Geenstijl

Als je als hoofdredacteur je eigen blaadje dat te koop staat niet kunt kopen, zit er maar één ding op: marktwaarde creëren. In de hoop dat een ander het wél wil kopen en het liefst met jou erbij. Als hoofdredacteur die de merknaam in de media houdt door relletjes te veroorzaken waarover gepraat wordt. Dat daarbij de flinterdunne lijn tussen leugen en rel wordt overschreden is collateral damage. It’s all about the money. Vandaar dat er een foto van een Cambodjaans hoertje in Nieuwe Revu staat met als bijschrift: DIT IS DE VROUW DIE KLASHORST AIDS GAF. Niet dat dat het geval is. Het meisje, de vriendin van aidslijdende kunstenaar Peter Klashorst, heeft namelijk geen aids. Zij niet. Hij wél. Het kind heeft ook geen hiv; wél ontstoken eierstokken maar dat bekt een stuk minder lekker dan aids. Maar ja, weinig kans dat zo’n hoer aan de andere kant van de wereld ophef gaat maken over leugens en iets met privacy.

Dat die gast die dat hele stuk heeft opgetikt, Peter Klinkhamer, geen echte journalist is maar een zuipende straatarme hoerenloper deert ook niet. Dat soort mensen zetten het neer zoals Nieuwe Revu het wil: sensatie en ranzigheid. En of het nou waar is? Wat zich in Azië met een hoer afspeelt valt toch niet te controleren. Alsof je dat zou moeten checken bij zo’n slet. Beetje jammer alleen dat de afgelopen week toch nog wat mensen bij Nieuwe Revu zijn komen klagen. Over het waarheidsgehalte van het verhaal. Nadat het gepubliceerd was, zowel op papier als op internet. Aan dat papier valt weinig te doen: pagina (1, 2, 3, 4, 5, 6 (pdf). Maar de internetversie is hals over kop offline gehaald. Zelfs uit de google cache. Hachie gered. Beetje jammer (dom, zou Maxima zeggen) dat die griezel van een Klinkhamer aan eigengeilerij moest doen en het stuk op zijn Facebook heeft gezet. Met zowel de “oude versie” waar het Cambodjaanse grietje als AIDS hoer wordt weggezet, als ook de nieuwe versie met een uitgemergelde Klashorst in bed. Natuurlijk heeft een titel als Nieuwe Revu wat meer aan z’n hoofd momenteel dan privacy en fact checking; bovendien, laten we eerlijk zijn: er bestaat niet zoiets als slechte publiciteit. Dus of die Cambodjaanse nu een vaginale infectie, een ontsteking aan de eierstokken, hiv of AIDS heeft, boeit niet. Het enige wat boeit is: wat moet dat kosten? Die Nieuwe Revu?