop tegen dat zo iemand veel, heel veel geld mee verdient? Of bedoelt GroenLinks uitzonderlijke talenten te beperken en uit te bannen? Dan hou je een maatschappij over van het niveau van GroenLinksers zoals deze Jorrit Nuijens. Nu snap ik ook beter hoe Andrée van Es, ex-wethouder in Amsterdam, steeds zo onwijs reageerde als men haar confronteerde met hoge werkloosheidcijfers onder allochtone jongeren. Steevast was haar idiote reactie: “We gaan stevig inzetten op taal.” Het gaat om jongeren die in wezen perfect Nederlands spreken en goede opleidingen hebben gevolgd. Domheid zit blijkbaar in het DNA van GroenLinks.

In Den Haag gaat een middelbare school dicht. Het Aloysius College (AC). Omdat de VMBO-afdeling van deze school overwegend ‘zwart’ is en de school ‘Allochtonen College’ werd genoemd, liepen de aanmeldingen voor havo en vwo van voornamelijk ‘witten’ steeds meer terug. De school kon uiteindelijk niet meer overeind gehouden worden. Het blad Trouw meldde dat ook in Amsterdam kinderen uit West en Zuidoost die goed kunnen leren, liever verder van huis naar school gaan, in Zuid. Dit is in wezen het alarmerend geluid dat de onderzoeksinstituten WRR en SCP wilden laten horen in hun rapport ‘Gescheiden Werelden?’, over de scheidslijn tussen hoger- en lageropgeleiden in Nederland. NRC Handelsblad bagatelliseerde het probleem in zijn hoofdartikel van zaterdag over dit rapport. "Standsverschil valt niet te verhelpen, niks aan te doen. Wat is nu precies het probleem? Mensen zitten op verschillende golflengtes, so what?", aldus het hoofdartikel. Verzwarting van scholen, maar ook van woonwijken, is een steeds groter groeiend probleem. En de oude politiek doet hier niks aan. Het roer moet radicaal om. En snel!