Gisteren heb ik meegewerkt voor een (pilot) item van het nieuwe PowNews, dat eind januari van start gaat. Nee, niet met verborgen camera en het ging ook niet over Onno Hoes, met het merkwaardige standpunt dat met het stempel privé alles toelaatbaar is. (Onbeperkt, hoe fout ook. Los even van de vraag wat PowNews wel of niet mag uitzenden.) Nee, het ging over een voorstel van Ahmed Marcouch (PvdA) voor meer Marokkaanse en Turkse politieagenten. Wat ik daarvan vind, wilde het nieuwe PowNews weten. Om te beginnen is dit geen nieuw voorstel. Vele jaren geleden heeft men dat idee al eens geoppperd en uitgevoerd. Ahmed Marcouch was een van die geworven agenten. En net als Marcouch gingen veel van deze Marokkaanse agenten er bij de politie net zo snel weer uit als ze binnenkwamen. (Het 'draaideur-effect' heette dat nogal geestig, intern bij de politie.) Dat kwam enerzijds door de botsing tussen de nieuwe agenten en de heersende cultuur binnen de politie. En anderzijds door de dubbele loyaliteit van de agenten: aan de eigen groep en aan de politie. Niks nieuws dus. Maar Marcouch schijnt liefde te hebben voor oude koeien uit de sloot. Net als onlangs weer zijn oude pleidooi voor islam-lessen op alle scholen, ook de openbare scholen. Bovendien, het zou goed zijn eerst te trachten de juiste diagnose te stellen voor een probleem alvorens maar wat weer te gaan roepen. Een ontspoorde Marokkaanse jongere zou meer en betere informatie verschaffen aan een Marokkaanse agent, aldus Marcouch. Het tegendeel is waar. Bij een Marokkaanse agent is het risico van ‘doorvertellen aan de eigen groep’ groter, met alle gevolgen van dien voor schaamte en gezichtsverlies. En dat zou de jongeren ervan weerhouden te praten. Het gesignaleerde probleem dat agenten te weinig informatie verkrijgen van deze jongeren komt doordat autochtone agenten, in de regel, Marokkaanse jongeren benaderen op dezelfde wijze als hun autochtone leeftijdsgenoten. Dit terwijl het verschil tussen deze groepen immens is. Dit wordt nog steeds niet of onvoldoende toegegeven, ook al zijn er inmiddels boekenkasten vol publicaties hierover. Dat is de kern van het probleem.

De Raad voor Maatschappelijke Ontwikkeling (RMO) houdt op te bestaan. Samen met de Raad voor de Volksgezondheid & Zorg (RVZ) gaat de RMO op in de Raad voor Volksgezondheid en Samenleving. Deze RV&S treedt per 1 januari aanstaande aan. De RMO werd voorgezeten door een lid van de PvdA. Sadik Harchaoui, die in de media (o.m. de Volkskrant en Binnenlands Bestuur) als graaier werd omschreven, en die als directeur van multiculti-bureau Forum in Utrecht is ontslagen. Ook de Raad voor Openbaar Bestuur (ROB) wordt voorgezeten door een lid van de PvdA, Jacques Wallage. Het lag voor de hand dat voor het nieuwe -ook zogenaamd onafhankelijke adviesorgaan RV&S- een voorzitter werd benoemd met een andere politieke kleur. Al zou het alleen maar zijn voor de schijn van redelijkheid van deze regentenpartij. Maar nee, het wordt ene Pauline Meurs, ook lid van de PvdA en toevallig het lid van de Raad van Toezicht van voornoemd Forum. Zij hield de hand boven het hoofd van Harchaoui toen de media met feiten en cijfers kwamen over de grepen in de kas van de man. Maandag etaleerde Rob Hoogland in zijn column in de Telegraaf zeer kundig hoever de lange arm en misstanden van de PvdA reiken. Tachtig procent van de ambtenaren in Nederland = PvdA. 86 van de 358 burgemeesters zijn van PvdA-huize, waarvan twee van de vier grote gemeenten, en 7 van de 10 grootste gemeenten. Wat voor burgerkinderen kun je verwachten met deze incestueuze praktijken? In biologische toestand worden dat debielen. En dan de mond vol hebben over redelijkheid, eerlijk delen, sociaal en sterk. Schunnig. Iets voor een parlementaire enquête commissie? In ieder geval een heilige eerste opdracht voor kabinet Wilders I.

