Met interesse lees ik sinds geruime tijd de columns van John Jansen van Galen in Het Parool. Zijn standpunt in zijn column van woensdag vond ik slap. Het gaat over de weerbaarheid van de democratie. Als minister van Justitie wekte Piet Hein Donner in 2006 consternatie met zijn verklaring dat invoering van de sharia in Nederland moet worden aanvaard als tweederde van het parlement dat op zeker moment wil. “Het is de essentie van democratie”, is de redenering. Zijn partijgenoot Pieter Heerma daarentegen ijvert juist voor een verbod op antidemocratische partijen, om te voorkomen dat het zover komt. Vertrouwend op ‘de kracht van argumenten’, concludeert John Jansen van Galen: “De weg van Donner – het open vizier – is riskanter, maar niemand heeft ons ooit beloofd dat democratie een risicoloze onderneming is”. Slappe stellingname. Waarom niet proactief zijn en bij wet ondubbelzinnig iedere poging tot aantasting van de intussen verworven rechten van de democratie verbieden? Voorkomen is nog altijd beter dan genezen. Als in dit geval genezen nog mogelijk zou kunnen.

Vandaag zou een pro-Israël manifestatie plaatsvinden op de Dam in Amsterdam. Ik zou daar spreken. Helaas gaat het niet door. De politie liet ons weten de veiligheid niet te kunnen garanderen vanwege de verschrikkelijke gebeurtenissen in Parijs. Jammer, want ik wilde in mijn toespraak trachten een aantal mijns inziens belangrijk misvattingen aan te snijden die de anti-Israël gevoelens met name bij de Arabisch-islamitische bevolking. Er doen tal van mythes de rondte over dit thema die niet kloppen met de feiten. Zionisme beoogt geen terreur jegens Arabieren of moslims, maar een veilig land voor Joden. De Zesdaagse Oorlog waarin de Westelijke Jordaanoever, de Golan, Gaza, de Sinaï en Oost-Jerusalem werden veroverd, is Israël opgelegd. Net als de eerste oorlog in 1948. De Palestijnen zelf roepen keer op keer ellende over zich heen.

Het drama in Parijs trekt begrijpelijkerwijs op dit moment alle aandacht. Er is evenwel aandacht nodig voor andere brandende kwesties. De meest dramatische gebeurtenis in 2014 was zonder twijfel de opkomst van IS. Het barbaarse geweld van IS deed menigeen denken aan de gruweldaden van de SS. Een IS-commandant heeft eigenhandig 150 vrouwen vermoord die weigerden om te trouwen met leden van de terroristische beweging. Een Britse geestelijke in Bagdad meldde dat IS vier christelijke kinderen had onthoofd die weigerden om zich te bekeren tot Islam. IS executeerde ook honderd strijders die wilden deserteren uit onvrede over de koers in Syrië. De gruweldaden van IS gaan door. Een lid van Hezbollah die in Syrië tegen IS-eenheden had gevochten vertelde VICE News dat IS-strijders amfetamine pillen slikken voorafgaand aan de gevechten. Het zou gaan om een drug die uitermate populair is in Arabische landen en die een staat van euforie veroorzaakt. Dit kan ook de ongelooflijke bruutheid van de IS-terroristen verklaren. Hij zei ook dat de Joden bang zijn voor de terugkeer van het Islamitische kalifaat en dat zij moslim-verraders - gematigde Arabische leiders die hij honden noemde - hebben gerekruteerd om tegen IS te vechten. Israël ziet IS evenwel niet als een acuut gevaar. Voor Israël vormt Hezbollah de meest directe dreiging op dit moment. Dat verklaart ook waarom wederom luchtaanvallen zijn uitgevoerd op voor Hezbollah bestemde Iraanse wapentransporten in Syrië. Het ging daarbij om Fateh 110 geleide raketten die een bereik hebben van 200 kilometer. Israël waarschuwt ook tegen de toenemende Iraanse betrokkenheid bij de oorlog tegen IS. Nadat Iraanse interventie in 2012 voorkwam dat het Assad-regime in Syrië viel, lijkt nu hetzelfde te gebeuren in Irak waar door Iran getrainde en bewapende sjiitische milities greep beginnen te krijgen op de situatie. Ironisch is dat Iran geholpen wordt door de Westerse luchtaanvallen op IS. Een grotere invloed van Iran is zeer gevaarlijk. De Iraanse leiders werken immers steeds openlijker aan hun doelen na de toenadering tussen Iran en het Westen. Enerzijds het verkrijgen van een kernwapen en uitbreiding van de Iraanse invloed in het Midden-Oosten en anderzijds de vernietiging van Israël. Ook andere landen zoals Saoedi-Arabië zien het Iran-gevaar. Andrew Scott Cooper, een energie-analist schreef voor Foreign Policy een artikel waarin hij uiteen zet hoe Saoedi-Arabië bewust de olieprijzen heeft laten crashen. Dit werd volgens deze analist uitsluitend gedaan om Iran, via de economie, te hinderen in haar pogingen om Irak en Jemen over te nemen en Assad in het zadel te houden. Het Westen dient tijdig dit Iran-gevaar te zien en te onderkennen voor het te laat is.

