Geenstijl

Politici zijn zelf een soort placebo

We moesten ineens aan Placebo denken, de vuige jaren negentig alt-rock band die aardig wat lekkere hitjes & festivalstintjes op hun naam hebben. De reden: Brian Molko, lead non-binair avant la mode, heeft een denunciare aan z'n tomboy-broek van Giorgia Meloni omdat de inmiddels niet meer zo frishippe depressievertolker haar een stuk stront, fascist, racist en vaffanculo had genoemd. Toe maar. Niks nieuws, artiesten met een [F*ck zittende niet-links-genoeg baas van een land]-houding, horen we al zo lang we concerten & festivals bezoeken, en onze ouders voor ons ook. NOFX maakte The War on Errorism, er was een heel Rock Against Bush album, Eddie Vedder van Pearl Jam zette een Bush-masker op en zong Bushleaguer (hierboven), en toen Bush weg was en Obama's ster doofde kwam de Trumphaat en zagen we Tom Morello in z'n nadagen bij Prophets of Rage nog een gitaar achterstevoren aan het publiek tonen omdat er "Fuck Trump" op gespraypaint stond. Nou nou, dapper. Maar Meloni heeft aangifte gedaan tegen Molko dus nu weet iedereen wat ie gezegd heeft. Doe dan ook geen aangifte, Mutsloni. Het zijn artiesten, wees blij dat sommigen nog een boos gorgelend garageboxgeluid maken omdat ze schijt hebben, en niet met bijgevijlde autotunes zoetgevooisd om transgenderrechten bedelen omdat het meer plaatjes verkoopt. Of nog sneuer: hun eigen personeel bananenbardildo's dwangvoederen terwijl ze een driebaans uithangbord voor dikkelichaamsvrede proberen te zijn. Anyway, we draaiden Placebo derhalve weer eens en waren eigenlijk best blij verrast over hoe de zoektocht naar de Zelf van een Nancy Boy toen nog vragend werd opgediend in plaats van drammend werd doorgedouwd. Special Needs? Die hebben we tegenwoordig allemaal...