"Ze hadden ook hun schouders kunnen ophalen over beledigd India Pakistan, lui die geeneens weten waar Nederland ligt."

In Pakistan is de eerste doodstraf uitgesproken in de strijd tegen godslastering op Social Media. Er gaat iemand vermoord worden door de overheid omdat hij zich negatief geuit heeft over zijn Allah of welke sprookjesfiguur dan ook.

Een doodvonnis om woorden. De bananenrepubliek van de week is Pakistan, op de voet gevolgd door Nederland, dat zich heeft laten piepelen door hetzelfde Pakistan. Dus helemaal niet gek dat je niemand in Nederland hoort hierover, niemand die de straat op gaat om tegen de Pakistani overheid te protesteren, geen Nederlandse splinterpartij - laat staan MinPres - die bedenkt dat het een goed idee zou zijn om de Pakistani bij de democratische les te houden in gremia als de Verenigde Naties of dat een ambassadeur op het matje geroepen dient te worden. 

Nee. Het is een gevalletje whatever. 

Ze doen maar daar, in Pakistan.

Hun land hun mores, hoe idioot ze ook zijn.

Maar als het op ons land aankomt, op onze mores, dan is het niet whatever. Dan wil de MinPres meespelen met de andere landen, dat alle landen ons lief vinden. Dan wordt Geert Wilders voor de trein gegooid, alleen omdat hij een cartoonwedstrijd wil houden.  

Opeens heet vrijheid van meningsuiting provocatie te zijn - een nette manier om te zeggen dat Wilders dit niet had moeten doen, omdat – ja omdat? Wat omdat?

De enige juiste manier van de MinPres op Pakistaanse provocaties aan het adres van Nederland en Wilders in het bijzonder, had een schouderophalend naar de grondwet verwijzend ‘iedereen in Nederland is vrij om te zeggen, denken én tekenen wat ‘ie wil. Als mensen daardoor gekwetst raken, luisteren, lezen en kijken ze maar niet’ moeten zijn. 

In plaats daarvan mocht Wilders weer eens de functie van aangeschoten wild aannemen. Er is geen discussie over wat vrijheid van meningsuiting is, anders dan vrijheid. Als moslims beledigd raken, is de enige gepaste reactie dat ze een dikkere huid moeten kweken. De special snowflakes vermomd als moslims zijn niet uitgezonderd van beledigingen, sterker nog, hoe beledigder ze raken, hoe fermer onze vrijheid verdedigd dient te worden.  

In plaats daarvan is heel Holland in rep en roep, van columnist tot premier, omdat een burger die toevallig politicus is, een cartoonwedstrijd uitschrijft. De discussie verschuift naar haatzaaien en dreiging van terreur, dreiging van geweld aangedaan door moslims omdat ze niet tegen een paar tekeningen kunnen.

Niet Wilders buigt, maar onze MinPres buigt. In een shithole als Pakistan, is het niet mogelijk om een cartoonwedstrijd te houden. Maar dat vrijheid in West-Europa, Nederland in het bijzonder, allang verleden tijd is, is wederom aangetoond door de aanhangers van de profeet van de liefde.

Special Snowflakes van de islam terroriseren onze vrijheid, gesteund door de MinPres en journalistiek Nederland.  Ze hadden ook hun schouders kunnen ophalen over beledigd India Pakistan, lui die geeneens weten waar Nederland ligt. Jammer joh dat je beledigd bent. Gevolgd door ‘interesseert me niet want jullie wonen te ver weg, jullie verstandelijke vermogens zijn geen match met die van ons, jullie humor is onnavolgbaar tot afwezig en hey guess what: jullie profeet interesseert ons geen reet – totdat jullie gaan moorden en terroriseren uit zijn naam. En zelfs dan interesseert die profeet ons niet en wordt het tijd dat jullie opgevoed worden. Stelletje randdebielen.

Maar nee. Journalistiek én regerend Nederland hebben onze vrijheid wederom ingeperkt. Ons beschermen is blijkbaar moeilijker dan gewelddadige moslims terechtwijzen.

