Geenstijl

Pronkjonkertje houdt mensen maar vooral zichzelf lekker bezig

Het mooie van Schelder Schnabbelbengel is dat hij in een notendop past: alles wat je tegen het scheldknaapje zegt, leidt tot explosieve anderhalvemeterfurie van het kereltje dat het "klein" in 'het narcisme van de kleine verschillen' stopt. Een mild kritische NRC-recensie over zijn optreden in College Tour? Parelkettingtuig! Gastheer Twan Huys? Vervelende vent die aan hem dommere vragen stelde dan aan Obama (fragment boven). En nu ie toch bij VI zat om livetelevee te verwarren met zijn Twittertirades en tribale twisten: Wierd Duk is "extreemrechts", omdat die hem in De T. een hypocriet had genoemd vanwege de opvallend scheve verhouding tussen 's jochies agressieve klimaatgedram en zijn vergaarde airmiles. Iets waar zelfs de immer beschaafde Ronald Plasterk zijn pen voor in vitriool doopt vandaag om het bosjonkertje te beschimpen. Idem trouwens voor onze oudlinkse Don Arturito. Maar uiteindelijk is niemand zo goed in het roasten van het rancuneprinsje, dan Schnabbel Schnabbelschnabbel zelve - zoals loltweep Sander van Dam al een tijdje kunstig canoniseert in vrolijke veelluikjes. Nanojort wordt wellicht vereerd in VPRO- en Volkskrantkringen, en door zichzelf, maar de meeste mensen zien zijn opportunisme heus wel voor wat het werkelijk is: morele oplichting op een narcistisch bedje van piepkleine viooltjes.