Gekeken naar de algehele staat van defensie was er maar één conclusie mogelijk: defensie heeft meer vrouwen nodig

Afbeelding: achterhaald maar nog altijd Waar

We zijn gek op vrouwen en sinds Karsu zijn we zelfs voor vrouwenrechten. En vanaf vrouwenrechten is een vrouwenquotum voor defensie eigenlijk de enige logische volgende stap. Daar denkt defensie gelukkig net zo over. "De Nederlandse krijgsmacht werkt aan de invoering van een vrouwenquotum, omdat het aantal vrouwelijke militairen te langzaam toeneemt. Om die verplichte aantallen te kunnen halen komt er een voorkeursbeleid voor vrouwen bij het aannemen en laten doorstromen van personeel. Dit staat volgens bronnen in een actieplan voor diversiteit en inclusie waarover het ministerie van Defensie volgens planning 1 oktober beslist."

Precieze percentages moeten per krijgsmachtsonderdeel vastgesteld worden, maar we verwachten dat ze vooral bij de marechaussee voor goud gaan. Die doen namelijk maar zelden echt iets. Heerlijk, dit citaatje trouwens: "Bronnen zeggen dat intern wordt gesproken over een termijn van vijf jaar en dat eenheden waarvoor uitzonderlijk zware fysieke eisen gelden, zoals de mariniers of de commando’s, mogelijk van een quotum worden uitgezonderd." Het KCT en Korps Mariniers wordt MOGELIJK uitgezonderd van een vrouwenQUOTUM*. *We zijn geen serieus land.

Defensie wil al jaren dat het personeelsbestand voor 30% uit vrouwen bestaat, al wilde Ploumen in 2018 nog het liefst 50%. Maar zoals eigenlijk altijd werkt de werkelijkheid niet mee. Op dit moment is zo'n 14,2% van defensies 50.000 werknemers vrouw, veelal in ondersteunende diensten. Voor inzetbare militairen is dit zo'n 10%. "Het aandeel vrouwen bij de krijgsmacht neemt elk jaar met nog geen half procentpunt toe." Gelukkig gaat het in dit land vooral om de intentie. Maar nu zitten De Mannen met een vraag!

Altijd fijn als iemand namens ons in de schoolboeken duikt, en wij z'n huiswerk gewoon kunnen overschrijven!

Mooi om te zien dat jullie aandacht geschonken hebben aan de tip die ik doorstuurde!

Waar ik mij vooral aan stoor in discussies over bijvoorbeeld het Irene Curie programma van de TU/e of  diversiteit/inclusiviteit-beleid, is dat er van alles beweerd wordt zonder wetenschappelijke onderbouwing. Het komt vaak neer op emoties of politieke overtuigingen die worden gepresenteerd als wetenschap. Juist op universiteiten zou beleid moeten worden gemaakt op basis van gedegen wetenschappelijk onderbouwde analyses.

Toevallig is er vandaag een ontzettend goede wetenschappelijk onderbouwde analyse gepubliceerd in het Nederlands Tijdschrift voor Geneeskunde, over de carrièretrajecten van mannelijke en vrouwelijke specialisten en in welke mate zij betrokken blijven bij wetenschappelijk onderzoek (zie bijlagen). Uit deze analyse blijkt (weinig verassend) dat de oververtegenwoordiging van vrouwen onder geneeskundestudenten en een oververtegenwoordiging van mannen onder hoogleraren heel anders valt te verklaren dan door de “enige maatschappelijk geaccepteerde verklaring (seksisme of subtielere vormen van institutionele tegenwerking)”. 

Hoewel dit om geneeskunde gaat en daarom niet per se representatief is voor andere vakgebieden, laat dit voorbeeld wel zien dat dit soort analyses veel nuttiger zijn om beleid op te baseren dan meningen van sociale wetenschappers vermomd als feiten.

