Geenstijl

ANP heeft weer een topserie. Zelf debiele onderschriften verzinnen. Dossier HIER

Hee kijk, daar heb je Bäcker de Huile-Ampoules met zijn lekkere kale kop. Het is maar een vreemde naam, Bäcker de Huile-Ampoules, maar zijn moeder was een Duitse schoonmaakster en zijn vader zat bij de Franse adel van het geslacht Huile-Ampoules. Een soort Schimmelpennick, maar dan met minder slavenhandel. Enfin, Bäcker staat ieder jaar op een goor pleintje in Rotterdam zijn oliebollen te bakken, en toen dachten ze bij ANP: laten we eens een fotograaf sturen. Op de foto hierboven schept Bäcker het oliebollenbeslag in een bijzondere machine, daarover later meer. In een vorig leven was Bäcker projectcoördinator bij een fabrikant van stalen buizen voor offshorefunderingen - zeg maar de pion in het schaakspel. Hij verdiende heel veel geld, maar de gore seks en de drugs werden hem veel te veel, en toen ging hij oliebollen bakken.

Dan de machine waar Bäcker zijn beslag in pleurt. Het is een heuse Bolliemax Volautomatische Oliebollen Doseermachine (BVOD). Daar doe je dus deeg in en dan, floep floep floep, perfecte oliebollen. Maar eerst moet Bäcker nog even roeren. Dat is helemaal geen probleem voor hem, want hij heeft thuis vier geiten en een paard. Dan schept hij de ontlasting van die dieren in een emmer, daar gooit hij dan een beetje water, en dan roeren, en dat gooit hij dan in de plantgaten van zijn tomaten- en paprikaplanten. Of wisten jullie niet dat paardenmest vanwege de zeer hoge voedingswaarde en warmte een geweldige verbetering is voor de structuur van de grond?

Hup, daar gaat Bäcker aan het werk met zijn Bolliemax Volautomatische Oliebollen Doseermachine. Flof flof flof, daar vallen de ballen deeg in het vet - uiteraard 180-185 graden. Bäcker hoopt dat zijn eeuwige liefde Mathilda ook een oliebolletje komt halen. Vroeger ging Bäcker altijd met Mathilda naar het dorpscafé, en dan vreeën ze, lang en heftig, op de zolderkamer van haar ouders. Het verhaal is bekend, Bäcker ging aan het werk in de offshore, en daar ontmoette hij zijn veertig jaar oudere vriend Knallert, met wie hij naar Rotterdam verhuisde. Hij heeft heimwee. Naar het dorpscafé.

Kijk zo zien de oliebollen eruit als ze net in het vet liggen

Kijk zo zien de oliebollen eruit als ze iets langer in het vet liggen

Bäcker vindt het mooi geweest. Hij haalt de oliebollen uit het vet en smijt ze zonder pardon in een of ander mandje. Eigenlijk heeft Bäcker een schijthekel aan zijn werk. Het liefst gaat hij naar huis, neemt hij plaats in zijn Eames Lounge Chair (hij heeft een echte) en luistert hij platen van zijn grote held Conor Oberst.

En zo zijn er weer een boel oliebollen die zich een weg banen naar de magen van hongerige Rotterdamse kindjes! "Dat was in 1944 wel anders", mompelt Bäcker. Hij was tijdens de Tweede Wereldoorlog al 21 jaar oud en die hongerwinter, nee, dat was geen pretje. Hij en zijn eerste vrouw Tinie moesten zelfs bloembollen vreten. Nou, geef hem daar maar oliebollen. FIN, dat was het verhaal over Bäcker de Huile-Ampoules, gelukkig was ANP Foto erbij om het verhaal van beeldmaterieel te voorzien.