"Ook nog geen Rotterdammer tegengekomen die het toejuicht dat Leefbaar is uitgesloten – niet in de buurt, niet op de sportschool, niet op het stadhuis, niet in het ziekenhuis, niet in de kroeg"

De stad heeft er niet opeens honderdduizend inwoners meer bij gekregen maar Rotterdam is sinds 48 uur wél tien wethouders rijker: vier meer dan de afgelopen vier jaar. Het besluit van VVD, D66, GroenLinks, PvdA, CDA en SGP-CU om zonder Leefbaar Rotterdam de stad te besturen, kost nu al vier ton meer dan een paar dagen terug. 

Geen Rotterdammer die het kan verklaren, behalve dan die tien die de stad gaan besturen.

Ook nog geen Rotterdammer tegengekomen die het toejuicht dat Leefbaar is uitgesloten – niet in de buurt, niet op de sportschool, niet op het stadhuis, niet in het ziekenhuis, niet in de kroeg, niet aan de Kralingse dan wel Bergse plas en ook niet op Zuid. En nee, de bubbel waarin ik leef, bestaat uit meer dan Leefbaar kiezers en telt NOOITMEER VVD-stemmers. Het zal dit college met VVD’ers aan hun reet roesten wat de recht voor z’n raap Rotterdammer ervan vindt, daar zijn het politici voor.

Dat politiek slechts een carrière is en geen roeping, maken deze tien mensen én de formateurs die dit bekokstoofd hebben duidelijk. Alleen zij kunnen het aan zichzelf verkopen dat de met voorsprong grootste partij van Rotterdam aan de zijlijn staat. Uiteraard is dat de partij zelf ook aan te rekenen: had je maar zelf met besluitvaardigere formateurs moeten komen.

En wie accepteert in hemelsnaam Paul Rosenmöller als formateur? In Rotterdam?! Mosterd na de maaltijd en het heeft weinig zin Trumpiaans over gestolen verkiezingen te praten: ook Rotterdam is een democratie, iedereen heeft z’n stem uit gebracht, niemand die dit college wilde maar o wat is democratie toch een prachtige manier om aan de macht te komen.

Erdogan heeft volgers onder álle lagen, kleuren én gezindten van de bevolking; ze wonen niet eens allemaal op Zuid. Sterker nog: geen van de tien zakkenvullers woont op Zuid. Wat ze ook geen ruk kan schelen van tja: naast DENK-bolwerk is het ook Leefbaar-land. Om nog maar te zwijgen van de SGP-CU unie en VVD- wethouder die nog moeten verhuizen. De een woont in Capelle, de ander in Sliedrecht. “De verhuisdozen zijn gepakt” aldus Vincent Karremans.

Wie het gelooft mag het zeggen. De SGP-man blijft in Capelle, hij telt maar voor 0.4 FTE is zijn excuus. De gekunsteldheid van dit college toont alleen maar de onwaarschijnlijke afkeer voor Leefbaar Rotterdam en de intense voldoening ze buitengesloten te hebben.

Tien  wethouders in een stad die het tot vorige week met zes redde. Maar nu moeten de baantjes verdeeld worden. Het kán en het gebeurt - op kosten  van de belastingbetaler. Wees er maar trots op VVD, D66, GroenLinks,  PvdA, CDA en SGP-CU. Rest de vraag wat de rol van Aboutaleb is in deze.  Prima dat een burgemeester ‘boven de partijen’ staat, maar op tenminste twee punten had de burgemeester  zijn stem mogen verheffen: het schofferen van Rotterdammers doe je maar  elders. En het zakkenvullen over de rug van Rotterdammers ook.

Alle ‘democratie’ ten spijt, gun je deze tien lieden én hun formateurs het allerbeste. En een cholerische hoestbui van minimaal een half jaar. Grapje!

Zou Rinus Otte eigenlijk een dochter hebben?

Zelden heeft iemand het lef om de schuldige achter een moord aan te wijzen, als dat niet degene blijkt te zijn die zijn handen heeft vuilgemaakt. De daad voltrekken is één ding. Maar is de mogelijkheid tot het geven van die daad niet de ware misdaad? 

De vader van Anne Faber concludeert dat de rechters die de moordenaar van zijn dochter strafvermindering hebben gegeven voor een misdaad die hij eerder gepleegd heeft, hebben gefaald. Michael P. had twee minderjarige meisjes verkracht en kreeg daar zestien jaar voor. In hoger beroep ging daar vijf jaar vanaf omdat ‘de straf van de rechtbank niet in verhouding staat tot de ernst van de feiten’. Juist. Iemand met een pistool verkrachten is business as usual. Voorzitter van het hof dat Michaels straf verminderde was Rinus Otte, inmiddels baas bij het OM. Carriere is a bitch.