Ahmed, als reactie op de afschuwelijke terreurdaad in Parijs heb je gesproken over het meewerken aan demonstraties. Je hebt ook geroepen dat diegene die tegen de vrijheid van meningsuiting is, mag oprotten. Klinkt goed, je voelt goed aan wat men op dat moment wil horen. Maar waarheen oprotten? Je hebt ook eerder jouw geloofsgenoten opgeroepen afstand de nemen van IS. Is niets mee gebeurd. Het raakt ook niet de essentie van waar het om gaat. Waar het wel om gaat is dat moslims nou eindelijk eens een keer ophouden met zo laf, hatelijk, barbaars en achterlijk om te gaan met kritiek op de ‘afgezante’ die een leer – islam - aan de mensen heeft gebracht in een tijd en omgeving die ver, heel ver liggen van hier en nu. Roep nou eens keer jouw geloofsgenoten daartoe op. Dan raak je de kern, de oorzaak van terreur en barbaarse praktijken. Stop met alleen roepen en doen wat opportuun is. In de tijd van de zielige buitenlander werd je welzijnswerker en belangenbehartiger voor migranten, voornamelijk moslims bij het intussen opgeheven Forum vanwege het opslurpen van bakken belastinggelden zonder enige tegenprestatie daarvoor. Toen LPF hoog scoorde in de politiek heb je er gesolliciteerd voor een pluchen zitje (*). Daar werd je afgewezen en ging je verder ongegeneerd door naar de PvdA. Kom, vertel je geloofsgenoten luid en duidelijk dat zo extreem en barbaars reageren op kritiek alleen maar onzekerheid en minderwaardigheidscomplex is. Doe dat. Geef het goede voorbeeld.

Europa kan leren van India en de Verenigde Staten. Dat is de stelling van Martha Nussbaum. Volgens Filosofie Magazine is deze Amerikaanse dame de invloedrijkste levende filosoof. Haar jongste boek is ‘Politieke emoties’. De manier van kijken en luisteren van Nussbaum is hoe worden politieke emoties ingezet. Ook in de details. Ze observeerde hoe Michelle Obama zorgt dat haar dochters gewone kleren dragen om te laten zien dat de Obama’s een doorsneegezin zijn. “En daarin is zij succesvoller dan haar man. Barack Obama deinst terug voor emoties als hij geen campagne voert. Kom op zeg, een leider moet emoties durven gebruiken. Clinton kon dat, maar die wilde vooral aardig gevonden worden. Franklin Roosevelt verwelkomde de haat die hij opriep. Obama is er bang voor, die reageert met een kalm, intellectueel discours”, liet zij de Volkskrant optekenen in een interview. Dat India het gelukt is een eenheid te vormen van vele staten met 250 talen is te danken aan Ghandi en Nehru die goed erover na dachten hoe daar met gedeelde emoties een eenheid te maken. Over Europa zei Nussbaum: Politici dachten dat ze op basis van economische afspraken een eenheid konden creëren. Politiek werd er buiten gelaten, emotionele eenheid was er al helemaal niet. Europa moet zich afvragen hoe dit te bereiken, aldus Nussbaum. Ik moest aan Plato denken. Die zei dat het beste zou zijn als een filosoof een land zou besturen. Probleem is evenwel dat een filosoof dat nou juist niet wil.

