Met al die dode kindjes die er een einde aan maken omdat ze gepest worden, blijft er één groep ernstig buiten schot: de daders. Ja, die zelfmoord plegen de dooien zelf maar goh, je hoeft de trekker niet over te halen om schuldig te zijn aan moord hé, pesters? Hoe staat het eigenlijk met de pesters? Daders, beter woord. Of mogen we, nu het in negen van de tien gevallen om boterblanke puberpestertjes zal gaan, niet meer van daders spreken? Zelfs als vrijwillig kinderloze breekt mijn hart als ik hoor van een doodgepest kindje. Of het Tim of Fleur is, Anass of Ricky, het zijn kinderen die door andere kinderen doodgepest zijn, terwijl ouders en leraren erbij stonden en keken. Allemaal medeplichtig aan de moord op een kind. En als vrijwillig kinderloze mag ik lijen dat die pesters, hun ouders én leraren aan de drank en drugs raken, in de prostitutie terechtkomen en een miserabel pijnlijk leven zullen hebben. Hardvochtig ja.

Kan dat gezeik over ‘de belastingbetaler’ eens afgelopen zijn? Het is geen nieuws dat ‘de belastingbetaler opdraait voor de nationalisatie van SNS REAAL’. Wie anders had dat moeten zijn, het bestuur? De raad van commissarissen? Natuurlijk niet. De belastingbetaler draait, gelijk een single vrouw, in z’n eentje op voor álles: de kroning van Willem-Alexander en Máxima, de financiële crisis, Griekenland, Spanje, Cyprus en Portugal. En Italië. Het falen van de NS, de bezuinigingen in de zorg, de nivellering, de Noord-Zuid lijn, de AOW en paleizen van Beatrix, het falen van Wim Kok, Wouter Bos, Gerrit Zalm. De belastingbetaler draait op voor Europa, het kinderpardon, het salaris van staatsbankier Gerrit Zalm, zijn bonussen en vertrekregeling bij verkoop van de ABN AMRO. En last but not least draait de belastingbetaler op voor 5.5 ton eurootjes salaris aan de nieuw baas van SNS REAAL.

Nee natuurlijk is het goed om Auschwitz te herdenken, om de bevrijding van Auschwitz te herdenken maar de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik mij afvraag waarom? Waarom herdenken we de doden, die massaal de dood in gejaagd zijn? Waarom herdenken we de Nederlanders, die we gemakshalve Joden noemen omdat dat net wat beter klinkt dan Nederlanders, die door andere Nederlanders de dood zijn gejaagd? Dus nog een keer: waarom herdenken we Nederlanders die door andere Nederlanders de dood zijn ingejaagd? Waarom herdenken we de slachtoffers, in plaats van de daden? Waarom herdenken we niet dat meer dan 70 jaar geleden Nederlanders elkaar de dood injoegen? Waarom herdenken we niet dat meer dan 70 jaar geleden Nederlanders elkaar aangaven om opgehaald te worden? Waarom herdenken we niet dat meer dan 70 jaar geleden Nederlanders maar wat blij waren verlost te zijn van hun buren? Waarom herdenken we niet dat meer dan 70 jaar geleden de koninklijke familie volk en vaderland verliet voor een lange vakantie in Canada? Waarom herdenken we niet dat meer dan 70 jaar geleden de koninklijke familie geen kwaad woord sprak over de onschuldige, opgehaalde, ter dood veroordeelde Nederlanders?

Dus Yolanthe verhuist naar Istanbul. De stad waarvan je na één bezoek al weet: hier wonen kan ik nooit betalen. Tenzij je getrouwd bent met een voetballer natuurlijk. De appartementen met uitzicht op de Bosporus kosten een fortuin (Abramovic is ooit boos weggelopen toen de verkopende partij niet akkoord ging met een miljoen of tien), het shoppen is onovertroffen (Sylvie eat your heart out) en het uitgaansleven doet je nogmaals beseffen dat Amsterdam een dorp is. Ondanks dat er 20 miljoen mensen wonen in Istanbul, is leven in Istanbul voorbehouden aan de happy few. Wat ziet Wesley in die vrouw? Wat kán die vrouw, waardoor het haar lukt om mannen met geld aan zich te binden, waardoor haar leven naar een materieel, financieel en maatschappelijk hoger niveau wordt getild? Yolanthe. Ik gun iedereen met talent z’n succes, maar vertel me reaguurders, wat is het talent van Yolanthe?