Voordat Otte zijn carriere maakte, had hij al laten weten geen voorstander te zijn van TBS en een afkeer heeft van behandelen. Ook had hij geen moeite met kritisch zijn over zijn beroepsgroep of beroep, publiceerde hij boeken en columns en gaf hij interviews. Nu er met een vinger naar hem gewezen wordt door de vader van een slachtoffer – een prachtige dochter en een welbespraakte vader – geeft hij niet thuis.

Rechters en carrierehonden weten: als je geschoren wordt, moet je stil zitten. 

Anne Fabers zaak staat niet op zich. Als je het vrij rond laten lopen van criminelen geen rechter  kunt aanrekenen, wie dan wel? De wetgeving? Door wie wordt die gemaakt? Door wie wordt die gerepareerd? Mede dankzij rechters kunnen criminelen als Volkert van der Graaf en Michael Panhuis, de moordenaar van Anne, vrij man zijn. Kunnen criminelen als Volkert en Michael opnieuw toeslaan. Mede dankzij rechters kunnen criminelen opnieuw slachtoffers maken. Mede dankzij rechters blijven slachtoffers eeuwig slachtoffer – ondanks dat van slachtoffers geëist wordt dat ze door gaan met hun leven alsof er niets gebeurd is. Dat er niet nog meer slachtoffers vallen, is niet te danken aan de criminelen die vrij rondlopen en ook niet aan rechters die ze daar, met een zuinig en hooghartige verwijzing naar onze wetgeving, de kans toe geven. Wij burgers zijn überbeschaafd en nemen nou eenmaal niet het heft in eigen handen. Eerwraak is toch een oosters DNA-dingetje; een andere verklaring waarom wij niet in een burgeroorlog leven is er niet.   

Ieder ander wordt gedwongen om zijn verantwoordelijkheid te nemen maar als je baas het OM bent, gelden andere wetten. Het waren immers niet de handen van Rinus Otte die een einde maakten aan Anne’s leven. Het was een ongelukkige samenloop van omstandigheden.

Zou Rinus Otte eigenlijk een dochter hebben?

Ons Oebroe is weer in 020 & meteen gezeik

En dan nu nog één keer die kut-Mocro’s uit Amsterdam.
En nee, ik weet niet of het criminele Mocro’s zijn maar kut zijn ze wel.
En trots dat ze erop zijn.
Dat ik ze kut vind.
Dat ze op GeenStijl staan.

Het is zo simpel: je bent een kut-Mocro als je míj erop aanspreekt dat ik je een kut-Mocro noem in plaats van dat je die kut-Mocro’s die jou je reputatie van kut-Mocro bezorgen erop aanspreekt kut-Mocro te zijn. 

Je bent niet stoer als je vrouwen uitscheldt.
Je bent niet stoer als je je kut-geloof door mijn strot duwt.
Je bent niet stoer als je mij en anderen bedreigt.
Je bent niet stoer als je Joden uit hun buurt en winkels pest.
Je bent niet stoer als je homo’s uit hun huis pest.
Je bent niet stoer omdat je lid bent van de Mocro-maffia.
Je bent niet stoer als je juweliers en omaatjes berooft.
Je bent niet stoer als je anderen dan juweliers en omaatjes berooft.

En je bent al helemaal niet stoer als je mij vanuit je auto naroept, uitscheldt voor kankerhoer en vervolgens besluit de auto te parkeren en me de Etos in te volgen om het IRL nog ‘ns over te doen.

Je bent gewoon niet stoer.
Je bent een kut-Mocro.
Always was, always will be.

Ook al beweert de Amsterdamse burgemeester iets anders.
Ook al beweert 90% van de Amsterdamse gemeenteraad iets anders.
Ook al beweert 90% van het Amsterdamse college iets anders.
Ook al beweert de Amsterdamse politie iets anders.
Je bent gewoon een kut-Mocro. Van het soort dat iedereen overal de schuld van geeft, behalve je eigen kut-Mocro soort.

