Ebru over het tumultueuze Identiteitsdebat en de zaalhoolies van Farid Azarkan

Afgelopen maandag had ik tijdens het Identiteitsdebat in Rotterdam mijn allereerste close encounter met aanhangers van DENK. Noem me naïef, noem me übernaïef, maar ik had gedacht dat ook deze mensen, wonend, levend en opgeleid in Nederland, toch iets van de Nederlandse fatsoensnormen hadden meegekregen. Zeker in een setting die niet bedoeld was om te rellen: de mooiste zaal van Rotterdam in het Wereldmuseum. Er was geen politieke rel die uitgevochten diende te worden, er was geen politie of ME op de been – waarom ook? Er was immers alleen de intentie tot een debat. Over identiteit. In Rotterdam. 

Dat dat op voorhand bemoeilijkt werd omdat twee van de beoogde vrouwelijke panelleden bedreigd werden en wegens  familie-omstandigheden afzegden (zelf bedreigd worden is één ding, als je familie erbij wordt  gehaald, brengt dat extra verantwoordelijk met zich mee), had natuurlijk een voorbode moeten zijn. Alle respect voor het wegblijven van de vrouwen, maar dat ik maandag zou overleven had ik weinig twijfel over. Dat het tuig dat zich DENK aanhang noemt ook nog een andere manier van bedreigen heeft, was ik  vergeten. Op de eerste twee rijen had de fanclub van Farid Azarkan zich verzameld. Tot zover niets nieuws. Ware het niet dat deze lieden een missie hadden, anders dan een debat bijwonen. Hun held toejuichen, hun vijanden uitjoelen en waar mogelijk de avond ontregelen. Niet met fysiek maar verbaal geweld.

Als de een na de andere “prominent” z’n lidmaatschap opzegt, wordt het tijd om kleur te bekennen. Ik ben lid en ik blijf lid. Zoals ik ook GeenPeil lid ben - mag je dat nog zeggen?

Dat journalisten onpartijdig horen te zijn, is een utopie die op het mediapark niet wordt nageleefd dus waarom roomser dan de paus zijn? Sterker nog, toen ik in 2004 mijn VVD lidmaatschap skipte omdat Geert Wilders en Annet Nijs geen vrijheid van meningsuiting hadden maar die Afrikaanse economische hypochonder vluchteling (ex-PvdA nota bene) wél, haalde iedereen zijn schouders op. Als je een zwarte vrouw bent, mag alles in dit land – Sylvana is het levende bewijs ervan. De blanke man wordt de partij uitgezet, de blanke vrouw uit d’r ambt verderven. VVD: voor al uw dubbele maatstaven.

Nu ineens heet iedereen en zijn moeder - die tijdens de landelijke verkiezingen niet interessant was, want ach ja, Forum hé? Thierry hé? maar die op de FvD lijst gestaan hebben - ‘prominent’ lid te zijn. En dus interessant. Nu ineens duikt de landelijke media, op ‘prominenten’. Right,  prominenten die niet meer dan pagina- cq lijstvulling waren. De waarheid is hard. In hun utopie,  gevoed door Baudets overtuigingskracht zagen ze zichzelf opeens iets heldhaftigs  doen, het land redden of zo. Hoe triest is die overtuiging? Eerder droomden ze van redelijk pijn- en moeiteloos 80k plus op jaarbasis op te  strijken. Het is pure zakkenvullerij, plucheplakkerij die gerekt moet worden tot in de  eeuwigheid – Marleen Barth dacht er zelfs tot op Malediven mee weg te komen. Dát is politiek.

Dus who the fuck cares wat mensen met een mislukte carriere te janken hebben over Forum voor Democratie en Thierry Baudet? Waar zijn Frits Wester en co als je ze nodig hebt? Normaliter zijn ze nooit te beroerd om Ybeltje Berckelmoes en SP-meisje hoe-heet-ze-ook-alweer, die leuke, af  te serveren als ‘rancuneus’ en ‘gefaald’, en dus hun zendtijd niet waard. Maar als het om FvD-prominenten gaat, is het smullen. Dan is geen zendtijd te veel, geen artikel te weinig - nee, we linken niet naar die shit. 