Weten we nog wie Murat D. is? Een of andere criminele Turk van zestien die op een januaridag in 2004 zijn conrector doodschoot. Terwijl ik me afvroeg hoe een zestienjarige aan een vuurwapen komt – het was begin 2004 hé, ik was nog jong en onschuldig – buitelden de ‘serieuze’ media over de vraag of ze wel de etniciteit van dit kutjong moesten vermelden. Ja, natuurlijk, klote Turk die je bent. Zestien. Justitie in rep en roer want minderjarig, bovendien ook nog zwakbegaafd want slecht Nederlandssprekend. Ergens was een licht dat besloot dat deze crimineel volgens het volwassenenrecht te berechten waardoor Murat wel vijf jaar en TBS kreeg. Die vijf jaar zijn voorbij, het wachten is op zijn ontsnappingsbericht. Sinds 2004 is er niet veel veranderd. Er zijn nog steeds minderjarige criminele kutkids die volwassenen vermoorden. Inmiddels voldoet doodschoppen – wel zo makkelijk. Zeker op het voetbalveld. En nog steeds is er de discussie: gaan we deze criminelen volgens het volwassenenrecht berechten of niet?

Elke drie maanden meldt mijn neef zich bij de muhtar (= Belangrijke Man) om een handtekening te halen. Die muhtar zit in Turkije en die handtekening dient ter bewijs dat de moeder van mijn neef nog leeft, en recht heeft op een pensioenpremie uit Nederland. Neeflief vliegt daarvoor over uit het Europese land waar hij woont. Als het even kan vlieg ik ook die kant uit, we eten teveel want te lekker Turks, we winkelen ons suf aan onnodige maar goedkope spullen, spelen verstoppertje met de zon en stappen zuchtend weer terug het vliegtuig in naar Europa – omdat, ja waarom ook alweer? Nou ja, in ieder geval om we daar nóg een huis hebben staan.

Stel hè, stel. Stel dat er opeens 500.000 Arabieren naar Nederland afreizen. Tegelijkertijd. Met z’n allen. En stel dat 'De Wereld' heeft besloten dat dat mag. Dat dat een goed plan is. Dat er nog veel meer Arabieren bij mogen komen, hun hele leven lang. Dat er in Nederland Nederlanders wonen weet de wereld heus wel maar ja, who cares. Die 500.000 Arabieren moeten er gewoon bij. En stel hè, stel. Stel dat die 500.000 Arabieren woonruimte nodig hebben. Best logisch wel. Je moet toch ergens wonen en zoveel bruggen telt Nederland niet. Bovendien is het onmenselijk om die lui geen onderdak te bieden. Dat hoort. En stel dat dat onderdak bieden als volgt gaat: 1000 BOMMEN EN GRANATEN!! AUFMACHEN!! RAUSS!! En dat die mensen die uit bed getrommeld worden om de deur auf te machen en raus te gaan, jij en ik zijn. De Nederlanders. En dat er elke dag weer 1000 bommen en granaten vallen om je verdrijven totdat je niet meer weet dan dat er dagelijks 1000 bommen en granaten vallen. Want die 500.000 Arabieren moeten onderdak, en hun nakomelingen ook en die honderdduizenden die in hun kielzog arriveren óók. En dat de Wereld denkt: “Waar jij heengaat interesseert me niet Umar. En waar je buurman heen gaat interesseert me ook niet. Deze Arabieren hebben een huis nodig en De Wereld acht het beter dat jij oprot en die Arabieren in jouw huis gaan wonen. Toedeloe!” Best een interessante manier om van je huis af te komen in hypotheekcrisistijd. Onder water staan was nog nooit zo snel opgelost. Maar mijn huis afstaan aan een stel Arabieren die in hun werelddeel uitgekotst worden?? Fók you. It’s not gonna happen. Ook niet als het om Joden gaat.