IK zit niet bij de Mocro-maffia.
IK beroof geen juweliers, omaatjes of anderszins onschuldigen.
IK bedreig geen Joden of andere Nederlanders.
IK eis niet dat heel Nederland respect toont voor jouw islam.
IK pest homo’s hun huis niet uit.
IK minacht en mishandel geen vrouwen – al helemaal niet uit naam van het geloof.

Dus voordat je mij achtervolgt de fokking Etos in om verhaal te halen omdat ik je ‘beledig’ of whatever, mij ‘bedreigt’ dat je mij ‘in het vizier hebt’ (WHAHAHA) kun je beter volgende keer je moskeemakkers op het matje roepen en ze vragen waarom ze JOU een slechte reputatie bezorgen waardoor IK gedwongen word om hier op elk medium dat  tot mij beschikking staat, melding van gewelddadig gedrag door kut-Mocros te maken.

Want DAT is niet alleen mijn vrijheid, maar ook mijn plicht als columnist.

En nou optiefen, kut-Mocro.

Je bent Nederlander. Of niet...

Er was een tijd dat buitenlandse ingezetenen van Nederland een verblijfsvergunning hadden. Die verblijfsvergunning verschafte je het recht om als buitenlander te stemmen bij de gemeenteraadsverkiezingen, maar niet bij de landelijke. Verder was je gewoon een Nederlander – soort van. Je kon werken, huizen kopen, belasting betalen, je kinderen naar school sturen, naar de sportschool gaan. Kortom: doodnormaal leven.

Het nadeel van die verblijfsvergunning was dat je 'm telkens moest verlengen. Om de vijf of tien jaar moest je een nummertje trekken (er was nog geen internet, maar échte mensen deden het werk, aan een heuse balie) en een gesprek voeren en waarschijnlijk een paar gulden betalen om vervolgens niet het land uitgezet te worden. Omslachtig gedoe maar hey, het werkte.

Wat minder goed werkte was dat je met sommige nationaliteiten, laten we voor de verandering eens Turkse dwarsstraat als nationaliteit nemen, steeds maar een visum moest aanvragen als je voet over de Nederlandse grens zette. In een VW-busje dwars door Europa naar Turkije reizen ging niet echt heel lekker (all inclusive en Corendon bestonden ook nog niet – wat een tijden hebben we overleefd!). Dat dat wel erg lastig is, zagen de socialisten, democraten, de christenen en zelfs de communisten van onze overheid in en dus kon je na zoveel jaar in Nederland gewoond te hebben, een Nederlandse nationaliteit aanvragen.

Niets geen toetsen.

Geen taalvaardigheden.

Geen werk- of inkomen.

En zeker niet de eis dat je afstand moest doen van je Turkse nationaliteit. Nou ja die eis was er wel maar iedereen kreeg dispensatie. Uiteraard uit naam van de koningin. Misschien dat daarom al die buitenlanders zo koningshuisgezind zijn.

We zijn allemaal tegen asielzoekers – totdat we er een in levende lijve tegenkomen.

In  de trein, van Groningen naar ergens; de man spreekt geen Nederlands. En waar er zelden kaartjescontrole plaatsvindt, is het binnen tien minuten raak: “vervoersbewijzen aub”. Zonder aarzelen overhandigt de man zijn ov-kaart aan de conducteur. Die een mededeling heeft: “U bent  vergeten uit te checken, heeft ook niet ingecheckt dus dat is een boete van… waar moet U heen?”. De asielzoeker snapt er niet veel van maar zegt ‘Zwolle’. “Dat is dan een tientje boete.”

Van een kale kip kan de NS best plukken vooral als blijkt dat de man niet naar Zwolle moet maar naar Rotterdam. “Dan wordt het 75 euro”.

De man snapt er niets van – begrijpt er niets van want verstaat de taal niet – en haalt papieren tevoorschijn. En nog meer papieren. Een IRL asielzoeker. Geen idee waar ‘ie vandaan komt, wat ‘ie in Groningen doet of waarom ‘ie naar Rotterdam moet, het enige wat duidelijk is, is dat hij niet heeft uitgecheckt. Dat is, naast door rood licht rijden natuurlijk, de allergrootste overtreding die je in Nederland tegenwoordig nog kunt begaan. De mensen in de coupé kijken beschamend toe – niemand die iets zegt. Niemand die helpt, de conducteur doet ‘slechts haar werk’. 