De PVV staat in de peilingen als de grootste partij. Vergelijkbare bewegingen in andere Europese landen vertonen hetzelfde beeld. Neem het Front National (FN) van Marine Le Pen in Frankrijk. In mei werd de partij bij de Europese verkiezingen de grootste van het land. Met bijna 25 procent staat FN met een flinke afstand op de nummers twee en drie. “Wie twee jaar geleden gezegd had dat wij de grootste partij van Frankrijk zouden worden, was voor gek versleten”, zei student Eric Richermoz namens de FN-jongeren op het congres van het FN onlangs in Lyon. Daar sprak Geert Wilders ook en werd onthaald met een staande ovatie. Wilders werd door Le Monde geciteerd: ‘Het volk heeft genoeg van de multiculturele elites die onze identiteit en cultuur vernietigen’. Rutte zou er goed aan doen zich voor te bereiden om onder premier Wilders te dienen. Geert was de monitor van Rutte als Kamerlid, het kan dus best. Mocht het CDA goed scoren, dan kan Buma aanschuiven en dan vormen de drie een kabinet, net als bij Rutte I, maar dan onder leiding van Geert Wilders.

Arnon Grunberg blundert weer. In zijn voetnootje van gisteren stelt hij: “Individualisme wordt vaak als bron van het kwaad aangemerkt. Het tegendeel is waar. Pas wie zichzelf als individu ziet, kan de ander als individu beschouwen…..” Hiermee wordt een van de meest fundamentele psychologische basistheorieën door Grunberg in één zinnetje weggeveegd. De ‘attributietheorie’, het toeschrijven van jouw perceptie, beeld, norm, waarde aan de ander staat in weg van het begrijpen en doorgronden van de perspectief, het wereldbeeld van de ander. Dat is nu juist hét probleem bij de globalisering en de hedendaagse migraties. Autochtone inzittenden schrijven hun normen en waarden toe aan migranten en hun kinderen, die dragers zijn van soms elkaar uitsluitende normen en waarden. En daardoor ontstaan grote problemen. Een voorbeeld. In het intussen welvarende westen gaat men uit van het principe ‘ik vertrouw je tot bewezen is dat je niet te vertrouwen bent’. Bij migranten uit agrarische, traditionele, arme plattelandsstreken geldt precies het omgekeerde ‘ik wantrouw je tot je bewezen hebt dat je te vertrouwen bent’. Zulks vanwege de ‘concurrentie’ bij de schaarse middelen om te overleven. Het behoeft geen nader betoog dat dit grote gevolgen met zich meebrengt in de dagelijkse omgang met elkaar op school, op straat, op het werk, overal. Arnon, schrijft wat je wilt, hoe je wilt, maar blunder niet.

Een Duitse studente, Tugçe Albayrak was twee haar onbekende meisjes te hulp geschoten die belaagd werden door jongens. Tugçe werd zelf geslagen, raakte in coma en overleed twee weken later. Hierover schreef de Volkskrant: “Slachtoffer en dader hebben beiden een multiculturele achtergrond. Tugçe is van Turkse afkomst, Senal is van Servische huize. De een prima geïntegreerd in de Duitse maatschappij, de ander een jongeman die voor geen meter wilde deugen”. In Duitse media, meldt de Volkskrant, debatteren deskundigen over de vraag ‘waarom het in het ene geval goed ging en in de zaak van Senal zo slecht verliep’. Interessante vraag op zichzelf, maar een verkeerde vraag in dit specifiek geval. Immers, als het ging om twee autochtone Duitsers, zou deze vraag niet worden gesteld en zouden deskundigen hier niet over debatteren. Ontspoorde, agressieve, gewelddadige en criminele personen zijn er altijd, overal en onder alle bevolkingsgroepen. Heeft dus niets van doen met wel of niet geïntegreerd zijn. Zo wordt tijd en energie verspild aan verkeerde (onderzoeks)vragen. Niet alleen in Duitsland, hier ook in Nederland. Net als het onderzoek van Marieke Slootman waarop zij vrijdag promoveerde naar de etnische identificatie van hoogopgeleide tweede generatie Turkse en Marokkaanse Nederlanders (zie ook column van 3 december hierover).