Jaarlijks wordt vierhonderd miljoen euro uitgegeven aan programma’s als vroeg- en voorschoolse educatie (VVE) voor taal- en andere vaardigheden van kinderen met achterstaand. Overwegend migrantenkinderen dus. Een programma dat lang geleden uit Israël is geïmporteerd. Het verschil is wel dat het in Israël werkt, maar in Nederland niet. Juli vorig jaar vonden onderzoekers van de Radboud Universiteit Nijmegen geen verschil tussen kinderen die wel zo’n duur VVE-programma hadden gevolgd en zij die dat niet hadden gedaan. Ze onderzochten 3.922 kinderen. Niet gering. Waarom het in Israël wel werkt? Om dezelfde reden waarom beveiligers van Schiphol gingen kijken naar de succesvolle vliegtuigbeveiliging in Israël, met veel minder dure apparatuur. Daar staat namelijk de mens centraal, niet het programma of de apparatuur. In geval van onderwijs. Als leraar aldaar prentte ik mijn stagiaires onophoudelijk deze beeldspraak in: ‘Een kind in handen van een opvoeder/opleider is als leem in handen van een kunstenaar’. Samen met onderwijsinspecteur Moshé Melamed ontwikkelde ik trainingen voor leraren, hoe effectief les konden geven met weinig middelen en bij grote klassen (42 leerlingen), afkomstig uit alle streken en hoeken van de wereld. Ook uit Arabische landen. Op verzoek van NRC Handelsblad schreef ik 20 jaar geleden hierover (zie PDF). Er wordt daar dus veel meer geïnvesteerd in de mens, de leraar. Vierhonderd miljoen euro kan vele malen beter besteed worden. Zomaar een idee (GS-lezers hebben allicht nog vele andere creatieve ideeën): er zijn veel diep ongelukkige moslims in dit van oorsprong christelijk en thans overwegend seculiere landje. Ongeluk, frustratie en onzekerheid maakt mensen agressief. Geef deze groep ongelukkige mensen voldoende (geldelijke) steun om met genoegen terug te gaan naar hun land waar zij een mooi huis kunnen bouwen en hun religie open, vrij, trots, ongehinderd kunnen beleven. Win-win situatie. Betrokkenen worden gelukkiger en autochtonen ondergaan minder agressie

Bijna driekwart van de Nederlanders (72%) is in het laatste kwartaal van 2014 tevreden over de economie. In 2013 kreeg de economie maar van 47% Nederlanders een voldoende, blijkt uit een eind december verschenen onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau (SCP). Tegelijk maken Nederlanders zich meer zorgen over buitenlanders en integratie dan een jaar daarvoor. Minder somberen over de economie lijkt meer plaats te maken voor meer zorgen over integratie. Duizend mensen werd medio november door SCP gevraagd maximaal vijf belangrijke problemen te noemen. Geen invullijst dus, maar spontane antwoorden. 32 procent noemt daarbij integratie. Werden in 2013 nog vooral Oost-Europeanen genoemd in verband met integratie, in 2014 hebben de ondervraagden door het SCP het over Marokkanen, moslims en islamisering als grootste probleem. Illustratief is de volgende toelichting van een vrouw, 70 jaar, middelbaar opgeleid: “Ik wil mijn land terug. Minderheden maken hier de dienst uit door het laffe optreden van de overheid, bijvoorbeeld militairen zonder hun uniform naar huis en het Zwarte Pietendebacle. De macht aan de EU overdragen en erachter wegkruipen. Met de open grenzen mag al het tuig ons beroven, onze banen inpikken, onze huizen, onze zorg en voorzieningen.” Klip en klare taal. Geen wonder dat in het nieuwe jaar nog veel gezegd en geschreven zal worden over de onderwerpen van dit SCP Onderzoek. Veel lees- en schrijfplezier in 2015 en in goede gezondheid toegewenst!

Laatste stukje van dit bewogen jaar over een politiek thema waarmee 2014 eindigde en 2015 zal beginnen. Gehannes in de Eerste Kamer. Altijd wat. In de regel omdat de eigenlijke functie van de senaat - zijnde een 'chambre de réflexion' om gedegen de wetsvoorstellen te beoordelen - gehinderd wordt door dictaten van de Tweede Kamer. Dat is het eerste wat snel geregeld dient te worden voor een adequaat functioneren en respectabel aanzien van de senaat. Wat ook intussen toe is aan diepgaande bezinning is de vraag of het zo moet blijven dat leden van de Eerste Kamer door de Provinciale Staten dienen te worden gekozen en niet rechtstreeks door de kiezer zoals voor de Tweede Kamer. Een grote winst van rechtstreekse verkiezingen is dat het dan mogelijk zal zijn om de provincies op te heffen. Een klein land als Nederland kan prima functioneren met twee bestuurslagen, landelijk en gemeentelijk. Goed beschouwd is het niet gemakkelijk aan te geven wat nu de provincie zelfstandig regelt, wat de meerwaarde ervan is en wat zou de burger missen als de provincie afgeschaft wordt. Wat een besparing zou zo’n herziening betekenen voor de schatkist! (Prof. Pinto is even helemaal weg. Zijn eerstvolgende bijdrage leest u op maandag 5 januari 2015)

