Grote kans dat jullie niet weten wie deze man [<-- pica] is en dat is natuurlijk een schande! Ilker Basbug (spreek uit: baschboeh) stond jarenlang aan het hoofd van het grootste leger van Europa en omstreken, 600.000 man had hij tot zijn beschikking om Europa en de Turken te beschermen tegen de islamitische fundi’s. Geen moslimgekkie in zijn troepen, geen hoofddoek in zijn nabijheid – tenzij ze door het democratisch noodlot aan de macht kwamen. En ook toen liet hij niet na om duidelijk te maken wie en wat hij diende: de seculiere Turkse staat, ongeacht het democratische gehalte van verkiezingen. Of om Francis Underwood te quoten: Democracy is so overrated. Basbug werd na zijn pensionering door de Turkse overheid (lees: premier Erdogan en President Gül), samen met nog zo’n 400 man opgesloten. Voor het leven. Ze zouden een coup voorbereid hebben tegen de Turkse fundamentalisten. Wég met de AK-Partij van Erdogan, die niets anders is dan een dekmantel voor dictatoriale gehoorzaamheid aan Erdogans fundamentalistische ambities. Een beetje Turk met hersenen kan op z’n vingers nagaan dat een generaal die 600.000 man tot zijn beschikking heeft, niet zou wachten met het plegen van een coup tot hij de sleutels van de wapenkast moet inleveren wegens pensionering. Helaas hebben fundo’s geen hersenen.

Terwijl ze zich in de Oekraïne opmaken voor oorlog 4.0 kunnen we in Nederland twee dingen doen. Of drie. 1. Afreizen naar een land en daar verslag doen van activiteiten die ons op geen enkele wijze raken, raakten of zullen raken. Gewoon, omdat het in de Oekraïne plaatsvindt en niet in Den Haag. Ik heb het niet zo op buitenlandjourno’s. Nou dan ben je daar. Kicken hoor! Lekker dan. Daarna stuur je een factuur of toucheer je een salaris. Big deal. In and out. NEXT! 2. Denken dat je iets voorstelt door je mening te geven over wat er in de Oekraïne gebeurt. Blaf blaf blaf. Sow, dat zal Poetin leren! Nu voelen de Oekraïners zich veilig hoor! Lekker over de rug van anderen je zelf in de kijker spelen en daarna je mening wegspoelen met whiskey en een sigaar of een rondje wielrennen. Lekker veilig, onder politiebescherming of op duizenden kilometers afstand foei Putin zeggen terwijl ze oorverdovend zwegen toen Rutte, Wim-Lex en Máx met Poetin in het Holland Heineken Huis biertjes wegsloegen. 3. Doorgaan met je leven.

Even terug in de Nederlandse geschiedenis. Iemand ooit van Maison de Bonneterie gehoord? Of Metz&Co? Meddens? Iemand er ooit binnen geweest? Nou ja, het was van oudsher natuurlijk niet de bedoeling dat iedereen er altijd binnenkwam. Mijn moeder kocht traditiegetrouw haar wintermantels bij Meddens. Keurige mevrouwen die haar hielpen het juiste model te vinden. Dat dan keurig werd afgespeld, op lengte gemaakt en waar ze aan een balie voor mocht betalen, met geld dat niet in een kassa verdween maar in een koker. Middels een ingenieus systeem verdween die koker door de plafonds en kwam hij met wisselgeld en een bonnetje weer terug. In 2011 sloot het Rotterdamse Meddens na 180 jaar haar deuren – en ook die van filialen in de rest van Nederland. Weinig mevrouwen kochten nog mantels.

dat optreden in Buitenhof riep maar één vraag op: hoe kan iemand zo intens slecht zijn als u? Ik vraag het omdat ik nieuwsgierig ben. U en ik verschillen niet zoveel van elkaar, zij het dat u een typisch gastarbeiderskind bent. Daarnaast bent u geboren in Turkije en vijf jaar ouder dan ik. Dat laatste betekent dat u, net als ik, bent opgevoed in een Nederlandse omgeving, op een Nederlandse school, met Nederlandse vriendjes en ongetwijfeld had u zelfs een Nederlandse 'oma' of 'opa' waardoor u goed Nederlands spreekt. Uw carrièreverloop toont dat ook – zonder taalbeheersing geen carrière. Dat u niet gestudeerd heeft, daar zult u zich inmiddels wel overheen gezet hebben – althans dat hoop ik maar voor u. Wat ik probeer te begrijpen, meneer Karakus, is waarom U, andere jongeren niet een makkelijkere start gunt? Waarom u zo een fervent voorstander bent van alles wat de integratie van Nederlandse jongeren belemmert? Hoe kan het dat u, meneer Karakus, niet van de daken roept dat bijzonder onderwijs álles kapot maakt waar de Nederlandse samenleving voor staat? Hoe kan het dat u, meneer Karakus, zich niet met hand en tand verzet tegen de segregatie die scholen als Ibn Ghaldoun en moskee-internaten veroorzaken?

