achtergrond

Geenstijl

login

word lid

nachtmodus

tip redactie

zoeken

@vrijdag muziekdag

MUZIEK! Drake, Sufjan Stevens & meerrrrr

Drake die eigenlijk Aubrey Drake Graham heet

Wij zijn meer van de Nick Drake maar de muziekwereld staat weer eens op de kop vanwege de nieuwe Drake, die eigenlijk Aubrey Drake Graham heet. Deze Drake is een of andere rapper die van gekkigheid niet meer weet wat-ie allemaal met z'n geld moet doen. Het maakt van hem een joekel van een proleet, maar wel eentje met heel veel geld. Vorige keer riepen we al dat we nog nooit iets bewust in onze oren hebben gekregen van de artiest Drake en dat willen we graag zo houden. Het beste nummer van Drake is namelijk geen nummer van Drake, het is een nummer van Kanye en The Game, en het heet Eazy. Derhalve staat Drake pas na de klik, en staat boven de klik de nieuwe van slowpokefolker Sufjan Stevens, waar alle 'Sufjanieten' uit Amsterdam-Noord zich met een kopje havermelkuccino aan kunnen laven terwijl ze de kinderen (nog eventjes) in de Urban Arrow naar Klein Amsterdam brengen voor een lesje over avocado's vreten en KLM boehboehboeh. Meer nieuwe muziek na de klik!

MUZIEK! Het tergend saaie Wilco, en veel meerrrr!

Welkom in de muziekhoek!

We moeten even wat mensen teleurstellen. Of misschien moeten we mensen wat vragen. Want er is een nieuwe plaat van Wilco, de dertiende alweer. Iedereen in rep en roer wegens grootsheid en pracht. Maar jezus mina wat is het toch weer saai en gezapig. Die middle of the road-troep van Jeff Tweedy en z'n makkers heeft ons echt nog helemaal nooit kunnen bekoren. Alsof je een vriend op bezoek krijgt, hij gaat op de bank zitten en dan houdt-ie bijna driekwartier z'n bek. Leuk man! Dat recensenten jubelen over 'experimenten' terwijl er geen zak gebeurt. Het klinkt alsof het de hele dag motregent. Je wil wel graag naar buiten, maar het kan nèt niet. Kijken we over 50 jaar dan terug op Wilco zoals we nu terugkijken op The Band of Grateful Dead? Welnee! Meer nieuwe muziek waarvan u mogelijk niet linea recta in een coma lazert na de klik!

MUZIEK! Happy new Incendiary day

Rammen

Iedereen heeft het natuurlijk over Bruce de Baas die voortdurend buiten adem was tijdens de Johan Cruijff Galmbakfuif maar vandaag gaan we even een stapje verder met een voorstelrondje Kwintiaans verantwoorde hardcore. Een producer met wie iedereen in de rafelranden van de muziek tegenwoordig wil samenwerken is de nu al iconische Will Putney (podcastje hiero), gitarist van Fit for an Autopsy maar toch vooral bekend als producer van onder meer The Ghost Inside, After the Burial, het fenomenale Every Time I Die en zelfs Body Count. Welnu, het nieuwste project van deze Putney is de nieuwe plaat van Incendiary (video boven), dat zes jaar geleden met het uitstekende Thousand Mile Stare kwam en nu met een rammer genaamd Change The Way You Think About Pain. Zelfs dwepen ze wel een beetje met dat Rage Against The Machine-geluid dus oordeel zelf maar eens. Verder vooral veel saaie nieuwe muziek, wel her en der wat aardige hiphop - allemaal na de klik.

MUZIEK! Dave Matthews Band, Graham Nash & de eindafrekening van Joop Hazes

Muziek in je noten

Megagroot in de Verenigde Staten, met alleen U2 dat in de afgelopen 40 jaar meer tickets verkocht (maar in de lijst dus vóór bijvoorbeeld The Rolling Stones, Bruce Springsteen, Elton John en Metallica), maar in Europa een vrij kleine speler: de Dave Matthews Band. Hier neemt Dave vaak niet eens de moeite z'n gehele band mee te nemen, en staat-ie samen met gitaarvirtuoos Tim Reynolds ergens in een zaaltje, als hij geluk heeft Paradiso, voor een akoestische set. Ook tof, maar die band is juist zo machtig: vol, gelaagd, met toeters en blazers en bellen, met ellenlange nummers met ellenlange intro's. Het is een echte liveband en daarom zijn er inmiddels al 85 (!) officiële liveplaten. Live at Madison Square Garden, Live at the Bayou, Live at Wrigley Field, enzovoorts. Het tiende studioalbum is dan ook helemaal niet zo boeiend, want meer van hetzelfde, maar mocht u een keer in de VS zijn: ga een keertje kijken. Bij Dave Matthews Band, vanzelf een keer bij u in de buurt. Meer nieuwe muziek: Graham Nash, Joop Hazes & meerrrr!

