Luister maar

Weinig muzikale grootheden deze week en dat is mazzel voor John Smith die de hoogste trede van het podium krijgt, al is het alleen maar omdat-ie klinkt als de heerlijke Israel Nash. Want John Smith is niet alleen een ontdekkingsreiziger, acteur, boef, astronoom, botanicus, tandarts, socioloog, wiskundige, dichter, klokkenmaker, schrijver, schilder, filmmaker, comedian, bankier, moordenaar, rechter, politicus, religieus figuur, sportbestuurder, rugbyspeler, worstelaar, indiaan, flying ace en nog veel meer dingen, maar ook een gezellig folkzangertje uit Engeland. Meer nieuwe muziek deze week allemaal in de categorie Kacey Musgraves, Mad Caddies, Justin Timberlake (favoriete zanger Spartacus) en de Vodafone-zangers van The Dandy Warhols. Gaap! Wel een boel metal te ontdekken. Doei.

We dachten dat het een Greta-pop was voor iets over het klimaat maar ze heet dus "Little Amal" en is voor iets over vluchtelingen

'Ze' loopt dus al bijna een jaar rond en legde daarbij door heel Europa zo'n 8000 kilometer af als 'kunstproject' The Walk. Maar vandaag kwam ze aan op bestemming: het VK. Begin september liep ze nog door Griekenland - dat heus wel wat meer vluchtelingen op zou mogen nemen - maar daar werd ze dus bekogeld met stenen door Griekse kunstcritici, video na breek. Gelukkig werd ze in het VK onthaald door een Acteur©, dus dat maakt een hoop goed. Het lijkt erop dat Little Amal Duitsland en verdomme zelfs België heeft bezocht, maar Ter Apel oversloeg. En dat terwijl er in september nog 5.089 mensen asiel aanvroegen in Nederland, 36% meer dan in augustus.

Interessante videorant over de creatieve teloorgang in popmuziek, films en games

Vroeger. Toen de wereld nog enigszins boreaal was TOEN had je pas popmuziek. De ene stroming was nog niet op een hoogtepunt of de volgende diende zich alweer aan. Het was amper bij te houden zo snel ging het. En overal zaten fantastische muziekvideo's bij, de een nog genialerder alsdan de ander.

En na die muziekvideo's kreeg je reclame, waar de creativiteit ook al vanaf spatte, dwars door de bolle beeldbuis heen, en daarna ging je naar de fillum, waar je van je bioscoopstoel werd geblazen, door een regisseur die ook reclame's en muziekvideo's bleek te maken.

DAS WAR EINMAL. Nu is alles saai, boring, braaf en brand safety, en geen tiet meer te zien. Enfin nou ja je opa. Prachtige PJ Watson over de Top2000isering en OmroepMaxificatie van Onze Cultuur, waar niets meer origineel is, en alles mat en remake (zucht).

How about Moedig Voorwaarts? Bij Belenos & Baudelaire! Laat duizend uilen uitvliegen en de Renaissancevloot aanmeren in de havens van het avantgarde Avondland.

Schnee von gestern voor de oplettende internetter maar wij zagen 't pas laat en sliepen er slecht van: de onthoofde pop die vorige week bij een Diyanetmoskee lag voelt voor Jozias van Aartsen, interim-burgemeester van de Lieve Stad, "als een aanslag".

Was de antisemitische ruitenroeier van HaCarmel dan geen aanslagpleger? Dat was een veel 'actievere' intimidatie dan zo'n stomme pop. Toen geen sprake van een 'aanslag' uit de mond van de tussenimam van Amsterdam. Hier niet. Daar kregen ze geen cameratoezicht. En hier deed-ie alleen een oproep voor 'tolerantie'. Maar een pop zonder kop bij het hek van een moskee waar elke week een Diyanetpreek vol Erdogan-pijpende Westenhaat uit rolt, dát 'voelt als een aanslag', volgens de islamitische inter-rimmer Van Aartsen. En de hele raad trok er een grote broek over aan. (Let vooral op D'66-populist Reinier van Dantzig, die een bijna aandoenlijke tirade houdt tegen de poppendroppers. Dát zal ze leren & daar gaan we de oorlog mee winnen.)

Hoe iets voelt is dus belangrijker dan wat het is. Want het is geen aanslag. Een aanslag is wanneer iemand in een vrachtwagen stapt om die vervolgens als moordwapen in te zetten op een promenade in Spanje, een boulevard in Frankrijk of een kerstmarkt in Duitsland. Een aanslag is een bomkoffer in een luchthaventerminal. Een aanslag is magazijn na magazijn leegvuren in een zaal vol argeloze concertgangers. Een aanslag tekent je voor je het leven (als je het overleeft), tekent de nabestaanden voor altijd en slaat diepe wonden in de samenleving. Zelfs straatliquidaties, met zware wapens, van Marokkanen door Marokkanen zou je nog een aanslag kunnen noemen, vanwege de onschuldige slachtoffers die er gevallen zijn, de dreiging voor omwonenden en de schade aan hun eigendommen (kogelgaten in de slaapkamer en zo).

Poppen zonder koppen bij de moskee, die maken geen slachtoffers en die zijn we volgende week weer vergeten. Poppen zonder koppen bij de moskee, dat is dom en stom en sneu want het belemmert elke vorm van kritiek met woorden, omdat oprechte islamcritici ook niet anders kunnen dan dergelijke zinloze intimidatie veroordelen in woorden die ze op dat moment níet aan islamkritiek kunnen wijden. Islamkritiek, die door zo'n kutpop wéér moeilijker wordt omdat moslims óók slachtoffer zijn. Dus die getroffen moslims in kwestie hebben weer een gratis slachtofferkaart en daar hébben ze er verdomme al zoveel van. Maar een onthoofde pop bij een moskee is geen aanslag, het is een daad van zwakzinnige machteloosheid. Deze opzettelijke verwatering van de term 'aanslag' door Van Aartsen is een smerig retorisch truukje. Om in Diyanet-termen te blijven: trap er niet in.