Geenstijl

De zomer van 2014 had zo veel mooier kunnen zijn als we de breed gedeelde en welhaast on-Nederlandse tevredenheid met de WK-prestaties van Oranje wat langer in de zomerlucht hadden mogen zien zinderen terwijl de komkommerberichtjes over processierupsen of sightings van wilde dieren op de Veluwe loom voorbij kabbelen. Het mocht, zoals het cliché luidt, niet zo zijn. De Rus gooide roet in het eten. Pardon, genuanceerde herformulering: mogelijk heeft het door Poetins Rusland gesteunde separatistische rebellenleger in het oosten van Oekraïne met grote vuurpijlen een kleine vergissing begaan, waardoor de 298 onschuldige inzittenden van Malaysia Airlines vlucht MH17 een voortijdige dood stierven in een weiland ten oosten van Donetsk. Na vijf dagen met z'n allen in de frontlinies van de waan van de dag te hebben verkeerd, lijken de gemoederen vandaag wat te bedaren. De kolkende nieuwsstroom is min of meer gekanaliseerd en we halen voor het eerst opgelucht adem in de wetenschap dat de dodentrein met de ontzielde lichamen van onze landgenoten buiten bereik van plunderende boerenpummels met AK47's is gereden, richting de veilige en vaardige handen van onze eigen mensen, die zorg zullen dragen voor de repatriëring van de stoffelijke resten (al zijn het er vooralsnog beduidend minder dan gedacht/gehoopt).Tijd om bij Opa GeenStijl op de knie te komen zitten voor een analyse van de stand van zaken. Zie het maar als een voorbeschouwing op de dag van Nationale Rouw die tegen de verwachting in toch voor morgen is afgekondigd.

Nationale Rouw? Zucht. Nee, we gaan niemand de les lezen. Dat zullen de kwetsboze hordes morgen genoeg gaan doen, tegen mensen die ondanks de nationale rouw tóch een terrasje pakken, hardop twitteren of een wrange grap wagen te maken. Maar nationale rouw? Neuh, dat voelen we niet in Nederland. En van het zogenaamde doodenge nationalisme waar Grunberg in de New York Times over ijlt (geen link, u mist er werkelijk niets aan) is ook geen sprake. Verslagenheid en medeleven, dat is er wel. Woede en machteloosheid ook. Maar per overheidsdecreet nationaal rouwen in een poging om een collectief gevoel te simuleren dat zich niet op afroep laat "aanzetten", hoeft voor ons niet en daar doet GeenStijl dan ook niet aan mee. Bij ons geen topics halfstok morgen. Flutpolitici Nationale rouw is slechts een vehikel voor holle vaten zoals PvdA'er Michiel Servaes, die vijf dagen lang hun bek houden omdat ze als 'simpel Kamerlid' (zijn woorden) geen idee hebben hoe ze hun rol als volksvertegenwoordiger op menselijke wijze moeten invullen, maar nu gered worden door de procedurele leegte van een nationaal rouw-decreet, waardoor ze dit soort lege oneliners kunnen twitteren om het volk mee aan de hand te kunnen nemen. En het ergste is dat de kiezerskudde er meestal nog met open ogen in tuint ook. Het zou ons niet eens verbazen als die nationale rouw een handig excuus was om het lastige cq ongewenste Tweede Kamer-debat over MH17 dat voor morgen gepland was van de agenda te kunnen halen. Want zo cynisch is Den Haag.

Morgen dag van nationale rouw, gepaste wijze om met elkaar stil te staan bij slachtoffers & nabestaanden van ongekende ramp. #MH17