De Eerste Kamer stelde het kerstreces uit om minister Ronald Plasterk van Binnenlandse Zaken in staat te stellen de topinkomens in de (semi)publieke sector per 1 januari 2015 af te toppen. Die arme Ronald. Geheel de VVD-fractie stemde tegen. Ook al niet zo behoorlijk; het is een afspraak binnen de coalitie. Toch is het voorstel aangenomen. Eindelijk een succesje dacht Ronald om met de kerst te vieren. Maar toen kwam een domper van de VVD-collega’s Blok en Schippers. Zij gaan het aangenomen besluit niet per 1 januari 2015 uitvoeren. Formeel heeft het niets te maken met de nasleep van de kerstcrisis. Maar omdat zij het te kort dag vinden om het te regelen. Wat een smoes! Alsof zij niet al lang op de hoogte waren van de plannen van collega Plasterk. Ministers hebben zogenoemde PA’s. Dat zijn politieke assistenten die o.m. zorgen voor afstemming van de politieke plannen van hun minister. De woede van politici is dan ook begrijpelijk. “Dat de onwil zo ver zou gaan had ik niet verwacht. Dit is pure obstructie”, zei SP-senator Erik Meijer. En Jan Nagel: “Ik ben ziek, maar besloot maandag toch naar Den Haag te gaan. Ik wilde niet dat dit wetsvoorstel door mij de mist in zou gaan. Dat dit nu achter onze rug om toch gebeurd, is regelrechte sabotage. Ik kan me niet voorstellen dat de PvdA dit over zijn kant laat gaan”. Ook de reactie van SP-senator Ronald van Raak mag er zijn: “De VVD traineert….De PvdA moet dit kerstreces maar eens goed nadenken of ze verder wil met de VVD." Het is ook niet niets. Door de twee VVD weiger-ministers, ontstaat rechtsongelijkheid tussen in aanmerking komende mensen in het onderwijs en hun lotgenoten in de woningsector en de zorg. De arme mensen in het onderwijs zullen gekort worden tot slechts € 178.000,-- terwijl hun geachte collegae € 230.000,- in 2015 blijven toucheren. Tja, dan kun je net zo goed minister zijn. Zielig.

Lang nog zal de zorgwet de gemoederen bezighouden. Het Parool heeft maandag twee mannen hierover gesproken die beide een eenmansfractie vormen in de Senaat. Kees de Lange (Onafhankelijke Senaatsfractie) en Jan Nagel (50Plus). Beide heren vertelden hoe minister Schippers hen probeerde te overtuigen voor haar wetvoorstel te stemmen. Beide hebben niettemin tegengestemd. Of zij volgend jaar voor de aangepaste versie van het wetsvoorstel zullen stemmen weet De Lange nog niet en Nagel is niet meer om te praten. Hij zal tegen stemmen. Jan Nagel: “Ik weet dat er veel van mijn stem kan afhangen. Maar als je ziet hoeveel mensen opgelucht reageren dat deze wet is tegengehouden…”. Hierna kwam Jan Nagel met een voorspelling: “En eerlijk gezegd: dit kabinet loopt gewoon op zijn laatste benen. Als het hier niet over struikelt, dan wel over iets anders. Deze regering haalt Prinsjesdag niet”. Velen vermoeden, verwachten en wensen ook dat dit kabinet valt. Oude rot en zeer ervaren politicus Jan Nagel weet ook wanneer, uiterlijk. Ik ken Jan Nagel van de tijd van Leefbaar Nederland (LN). Hij is een kundig en ervaren bestuurden en politicus. Ik heb de neiging zijn voorspelling te geloven. Of laat ik mij nu hierbij leiden door het principe van ‘de wens is de vader der gedachten’?