Geenstijl

Een soort taxi-oorlog met vissen.

Er is ons geen vis te klein om boven- en onderstaande klassiekers in de herhaling te gooien. Want "Ik wil niet kwaad spreken over je vrouw, maar ik vind 't een k*ankerho*r" is eigenlijk het beste wat de Nederlandse cultuur ooit heeft voortgebracht. Maar goed, de karperoorlog dus, uitgelegd in een brisant human interest artikel in De Stentor. 

"Vechtpartijen, lekgestoken banden, een auto in de brand: het rommelt in de wereld van de karpervissers.De heersende zwijgcultuur botst met de vrije mores van een nieuwe generatie vissers, die bijzondere stekken online deelt en opzichtig pronkt met vangsten. ,,Je moet nooit andersmans schatten prijsgeven. Daar komt gedonder van.”"

Het verhaal draait om young king Bas Baks (Facebook, Insta) van Bas Baks Carp Adventures. Wat je noemt, een snelle jongen onder de karpervissers. "Met een afstandsbediening dirigeert de karperaar zijn radiografisch bestuurbare voerbootje naar het midden van de recreatieplas. De sonar in het bootje brengt de onderwaterwereld in beeld en stuurt de beelden door naar de smartphone van de visser. ,,Zie je die witte vlekken daar? Dat zijn een paar hele flinke jongens.” Precies boven de witte vlekken dropt de voerboot even later de lijnen van de hengels, plus wat extra voer."

- D i t a r t i k e l g a a t v e el v e r d e r n a d e b r e ek -

Maar dat sterke online profiel gesponsord door allerlei A-merken valt dus maar matig in de smaak bij de oude garde. Doet denken hetzelfde zinnetje dat in ongeveer elke gangsterfilm voorbij komt; 'in the old days, there used to be respect, but now these young guns (...)'

Enfin, Bas, z'n speeltjes, en dat hij alle goudmijnen prijsgeeft op z'n socials, wordt dus niet echt gewaardeerd door het gevestigde kartel. En dat moest hij dus o.a. bekopen met dat zijn auto in de fik werd gezet.

"Twee weken lang durfde Bas Baks het niet aan om weer te gaan vissen aan De Lange Kolk in Den Nul. Hier, halverwege tussen Olst en Wijhe, vloog op 19 januari zijn auto in de fik. (...) De Deventer visser kijkt wat schichtig om zich heen als hij bij het riet zijn stoel uitklapt en twee hengels op steunen zet. (...) Niks aan de hand, lijkt het. ,,Het is toch wel een beetje spannend”, zegt Baks, onderwijl loerend naar de mensen die uitstappen op de dijk om naar het hoogwater in de IJssel te kijken. ,,Ik word in de gaten gehouden. Maar er zit hier een hele mooie vis, die ik toch heel graag wil vangen.”

Show must go on. Maar Bas is slechts 1 symptoom van een escalerende CULTUUROORLOG.

"Veel karperaars zeggen helemaal niks te merken van haat en nijd in het karperwereldje, al kennen ze vaak wel verhalen over incidenten, zoals onderlinge opstootjes of lekgestoken autobanden. Maar onder een smaldeel van de karpervissers broeit het. Niet iedereen in het wereldje is namelijk gelukkig met het nieuwe slag karpervissers. En dat is nog zacht uitgedrukt."

En de code van de kades is helder: wie zingt gaat slapen.

"Regel nummer één onder karpervissers is: zwijgen. Je geeft nooit je stek of die van kameraden prijs”, zegt de 41-jarige Herman. De karperaar uit Berkelland wil niet met zijn hele naam in de krant uit vrees voor ellende. Ook hij kent de verhalen over afgetrapte autospiegels en lekgestoken banden. ,,Als je als indringer de sterren van de hemel vist, geeft dat al spanning. Al helemaal als je dat vervolgens breeduit laat weten. Dan geef je andermans schatten prijs. Daar komt gedonder van. Er lopen wel wat hooligans rond in het karperwereldje.”"

Nja, dat hele prachtverhaal gaat maar door en we kunnen wel blijven citeren. Maar u kunt het ook gewoon hier helemaal lezen.