hee die ontbrak nog in de verzameling

Willemijn Francissen, mediadirecteur bij NTR:

"We moeten elkaars grenzen leren kennen en ze respecteren. Mensen moeten zich prettig en vrij voelen op de werkvloer.”

Ook Willemijn Francissen: Ik trek me (tijdelijk) terug; niemand voelt zich prettig en vrij op de werkvloer.

Kijk, in Hilversum heb je: 1) relatief veel maniakale driftkikkers met grote ego's en 2) relatief veel op afstand diagnosticeerbare hoogsensitieve persoontjes met lange tenen. Van een afstand is het soms lastig te ontwaren wie nou wie aan het beschadigen is, en met welke achterliggende Machiavelliaanse gedachte. Bij NTR heeft in ieder geval vrijwel iedereen de schurft aan de directie, bleek eerder uit het rapport van de commissie-Van Rijn. Voorname punten van frustratie: het personeelsbeleid (onduidelijk, veel getreiter, veel ad hoc-beslissingen) en de verwachtingen (volstrekt duidelijk, maar klaarblijkelijk te hoog, volgens sommige media-ambtenaren zelfs 'extreem'). 

Er komen twee onderzoeken en volgens een woordvoerder van de NTR is er geen enkel verband met 'de persoon Willemijn', dus we kunnen er gerust van uitgaan dat het alles te maken heeft met de persoon Willemijn. Zij kan zich op haar beurt weer beroepen op de methode Ruud Gullit: ik ben niet te benijden.

Fun fact: NTR vloog eerder dit jaar Coen Verbraak(™) nog in om allerlei hotemetoten aan de kaak te voelen over de totaal verziekte werkcultuur op het mediapark. Eenmalige special die de havermelktand des tijds niet goed heeft doorstaan. Terugkijken hierrr.

Gewoon omdat het kan

Niemand weet waarom Sophie Hilbrand een talkshow presenteert, of nee, eigenlijk weet iedereen waarom Sophie Hilbrand een talkshow presenteert: om de doodeenvoudige reden dat ze al heel lang op tv is en de argeloze zapper een voorkeur heeft voor het vertrouwde en bekende, en nu ja, Sophie is hartstikke vertrouwd en bekend, want sinds ze begin deze eeuw debuteerde op SBS6 bij 6pack is ze niet van de buis te slaan. 

Dat brengt ons bij de imposante ideeënarmoede die omroep Powned helaas kenmerkt. Dik twintig jaar na dato zijn ze daar deze week namelijk begonnen met een nieuw seizoen van 6pack, dat, we frissen uw geheugen even op, ooit begon als samenwerking tussen een commerciële zender en de marketingafdeling van Heineken. Niet alleen slaagt Powned er dus zelden tot nooit in een creatief, hoogwaardig programma te bedenken/in te kopen, we krijgen er nog een soort verkapte bierreclame bij ook. Best een nobel streven, u aan het zuipen krijgen, maar het behoort voor zover wij kunnen overzien niet tot de kerntaken van de NPO. 

Het hernieuwde 6pack is niet eens zo heel slecht, al blijft het een beetje joetjoepje spelen. Dominique Weesie wandelde ooit vol branie het mediapark op, maar is nu verworden tot iemand die decenniaoude tv-programma's nieuw leven inblaast in de vorm van matig uitgevoerde internet rip-offs. Hij noemt zichzelf voorzitter, directeur en hoofdredacteur, dus het is nog eens volledig op zijn conto te schrijven ook.

I'm just a tv-programma whose intentions are good

Hadden we even gemist, want we kijken niet dagelijks op de LinkedIn van middelmatige tv-makertjes, maar wat een schitterend idee: je bloedeigen necrologie optikken, vermomd als Open Brief over Groot Maatschappelijk Onrecht. Als volgt: de Volkskrant schreef gemene dingen over Op1, eindredacteur Frank Stojansek las die, ijsbeerde tien dagen trillend van woede door zijn van alle luxe voorziene appartement en verloor toen alsnog zijn zelfbeheersing, wat resulteerde in dit hallucinante relaas, dat zich samen laat vatten als: dagbladen stom, Op1 briljant. Hij doet dat op dusdanige wijze (gewichtig van toon, vederlicht van inhoud) dat hij ons (ONS!!) praktisch dwingt het op te nemen voor dagbladen, wat dan wel weer knap is. 

