Die teller van ons, die gaat niet zo hard. Een derde van de krabbels in de helft van de tijd. Gelukkig zagen we wat online influencers van de oude school, zoals Meneer Wynia en Meneer Duk. En vandaag geeft Meneer Hoogland ook zijn zegen aan het referendum:

Een nieuwe Donorshow, met podverdomme alweer een vrouw! En niet zomaar eentje, want dit onverzettelijke powerhouse uut 't Noorden is niemand minder dan Mariska Sloot, ex-wethouder te Haren en strijdster voor gemeentelijke zelfstandigheid.

Zij schoof op onze uitnodiging aan om te praten over de gedwongen fusie van Haren met de stad Groningen, de Haagse starheid van Kajsa Ollongren om naar de vele argumenten tégen de fusie te luisteren, en over de verbolgenheid van de inwoners van Haren die in 2014 bij een opkomst van 78% met driekwart van de stemmen tégen de gedwongen fusies stemden en nu de dikke vinger van Den Haag krijgen. Kortom, deze Donorshow zal het in de regio Haren en een paar Haagse Achterkamertjes goed doen, de rest van de views verdelen we onder liefhebbers van rants over de teloorgang van democratie door politieke schaalvergroting, bureaucratische starheid en botweg de bestuurlijke stupiditeit van de boven ons gestelden. Project X Haren!

Abonneren? Linkjes: RSS | Soundcloud | iTunes

\

Met de campagne Hart voor Democratie streeft GeenPeil naar een referendum over de nieuwe donorwet. Deze ‘ja, tenzij’-constructie registreert iedere burger die niets laat horen automatisch onder ‘geen bezwaar’. Hoewel de vrije keuze om je af te melden altijd blijft bestaan, eigent de overheid zich hiermee wel een enorme inspraak op de burger toe. Daarom is deze wet uitstekend geschikt voor een referendum over de zeer persoonlijke vraag: ‘Wat mag de overheid beslissen over ons lichaam?’ Het initiatief daarvoor loopt. Maar: waar blijven de voorstanders?

De nieuwe donorwet raakt aan de grondrechten van alle burgers, zoals het recht op privacy (de vrijheid om niet te hóeven kiezen) en het recht op de onschendbaarheid van het lichaam. Niemand betwist het belang van orgaandonatie of het nastreven van zo veel mogelijk keuzeregistraties. Maar de vraag is wel gerechtvaardigd hoe ver de overheid daarin mag gaan. De wetswijziging telt 1 A4’tje, is voor iedereen begrijpelijk en vereist geen diepere dossierkennis zoals bij, ik noem maar wat, een associatieverdrag met Oekraïne.

D66 fractieleider Alexander Pechtold zegt dat hij een referendum over de nieuwe donorwet met vertrouwen tegemoet ziet. Een meerderheid van de kiezers stemt voor, zo weet hij zeker, en gezien de positieve houding van Nederlanders ten aanzien van orgaandonatie (bijna 60% van de geregistreerden geeft toestemming) is dat geen gekke gedachte. Maar: waarom laten deze voorstanders zich niet horen in de aanloop naar een eventueel referendum over dit onderwerp?

Op Radio 1 vroeg columnist Pieter Derks zich af waar de voorstanders blijven. “Waarom staat Pia Dijkstra niet in een D66-regenjas snoephartjes uit te doneren aan winkelend publiek? Waarom heeft Alexander Pechtold geen tourbus geregeld met ‘D66 zegt JA’ op de zijkant, om iedereen op te roepen dit referendum mogelijk te maken en vóór deze wet te stemmen.” Met hem vraag ik me hetzelfde af.

Vanuit GeenPeil hebben we contact gezocht met diverse organisaties en lobbygroepen die zich met orgaandonorschap bezig houden en vóór deze wet zijn, met de vraag of ze met ons in gesprek willen voor een serie podcasts rond het onderwerp. Daarin zouden zij kunnen uitleggen waarom deze actieve registratie er wél moet komen. Helaas: allen houden zich op de vlakte. ‘Misschien nádat er een referendum is gehaald’, is de standaardreactie.