Graham Nash (de zoetste van CSNY)

MUZIEK! Het bijna allerlaatste album van NOFX

En meerrrrr nieuwe muziek

Ze kappen ermee, Fat Mike en z'n punkpartners van NOFX. Nog een rondje touren in 2023, dan nog wat materiaal op (drie) albums knallen en dat was het dan. In de aanloop naar de onvermijdelijke dood van de punkgrootheden is er nu Double Album, niet per se een dubbelaar maar gewoon het tweede deel van het in 2021 verschenen Single Album. Volgens Fat Mike niet geweldig, volgens GeenStijl wel: het voert ons terug naar 90s en 00s NOFX toen ze in turbotempo de wereld veroverden (Punk in Drublic, Pump Up the Valuum). Het begint hartstikke lekker met Darby Crashing Your Party, het eindigt fenomenaal met Gone with the Heroined (video boven) en we lezen her en der al wat geschokte reacties op het nummer Is It Too Soon If Time is Relative, waarin natuurkundige Stephen Hawking met rolstoel en al voor een tweede keer wordt gecremeerd: "I'm feelin' a little Stephen Hawking, hey hey hey / When I saw him on TV / I thought he looked crazy / Then my friend John told me that he's just really lazy / So lazy he could only write A Brief History of Time / He maybe smart but to me he's just a creepy narcoleptic mime." Prach-tige ophef hoe mensen die zichzelf veel te serieus nemen nu roepen dat het een SCHANDE is dat zo'n briljante man als Hawking wordt afgemaakt... door de Pierrot de Clown van de punk, lieve mensen. Mocht u punk nou helemaal niks vinden, er is meerrrr nieuwe muziek. Zo is er ook een leuke verrassing voor onze eindbaas GU. Hij is helemaal gek van metal én van Agnetha Fältskog van ABBA en dat treft, want de Finse band Amberian Dawn (symfonische metal, dus helemaal ruk) heeft een plaat uitgebracht met metalcovers van ABBA-troep. Van harte gefeliciteerd ermee GU, nog een fijn weekend!

Amberian Dawn, speciaal voor GU ☠️

MUZIEK! Bootleg Series 17 van Bob Dylan, Neil Young and Crazy Horse en... NICKELBACK

De beste aller tijden gooit materiaal op ons

Er komt een nieuwe uitgave in de vermaarde Bootleg Series van Bob Dylan: nummertje 17, een verzameling studio outtakes, alternatieve versies en live-optredens van het heerlijke album Time Out Of Mind (Dylanologen zeggen: TOOM) uit 1997. Het bekendste nummer van die plaat werd een megahit, maar wel van iemand anders: Adele sloeg de hitlijsten kapot met Make You Feel My Love. Alles in de Bootleg Series is razend populair bij de liefhebbers, na verloop van tijd niet meer te krijgen en derhalve schier onbetaalbaar. Ook deze nieuwprijs is niet mis (€ 230 voor de op 5.000 stuks gelimiteerde 10LP, iets minder voor de 4LP) maar dan krijgt u ook een fenomenaal stukje werk. Het eerste nummertje, het kale Love Sick (video boven), is alvast prachtig en belooft minder Daniel Lanois, de producer die er wel erg van hield om het volledige wapenarsenaal van de studio in te zetten (tot afgrijzen van Dylan zelf, trouwens). Enfin, die vervelende Beatles hebben het gore lef om € 194 te vragen voor een laffe box van Revolver, terwijl we allemaal weten dat The Beatles slechts voetnoten schreven in de muziekgeschiedenis en het album Revolver vooral leuk is als muzak in de wachtkamer van de tandarts als je straks moet boren. Overigens hebben wij van GeenStijl een gouden pik als het gaat om aanbevelingen. Zo riepen wij op om zo snel mogelijk 170 euro stuk te rammen op de 7LP-box van Nick Cave, want limited, en die gaat nu voor 100 euro MINDER over de toonbank. Er is trouwens ook een nieuwe plaat van Neil Young, de oude meester met zijn fenomenale begeleidingsband Crazy Horse. Uiteraard is 'het klimaat' rode draad, want opa doet niet anders meer, en voor mensen die dat heel erg vervelend vinden is er ook een nieuwe plaat van Nickelback. Meer nieuwe muziek NA DE KLIK!

MUZIEK! Een soulalbum van Bruce Springsteen

Hij (73) probeert het gewoon, prima

Van alle muziekgenres die niet om aan te horen zijn is soul het allervervelendst. Leuk dat al die instrumenten met heel veel geweld en energie door elkaar en langs elkaar heen toeteren terwijl een school zangeressen erdoorheen zwemt maar er is gewoon geen ene zak aan. Dat is niet een persoonlijke voorkeur, dat is een (stilzwijgende) afspraak tussen alle mensen aller tijden. Soul wordt slechts gedoogd. Het mag eigenlijk alleen als Bruce Springsteen het doet. Bruce doet eigenlijk al honderd jaar hetzelfde - zelfde muziek, zelfde energie, zelfde snit - met band of akoestisch, met af en toe een uitstapje, zoals het coveralbum The Seeger Sessions. Lang verhaal, maar nu is er dus weer een coveralbum, Only the Strong Survive, met liedjes uit het verschrikkelijke genre soul. Is het dan goed? Nee natuurlijk niet! Is het leuk? Ach ja! Soul toch maar een kans geven? Haha nee. Meer nieuwe muziek na de klik!

