Geenstijl

Het lijkt wel of de groene club wel oog heeft voor schaarse natuur, maar geen snars begrijpt van schaarste in grondstoffen

De partijen en beleidsmakers die een groene agenda voorstaan, zouden zich toch steeds vaker achter de oren moeten krabben, want zowat dagelijks komt er wel nieuws voorbij hoe onmogelijk vele van hun plannen zijn. Het is dan ook tijd dat deze groene groep zich door de realiteit laat bijsturen.

Onlangs kwam Lode Goukens met een goede bijdrage in het blog Doorbraak, waarin hij het megaproject van RWE, een Duitse energiereus, beschrijft. Het betreft een batterijpark met 200 megawatt aan lithium-ion batterijen. Maar RWE ziet er nu vanaf. Door de gestegen lithiumprijzen (maal drie de 2019 prijs), worden dit soort projecten namelijk onrendabel. Zelfs de enorme subsidies en vrijstellingen konden RWE blijkbaar niet verleiden het project door te zetten. Het lijkt wel of de groene club wel oog heeft voor schaarse natuur, maar geen snars begrijpt van schaarste in grondstoffen. Verder houden hun groene plannen in dat we de halve aardbol wederom moeten afgraven om de materialen te bemachtigen die nodig zijn voor de transitie, terwijl de impact op het milieu hiervan onbesproken blijft.

Ook van de week, had BNR een item over elektrificatie van het wagenpark. Specifiek had de Ondernemend Nederland-voorman kritiek op de groene plannen van veel grote gemeentes. Die willen namelijk al in 2025 een verbod op bedrijfswagens die op fossiele energie rijden. Zo zijn de elektrische vrachtwagens twee keer zo duur. Verder heeft de transporteur twee keer het aantal vrachtwagens nodig om de stad te bevoorraden als er voor elektrisch- in plaats van diesel aangedreven vrachtwagens wordt gekozen. Daarnaast bestaat er een enorme wachtrij door leverproblemen en tekorten aan (goedkope) materialen. En of dit al niet genoeg reden is om dergelijke plannen uit te stellen, is het ook nog zo dat er nergens genoeg oplaadcapaciteit is en het aanvragen van laadpunten niet meer mogelijk is omdat het stroomnet al te vol is.

Verder wordt er maar weinig gekeken naar de effecten die dergelijk duur transport zal gaan hebben op de inwoners van dergelijke steden. Immers, alles wat in de binnensteden te koop is, zal in prijs (extra) stijgen. De gemiddelde Amsterdammer krijgt dan niet alleen te maken met hogere drank en voedselprijzen, maar ook met hogere prijzen voor vele diensten (de loodgieter, timmerman, kraamzorg, enzovoorts). Daarnaast zal ook hij op afzienbare termijn de auto weg moeten doen want het verbod wat vanaf 2025 voor bedrijfswagens geldt, zal weldra ook voor particuliere vervoersmiddelen gelden. Het huidige groene beleid zal juist tot een enorme verarming leiden. Nu zullen de overheden dat proberen glad te strijken met allerlei toeslagen, maar zoals we weten is dat niet alleen een recept voor uitvoeringsproblemen (en erger), maar het zal ook een steeds groter deel van de inwoners afhankelijk maken van overheden. Dat is iets wat alle politieke partijen rechts van PvdA, SP en GroenLinks zich aan zouden moeten trekken. 

Tevens afgelopen week, was er een bericht over de toegenomen transport- en stand-by-kosten van de netbeheerders. Door groene stroom is het netwerk namelijk onstabiel geworden. Immers, wind- en zonne-energie komt met horten en stoten en op beperkte gedeeltes van de dag op het stroomnet, maar deze moet zeer nauwkeurig in balans worden gebracht met de stroomvraag. Door wiebelstroom en de onberekenbaarheid van groene stroom, moet er dus voldoende stand-by capaciteit worden ingekocht. Hierdoor zijn de kosten hiervan al met meer dan 200 procent gestegen sinds 2008! En het einde van deze stijgende netwerkkosten lijkt niet in zicht…

Verder zijn er herhaaldelijk netwerkbedrijven die waarschuwen dat het netwerk dermate onstabiel wordt dat stroomstoringen in duur en aantal zullen toenemen. De industrie kan hier last van krijgen waardoor huidige werkzaamheden in gevaar kunnen komen. Dit nodigt ook niet uit tot verdere investeringen door de industrie. Sterker nog, het leidt tot een snelle de-industrialisatie. Het is wederom één van de ongewenste bijwerkingen van de huidige groene koers.

Het is dan ook met stijgende verbazing, dat de betrokken politici en beleidsmakers hun koers niet bijstellen. Sterker nog, ze lijken steeds meer olie op het vuur te gooien (pun intended). Zo komt de EU nu met een natuurherstelwet aanzetten om het leven van ondernemingen en mensen moeilijker te maken. Nog buiten de economische feiten om, zou de groene groep er goed aan doen om wat meer realisme in hun beleid en beleidsplannen te verwerken, anders is er een gerede kans dat het grote publiek niet alleen haar geloof in de groene transitie zal verliezen, maar er zelfs ronduit vijandig tegenover komt te staan. Timmermans c.s. kunnen wel elke keer hun TINA (there is no alternative) bommen laten vallen door gruwelijke toekomstbeelden te schetsen, maar dat is maar een erg dun laagje chroom in deze context. Echte leiders kunnen overtuigen met feiten, met goede ideeën, en met realisme. En juist dat laatste, daar schort het aan.