Geenstijl

En aan hemzelf, daarna pas Geert Wilders

Twintig minuten voor zijn aftreden vrijdag lazen we bij de altijd goed geïnformeerde Thomas van Groningen wat de verdedigingslinie voor de aftocht van staatssecretaris Belastingen Folkert Idsinga (NSC) zou worden: alles is de schuld van Geert Wilders. De PVV-leider is voor de oppositie de ideale zondebok maar dus ook inzetbaar om de NSC-achterban en de rest van de kiezers een rad voor ogen te draaien.

Het spelen van de Wilderskaart leidt namelijk lekker af van de inhoud én van het Kamerlid dat de val van Idsinga inluidde: D66 Kamerlid Joost Sneller. De uitvinder van het Lintje voor Lintjesweigeraars die ooit in de Nationale Vergaderzaal door de latere Kamervoorzitter Martin Bosma met ‘een of ander viswijf’ werd vergeleken, rook dinsdag als eerste bloed na de publicatie van RTL over het geheimhouden door Idsinga van zijn aandelenportefeuille. Sneller was degene - en dus niet Wilders, dat was pas tegen negenen ’s avonds -  die smalend begon over de ‘dragende motivering’ voor het niet openbaar maken van de financiële belangen.

Na Snellers vragen rook de rest ook bloed: SP-voorman Jimmy Dijk gooide woensdag rond lunchtijd samen met Senna Maatoug (PvdAGL) nóg een setje Kamervragen over de schutting van Idsinga. Die ochtend om 09:25 uur had Dijk al een e-mail aan de rest van de Kamercommissie Financiën gestuurd met het verzoek hem te steunen om bij de staatssecretaris openbaring van zijn aandelenpakket af te dwingen. Die steun kwam de ochtend daarna van PvdAGL, D66, DENK, PvdD, VOLT en dus de PVV. Opmerking van de griffie ter illustratie: “Van de overige fracties is geen reactie ontvangen.” Ondertussen werd donderdagavond op Radio1 voormalig D66-partijleider Lousewies van der Laan in stelling gebracht met een voor Idsinga politiek gezien potentieel dodelijk: “Je wilt weten voor wiens belangen hij daar zit.”

Het parlementaire gereedschap kletterde dankzij Sneller dus alom toen Idsinga vrijdag met de beschuldigende vinger naar de PVV wees. Daarnaast was het logischer geweest als de NSC’er het gedachtengoed van zijn partijleider indachtig - tijdlijnen, gespreksverslagen en transparantie - gewoon openheid over zijn belangen had gegeven.

Maar Idsinga zat sowieso al in de problemen, wist hijzelf ook. Want op de avond van zijn aftreden meldde Nieuwsuur dat hij als consultant op de Zuidas aan belastingontwijking zou hebben gedaan. Na maandenlang onderzoek van de nieuwsrubriek bleek dat Idsinga via een constructie met een investering in algenbedrijf Algaerator zelfs meer geld terug zou hebben gekregen van de fiscus dan hij erin had geïnvesteerd.

Dat had de staatssecretaris Fiscaliteit en Belastingdienst van NSC- huize hoe dan ook de kop gekost.