De godsdienst van de vrije keuze heeft het weer bewezen: de islamitische vrouw is uiteraard de regisseur van haar eigen leven. Zolang je maar gehoorzaamt aan alles wat mannelijk is: vader, broer, oom, neef – heus als er een piemeltje aan hangt, is dat regisseren van je eigen leven redelijk makkelijk. Niet nadenken maar LUISTEREN! Het is bizar hoe we daar in Nederland in mee gaan; alles voor de koeltooeeer. Alsof we nog nooit van mensenrechten gehoord hebben. Hoewel nee, niet natuurlijk. Vandaar dat de mensenrechten in Sotsji ons nader aan hart liggen dan de mensenrechten in good old Holland. Ook frappant dat de Nederlandse zakenvrouw Elou Akhiat door de media niet gezien wordt als Nederlandse – althans niet zo Nederlands als hoe heet ze ook alweer, dat Greenpeacegrietje. Hoewel ook dat niet zo frappant is want zeg nou zelf: Faisa Ouhlasen klinkt echt wel als Hollands welvaren. Daar moet je met z’n allen vierkant achterstaan maar van zo’n wijnsnol als Elou moet je je handen vanaf trekken.

Je zou denken dat als je 24/7 een hoofddoek wilt dragen, je in achterlijke delen van de wereld gaat wonen. Maar nee hoor. Die moslima’s willen alles. Een hoofddoek én rechten. Rechten waaruit ze vervolgens kunnen kiezen zoals het ze uitkomt. Het recht om naar school te gaan en te studeren (moeten ze in Afghanistan proberen), het recht om te werken (moeten ze – o wacht) en vooral het recht om hun godsdienst onder ieders neus te duwen waar het ze maar uitkomt. Moeten niet moslims eens proberen in moslimlanden. Ja, cherry picking to the max: Nederland is een waar Sodom en Gomorra als je het eerlijk vraagt aan godsdienstgekkies, behalve als het op rechten aankomt die je kunt opeisen met je hoofddoek op.

Het duurt nog maar zeven weken maar de stemnazi’s hebben al vrij spel. De indoctrinatie dat er gestemd moet worden is begonnen. De polletjes duiden, de mannetjes strooien rozen en de media vullen kolommen. Allemaal om leugens, fouten en de intense leegheid van politici te verhullen en oh, om ons burgers eraan te herinneren dat stemmen MOET. Stemmen is een recht dat niet iedereen toekomt. En alsof dat niet voldoende is, komt het grofste geschut als laatste aap uit de mouw: “Als je niet stemt, mag je niet klagen.” Ja dat zal ons Nederlanders leren. Klagen MAG NIET als je niet stemt. Klagen is de ruggengraat van onze samenleving. Klagen over een “Bea bedankt” feestje (please, als ik op jaarbasis 300 miljoen euro er doorheen mag jagen aan wonen, reizen, kleding, personeel, kapper en oh, linten doorknippen, dan bedank ik jullie élke dag. Dat kan heus ook nog van die 300 miljoen euro af – ik begin mijn dag ermee: ‘Landgenoten! BEDANKT!’, beloofd!). Klagen over niet rijdende treinen (nog niets van gemerkt maar ja, die winter laat ook op zich wachten). Klagen zit in ons DNA. Klagen is het bestaansrecht van elke columnist. Maar deze columnist doet het niet meer. Deze columnist weigert. Deze columnist weet inmiddels dat alle politici die tussen nu en 18 maart in het nieuws komen, maar één doel hebben: zieltjes winnen, stemmen krijgen, pluche warm houden. Het opstappen van Weekers is perfect getimed: de komende weken krijgt de VVD de kans om de media te beheersen. Iets met ‘nieuw elan, het eerlijke verhaal en verantwoordelijkheid’ enzo. En Rutte’s trip naar Sochi heeft hetzelfde doel: er bestaat niet zoiets als slechte publiciteit, het gaat om naamsbekendheid en indoctrinatie. De VVD zit in Sotsji. Een wisselt een hartig woordje met Putin over homorechten. Tussen het zuipen en feesten door. Dichter bij huis lacht Hilhorst om verloren geld: het zijn weer headlines. Stemmen brengt ellende, die bij niet stemmen óók zal plaatsvinden: die WOZ en parkeertarieven zullen omhoog gaan. Budgetten zullen verspild worden. Horeca en homo’s zullen in 020 dwarsgezeten blijven worden, evenals dat ook de financiering van megalomane projecteren niet zal stoppen. Het wordt allemaal mede mogelijk gemaakt door politici die vooral voor eigen eer en glorie gaan. En de eer en glorie van alle politiek journalisten en commentatoren die denken dat ze ‘goede stukkies’ leveren in plaats van voor verkiezingskarretjes gespannen te worden. Ik doe niet mee – tenzij ik eraan kan verdienen; veel eerlijker wordt het niet. Klagen na de break.

