Geenstijl

Foto: twee mensen, wel vervelend, voor zover wij weten niet verbonden aan de jeugdopleiding van AZ

Concept: een soort tv-redactie, maar dan met kinderen, en permanent, of nou ja, zo goed als. Die koters mogen natuurlijk heus wel naar school, tussendoor, en ze slapen thuis, maar in principe staat hun leven in het teken van Presteren. Om de kans op daadwerkelijk Presteren te maximaliseren, gooi je er een zooi volwassenen bij die net mislukt en verbolgen genoeg zijn om compleet geobsedeerd te zijn door datzelfde Presteren. Zodoende staat de opvoeding niet meer in het teken van het aanleren van correct gedrag, maar van excelleren. 

Helaas is niet iedereen in de wieg gelegd voor Champions League-niveau, en is een topsportcultuur doorgaans een hard gelag voor de achterblijvers. Neem Jeppe Curth, een Deens talent dat aan het begin van deze eeuw in de jeugdopleiding van Feyenoord speelde maar weer vertrok omdat hij het zat was onder de douch steeds maar weer te worden ondergeplast door zijn teamgenootjes. Of neem de even huiveringwekkende als hilarische documentaire Daar hoorden zij engelen zingen, opgenomen ter ere van het eeuwfeest van Ajax en een goed argument om de club de 200 nooit te laten halen (integraal terug te kijken na de breek, komt dat zien).

Wat dus enorm verbaast is dat het sommige mensen enorm verbaast dat het bij de jeugdopleiding van AZ ook niet altijd gezellig is voor de iets zachtaardiger kinders. De zoon van Nico Dijkshoorn speelde er ooit en over die periode schreef Dijkshoorn een jaar of veertien geleden een stuk in het zo goed als onleesbare Hard Gras (bekend van de dan wel weer leuke wekelijkse podcast). En nu heeft ene Finn Berk, die ook in de jeugdopleiding speelde, er een boek over geschreven, waarover Voetbalzone onderstaande - weinig aan de verbeelding over latende - anekdote optekende. 

“Die jongen was dertien, geloof ik. En voor rust werd hij gewisseld. Hij stond nog onder de douche toen wij binnenkwamen, en de trainer zei: ‘Kom eens onder de douche vandaan’. Dus hij komt zo met zijn handdoekje onder de douche vandaan. En de trainer zegt: ‘Weet je hoe ik me voel als ik naar je kijk? Je speelt niet heel erg lekker’. Op zo’n hele denigrerende manier. Dus die trainer pakt de handdoek voor zijn ‘pikkie’ vandaan en zegt: ‘Kijk de fysiotherapeut maar even in de ogen aan’. Dat was een meisje van 22 of 23 die stage liep bij AZ. Hij moest haar een minuut lang aankijken. En de trainer zegt: ‘En? Hoe voel je je?’ Die jongen zegt: ‘Ik schaam me een beetje, voel me ongemakkelijk’. Die trainer ging toch uit zijn plaat. ‘Dat is Godverdomme ook hoe ik me voel als ik naar je kijk. Waar ben je mee bezig, man?’”

Behalve Maikel, Jeffrey en Djay die wekelijks hun beste Danny Dyer-imitatie opvoeren op de Ben Side en heilig geloven in het Alkmaars Exceptionalisme kijkt hier natuurlijk niemand van op. Tegelijkertijd kan een reactie uit het wereldje niet uitblijven, en daartoe deden zes anonieme bronnen met een heden of verleden bij AZ een beroep op onafhankelijk kwaliteitsmedium NH Nieuws, bekend van Ton Ojers, god hebben zijn ziel (leeft nog gewoon, red.). Zes stuks tjee dat is best veel. Nou goed, als hullie het denkwerk volledig wegbezuinigen doen wij het wel weer:

Finn heeft ongetwijfeld een en ander aangedikt en het is vast ook heel leuk in Alkmaar, maar zoals bij iedere bvo in Nederland is ook de jeugdopleiding van AZ geen plek waar normale ouders hun kinderen vrijwillig achterlaten. 

DE KWESTIE: opgelost.