Daar behoort het stellen van vragen bij die niet begrepen worden en waar een standaardopmerking op volgt: “U hoeft deze vragen niet te beantwoorden”. De papieren met zijn adres komen tevoorschijn en of de man begrepen heeft dat hij wordt aangeslagen voor zwartrijden, is maar zeer de vraag. De conducteur heeft haar werk gedaan en loopt door. De jonge man naast de asielzoeker schudt zijn hoofd: “Dit kan écht niet”. Om vervolgens zijn pinpas te trekken en te gebaren dat de asielzoeker zíjn pinpas moet pakken. “Ik ga jou nú 75€ overmaken,” zegt hij. “Ik kan dat beter missen dan jij.” 

Mijn moeder vertelt het verhaal met tranen in haar ogen. Ze schaamt zich dat ze niet heeft ingegrepen. “Die conducteur had ook  kunnen zeggen dat hij de volgende halte moest uitstappen om uit te  checken en weer in te checken. Ze had ook behulpzaam kunnen zijn. Alsof de NS  zoveel beter wordt van 75 euro.” 

Ze prijst de jongen. Het doet haar goed dat er zulke behulpzame mensen bestaan. En hij was niet ouder dan dertig, zegt ze erbij. “Alsof zo’n jongen zwemt in het geld, dat is toch enorm lief.” Hoe ouder, hoe  sentimenteler. Maar inderdaad: enorm lief. 

“En heb jij toen de helft van de boete aan die jongen betaald mama?”

Mijn moeder kijkt verschrikt op. Ook dát had ze kunnen doen ja.

Witte Mediapark-mensen moeten dood dood dood

Geen idee wat ik erger vind: Publieke Omroep-baas Shula Rijxman die mensen aanneemt op kleur en geslacht/religie of gekleurde vrouwen die zich voorstaan op hun kleur en geslacht/religie. 

Vrouw zijn is geen verdienste.

Moslim zijn ook niet. 

En ondanks dat ik pro vrouwenquota ben - ik zit liever aan tafel omdat ik vrouw ben, dan dat ik geweerd word omdat ik vrouw ben (nou ja in mijn geval word ik vooral geweerd omdat ik Ebru Umar ben, gisteravond nog moest de organisatie haar rug recht houden) – jeukt álles als ik een interview met Naida (never-heard-of) Moussaid  lees.

Tof voor je dat een talkshow presteert Nadia, wat dat betreft heb je het verder geschopt dan dat ik het ooit zal schoppen. Ik ben ook nog steeds niet gebeld door Nieuwsuur terwijl ik toch perfect de autocue kan voorlezen, Engels én Duits spreek én vrouw ben! Maar jij weet ook waarom jij bij de Publieke Omroep mag werken: omdat je blijkbaar Shula’s Pet Project bent. Gefeliciteerd! Pet Project zijn betaalt ook de hypotheek. Althans, ik mag hopen dat je een hypotheek hebt en zo niet raad ik je aan om als de wiedeweerga er een af te sluiten. Rente staat laag en banken zijn dol op loonstrookjes. Minder dol op vrouwen en moslims maar een loonstrookje maakt veel goed.

En nee, ik heb geen enkele aflevering van De Nieuwe Maan gezien. Ik kijk niet naar programma’s die bedoeld zijn om moslims erbij te betrekken. Hun kant van het verhaal te vertellen of een ander beeld te laten zien van ze. Moslims wonen in Nederland, wat goed genoeg is voor Nederlanders, is goed genoeg voor moslims. 

Wat hier staat Nadia, is dat moslims geen special snowflakes zijn die eigen programma’s nodig hebben. Of eigen presentatrices. Moslims zijn volwassenen die als volwassenen behandeld moeten worden. Zoals vrouwen ook als volwassene behandeld dienen te worden maar om in NPO jargon te blijven: als mannen en niet als dingetjes die gepromoot of door de strot geduwd dienen te worden. Dan krijg je gevallen als Shula Rijxman, die Queen Bee zijn en Pet Projects zoeken.  

Waarom hebben ze jou eigenlijk niet gevraagd om RTL Late Night te presenteren?

Dames en heren, als het aan een aantal betrokkenen bij deze avond had gelegen, had ik hier niet voor jullie gestaan.

