We zijn het allemaal wel geweest, ooit.

De voetballer die eindelijk mocht meedoen bij het eerste en in de laatste minuut voor open doel miste. De jongen die om acht uur nog steeds wacht op het meisje dat om zeven uur in het restaurant zou zijn. Het meisje dat straks door haar vader van de trein wordt gehaald na een mislukte auditie. De jongen die de telefoon opneemt en aan de stem van de conrector hoort dat het niet genoeg was. De vrouw die de enveloppen ongeopend in de prullenbak gooit. Iemand die hoopt dat Nederland weer een keer wint bij het Songfestival. De zelfmoordterrorist met een kapot touwtje. Of de bij gebrek aan soortelijk gewicht omhooggevallen NPO-voorleesvader die voor veel geld naar de commerciëlen is gehaald om inhoud aan gezelligheid te koppelen, voor allebei geen talent blijkt te hebben en uit arren moede aan het Friezen flikken slaat. Dan heb je geen trap na nodig. Maar een aai over je bol. #WijKijkenTwan. Vanavond, half elf op RTL4.

'Het briefje van Bleker' heet het boek waarin Peter Kee beschrijft hoe het er nou aan toe gaat op de kwaliteitsredacties van onze kwaliteitsbabbelprogramma's waarin de kwaliteit van de dag wordt besproken.

Het boek ligt in mijn huis in Turkije en waar de gemiddelde Nederlander ah en oh riep over de 'inside info' en het 'kijkje in de keuken' walgde ik ervan. Om obvious redenen kan ik er niet uit citeren, maar de strekking is als volgt: met elke gast die aanschuift aan tafel worden afspraken gemaakt. Er worden vragen doorgenomen en vragen doorgestreept. Als die gast een politicus is, nou, dan zijn de afspraken geen afspraken maar dan zijn het eisen. Van de politicus hè, niet van de redactie.

Nee, als er een politicus aanschuift, ligt men op de rug te kwispelen. Want de politicus moet vooral nergens anders heen met zijn 'primeur' (oh VN, jullie hebben het woord 'primeur' harder dan alle #MeToo verhalen bij elkaar verkracht maar daar hoor je niemand over, dat heet namelijk kwaliteitsjournalistiek binnen de grachtengordel). En nee, moeilijke vragen gaan we uit de weg want jee, de politicus zou de volgende keer wel 's niet willen aanschuiven. Helemaal bont wordt het als het om de MinPres gaat. Als de man zendtijd wil, krijgt de man zendtijd. In z'n eentje.

Twan Hyves: “Een afspraak die stond, is anders geworden. Daar kun je als redactie niks aan doen."

Even lachend de laatnacht in, want super-ironische ironie is super-ironisch: de gouden gans die alleen maar loden eieren legt, moest van de omroepdirectie op audiëntie bij de eeuwige runner-up die deze week wél een prijs verzilverde, om aan Douwes Damage Control te doen. In een item dat overloopt van het ongemak moet Twan bij Beau vertellen dat hij "geen spijt" heeft, dat hij "als een roos" geslapen heeft en dat hij "stug door gaat" met RTL Sleets Naait. Het is allemaal de schuld van advocaat Anker, en van Jenny Douwes (die precies het tegenovergestelde verklaart), en misschien ook wel een beetje van Jerry de Pietenhater. Maar in ieder geval /niet/ van Twan Hyves. Er zitten maar vier woorden waarheid in het hele item: "Het was heel ongemakkelijk." Zeg dat. En weer rolt het internet lollend over de vloer...
UPDATE: Advocaat Anker zegt: "Huys praat poep."