Geenstijl

Het is weekend. Wat nou wooncrisis.

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,  
Nooit vond ik ergens anders onderdak  
Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,  
Een tent werd door de stormwind meegenomen.  

Alleen in mijn gedichten kan ik wonen.  
Zolang ik weet dat ik in wildernis,  
In steppen, stad en woud dat onderkomen  
Kan vinden, deert mij geen bekommernis.  

Het zal lang duren, maar de tijd zal komen  
Dat vóór de nacht mij de oude kracht ontbreekt  
En tevergeefs om zachte woorden smeekt,  
Waarmee 'k weleer kon bouwen, en de aarde  
Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de  
Plek waar mijn graf in 't donker openbreekt.
Prettig weekend. En be nice.