Geenstijl

Van Johnson en Nixon tot Sjoerdsma en Brekelmans

In Better than sex, confessions of a political junkie - een koortsachtig en boeiend verslag van de campagne van de Amerikaanse presidentverkiezingen in 1992 – heeft Hunter S. Thompson hele faxberichten afgedrukt.  

In een bericht aan James Carville die op dat moment de strategie uitzet voor Bill Clinton – die later mede dankzij Carville de verkiezingen zal winnen ten koste van zittend president George Bush sr. – waarschuwt Thompson voor Bush en zijn mensen:

“Ze zouden de koningin van Engeland drie dagen en nachten martelen om haar te laten zeggen dat Bill Clinton haar herhaaldelijk had verkracht toen hij student was in Oxford en dat ze veel krankzinnige liefdesbrieven in haar bezit heeft om het te bewijzen.”

But let’s make the bastard deny it!

Om die waarschuwing te onderstrepen heeft Thompson nog een anekdote. In 1948, tijdens zijn eerste race voor de Amerikaanse Senaat, had de latere Democratische president Lyndon B. Johnson een achterstand van ongeveer tien punten, met nog maar negen dagen te gaan. Hij was wanhopig. Daarom had hij het plan om zijn tegenstrever – die varkensboer was – te beschuldigen van ‘routinematige vleselijke kennis van zijn boerenzeugen, ondanks de smeekbeden van zijn vrouw en kinderen’. Een varkensneuker dus. Zijn campagneleider was geschokt, dat zou een leugen betekenen. Waarop Johnson hem toeblafte: “Natuurlijk is het niet waar!" Om te vervolgen met: “But let’s make the bastard deny it!”

De magere mannetjes van Richard Nixon

Toen begin jaren zeventig het Watergate-schandaal ontplofte, ontdekten Woodward en Bernstein dat all the president’s men – zeg maar de magere mannetjes van Richard Nixon – deze achterbakse manier van politiek bedrijven hadden verfijnd tot iets wat zij zelf ratfucking noemden. Voormalig Trump-adviseur Roger Stone die het vak leerde in die Nixon-periode beroept zich er vol trots op nog steeds van die technieken gebruik te maken tijdens het dwarszitten van politieke tegenstanders.   

Ook in Den Haag zijn ratfuckers actief. En net zoals bij Nixon ontploft hun handelen weleens in het gezicht van de partijleider. Zo moest D66-voorvrouw Sigrid Kaag diep door het stof toen bleek dat haar campagneleider Sjoerd Sjoerdsma een kwalijke drankroddel over informateur Johan Remkes had verspreid. Ratfucken gedijt het beste in de schaduwrijke erkers van het politieke bedrijf maar sinds Sjoerdsma door NRC werd geëxposed als rattenneuker heeft hij niets meer te verliezen.

Een terugkeer op de lijst voor nieuwe verkiezingen is uitgesloten – zelfs voor D66-maatstaven is Sjoerdsma te ver gegaan – dus het rattenneuken voltrekt zich nu in de volstrekte openbaarheid: op Twitter.

Want kijk nou hoe subtiel de D66’er BBB-voorvrouw Caroline van der Plas hier een vleugje antisemitisme in de schoenen probeert te schuiven (om vervolgens zelf ook niet maar dan zónder afmelding bij de bijeenkomst met de Oekraïense president Volodymyr Zelensky te verschijnen). Ondankbaar ook van Sjoerdsma, Van der Plas was een van de weinigen in de Kamer die zijn plan voor de oprichting van een fighter jet-coalitie voor Oekraïne STEUNDE.

Een rattenplaag in Den Haag

Maar Sjoerdsma maakt school. Zo verscheen op Bevrijdingsdag deze tweet van zijn VVD-collega Ruben Brekelmans.

Geen verdere uitleg, slechts de mededeling dat Van der Plas’ tweet te zien was op de Russische staatstelevisie (die Brekelmans schijnbaar in het geniep volgt) en een kinderlijke emoji waarvan ik de betekenis niet ken. Maar de suggestie is duidelijk: Van der Plas speelt Poetin in de kaart. En als je dat doet zal je dus wel voor het Kremlin zijn. Laat Van der Plas maar ontkennen dat zij antisemiet is, laat Van der Plas maar ontkennen dat zij op de hand van Moskou is, nietwaar?

En zo bleek Brekelmans net zoals coalitiegenoot Sjoerdsma dus ook een rattenneuker, daarmee het laatste restje deftigheid dat de VVD nog bezat overboord kieperend.

Er zit nog maar één ding op en dat is de ongediertebestrijding bellen. Tijd voor verkiezingen, de nieuwe bestuurscultuur is een rattenplaag gebleken.