Geenstijl

Ga weg

Een beetje wonderlijk wel, om iemand zonder enige ervaring met of kennis van het Nederlandse medialandschap de sleutels van de NPO te geven, maar Frederieke Leeflang kreeg ze begin 2022 in handen gedrukt, nadat ze eerder had gewerkt bij Deloitte en ABN-AMRO. Bij die laatste vertrok ze overigens om 'plaats te maken voor iemand met meer bancaire ervaring', lees: iemand die wel enig idee had wat-ie deed.

Kan natuurlijk ook ideaal zijn, de frisse, onbevangen blik van een buitenstaander, en haar benoeming wekte sterk de suggestie dat iemand orde op zaken kwam stellen tussen de professionele papierverschuivers die de dienst uitmaken in vergaderwalhalla Hilversum. Alleen is daar vooralsnog bar weinig van terecht gekomen, en het heeft er alle schijn van dat dit ook niet meer gaat gebeuren. 

Op het Mediapark bestaan twee stromingen die op gespannen voet leven met elkaar. De eerste wil kwalitatief goede programma's en content maken met maatschappelijke meerwaarde. Daartoe is de publieke omroep natuurlijk ter aarde, al bestaat het risico van goed verborgen hobbyisme. In dit kamp vinden we de serieuze makers en journalisten. De tweede stroming wil vooral zoveel mogelijk mensen bereiken en is bereid eigen producties daartoe homeopathisch te verdunnen tot er alleen nog maar showcolade, schaatsende bn'ers, en slimste mensen bestaan. De facto betekent dit commercieeltje spelen en de markt verstoren. In dit kamp vinden we dan ook mensen die eigenlijk bij RTL of SBS zouden moeten en misschien ook wel willen werken, ware het niet dat ze er het arbeidsethos niet voor hebben en er zo verdomde warmpjes bijzitten op hun huidige plek. Daarnaast vinden we in dit kamp ook: de voltallige managementlaag. 

Waaronder Frederieke Leeflang, blijkt maar weer eens uit dit interview met wandelend karkas en voormalig KRO-coryfee Ton Verlind:

"Ik ben het er wel mee eens dat we lange tijd in onszelf gekeerd zijn geweest. Langzaam komen we daar uit. We laten ons nu veel meer leiden door wat het publiek wil, wat mensen raakt, het mediagebruik, en waar het publiek zich bevindt. Dat is iets van het laatste jaar. Ik ben het ermee eens dat we daarin nog niet uitgesproken genoeg zijn."

Het klopt ontegenzeggelijk dat de NPO te sterk in zichzelf is gekeerd wat betreft inhoud en kwaliteit. Dat is natuurlijk geen enkele reden precies te gaan maken wat mensen willen, want nogmaals, daartoe zijn de commerciëlen ter aarde. Dat Frederieke ook nog eens doet alsof zij dit allemaal zelf heeft bedacht en geïmplementeerd is een schoffering van al haar domme voorgangers, en de arme zielen die onder hen moesten zien te functioneren.

Voor de duidelijkheid: het wemelt in Hilversum van de cijferfetisjisten die niets anders doen dan bestuderen waar de doelgroep zit, wat de doelgroep wil en hoe de doelgroep in die behoefte kan worden voorzien. Je kan op het Mediapark je kont niet keren of je zit weer in de een of andere debiele sessie over verschuivende mediabehoeftes, kijkcijfercurves of clicks. Ver voor Frederieke de overgang bereikte werden er al tonnen over de balk gesmeten om elk nieuw snufje uitvoerig te bestuderen (wat kunnen we met de VR-bril? Laten we twee fulltimers aannemen om dit te onderzoeken). Dit alles weerhoudt Frederieke er niet van te doen alsof ze een wiel heeft uitgevonden dat doorgeroest is en niet wil draaien. Onbedoeld is ze daarmee een exponent van het klassieke Hilversumse: er gebeurt zo weinig zinnigs dat iedereen er als de kippen bij is zich zelfs de meest bedenkelijke ontwikkelingen toe te eigenen, hoe gering of non-existent hun eigen inbreng ook was.

Er moet worden gepronkt, geef hier die veren, negeer het bloed en de kots en blubber en kak die er op zit alstublieft.