Ik was niet welkom.

Want tja, ik ben ik. 

Te controversieel.

Te ‘gatver’.
Te weetikveelwat.

Iemand die je blijkbaar fysiek moet weren omdat het verbaal niet lukt.  

Kunt u het zich voorstellen, dat je een columnist het spreken onmogelijk wilt maken?

Het gebeurt wereldwijd, in landen die we aanduiden als bananenrepublieken. In landen die over de grens met Griekenland beginnen en het veto op vrij spreken spreidt zich uit over de rest van het Midden-Oosten. In vrijwel elke dictatuur, islamitische heilstaten voorop wordt het spreken onmogelijk gemaakt, maar hier? In Nederland?

Het schijnt emancipatie te heten, uitspreken dat je mensen niet wilt horen.

Uitspreken dat mensen niet gehoord mogen worden.

Het wordt veelal geëist door mensen die de mond vol hebben over emancipatie en respect, maar van wie de eigen tolerantiegrens diep onder het nulpunt ligt.

Ik heb schijt aan die mensen.

Ik woon in Nederland.

In een vrij Nederland.

En andermans vrijheid vind ik net zo belangrijk als mijn eigen vrijheid. Maar ik heb er een duidelijk grens bij: vrouwenonderdrukking, vrouwenmishandeling, vrouwenuitsluiting emancipatie noemen, goedpraten uit mom van een religie, is géén vrijheid. Mij mijn vrijheid misgunnen, is dat ook niet. 

Dames en heren, het is 8 maart 2018, internationale vrouwendag en we houden in Rotterdam een islamdebat. Als je dat 45 jaar geleden tegen de eerste gastarbeiders had gezegd, hadden ze naar hun voorhoofd gewezen. De islam? Onderwerp van debat? Doe ff normaal zeg. De islam is iets van thuis. Iets wat ze achtergelaten hebben. Iets uit de oudheid, iets wat achterhaald is. De islam is privé. Niet westers. Waarom zouden ze het überhaupt over de islam hebben? Laat staan in de toekomst?!

En toch overheerst de islam inmiddels in elke verkiezingsstrijd, beheerst het elk debat en zorgt het voor maatschappelijke spanningen. Waar is het misgegaan? Sinds wanneer heet dit emancipatie te zijn? Hoe kun je hier als moslim trots op zijn – tenzij je erop uit bent de samenleving willens en weten te ontregelen? Wat heeft dit land moslims misdaan wat in het land van herkomst van hun grootouders beter zou zijn geweest?

Maar eigenlijk moet je die vraag omdraaien: hoe kan dit land haar oorspronkelijke bevolking zo enorm in de steek laten, door de maatschappij te laten ontregelen door een handjevol criminelen en actievoerders, die zich verschuilen achter en verzamelen onder die ene noemer: islam? Hoe kan dit land al haar principes te grabbel gooien: gelijkheid van vrouwen, vrijheid van meningsuiting, vrijheid om te zijn wie je bent, omdat achterlijke aanhangers van een godsdienst – of was het een achterlijke godsdienst – dat eisen?

Hoe kan het dat onze politici niet aan onze kant van vrijheid staan, maar aan de kant van dictatuur? Hoe kan dat in Rotterdam SP PvdA en Groenlinks samengaan met een partij, die onze vrijheden, onze waarden en onze normen met de voeten treedt? Hoe kan het dat om deze avond te organiseren vier man beveiliging is ingehuurd? 

Ik heb hier geen antwoord op. Mijn grootste vijand echter wel: “Democratie is als een trein. We stappen uit wanneer we aankomen op het station dat wij wensen.”

Het station waar we nu zijn aangekomen, het perron waarop ik nu sta, is het perron van het islamdebat. Een perron dat nooit aangelegd had moeten worden, een perron waarop ik nooit had willen staan maar een perron waarvan ik regelmatig aan den lijve ondervind dat ik er niet welkom ben. Als het nou alleen om mij zou gaan, zou ik nog mijn schouders erover kunnen ophalen. Maar helaas. Dankzij onze politici die moslims behandelden als special snowflakes met hun eigen special rights die voorrang hebben boven álles wat normaal is in Nederland, zijn we als Nederland onderweg naar een station waar ik en met mij vele vrouwen niet eens mogen uitstappen.