Met vriendelijke groet,
NAW bij redactie bekend

Over het woordje, welteverstaan

Zucht. Moderne stadsvrouwen. Als ze niet grienend in rouwcirkels rond een sjamaan in een dierentuin verzameld zitten om hun bad der welvaart tot de laatste druppel te vullen met zilte tranen over de nakende ondergang van de mensheid, maken ze wel ruzie met elkaar over een woordje. Het vrouwenquotum is amper een afgebakken koekje van eigen deeg ('Ze is zeker alleen maar aangesteld omdat ze vrouw is?' is deze week immers in wetgeving gegoten), of de keuken stroomt alweer vol met feministiese okselhaarwapperaars voor wie het afdwingen van meer vrouwen in meer commissariaatjes van meer beursgenoteerde bedrijven (niet lachen, is een zeer belangrijke niche voor de bevrijding van de vrouw - red.) te weinig naar mannenhaat riekt. Ga eerst eens fulltime werken, dames. Dan blijven hoofd- en bijzaken misschien wat beter gescheiden.

Pussycat Dolls zijn terug! Te sexy, volgens kijkers.

Nicole Scherzinger (41, 1.65m) alom bekend om haar esthetiek en ingetogen kledingkeuze draagt een zeer fraai doch minimalistisch vormgegeven lederen pakje. Bijzonder detail is de gekuiste afwerking van de polsen, het meest in het oog springende en dus ook aanstootgevende deel van het lichaam van een zangeres die een microfoon vasthoudt. De borsten zijn op uitermate subtiele wijze bedekt door paddings gevuld met alleen de allerbeste merinowol, voor extra comfort. Let ook op de fraai vormgegeven 'V' in de schaamregio, teneinde de prachtige vagina te accentueren.

Door het prachtig vormgegeven bovenstuk lijkt mevrouw Scherzinger zo uit het Iran van vóór de islamitische revolutie te zijn weggelopen. De haarstukken zijn zorgvuldig over de schouderpartij gedrapeerd, teneinde de schouders niet de aandacht te laten afleiden van de borstpartij. Deze is vakkundig weggestopt achter de al eerder genoemde paddings van alleen het allerbeste merinowol. Let ook op de subtiele afwerking middels een armband rond de biceps. Kracht doch nuance, dat is wat deze creatie uitstraalt.

De Pussycat Dolls, vrouwen van respectievelijk 45, 41, 38, 37 en 37 jaar oud. Prachtige vrouwen ook, die met een beetje geniepige ondertiet hier en daar gewoon doen waar ze zin in hebben en lak hebben aan de kuisheidsmores van getormenteerde zieltjes die de seksuele revolutie helemaal hebben gemist dan wel mensen die volledige lichaamsbedekking dolgraag zouden willen invoeren. Goed zo Pussycat Dolls, wij steunen een bindend vrouwenquotum voor leden van de Pussycat Dolls. Video na de klik.

Moet van Bergkamp

Leuk hoor, dat je als vrouw wordt ingeschakeld voor een topfunctie bij een bedrijf en dat het alleen maar is omdat D66 het wil. Moet je dat weer op de verjaardag uitleggen aan die zeurderige oom van je - van de tien bestuurders bij beursgenoteerde bedrijven moeten er drie verplicht vrouw zijn. Want zo werkt dat met 'gelijke kansen': je grijpt in en stelt een quotum in. In Nederland, waar iedereen alle kansen heeft, alles kan, alles mag, waar iedereen alles kan worden, niet kan worden, waar iedereen alle opleidingen, cursussen en modules kan volgen, of niet, natuurlijk. Vrouwen kunnen ook gewoon een keertje wat harder gaan werken (dixit Heleen 'zal ik je ballen likken' Mees), honderd uur per week om precies te zijn, en dan is het verboden om zwanger te zijn, 's avonds thuis te eten, de kinderen in bed te stoppen, alsook verboden de kinderen naar school te brengen en gezellig met je man koekjes te bakken op zondag. De beurs wacht op niemand. Dat willen veel vrouwen dus niet; het hele verhaal werd in 2015 reeds op de genderblinde brandstapel gegooid. Als vrouwen eerst nou eens aan de slag gaan als headhunters en leden van sollicitatiecommissies, kunnen zij mooi de kandidaten met de beste kwaliteiten kiezen, lullen we daarna wel weer verder.

