Geenstijl

Sinds de intrede van Covid-19 is het gepeupel zo bang om zelf na te denken, dat ze zelfs incompetent leiderschap belonen.

We leven al een poos in knotsgekke tijden. Negatieve rentes, liegende ministers, criminele belastingdienst, vrijelijk printende centrale banken, pepernootverpakkingen zonder Zwarte Piet, afschaffing referendum, financieren van Palestijnse terroristen met overheidsgeld, van gas los, verbod op diesel- en benzine-auto’s, en nog veel meer zijn ons al ten deel gevallen. Het jaar 2020 heeft dat alles samengeraapt en het tot de derde macht verheven. Nu kunnen we hopen dat dit jaar een climax in negatieve zin is en dat de toekomst er beter (dan wel minder slecht) zal uitzien. Echter, de steeds luider wordende roep om een sterke leider doet mij anders vermoeden.

Sinds de intrede van Covid-19 is het gepeupel zo bang om zelf na te denken, dat ze zelfs incompetent leiderschap belonen. Het maakt hen namelijk niet zoveel uit of het nu goed of slecht leiderschap is, als er maar 1)  besloten wordt en 2) de verantwoordelijkheid door iemand anders wordt gedragen. Verantwoordelijkheid nemen voor eigen geest en lijf is namelijk iets zeer beangstigend voor tweebenige grazers. Maar er is ook een groep die niks moet hebben van de Covid-19 maatregelen. Voor zeer steekhoudende of uiterst onzinnige redenen, vechten zij tegen de restricties die het Corona-beleid opleggen. Dit lokt dan weer reacties uit van “de stok moet er over” en “opsluiten die handel” of “die clubs verbieden” en van zulks. Zelfs mensen die rationeel en zachtaardig zijn, doen nu dit soort uitspraken. Het forceren van de eigen mening op anderen (met behulp van, justitie, politie en leger), is dat nou een kenmerk van een gezonde democratie?

Covid-19 (of het beleid omtrent deze pandemie) heeft ook de nodige economische schade berokkend. De roep om overheidshulp was en blijft daardoor maar al te duidelijk aanwezig. Door deze hulp zit zowat iedereen direct of indirect aan het overheidsinfuus. Is dat niet één van de hoofdkenmerken van fascisme?

Ondernemen is niet langer een wisselwerking tussen individuen en bedrijven, maar een centraal geleid iets. Het is weer de sterke leider, in dit geval de overheid als centraal orgaan, die de boel moet komen redden dan wel draaiende houden. In dit spel, worden ook de centrale banken erbij betrokken als flappentap voor de overheden. 

Dit alles lokt dan weer reacties uit van mensen die vraagtekens zetten bij deze fiscale en monetaire beleidsmaatregelen. Zo wordt het fiatgeldstelsel, fiscale prudentie en het kapitalisme (het beetje wat we hadden) om zeep geholpen, aldus de bezwaarmakers. Deze effecten zullen pas op langere termijn zichtbaar worden, waardoor de paniekhazen die aan de knoppen zitten het weigeren mee te nemen in hun beslisvorming. 

Kritiek hierop wordt door het Corona-kamp gezien als een poging om het dorre hout op het kampvuur te gooien. Dan komt het Freikorps Cancelkorps in actie om alles wat de grote leider zegt te beschermen tegen elke vorm van kritiek. Ben je niet voor de overheid, dan ben je tegen en medeverantwoordelijk voor alle Corona-doden (en de Spaanse griep!). Of, nog effectiever, je hoort bij de groep van BN-wappies met een IQ van 50! De overheid heeft namelijk ook door dat tegenpolen elkaar juist versterken. Schakel een groepje wappies gelijk met verzet tegen Covid-beleid, zet ze te kijk, en het sheeple beseft dat ze daar niet bij horen natuurlijk. Resultaat: ze rennen zo hard ze kunnen in de armen van hun hoeder. Geen discussie, geen uitwisseling van data en ideeën, niks van zulks; elke keuze moet tegenwoordig binair en emotioneel gedreven zijn.

Dat de tegenpolen elkaar versterken in hun reacties is ook te zien op andere gebieden. Zie de rellen in de VS. Dagelijks zijn er beelden van ondernemers en andere onschuldige burgers die belaagd worden door wat CNN  “vreedzame”actievoerders noemt. Dat lokt weer acties uit van anti-Antifa groepen. En dan is het drukken op de herhaalknop. Na elke cyclus wordt het geweld erger en de reacties van de mensen daarop extremer. Op links is er de roep (in allerlei variaties) om iedereen met geld te plukken en bij conservatief-rechts is er de roep om alles wat niet voldoet aan een bepaalde standaard te verbieden en te bestraffen. 

In dergelijke binaire omstandigheden, is er geen ruimte meer voor liberalisme. Het open discours is gesmoord door het “je bent voor of tegen ons” denken en de daarbij behorende drang naar een sterke leider. De maatschappij geeft steeds minder gewicht aan objectiviteit en maakt plaats voor subjectiviteit, vooral op politiek en economisch vlak. Het is de grootste anti-intellectuele beweging en de grootste bedreiging voor onze vrede en welvaart van dit epoche.

Het is dus zaak uit deze binaire, zichzelf versterkende situatie te komen. Ophouden met de pathetische wens voor een sterke leider, nemen van eigen verantwoordelijkheid, met elkaar rationeel in discussie blijven en het indammen van centrale machtsstructuren. Alleen zo kan de politiek, economie, maatschappij en de wereld vrijer, welvarender en vrediger worden. 

En dit is toch echt aan u en mij en niet aan welke sterke leider dan ook.