"De grote kracht van een talkshow ten opzichte van de krant is dat een talkshow op nationale tv veel zichtbaarder is en dat alles wat daar gebeurt meer impact heeft. Dat is tegelijkertijd ook de tragiek; dat iedereen zich er meteen een genadeloze mening over vormt, niet gehinderd door enige kennis over het maken van tv-programma’s.

Welke tv-programma’s hebben de artikelenschrijvers gemaakt in hun carriere?"

Valse tegenstelling is vals

Ja dat is ook niet makkelijk, je hebt zoals dat in jargon heet een verhaal gemaakt maar bent vergeten een zoals dat eveneens in jargon heet scherpe invalshoek te kiezen, en dan rijst onherroepelijk de vraag waarom je hier überhaupt aan begonnen bent en waarom dit in godsnaam ook alweer belangrijk was. De deadline nadert, de paniek zwelt aan, maar gelukkig is er altijd nog de noodgreep die je op de School voor Journalistiek hebt geleerd: de valse tegenstelling, meer specifiek, de oliedomme vraag 'is ... een vloek of zegen?' 

Dat brengt ons bij Brandpunt+, bekend van bewustwordingscampagnes over menstruerende mannen, de keerzijde van gifjes van mensen kleur, en het lot van Justin en Maxime, die klaarblijkelijk demiseksueel zijn (hartstikke blij voor jullie toppers, neem het ervan, of juist niet, zie maar). Afijn, deze week doen de jongens en meisjes van Brandpunt+ weer een gooi naar journalistiek, met een of andere infantiele YouTube-serie over hoe het eigenlijk is om een jonge boer te zijn (hier graag instartje Sigrid Kaag: wie zijn die mensen, red.). Waar dan weer een artikel bijhoort met de kop: 'Familiebedrijf: vloek of zegen?'

Deze luie denkfout noemen we ook wel: de valse tegenstelling. 

De meeste dingen zijn namelijk geen vloek of zegen, maar belanden ergens daartussen, het ligt toch genuanceerd soms dit soms dat enerzijds anderzijds blablablabla. En wanneer iets écht een vloek of zegen is, doet de vraag direct absurd aan. Ga maar na: kinderkanker, vloek of zegen? Potenrammers: vloek of zegen? Genocide in Soedan: vloek of zegen? Vitesse failliet: vloek of zegen? Gezinsdrama: vloek of zegen?(vloek,vloek,vloek,zegen,vloek, red.)

Voor de duidelijkheid: het gaat hier niet om een marginaal fenomeen, maar om een trend. We hebben bewijs. Kijk maar:

Het einde van een tijdperk

Ongelooflijk veel zure stukjes vandaag. Over de vele personeelswisselingen, de ruzies achter de schermen, het wisselende niveau van de presentatoren, het bedroevende niveau van de redactie. Zal best een kern van waarheid bevatten, maar laat vooral zien hoe toondoof het mediajournaille is. Wat er ook gebeurde, Op1 wás er. Met een format dat zo gewaagd was, zo vooruitstrevend, dat het bedenker Frans Klein een uitverkiezing tot omroepman van het jaar opleverde. Geheel terecht. Twee presentatoren. Die samen één omroep vertegenwoordigden. En elke omroep had een vaste dag. Wij denken nog regelmatig aan het moment waarop Eva Jinek de NPO inruilde voor RTL. Wat als ze het niet had gedaan? Dan hadden we hier nooit gezeten. Sta daar maar eens bij stil. 

Vanavond zwaaien ze af. Goddank op gepaste wijze. Liefst 28 van de 823 (oud-) presentatoren komt voor de gelegenheid naar de studio. Dat is inclusief Charles Groenhuijsen en Carrie ten Napel, het enige duo van het eerste uur dat nog in tact is. Man man man. Wat hebben zij ons door donkere tijden geloodst, de afgelopen 4,5 jaar. Strijders! 

Wat blijft zijn de herinneringen: redactie vs kijker, Gordon vs meisje, Margje Fikse vs inhoud, Daniel Koerhuis vs drukte, Rutger Bregman vs u, Fidan Ekiz vs iedereen, Sywert vs niemand.