Geenstijl

Kent u ze nog, mevrouwtje Bijleveld?

'De Afghaanse tolk'. Dat is toch een abstract begrip. Een persoon zonder vorm. Maar nu niet (helemaal) meer: ze krijgen een, weliswaar onherkenbaar gemaakt, gezicht in een indrukwekkend verhaal van Afghanistan-veteraan Dennis van der Kraats. Het begint met de zin: "Met grote frustratie en walging zie en lees ik hoe de dames Kaag en Bijleveld zich hullen in een kleed van onschuld." Zo schrijft Van der Kraats over de bij Afghanistan-veteranen bekende Bob Pashtun, die een winkeltje runde op Kamp Holland. Ook Bob, die zich 'de afgelopen periode meerdere malen met zijn paspoort op de ambassade heeft gemeld', kon in de stront zakken. En dan het volgende: "Ik wil met name mevr Bijleveld nog even herinneren aan haar ontmoeting met Rocky en Alam, inmiddels 2 jaar geleden, waarin deze 2 tolken de vraag aan de toenmalige minister hadden gesteld waarom Nederland haar Afghaanse medewerkers niet naar Nederland haalt, net als vele andere landen. Beide heren zijn meerdere keren doelwit geweest van aanslagen. De toenmalige minister was, zoals ze zelf aangaf, enorm geschrokken en zou meteen actie ondernemen… Ze lijkt zo oprecht op de foto. (...) Je, jullie hebben gefaald! Zoveel mensen, ook defensiemedewerkers, hebben dit onderwerp regelmatig aan de kaak gesteld maar zowel Ank als Sigrid keken weg." Het complete verhaal (hieronder in de post alsook knip-plak na de klik) krijgt veel bijval van andere veteranen. Derhalve. Dag mevrouwtje Bijleveld! Kent u Rocky en Alam eigenlijk nog?

Met grote frustratie en walging zie en lees ik hoe de dames Kaag en Bijleveld zich hullen in een kleed van onschuld.

“We zijn overvallen door de snelheid waarop het land gevallen is” en “het is allemaal niet zo makkelijk”.

Ik wil met name mevr Bijleveld nog even herinneren aan haar ontmoeting met Rocky en Alam, inmiddels 2 jaar geleden, waarin deze 2 tolken de vraag aan de toenmalige minister hadden gesteld waarom Nederland haar Afghaanse medewerkers niet naar Nederland haalt, net als vele andere landen. Beide heren zijn meerdere keren doelwit geweest van aanslagen.

De toenmalige minister was, zoals ze zelf aangaf, enorm geschrokken en zou meteen actie ondernemen… Ze lijkt zo oprecht op de foto.

Alam heeft vervolgens 2 jaar in stilte in een AZC gezeten terwijl zijn gezin nog in Afghanistan zat. De oorzaak dat dit zolang geduurd heeft is vrij simpel, Alam was namelijk vergeten…

De IND zat te wachten op een signaal vanuit Min v Def en dat signaal kwam niet. Niet dat IND dan even een belletje pleegt. Nee, dat is niet hun taak…

Godzijdank is Alam 3 weken geleden herenigd met zijn gezin. Enkele dagen voordat het vliegveld van Herat vernietigd werd door de taliban waren ze gevlucht. Dankzij een stevige tussenkomst van de Nationale Ombudsman werden enkele ambtenaren wakker geschud en konden de gezinsleden afreizen naar Nederland.

2 jaar is geen uitzondering. Een beveiliger van Kamp Holland mocht na 4 jaar pas zijn gezin weer in de armen sluiten.

Beveiliger??? Toch alleen tolken? Niet dus…
Vraag niet hoe en alleen maar prima maar waar blijft de rest?

Mark Rutte twitterde eergisteren dat alles in het werk wordt gesteld om…. Wordt??? Nu pas? Mark lag waarschijnlijk onder de zelfde steen als Ank en diva Kaag! Ferd, als verantwoordelijke van de IND, lag een steentje verder.

Maar even terug naar de niet tolken.

Welke Uruzgan Veteraan kent Bob Pashtun niet?

Bob runde midden op Kamp Holland een winkeltje waar vrijwel iedere Nederlandse militair wel eens iets gekocht heeft. Van een burka tot een moskeewekker. Het deuntje van die wekker zit nog in mijn hoofd.

Volgens een enkeling had Bob een goud leven en verdiende bakken met geld. In werkelijkheid moest Bob er hard aan trekken en had Bob zelfs onofficieel toestemming om op het kamp te wonen. Bob werd toen namelijk al stevig bedreigt.

In 2019 leende Bob zijn auto aan zijn broer. Terwijl Bob kijkt hoe de broer weg rijdt wordt de auto opgeblazen.

Sindsdien leeft Bob op de vlucht. De afgelopen periode heeft Bob zich meermalen met paspoort gemeld bij de ambassade. Bob kreeg 0 op rekest.

Bob is net als al die andere Afghanen onbelangrijk. Alle “pogingen” die nu gedaan worden zijn een farce! Dikke vette mosterd na de maaltijd. Bob mag het uitzoeken.

Redden die we redden kunnen zei Sigrid vandaag nog… Je, jullie hebben gefaald!

Zoveel mensen, ook defensiemedewerkers, hebben dit onderwerp regelmatig aan de kaak gesteld maar zowel Ank als Sigrid keken weg.

Alle respect voor Roy en andere die zich op hun manier uit de naad hebben gewerkt om zoveel mogelijk tolken uit Afghanistan te halen. Zonder hun inspanning was het drama waarschijnlijk nog groter. Ik hoop van harte dat de tolken ook de zorg krijgen die ze verdienen.

Mijn ISAF missie in 2008 is niet zinloos geweest. Iedere opdracht die wij gekregen hebben is uitstekend uitgevoerd. Met trots kan ik terugkijken en hoop dat mijn collega veteranen dat ook doen. Wij hebben geleverd.

Mijn gedachte zijn bij hen die met ons streden en hoop dat ze een veilig heenkomen vinden in een land met een betrouwbaar bestuur…