Geenstijl

BNNVARA was weer iets te gretig op zoek naar (islamitische) slachtoffers

Recent te zien bij BNNVARA: Breuklijnen. Over banlieues van Europa, die al lang niet meer tot Frankrijk beperkt zijn. Het programma bevat het beproefde NPO-recept van arme mensen die gedupeerd worden door een overheid die niets doet tegen rijke mensen, geschilderd in een decor waarin verval en vervuiling spontaan ontstaan, drugscriminaliteit en bendegeweld geen bron, oorsprong of culturele achtergrond hebben en alles is terug te voeren op beroerde sociaal-economische omstandigheden die op een of andere manier vooral moslims en overige migranten treffen. Sinan Can vindt tussen die puinhopen dan steeds HOOPGEVENDE mensen, van kleur, die dingen doen die ondanks de blanke hegemonie van geld, cultuur en welvaart tóch goed gaan in hun armetierige bestaan. De voorzichtige ontdekking van shariarechtbanken in Engeland (niks nieuws) of het subtiel benaderde bendegeweld in Zweden (niks nieuws) leiden tot bescheiden policor applausjes, maar niet te luid anders worden de populisten wakker. Ging allemaal goed, totdat de geharde Frankrijkcorrespondent Kleis Jager de aflevering van Breuklijnen over Parijs zag, een en ander ging factchecken en nabellen en tot de keiharde conclusie komt: Feitenvrij, vooringenomen, monumentale mislukking. BNNVARA vindt het jammer dat Kleis teleurgesteld is. En daar moeten we het mee doen.