Geenstijl

Dit is deel 31 van het feitenfeuilleton UWV: Kroniek van een faalfabriek. Hierin beschrijft database doctor @René Veldwijk van binnenuit zijn ervaringen met het UWV. Lees HIER de introductie, inclusief een lijst met afleveringen en personages.

Februari 2009, juni 2010

Na het neerzetten van een solide polisadministratie is mijn rol eind 2008 grotendeels uitgespeeld. Corduroy BV, het door ons op verzoek van het UWV opgezette softwarebeheerbedrijf, gaat in 2009 al aan het werk. Het UWV wil dat zo graag dat een contract niet nodig is. Ondertussen is door de unieke UWV-werkwijze de productiviteit tot bijna nul gereduceerd. Voor mij wordt begin 2009 een plekje geregeld bij de afdeling Informatiemanagement van de divisie. Directeur Diantha, of misschien adjunct-directeur Maring, wil mij niet kwijt. Nog niet.

Duidelijk is dat onze dagen bij het UWV zijn geteld. We moeten snel nieuwe opdrachtgevers vinden. Dat is geen sinecure. Op één na zitten alle partners van ons bedrijf bij het UWV. Van de drie die niet aan de polisadministratie werken, zitten er namelijk twee elders bij het UWV. Een daarvan, Paul Peltzer, is tot medio 2008 de rechterhand van de programmamanager van het gedoemde WIA-project. Kort voor de implosie was de programmamanager, Cora S., vanwege een zware beroerte uitgevallen. Peltzer, een ex-militair en met een lange carrière bij UWV-voorganger GAK, kondigde aan dat zijn overlevingskans nu nihil was. De reden was dat het programma nu in handen zou komen van ene Chris P., een ingehuurde projectmanager met wie Peltzer naar eigen zeggen op voet van oorlog stond. Op onze vraag waarom een andere inhuurkracht hem eruit kon werken was zijn antwoord simpel en direct: Chris P. zou op zeer goede voet staan met de eindverantwoordelijke UWV-bestuurder, David Jongen.

Dat een UWV-topman optrekt met mensen als Chris P., een projectleider en directeur van een bedrijfje met enkele tientallen mensen, is uitzonderlijk. Onze onderhandelaar, Frans Kleipool, had van de immer tactische UWV-inkopers te verstaan gekregen dat het UWV niet wil dealen met automatiseringsclubjes met minder dan 150 medewerkers. Die regel gold duidelijk niet voor UWV-bestuurder David Jongen. Conspect, het bedrijfje waarvan Chris P. directeur was, was met twee andere bedrijfjes hofleverancier voor sommige UWV-projecten. En Chris P. was niet de enige met een ultrakort lijntje naar bestuurder Jongen. Een andere inhuurkracht, Jan K., had via IBM zijn complete bedrijf bij het UWV gedetacheerd, om met een UWV-pet op het hoofd leiding te geven aan fop-IBM'ers. Deze even briljante als corrupte opzet was bij het UWV een publiek geheim – zelfs ik wist ervan. En net als Chris P. had ook deze Jan K. een kort lijntje naar de UWV-top.

Rond David Jongen en zijn vermeende entourage deden bij het UWV verhalen de ronde die even heftig als oncontroleerbaar waren. Het meest ranzige was dat een bezoek aan Bangalore (India), waar huisleverancier CGI software ontwikkelde, in een bordeel was geëindigd en iemand ook opnamen zou hebben gemaakt. Het was ver van mijn bed en kon mij maar matig boeien. Dat veranderde door de verhalen waar Peltzer nu opeens mee kwam. Bij navraag klapperden mijn oren. Zelfs een van mijn collega’s had meegemaakt hoe P. medewerkers van zijn bedrijf die tijdelijk geen werk hadden onderbracht bij het UWV: "Dit is Henk. Henk is een ervaren database administrator. Jullie hebben vast wel werk voor Henk." Waarna deze Henk S. enkele weken achter een bureau kroop, uren schreef en na een tijdje plots verdwenen was. Bij deze oplichterij – want dat is het – van het UWV werd steevast een ZZP-katvanger gebruikt om als buffer te fungeren. 'Onze' divisie UWV Gegevensdiensten was een oase van integriteit. Elders bij het UWV was het kickback city.

Een typerende urban legend was de keer waarbij Chris P. uit een vergadering werd weggeroepen en na terugkeer vertelde dat hij even de onderhandelingen over de aankoop van zijn tweede Porsche vlot moest trekken. Dit soort verhalen deerden Chris' reputatie niet in het minst. Chris' kijk-mij-eens-fout-zijn-stijl leverde juist respect op.