De waarheid is dat te veel kapiteins op een schip gewoon te veel zijn. Oók als het de renaissancevloot betreft. De waarheid is dat bij een nieuwe beweging tegenspraak prima is, maar je zin doordrijven niet aan de orde. ‘Prominenten’ zijn net jankende kinderen, de gang is een prima plek om hun ego af te koelen. Dat het ego van Baudet op een dag ook afgekoeld zal moeten worden, zal niemand verbazen – en hem al helemaal niet. Zoals alle slimme mensen weet hij precies wat hij niet weet en duldt hij als geen ander de expertise en ervaring van anderen. Het enige wat je hem kunt verwijten is haast en geldingsdrang. Dat in die haast nogal ‘ns wat ego's vertrappeld worden, spreekt voor zich. Maar dat in de farce die politiek heet, Baudets ego als laatste zal sneuvelen, is een  feit. En zij die door MainStreamMedia als ‘prominent’ bestempeld worden, verdienen niets anders dan een royement. Ze behoren tot een ras waarvan het IQ en anders zeker het EQ  teveel vragen oproept. Je zou bijna denken dat ze tot het ras der journalisten behoren.

Lang over nagedacht en toch opgeschreven: waar zijn de honden als je ze nodig hebt? Natuurlijk hebben we hier vrijheid om te demonstreren en hoe gul Rotterdam daar mee is, is vandaag andermaal getoond. Geen vergunning, wel Turken. 2016 revisited zeg maar. Gaaf land hé, Nederland?

Het wachten is op de beelden waarop een jankturk zegt dat ie ‘alleen maar geslagen en geslagen en geslagen’ werd. Ja én? In Turkije was je allang in een kerker geëindigd voor wat je mogelijk dénkt, laat staan wat ze met je doen als je het uitspreekt ook.

Gelukkig kun je in Nederland als Turk op elk willekeurig moment op elke willekeurige plek in het Turks je liefde voor Erdogan betuigen. Je zou natuurlijk ook op het vliegtuig kunnen stappen richting Erdoganistan en je ‘soldaat van Erdogan’ heil in zijn leger bij Afrin, Syrië kunnen opzoeken maar dat is zeker te veel moeite. Minder veilig ook.

\

Geen idee wie de grootste-hypocriet-van-de-week bokaal verdient, maar dat het een politicus is, is zeker. Waar de krant uitpakt met de grootste anonieme open deur van het jaar (“Er melden zich de grootste debielen aan voor de PVV-klasjes”, zegt een Kamerlid van de partij), blijft journalistiek Nederland stil als het gaat om die andere vege red-het-lijf oefening. Van de VVD mogen de lokale neefjes na de gemeenteraadsverkiezingen meespelen met de debieltjes van de PVV. Zelfs CDA’ers sluiten samenwerken met de partij van Wilders niet uit. 

Wat plakt dat pluche toch lekker hé? 

Zou jammer zijn als dat binnenkort afgelopen is.

Dankzij ons.
Die gekkies met stemrecht.

Dat vermaledijde stemrecht! Het zou verboden moeten worden!

Doorzichtiger kan een charme offensief niet zijn.

Minachtender ook niet.

En dan nu Ismail.
Of eigenlijk de Nederlandse pers.
Nooit te beroerd om de meest kanslozen onder de allochtoniërs kansen te geven.
Perdiep Ramasar bij Trouw.
Hanina Hoofddoek bij het AD.
Mano Bouzamour bij Het Parool.
Harriët Duurvoort bij de Volkskrant.
Özcan Akyol bij de Publieke Omroep – en het AD. O wacht, het begon bij Prometheus. 

Schrijven kunnen ze allemaal niet maar hey, who cares?! Ze hebben een naam én achternaam die niemand kan uitspreken en daar doet de hoofdredacteur van dienst het voor. En zo kan het gebeuren dat een randdebiel die nog te dom is om zijn eigen naam foutloos te spellen, mag leeglopen in een interview wat in de schoolkrant niet had misstaan, want hey, schoolkrant. Sinds wanneer is tuig in de vorm van Ismaïl Ilgun in staat om lessen aan journalisten te geven.

