Geenstijl

Dit is deel 42 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

April – Mei 2010

 De laatste poging van de ‘good guys’ om nog iets in beweging te krijgen was mislukt. Een verstandig mens zou nu de boel de boel hebben gelaten; het directe gevaar van ontmanteling van de polisadministratie is verdwenen. Ik ben een grote minderheidsaandeelhouder van beheerbedrijf Corduroy, maar heb door mijn eerdere geblunder niets te vertellen. Ik kan riant leven van mijn Corduroy-dividendcoupons, want met de onderhandelings- en managementvaardigheden van de twee directeuren van Corduroy bv is niets mis. En financieel is alles transparant en fair.

Maar ik ben dus geen verstandig mens, al heb ik redenen om in beeld te willen blijven. De financiële crisis woedt volop en het kabinet-Rutte 1 is bezig om alle dure wetten en uitvoeringsregelingen tegen het licht te houden, de ‘Brede Heroverweging’. De dure loonaangifteketen (idem de toeslagen) heeft de speciale aandacht van het kabinet, horen wij. Ketenmanager Franke zit er nog steeds en dus blijft het onveilig. De donkere wolk waait gelukkig over. Na alle ellende durft Den Haag de vingers niet meer te branden aan de polisadministratie (idem de toeslagen).

Ik heb nog een reden om betrokken te blijven. Het mag mij dan gelukt zijn om de wet op de eenduidige loonaangifte om te duwen, maar zonder aanpassing van de polisadministratie hebben frauderende werkgevers nog steeds vrij spel. Het is absoluut nodig dat een werkgever bij een correctie op een eerdere aangifte meldt of er sprake is van herstel van een administratieve fout of van later binnengekomen informatie. Het alternatief is dat het UWV actief gaat controleren op correctieaangiften en waar nodig uitkeringen opnieuw berekent en bedragen terugvordert. Dat laatste is kansloos. De uitkeringssystemen kunnen het niet aan. En het UWV heeft continu voor honderden miljoenen aan teveel betaalde uitkeringen terug te vorderen. Helaas krijg ik nergens voet aan de grond. Iedereen is UWV-moe. Maar er speelt nog iets: als de politiek moet kiezen tussen risico’s op fraude en extra werk voor werkgevers dan kiezen ze voor fraude. De belangen van werkgevers tellen in Nederland zwaar.

En tenslotte ben ik ook nog ondernemer. De polisadministratie is voor andere overheden een jaloersmakend object. Dat begint bij de Belastingdienst die alle gegevens in de polisadministratie in handen heeft maar ze moet doorsluizen naar het UWV. Bij de Belastingdienst vinden ze – met reden – dat de polisadministratie eigenlijk bij hen thuishoort. De huidige constructie is het resultaat van koehandel uit een ver verleden. Waarom zou de Belastingdienst nu niet zelf een polisadministratie neerzetten? Als burger en softwareprofessional vind ik het wanstaltig, maar ik heb al genoeg voor de BV Nederland gedaan. En wie kan dit beter dan wij?

De Belastingdienst staat niet op zichzelf. Ook de sociale verzekeringsbank wil een eigen ‘verzekerdenadministratie’ opzetten. Die overlapt vergaand met de UWV-polisadministratie, maar dat boeit geen mens. Ook bij het ministerie van SZW, waaronder zowel het UWV als de SVB ressorteren, trapt niemand op de rem. Nederland zit op een economisch dieptepunt, maar hier kan het geld niet op. De deelbelangen regeren. Wat goed is voor SZW wordt opzij gezet voor dat wat goed is voor het UWV of de SVB. En hogerop is het precies zo. Wat goed is voor de BV Nederland moet wijken voor de deelbelangen van de ministeries van SZW (UWV) en Financiën (Belastingdienst). Ik begin te zien hoe grote partijen als IBM en Capgemini al die bijziende ambtenaren en bestuurspotentaatjes tegen elkaar uitspelen en overal hetzelfde kunstje doen, wat neerkomt op de overheid kapot factureren. Als wij hier binnen komen en ons kunstje kunnen herhalen verdienen wij miljoenen en besparen we de belastingbetaler honderden miljoenen. Het is niets om trots op te zijn maar ook niets om mij voor te schamen. Ik verander van activistische lobbyist weer naar ondernemer.

En dan is er een project waar we echt graag aan willen meedoen. Het belangrijkste overheidssysteem, de bevolkingsadministratie, gaat worden gemoderniseerd. Het ministerie van BZK werkt aan een aanbesteding (de vierde, na drie eerder mislukte pogingen). Normaal komen alleen de allergrootste softwarebedrijven voor zo’n klus in aanmerking, maar BZK wil de modernisering laten uitvoeren door meer bedrijven, ook kleine specialisten. Net als de polisadministratie is het systeem voor de bevolkingsadministratie een total recall-systeem en dat is ons specialisme. En wij hebben software die we deels kunnen hergebruiken. Zelfs de software die we voor het UWV gemaakt hebben is niet exclusief eigendom van het UWV, maar ook van ons. Hier kunnen we echt waarde toevoegen, want de bestaande bevolkingsadministratie, de GBA, is stokoud. En ook hier wordt de overheid uitgezogen door softwarebedrijven, PinkRoccade en Centric (nu bekend van) in dit geval.

Al met al ben ik toch serieus bezig met een zakelijk leven post-UWV. Het is goed zo. Op een handvol mensen na ziet iedereen bij het UWV mij graag vertrekken. En de inzet van de polisadministratie software bij de bouw van de nieuwe bevolkingsadministratie is zelfs een hard UWV belang. Net als honderden andere overheidssystemen is de polisadministratie ‘opgehangen’ aan de verouderde GBA en dat is geen feest.

Helaas is het UWV wat het altijd is: onzakelijk in alles. Als ik aan directeur Paul Dirix vraag of wij hem als referentie mogen gebruiken voor de polisadministratiecasus die ons visitekaartje moet zijn, is de reactie dat zoiets niet gaat gebeuren. Ik ben geschokt. Zonder ons was deze man zijn baan kwijt geweest. Maar zoals alle hogere UWV’ers is ook Paul Dirix een overlever. Zijn baas, UWV-topbestuurder David Jongen, heeft zwaar gezichtsverlies geleden, niet omdat hij een half miljard belastinggeld heeft verspild aan twee mislukte automatiseringsprojecten, maar omdat een wetgevingstraject waarvoor hij verantwoordelijk is door ons is getorpedeerd. Het UWV-bestuur haat ons. Paul Dirix kan niets doen. Gelukkig is er nog Hans Tromp, oncorrumpeerbaar als altijd. Tromp fungeert voor ons als referentie. Directeur Dirix weet van niets of kijkt de andere kant op.

Maar het is een slecht voorteken. Bestuurder David Jongen wil duidelijk wraak. En deze keer gebeurt dat niet zoals eerder achterbaks, maar in alle openheid. Jongen sommeert de directie van Corduroy om op maandag 3 mei 2010 op de bestuursetage van het UWV-hoofdkantoor voor hem te verschijnen voor een gesprek over ons en zonder ons. Wat er boven ons hoofd hangt is raden, maar dat de zaken met het UWV niet gedaan zijn is duidelijk.

Naschrift: Van de voornemens van de Belastingdienst en de SVB is niets terechtgekomen. Beide organisaties zijn op automatiseringsgebied naderhand door het ijs gezakt en hebben, net als het UWV en andere organisaties, alle moeite om hun bestaande systemen in de lucht te houden. De modernisering van de bevolkingsadministratie is, zoals bekend, uitgedraaid op een mislukking van epische omvang, een eigen feuilleton zeker waardig.