Geenstijl

Maar we zitten dus wel nog steeds met de gevaccineerde peren

Twee weken terug onthulden (of liever: bewezen) de whatsappjes van Matt Hancock, de Britse corona-Hugo, dat de pandemie óók een nare ziekte van politieke autoriteit was. In The Telegraph, de krant die alles openbaarde, staat dit weekend een mooie aanvullende column van Daniel Hannan (bij u mogelijk bekend van de beste Brexit-speech ooit), waarin hij de politieke, publieke en drukperszieke druk op Hancock wat nader beschouwt. "What we see is not a bad man, but a well-intentioned man caught up in a machine that might have been deliberately programmed to generate bad outcomes." Vrij vertaald: groepsdruk was een uiterst gevaarlijk griepje, in een publiek afweersysteem dat veel heftiger reageert op emoties dan op feiten, waardoor politici geen fouten durven te erkennen en (dus) hun beleidskoers niet aan een second opinion wagen te onderwerpen.

Hannan - ook een Tory - schrijft niet zomaar een verdediging van een partijgenoot, hij trekt er ook wat cijfers en onderzoeken bij naar oversterfte (u weet wel, dat getal waar wetenschappers en statistici in Nederland plotseling nul verstand meer van lijken te hebben) om te concluderen dat het nagenoeg lockdownloze Zweden niet alleen minder oversterfte kende dan bijvoorbeeld streng Engeland en totalitair Australië, maar zelfs minder mensen doodmaakte tijdens de pandemie. Wat maar weer eens het punt maakt dat lockdowns (en de lange schaduw van mentale stress, faillissementen, schulden, verstoord onderwijs en onderling sociaal wantrouwen die ze nog steeds over de samenleving werpen) een extreem slecht idee waren - aangespoord door de drie allerslechtste raadgevers: angst, massapsychose en groepsdruk. Maar niet door medische noodzaak. Maar geen zorgen hoor, bij de volgende grote paniekgebeurtenis (het klimaat, iemand?) doen 'we' het gewoon wéér zo hoor.