MUZIEK! Drake, The Menzingers & veel meerrrr

Eerlijk zeggen: wie kent er iets van Drake?

Het internet - althans, een bepaald deeltje van het internet - staat vandaag in de fik omdat (ene) Drake, die eigenlijk Aubrey Drake Graham heet, een nieuw album heeft gegooid. Nu kunnen we heel hautain roepen dat we nog nooit iets van Drake hebben gehoord en dat zijn zogenaamde muziek ons ook geen zak interesseert, maar dat is dan net zoals mensen zonder tv die de hele tijd dwangmatig roepen dat ze geen tv hebben, bovendien hebben we het wel over de grootste artiest van het moment. Desalniettemin hebben we nog nooit iets van Drake gehoord, althans niet bewust, en de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat het ons ook geen zak interesseert. Wel leuk is de killing spree die Drake vannacht afvuurde op Instagram met allerlei maffe hentai-meuk. Hij zat er lekker in. Qua muziek: er is een EP van The Menzingers met akoestische opnames ter ere van het tienjarige jubileum van On the Impossible Past, er is wat rock en metal en volgende week komt de nieuwe Bruce Springsteen. Hoera!

MUZIEK! Red Hot Chili Peppers, Bill Callahan en de nieuwe single van Blink-182

Nieuwe lading muziek

U wist al dat ze gaan komen en nu is er ook de eerste single: de eerste échte Blink-182 in tig jaar. Voor heel veel mensen tienerrock voor wijven, en precies die mensen zijn altijd degenen die met veel kabaal verkondigen dat Blink-182 staat voor kinderachtige kleutermuziek, en dat ZIJ (de muziekkenners) een hogere trede bezetten op de ladder van de muziekesthetica. Nou, hartstikke fijn voor jullie. Voor heel veel andere mensen staat Blink-182 echter voor emotioneel geladen herinneringen aan de jeugd, toen u met Samantha mee mocht naar het fietsenhok, een gebeurtenis waar u tegenwoordig (u loopt al richting de 50) nog weleens aan denkt tijdens het douchen. Gelukkig zijn we het er wel over eens dat Carousel gewoon een steengoed nummer is en nu is er: EDGING. U weet wel, van Samantha vroeger. Edging is 'gek genoeg' een vrij sloom riedeltje, al is dat misschien volwassenheid: Mark Hoppus is 50 en overleefde kanker, Travis Barker is een getrouwd man en verloren zoon Tom DeLonge kreeg gelijk in alles. Het klinkt hoe dan ook best lekker - volwassenheid dus - en nu zijn we gewoon benieuwd naar MEER. Wie ook (weer) een nieuw album heeft is Bill Callahan, de bard die met zijn majestueuze stem een warme deken om uw koude lijf slaat. Ook is er weer een nieuwe Red Hot Chili Peppers, maar die is weer zo SAAI als de voorleesavond in de bejaardensoos, bovendien waren we al dubbel en dwars uitgecheckt bij de vorige. Staat desalniettemin na de klik, net als meerrrr nieuwe muziek!

MUZIEK! Lamb of God, Bush, Goatwhore & meerrr

Nieuwe lading beukmuziek

Okee makkers, daar gaan we weer voor een rondje rammers. Er is een nieuwe Lamb of God. U kent natuurlijk de grote vier van de thrash metal - Metallica, Slayer, Megadeth en Anthrax - maar er is (toch?) ook zoiets als de grote vier van de groove metal. Misschien schoppen we tegen schenen, we doen het toch: Lamb of God, Machine Head, Pantera, Sepultura. Akkoord? Mooi, de nieuwe Lamb of God dus, Omens, volgens de band zelf 'a very pissed-off record', met titeltrack Omens (video boven) en September Song als absolute hoogtepunten. Voor wie allergisch is voor zo veel geweld laten we een proefballonnetje op en doen we iets wat je eigenlijk helemaal niet moet doen: metal uitleggen. Probeer zo'n nummer eens af te pellen. Luister de eerste keer alleen naar de gitaren - dat is het makkelijkst - en ontdek het gruwelijke tempo, de wisselingen, de waanzinnige riffs. Luister nog een keer en richt je nu alleen op de hamerende drums (en de bas, maar dat is wat lastiger), snaarstrak, razendsnel. En dan luister je nog een keer, naar de synergie tussen gitaar en drums, waar Lamb of God zo goed in is. En dan luister je nog een keer, leg je het laagje zang van Randy Blythe over je eerste luisterwerkjes en dan ontstaat er: energie. Bliksem. Vuur. Geweldig geweld. En als dat niet lukt, dan hebben we het in ieder geprobeerd, en is er voor jou een nieuwe lading andere muziek na de klik!

Tip de redactie

Wil je een document versturen? Stuur dan gewoon direct een mail naar redactie@geenstijl.nl
Hoef je ook geen robotcheck uit te voeren.