Ja, dat krijg je dus

Als de nationale loopneus het individu nog verder het WEF-metaverse in atomiseert. Want tussen dezelfde vier muren werken als waar je je voor vader en echtgenoot uitgeeft met enkel nog slechte werkvloer-humor via de Slack en Zoom, zónder dagelijks van de fles te verliezen. Dat is voor sommigen gewoon teveel gevraagd. "Door corona is drinken op het werk toegenomen, omdat men toch thuis zit en er geen sociale controle is, zo bleek vorig jaar. (...) Alcoholisme op de werkvloer is een groot probleem, onder meer door verlies van productiviteit door katers. Het RIVM komt op een schadepost van €1,3 miljard per jaar. Liefst 15% van de werkenden drinkt te veel." Ah, ja, laten we er net als bij zelfdoding nog even een maatschappelijk prijskaartje aanhangen ook, dat motiveert.

Maar, voor de werkgever is het trouwens ook geen pretje. "Bij werkgevers is sprake van ongemak over alcoholisme op de werkvloer, want het is lastig om een werknemer hierop aan te spreken. (...) Veel bedrijven kunnen zich indekken door huisregels op te stellen, ook over alcohol. Als dat eenmaal gebeurd is, dan kan de werknemer in kwestie ook niet ontslagen worden. „Verslaving is een ziekte. Werkgevers kunnen wel eisen dat de werknemer herstelt”," aldus jurist Hester van de Heuvel van Daanlegal. Sterkte, strijders.

H U I L E N

Tranen over de wangen maar helaas niet van het lachen om een onderzoek van Maurice de Hi Ha Hondenlul & de kastgrefo's van het CNV: een kwart van de werkenden heeft weleens te maken met pestgedrag. Aldus het Aandachtshoeren Dagblad want er worden weleens wat sneertjes uitgedeeld en er wordt weleens iemand genegeerd. Ja wat is dat nou. Je collega's laten je in Slack met rust omdat je aan het wérk moet met je eeuwige gekleuter met die kattengifjes en dat is dan pesten, wat inderdaad bijna hetzelfde is als iemand stelselmatig de grond intrappen omdat-ie een kop met rood varkenshaar heeft. Piet Fortuin (haha badmuts) spreekt van een enorme humanitaire ramp en een van de oplossingen is: 'Organiseer desnoods een digitale borrel als elkaar ontmoeten echt niet lukt'. Neeeeeeeeeeheeeeeeee. Het is weer lekker warm en veilig in de buidel van mama Rubberentegel maar deze oeverloze cultivering van oud-Hollandse gekwetstheid: je geeft maar eens een sneer terug aan pestkop Diederik, die loser van sales, met z'n dikke pens en z'n kop als een platgetrapte augurk, zit-ie vanavond weer naast die verlepte Samantha, alias het Matras van Mijdrecht-Proostdijland, verdrietig naar de Beste Zangers te kijken, met aan z'n voeten die schele hond van 'm. Trieste eikel.

Columnisten der aarde verenigt u.

Wakker, 2 januari, ofwel de enige dag dat columnisten 's lands wel weten waar ze over moeten schrijven. Ja dat is een hyperbool en ook nog eens gewoon niet waar. Er verschenen dit jaar slechts vier stukken. Maar zo worden we nu eenmaal altijd als the humans zich buigen over kwesties waarvan wij alleen maar kunnen dromen dat het hier op kantoor een thema was. Hier werken namelijk geen vrouwen. Kwam er laatst eentje langs en daar hebben we het nog steeds over. Hier werken alleen mannen en aan oogcontact doen we ook al niet. Wij zijn zeg maar een beetje het soort dat heel cynisch concludeert dat iemand op een arbitrair moment in de tijd de 'beste wensen' wensen nergens op slaat, maar wel echt moeilijk verneukt zijn als we na die spreekbeurt vervolgens overgeslagen worden. Enfin, hoes de sfeer bij jullie? Jeanine van de balie nog iets te lang aangekeken na de derde zoen? Brok in de keel beetje kunnen verhullen toen Barbara van sales vertelde dat ze gister ten huwelijk gevraagd is? Dat het maar een jaar als elk ander mag worden jongens.

Foto-credit