Geenstijl

Na de moeilijk zuchtende millennialmeisjes in de rubberen kranten, is deze hartekreet uit de mail best ff een lekkere voorjaarsstorm. En luchten, lucht op. Is gewoon zo.

Hallo GeenStijl!

Ik zou graag zien dat jullie een andere kant van de quarantaine belichten: Namelijk de chronisch zieken en gehandicapten in het land. Ik ben er één van. En ik heb even mijn hart gelucht. Voel je vrij om dit te plaatsen.

Ik heb de ziekte van Crohn en daarnaast nog een paar andere medische problemen, en ik ben zodanig ziek dat ik voor 100% afgekeurd ben en niet kan werken. Ik zit dus thuis. Altijd. Zelfs boodschappen doen is niet gewoon voor mij,  en omdat ik dus altijd thuis zit is dat heel normaal voor mij. Het valt mij nu heel erg op dat de mensen vanaf dag 1 in quarantaine al begonnen te mekkeren over de geestelijke gezondheid. OJEE wat gaan we nu doen WANT we moeten thuisblijven!!  Mag ik even zeggen dat ik deze reacties intens overdreven vind?

Wordt er ook zo intens gezorgd voor de geestelijke gezondheid van alle zieken en gehandicapten en ouderen in dit land? Nee dus. Ik kan me niet heugen wanneer er voor het laatst iemand naar mij omkeek. Anders dan mijn partner.  Als je eenmaal afgekeurd bent, en er geen kans op verbetering is voor de arbeidsmarkt, ben je niet zo veel meer waard in Nederland. Maar vooral omdat men nu dus zo verschrikkelijk veel aandacht besteedt aan hoe moeilijk het is voor mensen om altijd maar thuis te moeten blijven.... wil ik graag zeggen: STEL JULLIE NIET ZO AAN ZEG! Ga je schamen!

Jullie moesten eens weten hoeveel mensen tegen mij gezegd hebben: “Ja, voor jou is het lekker he, thuis zijn, dat zou ik ook wel willen, niet hoeven werken!” of “Ja, jij kan altijd uitslapen", en soortgelijke opmerkingen. Maar kijk dus nu even naar hoe vervelend men het daadwerkelijk vindt om thuis te moeten blijven.  Leuk hè? Om geen collega’s te hebben? Geen dagbesteding? Geen inkomen? Geen kans op promoties en vooruitgang in inkomen? Geen vakanties? Geen eigenwaarde en trots op wat je presteert? Geen saamhorigheid met mensen om je heen? 

Leuk he, lekker lui thuis zijn? Vind je het niet fantastisch dat je nu elke dag kan uitslapen? Vind je het niet heerlijk, zo lang vakantie en niks hoeven?  Is het niet heerlijk om nergens heen te kunnen? Lekker in je pyjama blijven hangen? Lekker in bed je broodje eten? Ben je nog steeds zo jaloers op mij? Als chronisch zieke? Bedenken jullie voor mij ook zoveel leuke dingen om te doen, omdat ik atlijd elke dag thuis ben?

Ik vind het pijnlijk, hoe mensen klagen en moeilijk doen, terwijl dit voor velen hun “normaal” is, deze quarantaine. Niet 100% natuurlijk, want bezoek mag niet meer, maar als je zo ziek bent als ik, blijven vrienden echt niet hangen, want na een jaar of twee zijn de meeste mensen het wel zat als je niet meer te vertellen hebt dan “tja, ik ben nog steeds ziek  en ik heb niet veel nieuws te vertellen”.  

Begrijp me niet verkeerd, ik ben niet ongelukkig, en ik vermaak me best, want dat leer je wel als je altijd thuis bent en altijd met ziekte te maken hebt. Tv kijken, gamen, schrijven, en via de pc communiceren met anderen in de wereld. Een hobby of twee zoals bijvoorbeeld kaartjes verzamelen, maar dat is het dan wel. Want de rest van de tijd ben je ZIEK. Ellendig. Pijn. Misselijk. Of gehandicapt en heb je te maken met enorme beperkingen. Die de “gewone” mens nu dus eens tegenkomt. 

Fijn he?! Thuis blijven?

Natuurlijk zijn er ook mensen die het WEL fijn vinden om thuis te zijn, en zijn er ook mensen die WEL geven om de zieken in het land. Ik snap wel dat het niet zo heel zwart-wit is, maar ik ergerde mij echt aan de enorme aandacht voor hoe “moeilijk” dit is voor iedereen, nadat men over het algemeen geen of heel weinig begrip heeft voor de arbeidsgehandicapte persoon. Die wordt nog steeds vaak als “lui” gezien. Ik hoop dat met deze quarantaine mensen zich gaan realiseren dat het helemaal niet leuk is om altijd maar thuis te moeten zijn en ik hoop nooit meer de opmerking te horen “Ja, jij kan lekker altijd thuisblijven!” of “Ja, JIJ hoeft niet te werken!, lekker hoor!”

Nou, heel eerlijk gezegd zou ik het fijn vinden om er ook financieel eens iets op vooruit te gaan. Ook ik werk dag en nacht keihard. Alleen zie ik er nooit iets voor terug. Vechten tegen ziekte en handicap wordt NIET beloond, anders dan dat je mag overleven. Maar op den duur ook een iets hoger inkomen krijgen, net als ieder ander die hard werkt... Nee, dát mag niet. Dát “verdienen” we niet. Wánt we hebben niks om te laten zien, na wéér een nacht vechten tegen spugen en misselijkheid en pijn.... wéér een dag als een zombie door het leven omdat je weer eens niet goed sliep.... En dat is dan maar 1 voorbeeldje. Bij ziekte en handicap, ga je er NOOIT op vooruit.

De ENIGE luxe die je hebt als zieke, is dat je tijd van jou is. Zet dat even tegenover alle nadelen alstublieft?! En vertel mij dan of u met mij wilt ruilen, en altijd thuis wilt zijn?

Dan neem ik graag uw gezondheid, baan, inkomen, sociaal leven en vakanties over.

Hartelijk dank!

Met vriendelijke groet,
Gaelyn
(pseudoniem)