Geenstijl

Zijn we er toch ingetuind

Het CDA kiest niet voor de inhoud. Het CDA kiest niet voor de dossiervreter. Het CDA kiest niet voor de burger. Het CDA kiest niet voor oprechte woede. Het CDA kiest niet voor een kandidaat die nog weet wat het betekent om volksvertegenwoordiger te zijn. Nee. Het CDA kiest voor nietszeggende stoplappen over het midden met ingestudeerde handgebaren. Het CDA kiest voor wekelijkse ikke-ikke-ikke-vlogs. Het CDA kiest voor de macht. Het CDA kiest voor de gladde praatjes. Het CDA kiest voor een paar schoenen.

Nou. 

Gefeliciteerd.

Pakt ie de zege, of kan ie in een achterkamertje aan de beademing?

Dinsdagmiddag om 12 uur sloten de stembussen. Sindsdien is er achter de schermen bij het CDA een grijze bingozaal vol gristenboomers bezig om van alle groene kaartjes (Omtzigt) en lawaaimotiefkaartjes (Hugo) de postcodes te verifiëren met het ledennummer van de stemmer, waarna die postcode met een Gommersje gummetje van het kaartje wordt geschrapt en het ledennummer teruggegeven wordt aan het rechtmatige CDA-lid, omwille van de altijd belangrijke privacy. Een klein team van Grijze Grapperhaus-Parka's loopt wel steeksproefsgewijs tussen de tafeltjes door om met Ph-tests de stembriefjes op restsporen van illegale drugs (en wat het CDA betreft zijn dat alle drugs) te controleren. Indien dat wordt aangetroffen, wordt de stem ongeldig verklaard en het lid geroyeerd, want het CDA blijft een nette partij voor nette mensen. 

U begrijpt, het is BLOEDSPANNEND bij het CDA, Vandaag. Mona Keijzer en een kwart van de leden zijn uitgeschakeld in ronde. We wachten op een trage spreker die een krampachtige spanningsboog opbouwt tot het hoge woord eindelijk valt: tot nieuwe partijleider van het CDA is gekozen de schmierende selfiestick, knullig machtspoliticus en allround schoolmeester HuGO!, of toch gewoon de kiezerskampioen, Pieter Omtzigt.

Tot zover de NYT's laatste pretentie als kwaliteitskrant.

Toch wel een patroontje hè. Extreemlinkse blankenhaters als Sarah Jeong worden bij de opinieredactie naar binnen gefietst, de laatste centrist @Bari Weiss wordt van de opinieredactievloer weggepest. Een paar alinea's uit haar ontslagbrief:

"They have called me a Nazi and a racist; I have learned to brush off comments about how I’m “writing about the Jews again.” Several colleagues perceived to be friendly with me were badgered by coworkers. My work and my character are openly demeaned on company-wide Slack channels where masthead editors regularly weigh in. There, some coworkers insist I need to be rooted out if this company is to be a truly “inclusive” one, while others post ax emojis next to my name. Still other New York Times employees publicly smear me as a liar and a bigot on Twitter with no fear that harassing me will be met with appropriate action. They never are."

Sportief genoeg bericht de New York Times zelf als reactie ook over Weiss' vertrek, en benadrukt dat " We’re committed to fostering an environment of honest, searching&empathetic dialogue between colleagues, one where mutual respect is required of all. " Ach, als ze het zelf maar geloven hè. Douglas Murray's gedachtes over de zaak hier, mooi profiel over Bari in Vanity Fair daar, Eric Weinstein-draadje na de breek.