Als je als hoofdredacteur je eigen blaadje dat te koop staat niet kunt kopen, zit er maar één ding op: marktwaarde creëren. In de hoop dat een ander het wél wil kopen en het liefst met jou erbij. Als hoofdredacteur die de merknaam in de media houdt door relletjes te veroorzaken waarover gepraat wordt. Dat daarbij de flinterdunne lijn tussen leugen en rel wordt overschreden is collateral damage. It’s all about the money. Vandaar dat er een foto van een Cambodjaans hoertje in Nieuwe Revu staat met als bijschrift: DIT IS DE VROUW DIE KLASHORST AIDS GAF. Niet dat dat het geval is. Het meisje, de vriendin van aidslijdende kunstenaar Peter Klashorst, heeft namelijk geen aids. Zij niet. Hij wél. Het kind heeft ook geen hiv; wél ontstoken eierstokken maar dat bekt een stuk minder lekker dan aids. Maar ja, weinig kans dat zo’n hoer aan de andere kant van de wereld ophef gaat maken over leugens en iets met privacy.

Hoewel de Wolf of Wall Street geroemd wordt om het acteerwerk van DiCaprio, het recordaantal keer dat het woord fuck genoemd wordt en het zelfs volgens DiCaprio onvoorstelbare maar blijkbaar daadwerkelijke hedonisme van Jordan Belfort waarbij Gordon Gekko’s Greed is Good op een Delfts-blauw tegeltje past, heeft nog nergens de essentie van de film gestaan. Een totaal gestoorde Matthew McConnaughey, normaliter toch een redelijke mooiboy maar nu door een vals gebit een slecht aftreksel van zichzelf, geeft de jonge Jordan/ Leo tijdens de lunch een essentiële les in bankieren. Vijf keer per dag aftrekken en net zoveel coke snuiven als nodig is. And then some more. Want je denkt toch niet dat de beurs voorspelbaar is? Dat er een systeem in zit? Think again. Er is maar één zekerheid over de beurs, dicteert McConnaughey: die gaat alle kanten uit. Omhoog, omlaag, naar links en naar rechts en geen bankier die weet wélke kant. Recensenten vallen vervolgens over de logische gevolgtrekking van McC: juist omdat die beurs alle kanten uitgaat, moet je ervoor zorgen dat zoveel mogelijk geld van je klanten in jouw zakken verdwijnt. Dáár draait het om bij bankieren en Belfort blijkt een snelle leerling. Good for him!

In het land van gratis geld heeft iedereen recht op kinderbijslag. Ja eerst een kindje baren maar daarna is het ‘mag ik ff vangen’. En nee, niet zeuren over dat kinderbijslag weinig is en je er de pampers niet eens van kunt betalen. En slik dat cliché ‘weet je wel hoe duur kinderen zijn' ook in. Waarom lijken alleen kinderlozen te weten dat kinderen onbetaalbaar zijn? Als je er dan toch een bedrag aan wilt hangen kan dat hier. Allemaal slimme sites die denken met een ander antwoord dan ‘een Porsche’ te kunnen komen. En die Porsche (hier, een vierdeurs, makkelijk voor de kids), dat is tot het kind 18 is. Als je daarna de lul bent en je kind gaat studeren kun je nóg een Porsche aftikken. Nu dat duidelijk is, komen we bij dat andere recht dat iedereen in Nederland en de rest van de wereld schijnt te hebben: kinderen. Ongeacht of je ze kunt betalen of niet, mensen schijnen recht op kinderen te hebben. Ongeacht of ze kunnen opvoeden of niet; dat is bijzaak. Ongeacht of je centen hebt of niet, kinderen en kinderbijslag zijn grondrechten.