Geenstijl

Niet direct verantwoordelijk ja kom nou

Daar stond ie weer hoor, voor de zoveelste keer een moedwillige, ellenlang doorgetrokken en op leugens, bedrog en bewuste verzwijging gestoelde overheidsmisdaad van zijn politieke paadje te vegen en de zorgvuldig gecomponeerde spindokterstront met kolenscheppen tegelijk aan de gulzige parlementaire pers te voeren. De Rutte Doctrine werd door de strotjes gefoisgrassed in listig gespelde teksten die klinken alsof Rutte zelf, op zoek naar een nietmachine, ook maar per ongeluk een Haagse kast in een donkere kamer onder het Binnenhof open trok en daar tienduizend geknevelde toeslagouders aantrof. Ja jeetje, wat moet je daar nou mee? En wat vréselijk wat die mensen is gebeurd, hoe de overheid hier faalde en de rechtstaat hen in de steek liet. Een situatie die tot schulden, scheidingen en zelfs zelfmoord hebben geleid maar die hij verderop in zijn tijdelijke afscheidswoorden als "kleine foutjes" waagde te duiden.

Het speet de vvd-leider natuurlijk wel allemaal enorm, dat het zo gelopen is. Dat hij actief informatie verzweeg (en nog steeds verzwijgt), kritische rapporten van de Belastingdienst liet verdwijnen, zelfs een staatssecretaris van D66 actief tegenwerkte om het probleem op te lossen, waar die staatssecretaris het zwaarste politieke kruis voor moest dragen. Dat hij onderzoekscommissies niet van alle informatie had voorzien om een oordeel op te baseren, dat de Kamer werd voorgelogen, meestal via verzwijging, dat wob-stukken pas werden geopenbaard nadat er zeven zwarte stiften in de documenten waren leeggestreept en dat zelfs de toeslagouders hun eigen dossiers onleesbaar opgestuurd kregen. 

"Dat is hier op een verschrikkelijke manier mis gegaan", zei hij, alsof hij zelf ook maar een braaf belasting betalende toeschouwer in dit treurspel was. Het is niet zijn verantwoordelijkheid, zei hij. Er was dus ook geen reden om zijn fractieleiderschap te heroverwegen, zei hij. Hij kan gewoon de vvd leiden, het oordeel is aan de kiezer (zei hij, met een schuin oog op zijn fantastisch geflatteerde conorapeilingen). Echt de woorden van iemand die diepe spijt voelt voor het knevelen en verdacht maken van burgers en hun rechtsgang te belemmeren met nog meer leugens en verzwijgingen en meineed van de Belastingdienst, de bestuurlijke top en (de bewindsvoerders van) Rutte. Hij zei nog net niet zélf dat deze aftocht een symbolische schijnbeweging was.

Iedere ademtocht van Rutte was een leugen in zijn opstapwoorden, maar een half uur na zijn gespeelde spijt zat MinPres lachend op zijn fiets naar de koning. Weer iedereen een rad voor ogen gedraaid, alleen nog ff langs Willy om te vertellen dat ie wat eerder stopt, maar dat hij in maart zijn nieuwe kabinet komt voorstellen. Tot dan, joe, leuk, gaaf, nog vier jaar afbraak van politieke verantwoording, informatierecht en rechtstoegang voor burgers!

De staat heeft mensen bureaucratisch kapot geprocedeerd,  juridisch weerloos gemaakt en daarna jarenlang, tot op de dag van vandaag, geprobeerd de lijkenlucht te verbergen achter in achterkamertjes opgestelde commissierapporten van bevriende regenteske beroepspolitici (Donner), gewillig glibberende adjudanten (Wiebes) of in het amorele gareel gedwongen bondgenoten. Mark Rutte heeft met zijn doctrine van misleiding, politics by press releases en op sentiment gestuurde spin zichzelf en zijn partij tien jaar lang steeds dieper de teerput van het politieke opportunisme in gedrukt en dat moet hij zelf weten - zijn partij, zijn stemvee - maar hij heeft als premier iedereen met dat teer besmeurd. 

Vandaag wordt van het gepeupel verwacht dat ze waardering opbrengen voor de suggestie dat Rutte heel gewetensvol en verantwoordelijk zijn conclusies trekt, want de hoofddader in een compleet verziekte, van mensen verwijderde politieke machine wil op 17 maart de verkiezingen graag voor de vierde keer op rij winnen. De realiteit is immers niet democratisch maar een politieke doctrine en die paar gekneusde levens van onrendabele toeslagvangers gaan Rutte echt niet van zijn vierde ritje landsbesturen afhouden. 

In een echte democratie zou de top van de Belastingdienst vervolgd én veroordeeld worden, zouden de onzichtbare gedupeerden in het warme licht van de wiedergutmachung worden gebaad en zou overmoedige Mark de woorden van verre voorganger Cort van der Linden, die hij zelf aanhaalde vanmiddag, niet als strofe in zijn schmierspel hebben verwerkt, maar als verklaring van vertrek hebben geciteerd: *"De staat dringt de overmoedigen terug, beschermt de zwakken, verdeelt de risico’s, en stelt zich in het haastig gedrang aan allen tot gids." *

Rot gewoon op, man. De gids voor goed overheidsbeleid - het sociaal contract - is lang genoeg ondergescheten met zichzelf onschendbaar wanend, onverschillig fopliberalisme.