Het is een begrijpelijke tactiek, maar ook een riskante: bij alle voorgaande referenda (EU Grondwet, Oekraïneverdrag, Sleepwet) kwamen de vóór-campagnes te laat en tevens te lafhartig op gang, waardoor het tegenkamp steeds met grote voorsprong aan de strijd om stemmers begon. Gaan de voorstanders dat wéér laten gebeuren? Dat zou jammer zijn. Niet alleen zou Pechtolds zelfverzekerdheid over zijn winkansen daarmee een flinke deuk kunnen oplopen, het is vooral zonde van de kans om een inhoudelijk debat over een belangrijk onderwerp te voeren: donorregistratie, en de manier waarop wij daar als land mee om willen gaan.

Voorstanders van deze donorwet, denk je eens in hoe gelukkig je Pia Dijkstra kan maken als een meerderheid van Nederland straks instemt met haar donorwet, waarmee het draagvlak voor actieve donorregistratie definitief in de wet wordt verankerd? Wacht niet af wat er gebeuren gaat. Teken ook voor een referendum op hartvoordemocratie.nl, en geef een slinger aan het grote donordebat.

Waarom moet dat nou weer zo belegen? "Nederland heeft recht op nog één referendum", is de veelbelovende kop. Maar de inhoud is van een terughoudend en besluiteloos en voorzichtig ja maar, ja maar, jamaarjamaarjamaar.

De courant van corduroy Nederland verklaart vandaag in een hoofdredactioneel commentaar "dat het gegeven de omstandigheden goed is dat het referendum over de donorwet er komt, als de initiatiefnemers de vereiste 300.000 handtekeningen op tijd bij elkaar hebben. Het instrument bestaat nog en mag dus worden gebruikt. Het is bovendien best een goed thema voor een referendum: het gaat iedereen aan, en de centrale vraag - of de overheid er van mag uitgaan dat je orgaandonor bent tenzij je expliciet hebt aangegeven dat niet te willen - snijdt hout." Helemaal mee eens, natuurlijk. Jammer alleen dat het statement van de krant weer dik ingepakt moet worden in star calvinisme. Eerst is er natuurlijk de obligate verdachtmaking van ons, de initiatiefnemers ("je kan twijfelen aan de motieven van die anderen"), want noblesse oblige natuurlijk. Anderzijds moet het referendum als middel wel gewoon deaud van de deugbode. Want stel je voor dat 'het gebruikt wordt om zand in de motor te strooien' iemand met een van de droge middelmaat afwijkende mening er gebruik van maakt. 

Het gezagsgetrouwe Trouw wacht liever braaf op de Commissie Remkes:  "Nog dit jaar komt een staatscommissie onder leiding van VVD-prominent Johan Remkes met aanbevelingen over aanpassing van het politieke stelsel. Hopelijk levert dat betere aanknopingspunten op voor op zichzelf heel wenselijke vernieuwing." Jongens. Met je krentenbrood. Een referendum *is* vernieuwing. We *weten* al waar de fouten zitten in de democratie (fractiediscipline, achterkamertjes, coalitiekronkels, carrièrepolitici, de Unileverlobby, EU-technocratie, het overheidswantrouwen tegen burgers, de irrationele angst voor populisme, agressieve politieke correctheid, te veel politici die nog nooit een bedrijf van binnen gezien hebben, enz, etc, encore). En ja, we *snappen* dat die referendumwet verbetering nodig heeft maar er *is* geen aanstaand alternatief als het referendum wordt ingetrokken. En nee, je moet niet afwachtend kijken naar een hotemetoot uit het partijkartel voor een voorstel voor "vernieuwing". Ollongren & haar handlangers wilden de evaluatie van het referendum niet afwachten, en niet wachten op Remkes. Het machtsbedreigende middel voor actief participerende burgers moet gewoon dood, dood, dood en er komt *niets* voor in de plaats. Wachten op Remkes is als wachten op Godot.

