Marcherende VrijMiBo
En dag na dag en uur na uur
vloeit door mijn aderen je bloed
in weer en wind verzengd of guur
verdund met angst en tranenvloed
en jij bewoont je eenzaamheid
alleen op zee in hoge golven
je roept naar mij door storm en tijd
de woorden zijn door wind bedolven
waar ben jij
ik kijk naar alles door je ogen
ik ken je wel ik ken je niet
mijn lichaam heeft je nagelogen
ik kende jou ooit maar nu niet
en jij bewoont je eenzaamheid
alleen op zee in diepe golven
komt in een droom dwars door de tijd
mijn pijn is door de wind bedolven
waar ben jij
Prettig weekend. En be nice.
Reaguursels
Dit wil je ook lezen
StamCafé. Waar is eigenlijk het meisje dat mandarijnen verkoopt
Mandarijnen, sinaasappels, maar daar gaat het niet per se om