Ons Ebru over de kwaadaardige kippetjes van de Linda en de halfapen die er helemaal niet waren

De Nederlandse media is te klein om ruzie te maken leerde ’s lands belangrijkste artiestenmanager me ooit – niet toevallig de manager van Linda de Mol – maar soms moet je opkomen voor je gelijk, je rechten en principes.

Het is één ding om een voorschot te nemen op inwoners van dit land die je van seksisme, racisme en discriminatie zullen beschuldigen naar aanleiding van een column en een totaal ander ding om geframed te worden dát je racistisch zou zijn. Uiteraard staat er niets racistisch in mijn column – ik moet het eerste medium nog tegenkomen dat een racistische column zou accepteren – maar laat het aan het kippetje van dienst @lindanieuws over om een column die spot on is, te framen als racistisch. Sterker nog, kippetje zegt dat ‘wij er nogal van schrikken’.

“Weet je wat het verschil tussen een Turkse vrouw en een dictator is?” vroeg Mark Rutte me toen ik met hem een nagesprek had over mijn arrestatie in Turkije. “Met een dictator kun je onderhandelen."

Interessante  opmerking. “Turkije is een matriarchale samenleving, mannen luisteren naar hun moeder – en dus  vrouwen.” Bemoedigende woorden, aangezien mijn hersenen op dat moment doordraaiden door een  restant PTSS. Maar niet alleen Turkse mannen laten zich afblaffen en commanderen door vrouwen. Je zult ze de kost geven, mannen die op hun werk master of the universe zijn maar thuis veranderen in een gewillige pinautomaat die ja  en amen zegt tegen de vrouw die ooit zijn kinderen heeft gebaard. Ja, hier  spreekt een frustratie die moet achterblijven in 2017.

Wat meegaat naar 2018 is echter de uitspraak van Rutte. Nazi-overblijfselen en fascisten zijn we, aldus Erdogan. We zullen een prijs betalen voor het weigeren van een Turkse minister in Rotterdam. Beetje vrouw haalt de schouders op. Blaffende hond. Het is maar een man die het zegt. Nou én, dan mag de ambassadeur niet naar Turkije. Nou én dat de betrekkingen met de Turken kut zijn; wat verwacht je dan, als betrekkingen met Nederturken way beyond kut zijn? Als ze hier massaal Heil Erdogan roepen en zonder gêne de kliklijn mailen/ bellen want tja, een goede Turk luister nou eenmaal naar zijn meester? 

Waar vrouwen mannen the silent treatment geven bij een ruzie, vinden zelfs westerse leiders dat het maar ns afgelopen moet zijn - niet praten is wel zó kinderachtig. Ja en dus?! Hoezo zou je onderhandelen met iemand die je Nazi noemt? Onderhandelen met een  dictator die Nederlandse cartoonisten voor het gerecht sleept, onderhandelen met een dictator die Nederlandse columnisten landarrest geeft, onderhandelen met een dictator die zonder proces mensen met een Nederlands paspoort oppakt en wegstopt in de gevangenis, onderhandelen met een dictator die de pers opsluit, onderhandelen met een dictator die in álles een dictator is, is niet kinderachtig. Het is verraad aan de eigen bevolking. Waar staan we voor, als Westen? Als Nederland? Waarom moet alles wijken voor de wereldwijde volksverhuizing door kansloze wereldburgers die hier onze uitkeringen opsnoepen en huizen inpikken?

Een politicus die de eigen bevolking niet op het eerste plan zet, is een accident waiting to happen. Migratie in de vorm van asielzoekers is een accident waiting to happen. Hell, zelfs Erdogan is een accident waiting to happen – en nee dat is niet hetzelfde als om een sniper vragen, ik zou niet durven. 

Het verschil tussen een dictator en een willekeurige premier van een Westers land? De Rubberen Ruggengraat. Op 21 maart 2018 gaan wij onderhandelen met Rutte en co. Ook dat is een accident waiting to happen.