Aanstekelijk, die ambitie van Assad. “De kosten van een internationale interventie in Syrië zijn hoger dan de wereld kan dragen”, zegt hij in een interview met de Russische NOS. Het downplayen van het Westen: love it! Die hoogmoed: woest aantrekkelijk. En dat onwaarschijnlijke vertrouwen in zichzelf, zijn wapenarsenaal en vooral de bemoeizucht van het Westen. Onder het mom van democratie stelen we olie. Democratie is voor de dommen. Voor meelopers. Van democratie krijg je nivellering. Stemrecht voor hen die nog geen fatsoenlijke volzin kunnen uitspreken laat staan zonder fouten opschrijven. Natuurlijk heeft democratie best leuke eigenschappen maar in gemeenschappen waarbij niet is doorgedrongen dat vrouwen óók mensen zijn, is democratie lichtjaren verwijderd. Onze enige motivatie is hun olie, maar we zijn te laf om dat hardop uit te spreken. Opportunisme, Westen en democratie zijn de heilige drie eenheid. Fijn hoor dat ‘we’ Saddam hebben afgezet – vraag het ook even de Irakezen zelf. En aan de Turken, die overstroomd worden met vluchtelingen. Fijn hoor, dat ‘we’ Kadaffi hebben afgezet. Chaos everywhere. En dan nu Syrië. Assad gaat niet weg. Assad is een mán. Een Syriër. Hij is er geboren, en hij zal er sterven. Maar dat zal zo snel nog niet gebeuren want het Westen kan de chaos niet aan. Assad geeft zijn land niet zomaar op. Assad geeft zijn macht niet zomaar op. En Assad heeft aanhangers – of wij in het Westen dat nou leuk vinden, geloven of niet, het is de waarheid. Er zijn mensen die aan Assad de voorkeur geven in plaats van aan ons. Met onze ‘principes’, ‘democratie’, en ‘mensenrechten’. Alsof die mensen ons ook maar iets kunnen schelen. Het zijn gekkies. In Verweggisten. Turkije lost het wel op in de regio.

Heb je ook zo moeten lachen? Om Bolkestein? En zijn waarschuwing dat er een stevig debat in de VVD gaat komen over de verhoging van de zorgpremie? Het is immers herverdeling, alle mensen worden weer een stukje gelijker. Het is duidelijk dat de Bolk over zijn houdbaarheidsdatum heen is. Een débát! Ná de verkiezingen, met VVD’ers! Een verzameling mensen die zich scharen om de aap op de hoogste rots en dan op parmantige toon allerlei zinnen uitspreken. Je weet het hè? Werp ze pinda’s toe, kijk deemoedig, lach wat en wijs vooral op zaken anders dan de ziektekostenpremie. En onthoud: een debat met mensen die namens de VVD in de Tweede Kamer zitten, leidt tot de bekende weg. Plas. Glas. NEXT! De 41 jaknikkertjes blijven O Mark, O Grote Meester roepen. Geen ballen om zich af te splitsen, geen haar op hun hoofd overweegt de eigen mening, de principes te verdedigen. Dat ‘zonder last of ruggespraak’ is zwaar overschat. Weet jij, weet ik. Heus, Halbe zorgt dat die 41 Kamerleden braaf stemmen wat jij opdraagt dat ze moeten stemmen. Partijdiscipline wordt immers beloond met een ministerspost, Defensie desnoods maar die wortel zien ze hangen. Nee gast, mooi gedaan. Bovendien: nivellering is geen kiezersbedrog, hadden ze VVD moeten stemmen in plaats van PvdA. Zal ze leren!

Ja natuurlijk moeten bedrijven zelf bepalen welke kandidaat ze welke functie geven. Man of vrouw, boeien. Maar is er ooit een bedrijf geweest dat zei: “Goh we hebben al een man, een stuk of zes zelfs, dus laten we niet nóg een man aanstellen?” Dat mannen zeiken over een vrouwenquotum: whatever. Dat vrouwen zeiken over een vrouwenquotum: ongezien de tyfus. Waar zijn die vrouwen toch bang voor? Dat ze niet meer de enige vrouw zijn? Dat ze niet meer de enige vrouw zijn die een streepje voor heeft bij de mannelijke collega’s? Dat ze niet meer one of the guys zijn? Dat ze in een ‘feminiserende’ omgeving werkt omdat er godbetere nóg een vrouw is aangenomen? Dat ze OMFG opeens concurrentie krijgt, en dan niet eens inhoudelijk maar fysiek? Dat de collega’s opeens die andere vrouw leuker mooier knapper slimmer interessanter zouden kunnen vinden? Ja, waarom zeiken vrouwen toch altijd over een quotum, dat verplicht vrouwen aan te stellen in functies waarbij fijne salarissen en auto’s worden uitgedeeld?