Onder de kop 'Arabische wereld koestert slachtofferrol' schreef Paul Brill een goed en lezenswaardig stuk in de Volkskrant van zaterdag. Aan de hand van bevindingen van de Algerijnse topdiplomaat Lakhdar Brahimi adstrueert Brill zijn stelling. Brahimi etaleert een wereldbeeld waarin de VS en Israël verantwoordelijk zijn voor praktisch alle rampspoed in het Midden-Oosten. Brill wijst terecht op 'inheemse producten, geen westerse importartikelen' van de Arabische wereld zelf: repressieve regimes; politiek, economische en culturele achterstand; reusachtig religieus schisma; soennieten en sjiieten die elkaar naar het leven staan; het religieuze extremisme; het gewelddadige jihadisme; de cultuur waarin het normaal is dat minderheden worden onderdrukt en vrouwen tweederangs burgers zijn. Dat alles lijkt in de visie van Brahimi geen rol van betekenis te spelen. Hij blijft gefixeerd op een oude spook: het spook van de pro-Israëlische berichtgeving in de westerse media. Een spook dat al lang niet meer bestaat. Lees maar hoe NRC Handelsblad tegenwoordig over Israël schrijft. Ronduit hatelijk en vol animositeit. Brill illustreert zijn uiteenzetting met zijn eigen ervaring. Ooit voerde hij een gesprek met een Hamas-vertegenwoordiger in Gaza die een betoog afstak over de Joodse overheersing van de westerse media. Ook de Nederlandse?, vroeg Brill. Ja, ook de Nederlandse. Ook de Volkskrant? Ja, ook de Volkskrant. Toen Brill riposteerde dat dit echt niet kon kloppen, was de reactie van Hamas-man: “You don’t know”. Als er haat is, helpen feiten niet, al zijn ze hard en controleerbaar. Zelfs niet bij een topdiplomaat als Brahimi. Ook hij past blijkbaar het principe toe van 'als de feiten niet passen bij mijn beeld, dan is het jammer voor de feiten'. Verwerpelijk, zwak en triest.

Het derde kabinet Netanyahu is gestruikeld. Aanleiding: een wetsvoorstel om Israël formeel uit te roepen tot ‘Joodse staat’. Een voor Netanyahu vanzelfsprekend gegeven, net als Amerika een Amerikaanse staat is en Frankrijk een Franse. Twee coalitiepartners op de linkervleugel zijn hier tegen. Er komen nieuwe verkiezingen op 17 maart. Twee afzonderlijke peilingen voorspelden dinsdag - de dag dat het kabinet viel - een grote winst voor Netanyahu's centrumrechtse Likudpartij. Die zou opnieuw de grootste partij worden, zodat Netanyahu herkozen zal worden als premier. Paradoxaal genoeg; Netanyahu's populariteit daalde naar 38 procent. In de beginfase van de Gaza-oorlog deze zomer piekte Bibi op 85 procent. De verklaring is vooral dat er geen aansprekend alternatief is bij de andere partijen. De linkse partijen scoren in de peilingen slecht en andere rechtse partijen zoals Yisrael Beitenu (Israël ons Vaderland) en de kolonistenpartij Habayit Hayehudi ( Het Joodse Huis) staan op winst. Met de orthodoxe partijen erbij zal Netanyahu makkelijk een rechts kabinet vormen dat met overtuiging het omvormen van Israël tot formele ‘Joodse staat’ implementeert. Goede zaak, lijkt me.

Nog zo’n diep geworteld en breed geaccepteerd edoch onjuiste aanname. Net als die van eergisteren op deze plek over het ‘gevaar’ van het wij-zijn denken. In zijn column van donderdag in de Volkskrant fulmineert Marcel van Dam zijn afkeer tegen links en windt hij zich op over de tweedeling van hoog- en laagopgeleiden, bij autochtonen en allochtonen. Segregatie én apartheid signaleert Van Dam, en verontwaardigd eindigt hij zijn column met twee pregnante vragen richting de linkse partijen: "Maar hoe komt het dat zij er ook niet in slagen de toenemende apartheid van de laagopgeleiden tot belangrijk onderwerp van politiek debat te maken? Iets voor een parlementaire enquête?" Grappig dat dezelfde dag dezelfde krant verslag doet vanuit Hoogeveen en meldt: "In de wijk in Hoogeveen waar een autochtoon Nederlands stel niet welkom bleek, koesteren de Molukse inwoners de segregatie”. Maar ex-PvdA man en socioloog Marcel van Dam bepaalt voor mensen wat zij willen. Los hiervan. De grote misvatting is dat hoogopgeleiden het beter doen en rijker zijn dan laagopgeleiden. Laat ik zeer dicht bij huis inzoomen. Ik heb broers die semi- danwel geheel analfabeet zijn. Afgezien nog van hoe ze zijn als mens, materieel hebben zij het zeker niet minder dan vele academici, wetenschappers en andere hoogopgeleiden. Uitzonderingen? Nee. Joop van den Ende, John de Mol en vele andere ongeletterden zijn het bewijs. Zangers, komieken en voetballers, die soms de indruk wekken licht geestelijk gehandicapt te zijn, nog buiten beschouwing gelaten. Sinds het baanbrekende langdurige onderzoek (tien jaar) van de Amerikaanse psycholoog Daniel Goleman, is het duidelijk dat niet het IQ bepalend is voor sociaal maatschappelijk succes, maar het EQ, het Emotional Quotient. Zijn intussen overbekend boek gebaseerd op de uitkomsten van zijn onderzoek heeft hij dan ook de titel gegeven van ‘Emotionele intelligentie’ met de subtitel ‘Emoties als sleutel tot succes’. Verplicht boek voor Marcel van Dam. Alstublieft.