Dit is dus precies waar dit initiatief in blijft hangen: de teller stokt onder de 100.000 omdat enerzijds de gepikeerde, gedesillusioneerde burger (en reaguurder) op de rug rolt, zich gewonnen geeft en sputtert: 'het heeft geen zin' en 'ze luisteren toch niet'. Anderzijds omdat mensen & media niet over de poging tot een donorreferendum kunnen peinzen of pennen zonder de (motieven van de) roze aanstichters eerst uitgebreid verdacht te maken want God verhoede dat het wel eens een eerlijk en oprecht initiatief zou kunnen zijn van die kansloze zolderkamerbloggers met hun ongepaste Zou U Haar Doen-humor. Hee, we kunnen best met een paar man dat karretje proberen te trekken hoor, da's het punt niet. Lukt het, dan lukt het. Zo niet, dan hebben wij in ieder geval niet lijdzaam gewacht op veranderingen die nooit gaan komen als iedereen elkaar aan blijft kijken tot een ander het misschien doet. Maar de moddersporen zijn diep, de wielen staan uit balans en de serieuze lading van het debat over donororganen is loodzwaar. We zouden derhalve best wat hulp kunnen gebruiken. Maar ja. Als je ons niet vertrouwt, of als je denkt dat het toch geen zin heeft, ziet elke uitgestoken hand er kennelijk uit als een opgestoken middelvinger.

Is de Verwarde Man in Den Haag toch een moslimterrorist? Burgemeester Pauline Krikke doet een Joziasje, er komt een linkse toeristengenocide in Amsterdam en de Senaat stapt uit de referendum-race. Maar we beginnen met oprechte excuses...

Vorige week dachten we nog oprecht met een verwarde man te maken te hebben. Syriër, trauma, zekeringetje doorgebrand. Het voelde gewoon niet echt als een aanslag. Maar door het Openbaar Ministerie worden we nu dus teruggefloten: er lag een letterlijke waarschuwing op het bureau van De Driehoek (politie, burgemeester, OM) dat de Verwarde Man op het punt stond om een Islamitische Terrorist te worden. En aldus geschiedde, omdat degenen die ons veilig moeten houden drukker zijn met partijtijgerborrels, dawah-dingen en Signalen uit de Samenleving negeren. Gelukkig begint de nieuwe Amsterdamse gemeenteraad een War on Terror dus dan komt alles go... sorry wat zeg je? Oh. Het is geen War on Terror, het is een War on Tourism... Aber naturlich.

Abonneren? Linkjes: RSS | Soundcloud | iTunes

Nu de tekenteller vrij baan krijgt van de Eerste Kamer, vroegen we ons ineens af: heeft de Tweede Kamer eigenlijk al getekend voor een referendum over de donorwet?

Nou #WeesGeenKees natuurlijk niet want die weet ondertussen ook wel dat hij een van de twee beroerdste referendum-campaigners van Nederland is (die andere is kom hoe heet ie, die sneue lobbyjongen van Soros). En Ollie B. Bommel van de vvd ziet het ook niet zitten, evenals Pieter Omtzigt (we zijn niet boos, maar wel een beetje teleurgesteld). Maar verder is het GeenPeil galore bij de dames en heren Kamerleden! Martin Bosma heeft onze systemen al getest op fraudegevoeligheid, mevrouw Marijnissen van de SP is vol enthousiasme en zelfs onze vriend Zihni Özdil van GroenLinks houdt sportief een kaartje omhoog. Maar Ronald "De Razende Referendum-Redder" van Raak pakt de publieksprijs, want die roept ú ook nog even op om een krabbel te zetten op hartvoordemocratie.nl.

Dames. Heren ook. Goed nieuws! De bal ligt nu helemaal bij ons. Het referendum over de donorwet kan doorgaan volgens de Senaat. Vvd-akela Annemarie Jorritsma zegt dat de Eerste Kamer het niet zal blokkeren.

We zien heus wel wat ze doen. Door te zeggen dat de Eerste Kamer het referendum niet zal blokkeren, halen ze het element van de race tegen de klok uit de campagne. Dat maakt het voor media misschien weer minder interessant om over te berichten. Tegelijkertijd, en dat is het goede nieuws, ligt het initiatief nu wel volledig bij ons. Die driehonderdduizend, dat is het doel en dat kunnen we halen. Het heeft nog wél zin! Als u helpt, als u tekent, als u anderen oproept om óók te tekenen. De Ivoren Toren in Den Haag zegt dat het goed is, dat het kan en dat het mag. Dus wacht niet langer. Teken ook voor een referendum over de donorwet en stem straks over je eigen lichaam, en wat de overheid daarover wel of niet te zeggen heeft!

Daar was ie, kort na de EenVandaag-repo met GeenPeil. Het eerste verzoek, of liever gezegd de eerste opdracht, om te stoppen met de campagne voor een referendum over de donorwet. Dank voor de voorzet, meneer [naam bij redactie bekend].

