Halina Reijn leeft dus blijkbaar nog en debuteert in het Engels als regisseur met het onderstaande Bodies Bodies Bodies van studio A24.

En dat vinden we dus zelfs als zonder de trailer nog maar bekeken te hebben al een topfilm. Waarom? Enkel uit ideologische, performatieve overwegingen, zodat we maar vooral tegen de onderstaande NYT-filmcritica Lena Wilson kunnen zijn. Want zij vond het een slechte film, maar zij is een slecht mens, dus vinden wij het een goede film. Kunst dient immers niet op merites beoordeeld te worden, maar op hoe en waar het van pas komt op het schaakbord van persoonlijke en tribale vetes. Goddank zit Lena's Twitter even achter een slotje, zodat ze buiten haar volgens om even niemand lastig kan vallen.

Oh en natuurlijk belandt de hele saga ook nog eens in raciaal vaarwater, want er is een brown body betrokken bij het euvel. Maar dat na de breek.

Zijn er dan echt geen creatieve uitingen die Artistiek Leider des Vaderlands Halina Reijn (40+) niet in de vingers heeft? We stellen het ons zo voor: een poedelnaakte Halina zit geknield voor een altaartje met Carice-parafernalia en ze geeft zich helemaal over aan een groteske bukkake van kunstzinnigheid. En dan is het prijsschieten. Performance art, theater, improvisatietheater, voetbalvrouw, film, komedie, drama, toneel, mode, overige podiumkunsten, romanschrijver, columnist, tafeldame en nu ook schilder. Toegegeven, we hebben haar ooit Schralina Vagijn genoemd, larmoyant mekkeren kan ze namelijk ook heel goed, maar Halina. Kan. Echt. Alles. Move over, Marlene Dumas. Bonusvraag: zou u Halina doen? Ja fuk. Zo'n schilderij dus.