Het wordt niet makkelijk voor de VVD om haar positie van grootste partij te behouden, ook na de komende provinciale verkiezingen van 18 maart. Begrijpelijk ook. Als je eerst regeert met CDA en (gedoogpartij) PVV en daarna met de PvdA, hoe geloofwaardig ben je dan? De kiezer heeft een kort geheugen, klopt, maar de kiezer is niet achterlijk. Niet voor niets trekt de VVD 1 miljoen euro uit voor de komende verkiezingen, meer dan het dubbele van vorige keer. Maar wat gaat Rutte de kiezer voorhouden? Een harder immigratiebeleid? Ruimere ontslagregeling? Meer geld voor Defensie? Beperking van toelating asielzoekers? Strenge maatregelen tegen illegalen? Elke poging daartoe zal leiden tot een breuk met zijn huidige coalitiegenoot, de PvdAllah. Daar zitten beide partijen niet op wachten. Volgens de laatste peilingen verliest de VVD de helft van haar kiezers. Geld, veel geld is er dus voor de campagne. Maar wat kan de partij onder de gegeven omstandigheden de kiezer beloven? Tijdens het partijcongres zaterdag kwam Rutte met een belofte die hij reeds in 2012 al deed, maar niet waar heeft gemaakt: belastingverlaging. “Laat er geen misverstand over bestaan: we gaan echt met voorstellen komen om de belastingen te kunnen verlagen”, herhaalde hij zaterdag zijn verbroken belofte van eerder. Kortom, wie op 18 maart op de VVD stemt is een sukkel.

Deborah Jongejan interviewde gisteren het Turks-Koerdisch SP Kamerlid Sadet Karabulut voor Het Parool. Jongejan meldt daarin dat Karabulut erkent dat ook onder de achterban van de SP het gevoel leeft ‘dat Nederland zijn identiteit verliest door de komst van migranten met een andere cultuur en religie’. Dit is groot nieuws. Begint links Nederland eindelijk wakker, nuchter en moedig te worden? Nog zo’n onverwacht uitspraak vanuit die hoek: “Dat de PVV zo groot is, komt mede doordat de gevestigde partijen de afgelopen jaren zo hebben gefaald”. Hè-hè, licht begint te gloren links in de horizon. Niettemin Karabulut voelde zich ‘persoonlijk geraakt’ door de standpunten van PVV-Kamerlid Machiel de Graaf over moslims, moskeeën en het gevaar dat de Nederlandse identiteit verdwijnt ‘via de baarmoeder’, de relatief hoge geboortecijfers bij moslims zeg maar, meldde Jongejan. Maar De Graaf heeft toch ook het gevoel van de eigen SP-achterban verwoord. Wat is dan het probleem van Karabulut? “Maar de PVV misbruikt de angst voor verandering en voedt het wij-zij denken. Dat is gevaarlijk”, verklaart Karabulut. Dat is vreemd. De PVV misbruikt niets, zij verwoordt de angst die ook bij de SP-achterban leeft. Dat zei zij zelf. En waarom zou het wij-zij denken gevaarlijk zijn? Het heel leven bestaat bij de gratie van dat onderscheid. Wij mannen van Mars en zij, vrouwen van Venus verschillen van elkaar. Wij, de bewoners van Amsterdam, wij leden van de FNV, wij kerkgangers, wij vegetariërs, wij gekozenen etc… hebben andere gewoontes en voorkeuren dan zij, de anderen. Iemand heeft blijkbaar ooit geroepen dat het wij/zij-denken niet correct is en het papagaai-circuit kwam op gang, kritiekloos. Grote onzin.