Begin 2009 hebben wij maar één partner zonder UWV-connectie: Mr. Marjan Schnetz werkt op dat moment voor het ministerie van VWS aan het programma Elektronisch Patiëntendossier waar in februari 2009 een acuut probleem bovenkomt. Strikt vertrouwelijk wordt een vergadering belegd waarvoor Marjan en ik worden uitgenodigd. Het is het soort probleem dat wij voor VWS kunnen oplossen en waardoor we onze afhankelijkheid van het UWV kunnen terugdringen.

Het ministerie heeft een aantal mensen bijeengebracht, waaronder een medewerker van Nictiz, het Nationaal ICT Instituut in de Zorg. Deze Ronald W., een man zonder automatiseringskennis, zoekt direct de confrontatie. Als wij naderhand een plan willen uitwerken om het probleem op te lossen krijgt Marjan te horen dat het niet hoeft; vanuit het UWV is VWS gewaarschuwd om geen zaken met ons te doen. Wij – en dan met name onze collega Peltzer – zouden corrupt zijn. Dat Ronald W. hier een rol in heeft ligt voor de hand. Maar waarom? En waar worden we van beschuldigd? Vanuit VWS horen we dat Ronald W. is ingehuurd door Nictiz, maar ook voor het UWV werkt. Navraag bij het UWV leert dat hij voor David Jongen zou werken. Wat hij doet wordt niet duidelijk, maar dat is natuurlijk niet ongebruikelijk.

Ik ben totaal van de kaart. Waar hebben we dit aan verdiend? Alle fricties met types als Diantha C. zijn voor de leden van de UWV-top totaal irrelevant, helemaal omdat we ze hebben gered van een ramp die ze de kop had kunnen kosten. Gaan we dit bij elke prospect in overheidsland meemaken? Dat kan, want bestuurders en topambtenaren kennen elkaar allemaal. Collega Peltzer had al gemeld dat alle deuren bij de overheid voor hem gesloten bleven. Geen moment had ik geloofd dat dit voor ons hele bedrijf zou gelden. Waarom? Waarom in Godsnaam?

We besluiten om Frans Kleipool verhaal te laten halen bij divisiedirecteur Dirix. Die belooft het op te nemen met zijn baas David Jongen en doet dat ook. Uiteraard komt daar niets uit. Maar bij mij is er nu iets geknakt. De gedachte dat wij tot in de top van het UWV vijanden hebben is traumatiserend. 

Ruim een jaar lang knaagt het VWS-incident aan mij. Maar dan komt in juni 2010, weer vanuit VWS-hoek, opeens verduidelijking: Ronald W. was eerder bestuurder van een stichting met de fantastische naam SHAM die zich in Den Haag bezighield met huisvesting van asielzoekers. Stichting SHAM zou de gemeente voor 16 miljoen euro hebben opgelicht. W. zou voor fraude zijn veroordeeld en lopende zijn hoger beroep door 'vrienden' aan het werk zijn gehouden. De VWS-informant suggereert om eens te kijken wie destijds gemeentesecretaris van Den Haag was. Inderdaad, dat was David Jongen.

Ik tel mijn knopen. De hele overheid als markt laten zitten is een optie. De andere is terugvechten – maar hoe? We zijn al met het UWV in gevecht. Begin 2009, ongeveer gelijktijdig met het VWS-incident, is het ondenkbare gebeurd: het UWV, de organisatie met onbeperkte budgetten en een bijna 100% faalrecord, heeft besloten om de polisadministratie, onze polisadministratie, te herbouwen. Het VWS-incident is voor mij de druppel geweest. Als ik medio 2010 te horen krijg hoe de lijntjes tussen veroordeelde crimineel Ronald W. en UWV-bestuurder David J. lopen, ben ik al in een open oorlog verwikkeld met het UWV. Als we begin 2009 niet op de dodenlijst van David Jongen stonden, dan is dat een jaar later beslist wel het geval.

Naschrift: Ik beschrijf hier een aantal feiten en mijn interpretatie ervan. Ik was er in 2009 van overtuigd dat David Jongen achter de actie richting VWS zat. Dat hoeft natuurlijk niet het geval te zijn, temeer daar Jongen zelf op dat moment geen motief had om ons zwart te maken bij VWS. Een suggestie van Ronald W. dat hij namens UWV sprak had even effectief kunnen zijn.

Ronald W. is in hoger beroep vrijgesproken. Sindsdien werkt hij op de Antillen. Volgens mensen die meer van fraude en bedrog weten dan ik is dat geen ongebruikelijke route.

De insinuatie dat collega Peltzer corrupt zou zijn komt verder in dit feuilleton nog terug. Als Peltzer ooit deel heeft uitgemaakt van UWV kickback city dan moet zich dat volledig buiten ons bedrijf om hebben afgespeeld. Zonder machtige vrienden (zoals deze ex-UWV manager) is het moeilijk om je tegen insinuaties te verdedigen. Kickback-corruptie is gewoon zo wijdverbreid dat het al snel geloofwaardig is.