En dan gaat het nog over mensen mét een woning

Vanavond kunnen we weer een stukje wijzer naar bed omdat stichting Nationale Hypotheek Garantie vandaag de 'woonlastenmonitor',  met allemaal mooie maar ook minder mooie cijfertjes over financiële zorgen, publiceert. Daardoor weten we dat 41% van de woningeigenaren aangeeft zich zorgen te maken over de betaalbaarheid van de woonlasten bij een relatiebreuk. Het inzicht over de financiën in zo'n geval laat bovendien te wensen over. Voor een op de drie wooneigenaren is het nog duidelijk wat een breuk voor ze betekent naast minder bedpret (als die er al was natuurlijk), maar bijna 40% geeft aan slechts 'enig' inzicht te hebben in de financiële gevolgen. 14,1% heeft zelfs helemaal geen idee wat ze te wachten staat. Ook zorgwekkend: een kwart van de mensen heeft er geen vertrouwen in dat de huidige woning nog betaald kan worden nadat de partner er de brui aan heeft gegeven. 

Zo bezien zijn er dus best veel mensen die geen idee hebben van wat er financieel gezien op ze afkomt bij een relatiebreuk. Tel daar de emotionele stress en al het andere GEDOE bij op en de vraag rijst toch of Patrick niet veel beter onder de duim van Patricia kan blijven bivakkeren en of Charlotte het huiselijk geweld van Johnny niet maar gewoon moet leren slikken. Nog een tip tot slot: word in alle omstandigheden geen stresskip apotheker!

"Katrien, pak jij de 23 doosjes Ozempic van de kroonprinses even wil je"

We zijn allang geen luilekkerlandje meer, iedereen strest zich hier helemaal de pleuris, en iedereen die ooit heeft deelgenomen aan het verkeer snapt waar we het over hebben. Gelukkig klagen Nederlanders daar ontzettend veel over, anders hadden we nooit geweten dat APOTHEKERSASSISTENTEN volgens CBS-cijfertjes van alle stressende stresskippen nog de meeste stress ervaren. Die beroepsgroep heeft een stressaandeel van 51% en da's best een hoog percentage voor assistenten wier verantwoordelijkheid er vooral uit bestaat de Ozempic voor de Amalia's, Timmerfransen of Thomassen van Groningers uit het laatje vissen. Maar na die eerste, naïeve gedachte daalde het besef in. Dit heeft natuurlijk alles - maar dan ook echt alles - te maken met al die getroebleerde Syriërs die vanuit Aleppo hiernaartoe zijn gekomen om apothekersassistent te worden. Dáárom, omdat die mensen in eigen land al zoveel stress ervoeren, zit het ze in dit veeleisende pilletjesland land ook helemaal tot hier. Het verklaart het stresskippenschap van de apothekersassistent, waar we onmiddellijk wat aan moeten doen ter stressverlichting. Geef die mensen gewoon wat meer vrije tijd en je hoort straks helemaal niks meer over stress en Syrische apothekers. Probleem opgelost.

De eerste sneeuwvlokken vallen in augustus

Gaat niet zo goed met onze jongeren (foto). Tussen het wakker worden, Instagrammen, knokken met de politie en drugs vreten door gaat de thijslaunspachgeneratie gebukt onder: prestatiedruk. Jaja het is wat, als je om 09.00 uur op je werk moet zijn. "Jongeren piekeren veel, slapen slecht en voelen zich nooit goed genoeg." Dat krijg je er nou van. "'Ik voel me soms zo overprikkeld (...) dat ik uiteindelijk niets doe op een dag', schrijft een deelnemer." Nou deelnemer, lekker de hele ochtend in je bed liggen, de hele middag op je luie reet zitten en de hele avond op de bank hangen. Uitkering trekken, helemaal geen stress. Komt goed man.

AD: nou laten we Thijs Launsunsfubacbhc maar weer eens bellen dan

Heel veel Nederlanders kampen met burn-outklachten en laten zich 'maandenlang niet zien op hun werk'. Komt door dat geforceerde meerennen in de haastmaatschappij. Omdat we nooit een keertje RUST nemen, gewoon in de zon gaan zitten met een glas koele wijn aan de bek en we het nalaten die GODVERGETEN EEUWIGE TELEFOON EEN KEER IN DE PRULLENBAK TE FLIKKEREN. Zelfs op vakantie staat iedereen maar aan en paraat. Nou, en dan krijg je dus stress, piekeren, gespannen gedoe en lusteloosheid, en een keertje goed neuken ho maar, en voor je het weet zit je in een cirkel naar de hel. Gelukkig heeft het AD nattekrantpsycholoog Thijs Launsnsfnaspfach weer opgeduikeld uit het riool want wie zou anders moeten duiden dat iedereen gewoon een keer op het strand moet gaan staan, naar de zee moet gaan kijken en zichzelf moet gaan afvragen waar ze godverdomme nou eenmaal mee bezig zijn.