Het is weekend. Stap die rivier over.

Smooth it glides upon its travel,
Here a wimple, there a gleam--
O the clean gravel!
O the smooth stream! 

Sailing blossoms, silver fishes,
Pave pools as clear as air--
How a child wishes
To live down there! 

We can see our colored faces
Floating on the shaken pool
Down in cool places,
Dim and very cool; 

Till a wind or water wrinkle,
Dipping marten, plumping trout,
Spreads in a twinkle
And blots all out. 

See the rings pursue each other;
All below grows black as night,
Just as if mother
Had blown out the light! 

Patience, children, just a minute--
See the spreading circles die;
The stream and all in it
Will clear by-and-by.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. En bijna carnaval.

Wij sloegen hem aan 't kruis. Zijn vingers grepen
Wild om de spijker toen 'k de hamer hief -
Maar hij zei zacht mijn naam en: 'Heb mij lief -'
En 't groot geheim had ik voorgoed begrepen.

Ik wrong een lach weg dat mijn tanden knarsten,
En werd een gek die bloed van liefde vroeg:
Ik had hem lief - en sloeg en sloeg en sloeg
De spijker door zijn hand in 't hout dat barstte.

Nu, als een dwaas, een spijker door mijn hand,
Trek ik een vis - zijn naam, zijn monogram -
In ied're muur, in ied're balk of stam,
Of in mijn borst of, hurkend, in het zand,

En antwoord als de mensen mij wat vragen:
'Hij heeft een spijker door mijn hand geslagen.'
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Overal weekend.

Zaterdagochtend is het en verdacht
dinamies in de stad.
Ik ben vrij.
Om te rijden.
Om een bezoek af te leggen. Aan wie
ik wil.
Waarheen
ik wil.
Waar
ik wil. Ik haast mij, want haast
- maar een brug, een onmogelijke brug is dat
niet verdacht dinamies?
En kranig (?)
Stervenslangzaam passeert er 1 elevator.
Tarwe barst los in een ruim.
Een indruk
waaraan ik me niet kan onttrekken:
bepaalde personen worden op mijn weg bepaald vijandig
aan mijn oog onttrokken.

(Ik zie het met andere ogen:
dezelfde stad,
hetzelfde solide reisdoel
met andere ogen.)

Maar ik dwaal af. Ik bedoel
dit: ik heb zo mijn waterdichte dagdroom
en ben serieus onthutst
door het plotseling kalmeren van mijn pedalen.
Prettig weekend. En be nice.

Zijn het wel Echte Koppels? Met echte tieten?

Hilarische ingezonden brief van programmamakers aan het adres van RTL hedenochtend in de Volkskrant. RTL zou het nobele vak van programmamaker BEZOEDELEN met nep-leerlingen voor riejelletie televee. Die gemene commerciëlen zouden alles doen voor de kijkcijfers, en voor adverteerdersgeld. JOH! Maar vooruit, een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus we gaan komende weken (vanaf donderdag, 20:30 uur, RTL5) heel goed opletten of er nepkoppels met neptieten in Temptation Island zitten. Want dat zou wat zijn, zeg.

Het is weekend. Natuurlijk, natuurlijk.

This is what it's like:
you sit in the white room
singular, knees together
arms over your head
to break the noise from the radio
that is false as a drunk's promise
to loan you his car next week.

Of course next week never comes
lies continue, nobody disbelieves them
but some are ready for the real story
the young man involved breaks her tired heart
it's the usual: spilt liquor,
broken dishes, wrecked cars.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Lekker wel.

't Liefst trok ik helpend door de hele maatschappij:
gaf 't jonge leven voor het welzijn in fabrieken,
verlichtte hier wat leed en maakte dáár wat vrij.
Bracht zo een kwinkslag aan de ongeneeslijk zieken.

Ik sloeg mijn tenten op vóór Wilton-Feyenoord,
Vermaakte 't werkvolk met wat leuke imitaties
en gekke stemmetjes of schalkse declamaties.
En stond met druivensuiker 's avonds aan de poort.

Maar wáár ik kom slaan hele klassen op de vlucht:
een werf stroomt leeg, een drukke helling wordt verlaten.

Dan keer ik bitter weer, langs onverlichte straten
en slinger troosteloos mijn feestneus door de lucht.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Mooi toch ja.

She walks in beauty, like the night
Of cloudless climes and starry skies;
And all that's best of dark and bright
Meet in her aspect and her eyes;
Thus mellowed to that tender light
Which heaven to gaudy day denies.

One shade the more, one ray the less,
Had half impaired the nameless grace
Which waves in every raven tress,
Or softly lightens o'er her face;
Where thoughts serenely sweet express,
How pure, how dear their dwelling-place.

And on that cheek, and o'er that brow,
So soft, so calm, yet eloquent,
The smiles that win, the tints that glow,
But tell of days in goodness spent,
A mind at peace with all below,
A heart whose love is innocent!
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. De VrijMiBo is niet links. Maar heeft wel veel links.

"I am playing my oldest tunes," declared she,
      "All the old tunes I know,—
Those I learnt ever so long ago."
—Why she should think just then she'd play them
       Silence cloaks like snow.

When I returned from the town at nightfall
      Notes continued to pour
As when I had left two hours before:
"It's the very last time," she said in closing;
       "From now I play no more."

A few morns onward found her fading,
      And, as her life outflew,
I thought of her playing her tunes right through;
And I felt she had known of what was coming,
      And wondered how she knew.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Vertel eens een mop.

Te steil die brug. De voerlui slaan het paard
Met ijzren buizen galmend op de rug.
De moeder ijlt haar dochter na op straat,
Een mes valt als een noodkreet uit een raam.
Te steil die brug. Van olie glanst het asfalt
En bloed omspoelt het dode paard dat valt.
Het mes staat siddrend in een dorre boom.
Er klinken schoten ergens onder mij.
Er rijdt een priester op een fiets voorbij.
Aan 't kruispunt weet hij verder niet te gaan.
(Twijfel is een rood licht waarvoor hij remt)
Hij blijft met uitgestrekte armen staan.

Zodat, van ver, hij op de Heiland lijkt
En dichterbij, op een verkeersagent.
Prettig weekend. En be nice.

Het is weekend. Alles is te koop.

some say we should keep personal remorse from the
poem,
stay abstract, and there is some reason in this,
but jezus;
twelve poems gone and I don't keep carbons and you have
my
paintings too, my best ones; its stifling:
are you trying to crush me out like the rest of them?
why didn't you take my money? they usually do
from the sleeping drunken pants sick in the corner.

next time take my left arm or a fifty
but not my poems:
I'm not Shakespeare
but sometimes simply
there won't be any more, abstract or otherwise;
there'll always be money and whores and drunkards
down to the last bomb,
but as God said,
crossing his legs,
I see where I have made plenty of poets
but not so very much
poetry.
Prettig weekend. En be nice.