Als ze zich maar vrouw voelen

Afgelopen juni kreeg een transgender in transitie zijn geslacht voet niet tussen de deur van de sollicitatieprocedure aan de TU Eindhoven, maar na interne druk is de universiteit alsnog gezwicht: je hoeft geen vrouw te zijn om te mogen solliciteren op een wetenschappelijke functie, het is al genoeg als je je een vrouw voelt. Nou. We voelen ons allemaal wel eens een vrouw. Als we bijvoorbeeld over de bal heen trappen. Of de afwas staan te doen. Of een keer geen zin hebben om te neuken want hoofdpijn. Als we per ongeluk te ver doorbladeren en ongemerkt in de weekendbijlage van de Volkskrant beland zijn. Niet snel genoeg wegzappen bij Teen Mom op MTV. Als we onszelf hardop horen zeggen "Nee doe maar een nulpuntnulletje want ik ben een beetje op de lijn aan het letten". Emoties voelen opborrelen bij het einde van een zielige film. Of als we bij het inparkeren een paaltje hebben geraakt. En dankzij die feminisering van de samenleving, is de sollicitatieprocedure nu weer open voor iedereen aan de TU/e. Hebben we toch nog profijt / van de dolende tijd / waarin gevoel steeds maar boven ratio pleit!

Geen V'tje in je paspoort? Geen baan aan de TU!

Toen ze voor de mannen kwamen, zwegen de feministen. Zij hebben immers een hekel aan mannen. Maar in Eindhoven worden vrouwen die nog niet helemaal af zijn, of die mid-transitie besluiten op genderneutraal terrein te blijven, óók geweigerd in de wereld van de wetenschap. Die is alleen voor vrouwen toegankelijk, en je moet bij de deur je broekje open doen je paspoort laten zien. Geen V'tje? Dan geen voorkeursbehandeling. Zie onderstaande mailwisseling tussen Piet (soon to be Petra) en Hanneke (v) van het "Communicatie Expertise Centrum" (lees: de front office, wat vroeger ook nog gewoon 'het secretariaat' heette). NOU. Dan zullen de LHGBTI vermicelli-verenigingen zich nu wel gaan ROEREN, nemen wij aan. We weten. De waanzin vordert met rasse schreden. Maar GeenStijl is toch zeker niet de enige die nog voor Artikel 1 opkomt in dit land?

Ach, de sociaal-democratie. Naar Nederland gekomen om te OD'en aan oestrogeen en ten ruste gelegd te worden in het shallow grave van identity politics. En nu gooit PvdA's Lilianne Ploumen, o.a. bekend van tv en medewerkers vernederen, weer een schepje aarde op die bio-afbreekbare kist. Volgens Ploumen probeert Defensie het percentage vrouwen al jaren omhoog te krijgen, maar wil dit niet lukken, misschien omdat, ehm, VROUWEN HET NIET WILLEN? Maar de vrije wil van de vrouw moet en zal gebroken, dus zegt Ploumen: "Ik vrees dat we naar hardere middelen moeten grijpen.” Niemand weet waarom, maar Defensie streeft naar een vrouwenpercentage van 30%. Nu is dat 14%, en in de functie van kolonel is het 5%. "Ploumen zou het logisch vinden als defensie voor de helft uit vrouwen bestond, al realiseert zij zich dat dit percentage niet past bij de krijgsmacht." De PvdA zou DE OORLOG nog liever verliezen, maar kunnen zeggen dat dit wel gendergelijk gebeurde, dan, nja, verliezen met het huidige leger waar we ook al geen oorlogen mee winnen. Maar als Defensie dan toch massaal aan de vrouw moet, waarom doen we dan niet iets dat wel tof is, zoals Norwegens Jegertroppen, of Hunter Troop, hun all-female special forces eenheid. Plaatjes (lees, zo'n beetje alles dat we konden vinden want fucking awesome) en vids onderstaand.

Update: Vrouwenquotum komt er niet.