Ontvangen: Zaterdag 12 mei om 22u31
Onderwerp: Stoppen

*"Jullie moeten nu echt eens stoppen - 150 mensen wachten jaarlijks op een donorhart etc waarbij er maar 60 geholpen worden! Graag solidair aansluiten! Hebben jullie niets anders te dien dan de tegenwoordige tijd te frustreren. *

Een zeer groot tegenstander van jullie verzoek, (mede namens velen)!

[Naam bij redactie bekend]"

Verzonden: *Zondag 13 mei om 17u55
*Onderwerp: RE: Stoppen

Beste mijnheer [naam bij redactie bekend],

De nieuwe donorwet zal niet eerder dan 2020 in gaan en dus tot die tijd geen nieuwe donoren opleveren. Nu een referendum over deze wet houden, betekent dat er maandenlang aandacht voor orgaandonatie en donorschap zal zijn, wat onherroepelijk tot nieuwe registraties zal leiden. Dit initiatief zal daarmee, eerder dan de nieuwe wet, voor meer geregistreerde donoren zorgen.

We vinden het echter ook zeer belangrijk om alle burgers een vrije keus te laten maken over hoeverre zij het toestaan dat de overheid grondrechten bijschaaft om van iedereen een ‘ja, tenzij’-donor te maken. Daarom dus een referendum-poging, want dit is een kwestie die iedereen aangaat. Niet alleen donor-behoeftigen, maar ook potentiële donoren, en überhaupt alle stemgerechtigden die onder de Nederlandse grondwet vallen.

Wij vinden orgaandonatie eveneens een belangrijk en dringend onderwerp, en we onderkennen het belang van voldoende donoren (alsook het probleem van de tekorten). Op de laatste pagina van onze digitale teken-applicatie worden ondertekenaars daarom doorverwezen naar het donorregister (zie bijgesloten afbeelding). Op die manier hopen we ook vóór de nieuwe wet in 2020 in zal gaan, al meer mensen tot een keuze en een registratie te bewegen. 

Vergeet bovendien ook niet dat een referendum niet hoeft te leiden tot blokkering van de wet, maar juist ook kan leiden tot goedkeuring voor deze maatregel door een meerderheid van de kiezers, waarmee donorregistratie des te steviger verankerd wordt in de wetgeving, met een breder draagvlak bovendien.

Dus nee, we zullen niet stoppen met dit initiatief - en we spreken op dit moment al namens 70.000 medestanders die in een week getekend hebben voor een referendum over de donorwet.

Met vriendelijke groet,

Bij de huidige race om handtekenigen voor het referendum over de donorwet spelen er allerlei overwegingen om te denken dat het niet zinvol of zelfs onwenselijk is zich hiervoor in te zetten.

Het is zinnig om de tegenargumenten voor dit referendum op een rijtje te zetten en aan te geven waarom vele daarvan onjuist zijn.

Er zijn vier kwadranten waar men in kan vallen:
1. Tegen donorwet, vóór referendum
2. Tegen donorwet, tegen referendum
3. Vóór donorwet, tegen referendum
4. Vóór donorwet, vóór referendum

De mensen in groep 1 en groep 4 mogen nu hun spullen pakken. U heeft geen reden om niet te tekenen. U kunt buiten gaan spelen. Nadat u getekend hebt, natuurlijk. De anderen moeten nablijven.

Te beginnen met de mensen in de tweede groep. U bent dan wel tegen de donorwet, maar vindt ook dat de parlementaire democratie niet verstoord dient te worden met referenda. U vindt deze verstoring zwaarwegender dan uw standpunt over de donorwet. Een veelgehoord argument tegen het instrument van het referendum in het algemeen is dat zaken die referendabel zijn typisch te ingewikkeld zijn voor mensen die niet dagelijks met de materie bezig zijn. In het geval van het Oekraïnereferendum kunnen we toegeven dat dit inderdaad een sterk argument was. Ook bij het referendum over de sleepwet heeft de burger moeten varen op beperkte kennis van de materie. Wat weten we nou echt van hoe de strijd tegen terrorisme achter de schermen gevoerd wordt? 

