Geenstijl

Jaarlijks wordt vierhonderd miljoen euro uitgegeven aan programma’s als vroeg- en voorschoolse educatie (VVE) voor taal- en andere vaardigheden van kinderen met achterstaand. Overwegend migrantenkinderen dus. Een programma dat lang geleden uit Israël is geïmporteerd. Het verschil is wel dat het in Israël werkt, maar in Nederland niet. Juli vorig jaar vonden onderzoekers van de Radboud Universiteit Nijmegen geen verschil tussen kinderen die wel zo’n duur VVE-programma hadden gevolgd en zij die dat niet hadden gedaan. Ze onderzochten 3.922 kinderen. Niet gering. Waarom het in Israël wel werkt? Om dezelfde reden waarom beveiligers van Schiphol gingen kijken naar de succesvolle vliegtuigbeveiliging in Israël, met veel minder dure apparatuur. Daar staat namelijk de mens centraal, niet het programma of de apparatuur. In geval van onderwijs. Als leraar aldaar prentte ik mijn stagiaires onophoudelijk deze beeldspraak in: ‘Een kind in handen van een opvoeder/opleider is als leem in handen van een kunstenaar’. Samen met onderwijsinspecteur Moshé Melamed ontwikkelde ik trainingen voor leraren, hoe effectief les konden geven met weinig middelen en bij grote klassen (42 leerlingen), afkomstig uit alle streken en hoeken van de wereld. Ook uit Arabische landen. Op verzoek van NRC Handelsblad schreef ik 20 jaar geleden hierover (zie PDF). Er wordt daar dus veel meer geïnvesteerd in de mens, de leraar. Vierhonderd miljoen euro kan vele malen beter besteed worden. Zomaar een idee (GS-lezers hebben allicht nog vele andere creatieve ideeën): er zijn veel diep ongelukkige moslims in dit van oorsprong christelijk en thans overwegend seculiere landje. Ongeluk, frustratie en onzekerheid maakt mensen agressief. Geef deze groep ongelukkige mensen voldoende (geldelijke) steun om met genoegen terug te gaan naar hun land waar zij een mooi huis kunnen bouwen en hun religie open, vrij, trots, ongehinderd kunnen beleven. Win-win situatie. Betrokkenen worden gelukkiger en autochtonen ondergaan minder agressie