Het is weekend. Ergens aan de Maas en overal.

Aan de Maas gezeten
turend in het zwerk
het stadsgeraas geweken
ontstijgt men aan zichzelf

Op hoger plan gekomen
wiekend door de lucht
de zwaartekracht te boven
vindt men een ander terug

O vogel van verlangen
wiegend op de wind
verlos ons van elkander
en van elkaars gewicht
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. We zijn gisteren niet vergeten.

Toevallig zag ik gisteren op
de bodem van een vijver het bleke
gezicht van mijn grootvader liggen.
Hoe het kwam weet ik nog niet.

Vissen zwommen er keurig omheen.
Het was of hij zijn bril maar weer
had op gezet: dwars door zijn gesloten
oogleden keek hij naar de wolken.

en naar mij. Al was hij toch al bijna
5 jaar dood, hij was nog niets veranderd,
vond ik.

Toen hij 84 was raapte hij staande
op zijn handen met zijn mond
een muntstuk op van de grond.

Nu ligt hij eronder. De hemel zit
vol wortels en wormen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Betalen, pannenkoek!

These annual bills! these annual bills!
How many a song their discord trills
Of 'truck' consumed, enjoyed, forgot,
Since I was skinned by last year's lot!

Those joyous beans are passed away;
Those onions blithe, O where are they?
Once loved, lost, mourned-now vexing ILLS
Your shades troop back in annual bills!

And so 'twill be when I'm aground
These yearly duns will still go round,
While other bards, with frantic quills,
Shall damn and damn these annual bills!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Buiten en binnen.

Vanmiddag gaf je je kat een kopje en likte haar
Staart schoon, toen ze plotseling naar je opkeek,
Zoals je daar op je knieën zat, en merkbaar
Aangedaan zei ze: 'Jongen, wat zie je bleek.'

Ze merkte niet meer hoe je naar haar terugkeek,
Want ze kneep haar ogen toe, en legde haar kop
Plat over haar voorpoten heen. Even streek
Je haar huid nog glad en hield toen verslagen op.

Tuberculeuze muziek dreef door het huis en
Je voelde je kleiner worden – onverwacht
Werden haar poten zo groot als leidingbuizen
En lag je verschrompeld tegen haar vacht.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Komen we goed weg.

Als ik een doek van Chagall zie,
zie ik terstond een juffrouw met knotjeshaar
die zegt jongens en meisjes dit is dus
wat de schilder als het ware droomt met zijn geestesoog
zoals het uit die viool die speelt opstijgt
en werkelijkheid wordt: de innerlijke
belevingswereld zoals de kunstenaar die ervaart
want dat paard dat vliegt niet echt door de lucht
dat begrijpen jullie wel.
Maar als ik ook iets zeggen mag,
of dat paard echt door de lucht vliegt of niet:
liever helemaal geen kunst dan Marc Chagall.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Vroem. Vroem.

After a hundred years
Nobody knows the place,--
Agony, that enacted there,
Motionless as peace.

Weeds triumphant ranged,
Strangers strolled and spelled
At the lone orthography
Of the elder dead.

Winds of summer fields
Recollect the way,--
Instinct picking up the key
Dropped by memory.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Voor bepaalde mensen. En voor onbepaalde mensen.

Toen ik ingeslapen was
in zonneglas, in zonneglas,
waarvan de kamer was -
een ongeboren diamant
van glinstervliezen, ingekeken
door ongestoorde moederogen -
heb ik haar lichaam weergezien:
een licht met het vermogen
Te kunnen worden kind of ster
en nu ik me heb bewogen
moet er een droom geboren zijn
waarvoor een koning ligt gebogen.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Wij zijn al een jaar met blokken aan het spelen.

I never did, I never did,
I never did like "Now take care, dear!"
I never did, I never did,
I never did want "Hold-my-hand";
I never did, I never did,
I never did think much of "Not up there, dear!"
It's no good saying it.
They don't understand.
Prettig weekend. En be nice.
Wij zijn even zuipen.

Het is weekend. Soms weet je het precies en soms weet je het niet precies.

Je moet niet alleen, om de plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien,
om alles bij het zeer oude te laten.

Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor sterfelijkheid.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Geniet ervan. Voor je het weet is het weer maandag.

As I walked through the lamplit gardens,
On the thin white crust of snow,
So intensely was I thinking of my misfortune,
So clearly were my eyes fixed
On the face of this grief which has come to me,
That I did not notice the beautiful pale colouring
Of lamplight on the snow;
Nor the interlaced long blue shadows of trees;
And yet these things were there,
And the white lamps, and the orange lamps, and the lamps of lilac were there,
As I have seen them so often before;
As they will be so often again
Long after my grief is forgotten.
And still, though I know this, and say this, it cannot console me.
Prettig weekend. En be nice.