Geenstijl

Raceweekend incoming dus even de self fulfilling pijpleiding van de Nederlandse racerij kapot slippen.

Als Olav Mol een fruitsoort is, dan is hij een druif. Zo'n pitloze, eentje net te schraal om goede wijn van te maken. Olav Mol is een soort Mart Smeets, met het verschil dat Mart Smeets van heel veel sporten heel veel verstand heeft en Olav Mol heeft van één sport heel weinig verstand. Olav Mol, die begint te huilen als een Nederlander een race wint, is als kind in een toverketel met arrogantie-elixer gevallen. Andere personen die in dezelfde toverketel zijn gevallen, Cristiano Ronaldo enzo, maken hun grote bek vervolgens waar. Olav Mol niet. Olav Mol zit gewoon bij Ziggo omdat Ziggo niemand anders heeft om die sport te verslaan. Gelukkig is daar achter de schermen de kroonprins van de toekomst Robert Doornbos, iemand die in tegenstelling tot Olav Mol niet de gunfactor van een zak kruimige aardappelen heeft.

Het is het jaar 1631 en ene Jan Lammers mag een paar wedstrijdjes in de Formule 1 rijden, als coureur van teams die fluks in de vergetelheid zijn verdwenen. Meer dan driehonderd jaar later haalt Lammers zijn bestaansrecht nog steeds uit die ene keer dat hij een goede startplaats verwierf - vierde ofzo. Verder heeft Lammers eigenlijk helemaal niet zo veel te melden, want als Lammers praat valt iedereen onder de zestig jaar pardoes in slaap. Bij oude opaatjes die in een verzorgingstehuis zitten begint soms nog wel een belletje te rinkelen. "Jan, Jan, is hij niet een van die broers Kolonel?" Nou nee dus, Jan Lammers is gewoon wat hij is, de allereerste foto van een zwart gat, maar dan op ultrasofts.

Rob Kamphues, die furore maakte als Rare Piet in het Sinterklaasjournaal, is kennelijk cabaretier. Alsof er wat te lachen valt op de massabegrafenis waar uitzendingen onder leiding van Rob Kamphues altijd weer op uitdraaien. Naar het schijnt is Rob Kamphues niet bepaald het troetelkindje van de almachtige familie Verstappen en dat is ook niet zo gek. Vraag maar eens aan een willekeurige voorbijganger op straat of Rob Kamphues een leuke vent is en het antwoord zal hoogstwaarschijnlijk ontkennend zijn. Hoe Rob Kamphues in hemelsnaam bij Ziggo Sport terecht is gekomen is ons een raadsel, het voelt toch een beetje alsof Claudia de Breij ineens een show omtrent Nobelprijzen mag presenteren.

Op de School voor Journalistiek is een van de eerste dingen die je leert: geen gesloten vragen stellen. Jack Plooij studeerde echter geen journalistiek, maar tandheelkunde. Hartstikke knap en mogelijk is Jack Plooij uitermate bedreven in dingen met tandjes. Interviewen kan hij echter niet. Zonder gekheid: Jack Plooij is misschien wel de allerslechtste interviewer van Nederland. Jack Plooij stelt geen vragen, hij probeert een coureur giechelend te vertellen wat er volgens hem is gebeurd en dan luidt het weerwoord van die coureur vaak: "Ja." Of 'nee', maar het interview is in ieder geval naar de knoppen. "Ging wel goed he?" Ja Jack, dat is dus een stomme vraag. Je ziet het ook aan de gezichten van die rijders. Kijk Lewis Hamilton, vijfvoudig wereldkampioen, de Nederlandse Orde van Tandheelkundigen wil nog een paar opmerkingen in je wortelkanaal boren. Is er nou echt helemaal niemand te vinden die het vak interviewen verstaat? Kennis van Formule 1 is geen vereiste, want Jack Plooij snapt er ook de ballen van.

Deze Jack Plooij is dezelfde Jack Plooij als de Jack Plooij van nummer twee. Max Verstappen hoeft er helemaal geen pindakaas op te smeren, want Jack Plooij likt er toch wel aan. Jack Plooij heeft een poster van Max Verstappen boven zijn bed en dat is best wel creepy voor een gast van 65. Heeft de """journalist""" Jack Plooij dan helemaal geen positieve punten? Nee, want een humanitaire ramp heeft ook geen upsides. Please Jack, ga weg.