Ja natuurlijk ben ik gevraagd. En niet alleen door Martin Bosma, tijdens het Grote GeenStijl Dictee. “Wat voor farce was dat!?” vroeg ik hem naar de toestand in Rotterdam. Hij bezwoer dat hij er niets mee te maken had. Beetje dom, meer dan een beetje zelfs gaf hij toe. “Is het niets voor jou, de PVV-lijst in Rotterdam aanvoeren?” Goeie grap; wat het ongetwijfeld ook was. Totdat ik ‘ja’ had geroepen natuurlijk. Maar nee Martin. Dat is niets voor mij. Ik kan me niet eens meer herinneren of ik nog de moeite had genomen om die woorden uit te spreken of dat mijn blik het antwoord luid en duidelijk gaf.

Als getogen Rotterdammer gaf ik mijn ja-woord uiteraard aan Leefbaar Rotterdam.

Tot twee keer toe zelfs.

Ware het niet dat ik vergat al getrouwd te zijn met METRO. 

Nou ja, vergeten? Gelijk een overspelige man wist ik dondersgoed wat er zou gebeuren als ik toestemming voor mijn overspel zou vragen. Anders dan die overspelige man, vroeg ik brave borst, dan ook eerst toestemming aan mijn partner.

Ik hou van METRO.

Er gaat niets boven METRO, de enige krant die zowel op papier als online tot het best gelezen nieuwsmedium behoort.

En als METRO ‘nee’ zegt, is het duidelijk.

NEE.

En dus was het NEE. 

Maar het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

Introspectie is hierbij aan de orde: dertien jaar schrijf ik al over álles wat zich in de Nederlandse samenleving afspeelt, dertien jaar word ik al uitgelachen als ik wijs op het gevaar dat ‘islam’ heet. Terwijl in die dertien jaar de islam meer en meer kapot maakt dan ons lief is. Tel daarbij op dat je als columnist die niet tot het mediakartel behoort meer in de bioscoop of theater zit, dat je dagen vult met sporten en lunchen, kortom dat je eigenlijk al tien jaar met pensioen bent omdat je als columnist niet in de gelegenheid wordt gesteld je werk te doen omdat types als Stevo Akkerman (wie?) en godbetert zelfs hoofddoekjes dat blijkbaar stukken beter kunnen, tja, dan is het tijd om nog ‘ns met de partner te praten.

En met Leefbaar.

Want hey, ik wilde echt wel. 

Nee natuurlijk ben ik niet objectief! Mijn naam staat erbij! Als Shula’s bestie Eva het mag zijn én zeggen, mag ik het ook!

En uiteindelijk was er een compromis: Lijstduwen voor LEEFBAAR werd goedgekeurd. ‘Mijn zegen heb je,’ zei de Libelle-chef. ‘Foie Gras-liefhebber Jan Wolkers heeft ook lijstgeduwd,’ zei de GeenStijl-chef. ‘Voor de Partij voor de Dieren Nota Bene!’. En METRO, mijn METRO sprak de historische woorden: ‘Ik wil geen LETTER teruglezen over Rotterdam, de verkiezingen, laat staan LEEFBAAR’. 

In de gloria belde ik LEEFBAAR.

In de gloria werd ik omarmd.

Maar nog geen vier minuten later trok ik mijn ‘ja’ in.

Heus, ik hou van LEEFBAAR, Tanya Hoogwerf is een vriendin geworden, Joost Eerdmans en co hebben me omarmd vanaf het moment dat ik weer voet in Rotterdam zette. Maar hey, ik heb een apathie tegen migranten die niets kunnen. Noem me een racist, maar realist is een beter woord. Als pers gaan we onwaarschijnlijk veel plezier beleven aan mooiboy Ehsan Jami. Maar zonder mij. 

PS1. Alleen al door zijn naam in de GEENSTIJL Zoekmachine te stoppen, is het goed tijdverdrijven. Persische relneger, tsssss!  

PS2. Deze column verdient meer #OPHEF