Spoiler: hij woont weer bij z'n vrouw

Probeert u zich eens te verplaatsen in deze tombola van mankementen uit de hel. Een mevrouw is lekker het huis aan het poetsen, tralala, verdikkie wat ligt daar nou, het is een sd-kaart. Dus die vrouw, hup, effe kijken wat er precies op die sd-kaart staat, verdomd, het is heel erg ellendig: "Seksfoto’s van meisjes tussen de twee en twaalf jaar." Dus die vrouw vertelt haar smeerbeer (niet de knaap van de foto, dat is een ander vies dier) dat-ie niet meer terug hoeft te komen. De man (48, in 2003 ook al eens veroordeeld voor smeerpijperij) huilie huilie doen dat hij zelf ook een soort slachtoffer is en dan komt het: "De man is weer terug bij zijn vrouw." Kinderen van TWEE. Dus die zitten nu weer samen aan de doperwten. Daarna op de bank De Grote Tuinverbouwing kijken. Kaarsje aan. Kopje thee, alles. En dan kruipen ze 's avonds weer lekker tegen elkaar aan. De volgende ochtend boterhammetje. Hagelslag. Koffie. Kinderen. Van twee.

NIKS AAN DE HAND ZEGGEN WE TOCH

Er is een storing geweest in de nationale coronadatabase. Maar, er is niks aan de hand. Daardoor waren belangrijke gegevens over het bronnen- en contactonderzoek van de GGD's kwijt. Maar, er is niks aan de hand. Volgens hoofd-epidemioloog Susan van den Hof van het RIVM ging het om 'belangrijke informatie'. Maar, er is niks aan de hand. "Zijn het geteste mensen die in de zorg werken? Op scholen? Of kinderdagverblijven? Die informatie hebben we nu niet uit deze database." Maar, er is niks aan de hand. Collega-epidemioloog Agnetha Hofhuis valt haar bij: "Hierdoor hebben we tijdelijk geen zicht op bepaalde gegevens over de besmette personen, bijvoorbeeld of het gaat om kinderen van 0 tot 6 jaar. Dit is een hoofdpijndossier, we balen ervan." Maar, er is niks aan de hand. De problemen ontstonden omdat de database met corona-informatie te groot was geworden. Maar, er is niks aan de hand. Volgens de GGD is het probleem gisteravond om 21:00 uur opgelost. ZEIDEN WE TOCH: NIKS AAN DE HAND!

Kip, meloen en Fernandez mag OOK hoor, wij zijn ontzettend inclusief

Kroegbezoek, in vrijheid en veiligheid, dat is pas een privilege en dit polderblog biedt het aan iedereen aan. Vrij land, geen deurbeleid en je mag gewoon je petje op/Nikes aan houden. Hoewel een ‘consumptie verplicht’-regel wel wordt onderzocht, want hoe lang duurt de vrijheid nog? Bovenstaande feauteauf*ckje moest gemaakt worden, en we zijn blij dat iemand het nog deed (aanleiding voor wie het gemist heeft: hierrr en video onder), maar wie zegt dat zulks over een jaar of wat nog kan & mag? Je wordt in Rotterdam al door Baltimore gecanceld vandaag de dag, om foto’s van 8 jaar geleden in outfits die anno 2020 nog steeds (en terecht) door een meerderheid van de Nedermensen doodnormaal & inclusief & gezellig wordt gevonden. En dat terwijl we ook nog overwegen om op veler verzoek de Feauteauf*ck Friday terug in te voeren, want het levert lekker melige exposities op. Toch nog een snuifje cultuur in een door corona gecanceld uitgaansleven, terwijl we wachten tot dit stukje NES-talgie op de markt komt, uit de tijd dat 'master' en 'slave' nog gewoon tech speak was, en geen 'BeLaDeN tErMeN'.

De echte slachtoffers van de culture wars

(FOTO: Niet het JK Rowling slachtoffer uit het verhaal, red.)

Het zal je maar gebeuren. Heb je net een Harry Potter tatoeage laten zetten omdat je zo van Harry Potter houdt, vind je Harry Potter opeens ontzettend stom omdat JK Rowling alle transgenders dood wil martelen. Dan hoor je opeens bij een vergeten groep slachtoffers die nog steeds niet wordt erkend door organisaties als de Verenigde Naties, de WHO en de ANWB. Ook de gevestigde media kijken weg bij dit onbeschrijflijke leed, maar gelukkig is er nu dit abismaal vertaalde artikel van Gita Jackson op VICE. Want het minste wat we voor deze slachtoffers kunnen doen, is luisteren naar hun/hen verhalen. Na de breek.