— Michiel Servaes (@michielservaes) July 22, 2014

Ook alhier ter roze redactie werden we heen en weer geslingerd tussen woede en onmacht, en sloeg de teleurstelling in de verbale lafheid en afwezige daadkracht van hen die onze leiders pretenderen te zijn net zo makkelijk om in fanboy-bewondering voor de eloquente en oprecht emotionele speech van Timmerfrans ten overstaan van de VN Veiligheidsraad. Hiermee had die hautaine zelfbevlekker ons toch mooi te pakken: Kudo's, Franszie, dat hogere baantje op het wereldtoneel zou nu toch wel veiliggesteld moeten zijn. Steriele technocraten Het moest overigens wel eerst dik vier dagen duren voordat er vanuit onze regering iets gebeurde. Of beter: we weten niet wat er achter de schermen in schimmigheid gedaan is, maar het duurde dus vier dagen voordat er publiekelijk iets gezegd werd waar we een collectief gevoel van bewondering en nationale trots voor konden voelen. En wij denken dat het belang daarvan door onze steriele Haagse technocraten totaal is onderschat. Want terwijl om ons heen Merkel (DLD) en Obama (USA), maar vooral Cameron (UK) en Abbott (AUS) grote woorden durfden te gebruiken om zware oordelen uit te spreken (richting rebellen, richting Rusland, richting Poetin) over deze terreurdaad, bleef MinPres Mark heel lang voorzichtig, terughoudend, en onpersoonlijk naar het hard getroffen Nederlandse volk toe. Op het laffe af, want hij weigerde deze massamoord te benoemen voor wat het is (een massamoord dus), door het consequent als een 'ramp' te blijven aanduiden. Niet het leiderschap dat we willen zien als de lijken van honderden landgenoten in de brandende zomerzon liggen weg te teren voor het oog van klikkende camera's van pers en publiek terwijl separatisten geld, creditcards en sieraden roven uit de bezittingen van de verminkte lijken. Manager-President Mark Maar ook Rutte heeft zich na de initiële schok hersteld, vooral nu er weer gemanaged kan worden (en de omstandigheden meezitten). Het coördineren van het thuisbrengen van de slachtoffers is een kwestie van afstemming, intern en internationaal, en daar is Rutte dan wel weer goed in. Het enige leiderschap dat hem ligt, is bedrijfsleiderschap. Maar de Manager-President van de BV Nederland draagt nog steeds zijn fluwelen handschoenen (er moeten immers grote geldstromen bewaakt worden), waar een paar bokshandschoenen ook niet zouden misstaan. Militair kunnen we weinig (zeg maar: niks), maar economisch zou het kleine Nederlandje een beste uppercut aan de Russen uit kunnen delen. Op de rest van politiek Den Haag hoefden we ook niet te rekenen. Men fladderde als een kip zonder kop (en omringd door voorlichters) over het Binnenhof, of hield zich opvallend gedeisd vanaf het vakantieadres. Hallo Pechtold? Hallo Wilders? Het volk wil consolidatie, leiderschap en het gevoel dat de crisis in goede handen is! Willy! Help! De koning dan? Nah, Willy kwam een dagje terug van verkansie voor een persmomentje met de nabestaanden (achter gesloten deuren weliswaar, maar een PR-moment desalniettemin), sprak met een ui onder zijn oksel een uitgeschreven tekstje in een camera, duidde de massamoord als 'een vliegramp' en vloog daarna fluks met z'n meisje terug naar Griekenland om zijn vakantie voort te zetten. Poppetje gezien, kastje dicht. Waardeloos symbool, zo'n koningshuis. Internationaal Kijken we naar de EU, hoorden we eveneens vooral ijzingwekkende stilte. Hun bijeenkomst van MinBuZa's, vandaag in Brussel, haalde amper het nieuws. Ja, de al eerder aangekondigde economische sancties worden eerder doorgevoerd, iets waar Poetin met gespeelde verontwaardiging (maar verder waarschijnlijk schouderophalend) op reageert. Als het aankomt op burgers knechten naar het Europese Ideale Model, hebben de Rompuy's, Schulzen en Junckers de grootste bakkes van de wereld, maar als de feitelijke eenheid getoetst wordt tegen de achtergrond van een oorlogsdaad, geven die elitehufters niet thuis. Cynisch? Zal best, maar het is de realiteit en die onderstreept dat de Europese Unie een papieren ideaal is zonder wortels in de werkelijkheid. Guy Verhofstadt en zijn kompaan Hans van Baalen zijn ook opvallend stil.. We kijken liever naar Obama, die vandaag al meer nieuws genereerde dan alle Europese collega's bij elkaar door enkel de Nederlandse ambassade in Washington binnen te wandelen en daar zijn condoleances neer te pennen. We luisteren ook liever naar de felle woorden van Britse premier Cameron, juist de grote afvallige in de huidige Europese politieke verhoudingen. Maar de EU-leiders, die blijven buiten beeld - omdat ze zwijgen. Slappe zakken. Meeste lichamen veilig. Nu de daders pakken? Na het aannemen van de VN-resolutie (waarin het woord 'neerschieten' in de tekst op gezag van de Russen eerst nog even was afgezwakt naar 'neerhalen') komen de 'bewijzen' bij de beschuldigingen nu in rap tempo op tafel. Vage satellietbeelden, defensie-experts, shrapnelpica's: iedereen wijst naar de separatisten, en daarmee naar Poetin. Maar alle partijen excelleren in propaganda, en surfen mee op de hype om de zaden daarvan bij hun respectievelijke volkeren te planten. De Russen natuurlijk, maar wij net zo goed. Oudmediale journalisten, politici en 'experts' roepen graag en gretig dat internet & sociale media een goede waarheidsvinding in de weg staan omdat het open riolen vol snelstromende propagandapoep, complotkak en lekenduidingsdiarree zijn, en daar hebben ze deels gelijk in. Voorbeeld? Dan kiezen we de foto van de ring die gestolen zou worden door een man in legerkleding. Hij was slechts bezig met het verzamelen van persoonlijke bezittingen, zoals onderstaande .gif laat zien, en is dus niet schuldiger dan de EenVandaag-journaliste die voor ophefwoede zorgde door een dagboek van een slachtoffer op te rapen om er op camera uit te citeren. Het is niet ondenkbaar dat die ring nu in een treinwagon zoals die hieronder ligt, klaar om achter de slachtoffers aan een weg terug te vinden naar familie en nabestaanden. Hier ook nog een video van de gebeurtenis.