Het is vandaag 8 maart 2018. Internationale vrouwendag. 

Ik woon in een land waarin een vrouw, een op papier islamitische vrouw die niet in Nederland geboren is, voorzitter van de tweede kamer is geworden. Gekozen voorzitter. Zeik niet zo over discriminatie. Ik woon in een land waarin een man, een islamitische man, burgemeester van de allermooiste rotstad van dit land is geworden. Benoemd maar desalniettemin omarmd. Zeik niet zo over discriminatie. Ik woon in een land waarin vrijheden gelden voor nieuwkomers die ondenkbaar zijn voor de nieuwkomers in hún landen van herkomst. Daar moeten vreemdelingen zich aanpassen aan hún normaal aan hún wetten. Zeik niet zo over discriminatie. Doe. Normaal.

Oebroe over de miljoenentransfer van Twan Hyves

Geen hond die kan uitleggen waarom het oplezen van een autocue door een NPO m/v een salaris van minimaal 180.000 euro rechtvaardigt, maar hey: kudo’s als je het binnenharkt. Zeker als je dat doet met een Limburgs accent. Wie zegt dat we discrimineren in Nederland? 

Toch ff de genderkaart: waarom niet Dionne Stax? Als je Humberto dan al zonodig moet vervangen, doe het dan goed. Afgezien van heerlijke genoegdoening over een affaire waar iedereen een mening over had maar niemand bij RTL over sprak, is algemeen bekend dat als het schip zinkt, je er net zo goed wél een vrouw op kunt zetten. En na alle commotie over Humberto's midlifesnoepje zou heel Nederland kijken. Want Dionne. Maar nee. Het moest natuurlijk de saaiste man van presenterend Nederland worden. De man die het levende bewijs is dat het vak van presentator wordt overschat. O nee sorry. Autocue oplezen is een vák.

In een week waarin de democratie is afgeschaft, de organen zijn geroofd, de gekkies van Denk herrie maken op de publieke tribune, Van Aartsen dweept met salafisten, rechters het opsporen van fraude discriminatie noemen, kinderfeestjes geen cowboys en indianenthema’s meer mogen hebben, in Amsterdam de criminele islamitische medemens in de ban wordt gedaan (nou ja, in ieder geval die ene hoofddoek), Rutte geen nieuwe Halbe kan vinden, het Rotterdams links islamitisch blok (SP, GL, PvdA, Nida) concludeert dat hoofddoekjes bij de politie moeten kunnen, de Armeense genocide wel erkend wordt door de Tweede Kamer maar niet door het Kabinet (hoezo sturen we die dan niet naar huis?), is er maar één conclusie mogelijk: dit land is stuk. 

Om vervolgens tot die andere conclusie te komen: maar het is wel mijn land. 

En je af te vragen: hoe heeft dit kunnen gebeuren?

Stuk, en dan hebben we het niet eens over bejaarden die een luier om krijgen.

Of leraren die moeten staken voor een fatsoenlijk salaris. Politie die geen aangiftes meer opneemt of kinderen opspoort. Banken die ZZP’ers geen hypotheken geven ondanks de extreem lage rentestand. Justitie die  opsporing discriminatie noemt (nou ja dat wel). Gewoon: stuk.

We staan erbij en kijken ernaar. 

Lezen erover.

Twitteren erover.

Mopperen erover.

En morgen gezond weer op.

Repeat.

Wat anders kunnen we doen dan alle initiatieven die er zijn, van Oekraïne-referendum tot ThePostoffline, te steunen? Wat anders kunnen we doen dan van verkiezing tot verkiezing onze stem te laten horen? Hoe zal  het lukken, om degenen die dit land stuk maken, al jaren- en decennialang stuk maken, weg te sturen? Om de zelfvoldane smoelen te doen afdruipen? Dat de uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen niet genoeg zal zijn, twijfel ik niet over. De speech van Rutte is al klaar: “Ik trek mij deze uitslag zeer aan en zal  er alles aan doen om met mijn kabinet het vertrouwen van de burgers te  herwinnen.” Dat is Ruttiaans voor: dikke middelvinger, doei. 

Gelukkig gaat Willem-Alexander skiën. Met het tijdelijke regeringsvliegtuig. Door ons betaald, nooit in gezeten. Het kan allemaal in een land dat stuk is.