Het was niks, het is niks en het wordt niks

Weet u nog, 16 juni? Toen stond Hugo de Schoenen voor onze roze plopkap te beweren dat alle kritiek op de Corona Spoedwet veel te vroeg was, omdat het echte wetsvoorstel nog aan de Kamer gestuurd moest worden en dat we eerst maar eens braaf moesten wachten op het definitieve plan. Nou, dat plan is er hoor. En wat denkt u? Het blijft dictatoriale drek. Na de verhulde kritiek van de Raad van State van gisteren, zet hoogleraar staatsrecht Wim Voermans glashelder uiteen in dit blog.  "De Jonge doet voorkomen alsof met dit wetsvoorstel de Kamers bevoegdheid krijgen om mee te praten over de inhoud van ministeriële regels, maar niets is minder waar; ze krijgen helemaal niks – de grondwettelijke bevoegdheid tot amendement wordt ze via een machtigingsconstructie onthouden, en moties maken mochten ze de hele tijd al, ook over die noodverordeningen." Zo. Daar is geen woord Noord-Koreaans bij. En hier, een horrorverhaal in dertig woorden: "De minister van VWS (HUGO DE JONGE, GS) wordt zowat alleen kapitein van Nederland, voor een duur van drie maanden, die trouwens telkens met drie maanden kan worden verlengd in geval van een virusuitbraak." Verplicht lezen voor iedereen, maar vooral voor Kamerleden die van plan zijn zichzelf af te schaffen. Doe. Het. Niet.

Geef het 19 seconden.

Want de redactiestoelen draaiden hier uiteindelijk allemaal om hoor. Over Duitsers kunnen we ook niets meer zeggen dat nog niet geschreven is, dus we leunen gewoon even achterover. Bovenstaand is een beetje de KFC Donut Burger **onder de zomerhits. En palm muted bursts met daaronder in exact dezelfde bursts double bass op de drums, ja, dat zijn toch een beetje onze Nasheeds hè. We mogen toch hópen dat Duitsland deze makkers met hun Scooter-interpretatie naar het volgende Eurovision Songfestival stuurt, dan winnen ze ook een keer iets. De carrière van dat meisje is trouwens te volgen op d'r insta _AlienSl*t_.

Daar zit je dan in APELDOORN

Daar ben je mooi klaar mee. Woon je lekker in Apeldoorn voor je rust, want er is toch niks te doen, krijg je zeven wodkagoden van de firma stukadoor naast je wonen. Dus 'meerdere buren' klagen bij de gemeente, maar omdat via normale wegen klagen toch nutteloos is, moet het met allemaal bezwaren via een bezwaarcommissie. Ja hallo mijn buren staan met regelmaat de voegen uit de muur te rauzen we willen graag klagen - o ja natuurlijk, we stellen wel een bezwaarcommissie in. Een commissie die dan gaat kijken naar 'een ongeordend woon- en leefmilieu'. "En juist dat - ondanks de overlast die de buurt ervaart - hebben de omwonenden niet aan kunnen tonen, zegt de bezwaarcommissie. Er zijn simpelweg te weinig klachten binnengekomen bij de gemeente en de klacht die wel binnenkwam werd door de verhuurder goed opgelost." Waarom moet álles in dit land toch altijd met honderdduizend omwegen? Buurt klaagt over overlast, boete. Buurt klaagt opnieuw over overlast, hogere boete. Buurt klaagt voor de derde keer over overlast, ajuuus drie slag, ga maar terug naar Oostblokkië, we halen wel zeven mensen die wél normaal kunnen doen. Met je bezwaarcommissie.