Geenstijl

Wij Luisterden De Hele Ochtend 3FM En Dit Is Wat Er Gebeurde

Sharid Alles (die van: NEE TIMUR JE MAG NIET) vertrekt als zendermanager van 3FM en in haar doodsreutel in het AD wordt het bestaan van de favoriete zender (†) van Martin Bosma vergoelijkt met de woorden: "3FM staat voor onvoorspelbaar, jong talent, avontuurlijk. Met een muzikale koers: pop, rock met alternatieve sound en een vleugje dance. We durven te experimenteren met muziek." Dat maken we zelf wel uit en onderzoeksjournalisten die we zijn gingen we vandaag (25-11-2021) eens goed zitten voor die avontuurlijke potpourri aan jong talent en experimentele muziek en dat begon geheel volgens het Pritt-cao stipt om 8.36 uur, precies op tijd voor... het experimentele liedje Stan van jong talent Eminem. Uitgebracht in 2000, we zoeken nog even of het te plaatsen is in pop, rock met alternatieve sound of dance, maar gelukkig vonden we door dat tranentrekkende geblèr van die zangeres meteen tijd om de eerste scheuten koffie er weer uit te schijten. Stan, jeugdsentiment voor mensen van 50, op de plee even opgezocht of Dido nog leeft (spoiler: die leeft nog), en bij terugkomst net op tijd voor het kapot gecommercialiseerde Hypnotized van Purple Disco Machine. Vreselijke roadtripmuziek met een beatje, en zéker niet onvoorspelbaar, gezien de meer dan 200 miljoen streams op Spotify.

Tijd voor een broodje kaas.

Vervolgens horen we Billy Goodbye van Franz Ferdinand en hoewel Franz Ferdinand de allersaaiste band aller tijden is op ieder festival in de historie van de festivals, is dat wèl een nummer waar we stiekem een beetje blij van worden. Alternatieve muziek, onlangs uitgebracht, lekker vaag. Het is helaas Franz Ferdinand, maar omdat deze missie toch voelt als de bekendmaking van een overlijden doen we het er maar voor. Meer goeds op komst? Nee natuurlijk niet! Het is bijna 9 uur en onze tweede bak koffie wordt vergezeld door het liedje Die Young van Sheppard, geitengejank wat je hartstikke leuk kan serveren bij een breekbaar bordje The Voice Of Holland (is Marco daar eigenlijk nog coach?), maar voor de radio is het meuk voor 10 Gold of hoe die ondefinieerbare doelgroeploze blend aan macaberdans precies heet.

Het wordt tijd om de tranen uit onze kop te janken: tussen 9.00 uur en 9.30 uur krijgen we achtereenvolgens RICK ASTLEY (schijtlied, wel leuk om te trollen), Teenage Dirtbag van Wheatus (reminder: volgens Sharid Alles hoort u 'onvoorspelbaar, jong talent, avontuurlijk. Met een muzikale koers: pop, rock met alternatieve sound en een vleugje dance'), superberoemde troep van Lady Gaga, de oervervelende dertien in een dozijn-band van totale niksigheden Nothing But Thieves, Chelsea Dagger van The Fratellis (heel edgy op de Christmas Booming Party van 5VWO in de winter van 2006) met als uitsmijter HARDER DAN IK HEBBEN KAN VAN FUCKING TERING TERING BLØF. Dat is met een ferme zwiep een middeleeuwse morgenster recht in het gezicht van iedereen op zoek naar een ziel, een gedachte of een idee in de muzikale koers. Überhaupt een koers. Een wandeltocht langs de randen van de hel die alleen maar kon eindigen hoe we dachten dat-ie zou eindigen: in het vagevuur. We zijn erin geduwd door volstrekt inwisselbare talentloze dj's met een koers van natte poep. Ruggengraatloze meningloze creativiteitschrale witvissen, samengeklonterd in een frituurpan, klaar om te ontbinden in de dikke pens van die ene luisteraar die 3FM nog heeft: een wegwerker genaamd Grad, met z'n oranje hesje, en Grad krijgt het niet voor elkaar een andere zender op z'n bouwplaatsradio te draaien. Deze hele weggegooide ochtend is slappe thee zonder zakje. Het zakje hing er precies 3 tellen in, wat er wel lang in heeft gehangen is zweterige zak en het smaakt naar 3FM.

Nu gaan we buiten wandelen.

De route voert via de Albert Heijn, kregen pardoes de Gouden Handscanner te pakken (één pak snelkookrijst wit, één pak kroepoek, één AH boemboe) en toen was het in de wagen, hup, 3FM aan. Dat gebeurde om 10.18 uur met het waardeloze Kensington, de meest Di-recte band van alle bands die geen Di-rect heten, en jong talent Paul Kalkbrenner (44). Natuurlijk niet met een of ander nieuw, avontuurlijk of experimenteel nummer, maar de grijsgedraaide megahit Sky and Sand, die werd uitgebracht in de tijd dat de velociraptors heersten over de velden. Sky and Sand heeft een EIGEN PAGINA bij de superboomers van NPO Radio 2 en dan zou je moeten weten als 3FM-type: ik moet wegblijven van deze shit. Maar nee hoor, gewoon draaien: geen hart, geen ziel, slechts een voetafdruk in het zand van een verdrietige woestijn. Enfin, vervolgens Edge of Seventeen van Stevie Nicks. Het nummer komt uit 1982, toen leefde Pim Fortuyn verdomme nog, en het was veertien jaar voor het huwelijk van Jan-Peter Balkenende met zijn Bianca. Jong talent Stevie Nicks uit NEGENTIENACHTENVEERTIG. Toen die kwelling voorbij was, om 10.35 uur, werd het tijd voor Post Malone, wiens Nirvana-tribute gruwelijk was maar de rest zeker niet en via de muzak van James Bay en de totaal niet avontuurlijke David Guetta horen we om 10.45 uur Wet Dream van de Britse Indieband Wet Leg. Het klinkt vreselijk saai, maar wel jong en avontuurlijk, en tussen het smeren van lunchboterhammen met pindakaas door moeten we het zelfs Shazamzoeken. Wat een godswonder. 2 uur en 9 minuten na Stan van Eminem, 21 kutnummers na Eminem (later bleek dat we tijdens de zegetocht door de AH nog lachwekkend übercommerciële troep van Coldplay en Typhoon gemist hebben) het EERSTE NUMMER dat MISSCHIEN past in die door Sharid Alles geschetste KOERS van 3FM.

We proberen het met droge ogen vol te houden tot 12.00 uur, dat was immers de onderzoeksopzet, maar het lúkt niet. Stromae. Gorillaz. Ed Sheeran. Een continue diarree aan Radio 2-freundlich middle of the road bejaardengetoeter waar je moeke van 80 niet eens meer naar luistert. En maar klagen dat de luisteraars gillend wegrennen naar Qmusic, waar ze het onder leiding van Dave Minneboo wèl snappen. Deze door de platenbazen erdoor gebonkte wachtkamermuzak, een herkenbaar zalfje op de ziel als een tandarts onverdoofd je voortanden eruit gaat trekken. FORMIDABLE. Fooooormidable. En u denkt dan nu: leuk bedacht allemaal makker, maar het is een waargebeurd verhaal, een waargebeurde poging, en die poging was oprecht. Het krijgt meer dan TIEN MILJOEN euro subsidie per jaar, deze zender. En het is verdrietigmakend, en toen kregen we, als een heel mooie omhaal op de lat in de laatste minuut van een afgrijselijke wedstrijd, om 12.12 uur toch nog Into My Arms van Nick Cave. En toen werd het leven toch weer eventjes heel mooi.