Maar dit referendum is anders. Er zijn geen geopolitieke overwegingen, geen overwegingen die met kosten, milieu of terrorisme te maken hebben. De enige overweging is: willen we dit met z'n allen. Willen we de kamer blauw of toch geel. Het argument "Ik stem één keer in de vier jaar en laat dan alles verder over aan de experts die er meer verstand van hebben" gaat hier niet op. Er zijn geen experts die argumenten voor of tegen in te brengen hebben die ingewikkelder zijn die argumenten die iedereen kan begrijpen. Dus zelfs als u in het algemeen tegen referenda bent is het heel zinnig om hier een uitzondering op de regel te zien en op te schuiven van groep 2 naar groep 1, en hierr kunt u tekenen.

Dan groep 3. Voor donorwet, tegen referenda. Grote kans dat u, als u in die groep hoort, van mening bent dat de door u gewenste situatie bereikt gaat worden als een referendum wordt tegengehouden. De wet zal dan immers ongewijzigd doorgang vinden. Maar een donorwet die op die manier wordt doorgevoerd zal altijd bevlekt blijven met onbewezen draagkracht. Dat betekent dat het in de toekomst makkelijker zal zijn om aan deze wet te tornen door een volgend kabinet, omdat immers het argument kan opgeworpen worden dat het tegen de zin van de bevolking is doorgevoerd. Nog los van of dat dan ook daadwerkelijk zo is, natuurlijk, gegarandeerd dat dit op enig moment gaat spelen. 

Als u vóór de wet op orgaandonatie bent, wat is er dan meer wenselijk dan deze wet doorgevoerd zien na het volmondig uitspreken van de Nederlandse bevolking? En, eerlijk is eerlijk, als u tegen het referendum bent omdat u vreest dat de nee-stem het wel eens zou kunnen winnen, is dit een prima argument om uw eigen ijkpunten eens tegen het licht te houden: u wil dus blijkbaar een beslissing die rechtstreeks gaat over onze zelfbeschikking en die ons allen aangaat nemen maar u vreest dat eigenlijk de meerderheid van de mensen tegen deze beslissing is. Wij raden u aan op te schuiven van groep 3 naar groep 4. Hierrr kunt u tekenen.

Reaguurder Hufterst

Kajsa heeft haast, ja, want Karin wil een referendum over de donorwet voorkomen. De Eerste Kamer diende negentien A4'tjes met vragen over haar lelijke moord op het referendum in, en die heeft ze in haar vakantie haastig beantwoord.

De antwoorden van de jonkvrouw bestaan uiteraard uit een kil opgeschreven afkeer van kiezers, die van de afstandelijke adeltuit Ollongren de schuld krijgen omdat ze het referendum zogenaamd niet snappen en last krijgen van 'vervreemding' en 'onbegrip'. Knappe analyse van iemand die zelf nog nooit een kiezer van dichtbij gezien heeft, maar OK. Een evaluatie van de wet wil ze niet afwachten. Dat duurt haar allemaal te lang en wordt "niet opportuun" genoemd. Ze wil haar boude beweringen over burgerinspraak liever niet laten toetsen, bedoelt ze, want dan kon ze wel eens ongelijk krijgen. Wederom is daar ook weer die debiele zin "Het raadgevend referendum heeft de kiezer en de Nederlandse politiek niet gebracht wat ervan werd verwacht", waarop na 1 magere poging besloten werd het referendum een nekschot te geven. Uit alles in haar beantwoording blijkt dat Ollongren geen millimeter wil wijken en nergens écht antwoord geeft op gestelde vragen. Iedereen die er verstand van heeft, zegt dat deze intrekking lelijk, onfatsoenlijk en arrogant is maar debat daarover is echt niet mogelijk met deze koude tante en haar bevroren bureaucratenblaat (pdf). De Eerste Kamer pakt de draad meteen op: dinsdag 15 mei zijn ook de senatoren terug van vakantie en gaan ze de ijzige inbreng van Kajsa nader bekijken.

Voor ons is het wel duidelijk: Ollongren wil de race tegen een donorreferendum winnen, en het referendum afschieten voordat wij de drempel van driehonderdduizend passeren. Het bord onder je vandaan trekken tijdens het spelen, noemen we dat. En hoe moedeloos en cynisch we sommigen van jullie in de comments ook zien reaguren over 'tekenen voor iets waar toch niet naar geluisterd wordt', wij verdommen het om deze strijd op te geven en blijven iedereen oproepen om te tekenen voor de moeder aller referendums over de donorwet. Jonkvrouw Kajsa van Demofoben66 mag niet winnen van de kiezer.