Op spoor waar gister nog koelwagons stonden staat nu wagon met persoonlijke spullen van slachtoffers straks in @NOS pic.twitter.com/fzfQswZB4i

— Rachid el Mourif (@rachidelmourif) July 22, 2014

PropagandaWars De makkelijke toegang tot bronnen 'aan de andere kant' leert ons tegelijkertijd ook dat onze eigen media, politici en experts net zo onbetrouwbaar (kunnen) zijn, dat iedere gebeurtenis niet een, niet twee, maar ontelbaar veel perspectieven heeft, en dat lokale bronnen niet minder betrouwbaar hoeven te zijn dan 'gerenommeerde' titels. Zo is deze minutieuze analyse van de locatie waar de BUK raketinstallatie gestaan zou kunnen hebben gedetailleerder en uitgebreider dan om het even welke journalistieke analyse die we tot dusver gezien hebben. Het verhaal is tevens geloofwaardiger dan de "satellietfoto" die de Amerikanen vandaag als "bewijs" hebben vrijgegeven ter ondersteuning van de argumenten die hun ambassade in de Oekraïne gepubliceerd om de schuldige vinger naar de separatisten te wijzen. Ook sijpelen er verhalen door de mediafilters over mensen die probeerden bezittingen te bergen, lijken te bedekken en een bepaald respect terug te brengen in het van God verlaten gebied waar het enkele dagen geleden lijken regende. Kortom, het internet heeft zoals altijd zijn voordelen (snelle toegang tot een brede waaier aan informatie voor iedereen), zijn nadelen (valse of verkeerd uitgelegde data en bewust misleidende propaganda), zijn ziekenboeg vol zwakzinnigen (de complottheorieën, oooh de eindeloze stroom absurde complottheorieën) en natuurlijk zijn immer parate legers fatsoen & respect-eisers die als een school piranha's het internet afzwemmen om iedereen die een druppeltje fatsoensbloed morst tot op het bot uit te kauwen. Jups, het is een sneltrein van spektakel, zo'n vliegramp annex terroristische daad. En hoe de nationale, internationale en geopolitieke pionnetjes zullen staan (of vallen) als alle stof en as is nedergedaald? Om ook maar met een cliché te besluiten en in de geest van de pathos en dramatiek van MinBuZa Timmerfrans te blijven: de tijd zal het leren. Maar eerst willen we de 193 Nederlandse en 105 buitenlandse slachtoffers een waardig afscheid kunnen geven. Bring them home, Mark.