Geenstijl

Grote kans dat jullie niet weten wie deze man [<-- pica] is en dat is natuurlijk een schande! Ilker Basbug (spreek uit: baschboeh) stond jarenlang aan het hoofd van het grootste leger van Europa en omstreken, 600.000 man had hij tot zijn beschikking om Europa en de Turken te beschermen tegen de islamitische fundi’s. Geen moslimgekkie in zijn troepen, geen hoofddoek in zijn nabijheid – tenzij ze door het democratisch noodlot aan de macht kwamen. En ook toen liet hij niet na om duidelijk te maken wie en wat hij diende: de seculiere Turkse staat, ongeacht het democratische gehalte van verkiezingen. Of om Francis Underwood te quoten: Democracy is so overrated. Basbug werd na zijn pensionering door de Turkse overheid (lees: premier Erdogan en President Gül), samen met nog zo’n 400 man opgesloten. Voor het leven. Ze zouden een coup voorbereid hebben tegen de Turkse fundamentalisten. Wég met de AK-Partij van Erdogan, die niets anders is dan een dekmantel voor dictatoriale gehoorzaamheid aan Erdogans fundamentalistische ambities. Een beetje Turk met hersenen kan op z’n vingers nagaan dat een generaal die 600.000 man tot zijn beschikking heeft, niet zou wachten met het plegen van een coup tot hij de sleutels van de wapenkast moet inleveren wegens pensionering. Helaas hebben fundo’s geen hersenen.

Mensen die kunnen nadenken, mensen die kunnen praten, mensen die gelijkheid, democratie en vrijheid nastreven worden in Turkije nou eenmaal van oudsher onderdrukt door de godvrezende massa, die als een kip zonder kop z’n Führer volgt. In elk normaal land ben je onschuldig tot het tegendeel is bewezen, maar niet in Turkije. In elk normaal land is er een scheiding der machten, maar niet in Turkije. Erdogan controleert de wetgevende, uitvoerende én rechterlijke macht. Je hoeft maar acht seconden naar Erdogans redevoeringen te kijken of de vergelijking met Hitler dringt zich op. Een staaltje volksmennerij waar je ‘u’ tegen zegt. Op de vraag hoe je iemand 26 maanden onschuldig kunt opsluiten, halen Turken de schouders op: omdat het kan. Burasi Turkiye: dit is Turkije. Het is de dooddoener der dooddoeners. Het betekent net zoveel als: probeer geen logica te ontdekken in de gang van Turkse zaken. Dingen gebeuren. Beter gezegd: als je niet elke 24 uur minstens één keer “burasi Turkiye” te horen krijgt, ben je niet in Turkije. Ruim 500.000 Turken - zo’n beetje de bevolking van Den Haag - wachtten generaal Basbug afgelopen vrijdag bij zijn vrijlating na 26 maanden gevangenschap op. "Basbug voor President", schreeuwen de kranten die 26 maanden geleden allemaal klaar stonden om hem te veroordelen. Ondertussen duiken dagelijks geluidsopnamen op van politici die verordonneren dat rechterlijke besluiten opgeschort moeten worden. Ook Erdogan is getaped (lang leve de Amerikanen - iemand moet die bandopnames maken en lekken). Tegelijkertijd is de humor van Turken geweldig. Als Erdogan dreigt Twitter, Facebook en YouTube af te sluiten omdat ‘tuig’ daar onwelgevallige teksten over hem uitstrooit, overstromen de social media met de ‘tip’ van zijn zoon: “Moet je rechts op het kruisje klikken, pap.” Er zullen ongetwijfeld kringen in Turkije zijn die balen van de vrijlating van Basbug. De man zelf reageert stoïcijns: “Er zitten nog 343 strijdmakkers onschuldig gevangen, het is tijd dat zij ook vrijkomen. Haat en wraak zijn de emoties van degenen die ons hebben opgesloten. Ik geloof in de grondwet, in Turkije.” Ondertussen leven mijn vrienden in Izmir alsof het hun laatste dag is. Onder de mondaine oppervlakte is een wanhopige strijd gaande, waarbij vrijheid de inzet is. De vraag is of Erdogan en de zijnen hun grip op beperking van vrijheid weten te verstevigen of dat de vrijheid van Turkse mannen én vrouwen tot de laatste snik verdedigd zal worden door het leger. Hun Facebookomslagen zijn in ieder geval eensgezind: Welkom terug, generaal Basbug.