'Maar het probleem, meneer, dat blijft'

Op de zesde mei 2002 lag ik rond 18.00 uur op de bank in mijn woning aan de Haagse Ligusterstraat TV te kijken, een aflevering van de geweldige serie JAG. Opeens ontplofte mijn telefoon met SMS'en en oproepen. Pim Fortuyn was neergeschoten op het Mediapark. Ik werkte toen nog niet op het Binnenhof, wel schreef ik voor de dode boom en Het Opinieblad voor de Gewone Man Panorama. Ik had Fortuyn een klein half jaar daar voor geïnterviewd (nadruk hier) over zijn politieke aspiraties en de redactie wilde overleggen hoe het volgende nummer eruit zou zien. Dat verliep allemaal vlot, de rest van de avond keek ik zoals de rest van Nederland verbijsterd naar de beelden op televisie. Ver na middernacht - het besef dat Fortuyn werkelijk was overleden was ingedaald - liep ik naar mijn werkkamer. Want ergens in de laden van mijn bureau lag een Fortuyn-momentum: het visitekaartje (incluis telefax- en autotelefoonnummers, Pim was erg van de communicatie) dat hij mij na dat interview gaf. Later die week liet ik het stukje handgeschept papier inlijsten en inmiddels prijkt het al jaren in mijn werkkamer in Utrecht. Een fysieke herinnering aan een bizar jaar.

Twintig jaar later - Fortuyn al decennia dood, rustend in zijn Italiaanse tombe in Provesano tot de Wederopstanding, verslaggever dezes inmiddels van middelbare leeftijd, niks is zo erg er door de NPO op gewezen te worden dat de tijd vliegt - is er de televisieserie Het jaar van Fortuyn. Vrijdag was de eerste aflevering, vervolgens tot diep in de nacht onvermijdelijk de rest dan ook maar gebinged. Enkele overdenkingen.

Toch nog een beetje Pim op het MediaPark

Af en toe stop ik met signeren, neem ik een slok koffie en kijk ik op mijn mobiel naar mijn berichten op Instagram, Facebook en Twitter. Duizenden zijn dat er, overwegend lof en steun, waarop ik nog een keer moet reageren. Ik voel me bezwaard om ze te laten wachten, maar het zijn er te veel. ‘Je kunt altijd bij mij wonen als je dat nodig hebt, ik heb nog een zolderkamer in Nijmegen,’ schrijft een mevrouw, het zoveelste bericht met dezelfde strekking, afgewisseld met ‘verander je naam, smerige kk hoer, schande voor alle Turken, durf nog een keer ons geloof te noemen in je hoerenbek’. Ik blokkeer een aantal mensen en pak de pen weer op.

Mocht u het nog niet gelezen hebben. Een fijne Lale Gül vandaag graties in Elsevier, met een uiterst leesbaar overzichtje van DE LINKSE HAAT, bautenlanderjaloezie, vaginanijd en islamohaatbagger die haar ten deel viel na publicatie van een boekie waarin ze zei dat ze ging leven. Vinden ze bij de ieslam helemaal niet leuk, leven. Die willen alleen maar dood dood dood, behalve als er kinderbijslag te halen valt. Gül is, samen met de onze favo feeks Fidan Ekiz, BLM-belachelijkmaker Piet Emmer, sheriff Ahmed Marcouch en Ronald 'kernenergie' Plasterk genomineerd voor de Pim Fortuyn Prijs, waarvoor hulde. Uw aller GeenStijl verloor ooit van Oebroe Umar, na zeer doorzichtige matchfixing, dus we weten waar we het over hebben. Hup Lale! Nu live op het schuldig landschap dat Mediapark heet. NPO-STREAM.

Gefeliciteerd met de professor allemaal

Het is vandaag exact 19 jaar geleden dat er nog eens iets spannends gebeurde op het Mediapark. Pim Fortuyn kwam Volkert van der Graaf tegen, en Volkert van der Graaf later de Nederlandse rechtsstaat. Van de zes politici in bovenstaande iconische video zijn er twee niet meer onder ons. Van de vier die er nog wel zijn werd eentje uiteindelijk premier om daarna bij Ernst & Young zijn zakken te vullen. De andere drie stapten probleemloos in de baantjescarrousel, waar ze inmiddels de paardjes 'ziekenhuizen', 'middelbare scholen' en 'Raad van State' bezet houden. U moet het ons maar niet kwalijk nemen dat we niet WAT VROLIJKER KIJKEN.

"Bruggenbouwer"

"Jack Bogers is een monument in Wageningen. Een bruggenbouwer die keer op keer de verbindingen maakt tussen de verschillende bevolkingsgroepen." Zoals die ene keer toen GroenLinks-wethouder Jack Bogers verbinding maakte tussen de vertrouwelijke informatie dat Volkert van der Graaf Pim Fortuyn had vermoord en de Vereniging Milieu Offensief (VMO), die vervolgens prompt Volkerts echtgenote inlichtte. "De identiteit van Fortuyns moordenaar was op de avond van de moord nog maar in beperkte kring bekend. De politie had daarmee een informatievoorsprong die van belang kon zijn voor het onderzoek. De noodzaak tot geheimhouding van informatie die Bogers ambtshalve kreeg, was evident, aldus het hof. Bogers doorkruiste dat met zijn telefoontje. Eventuele medestanders van Van der G. kregen zo de mogelijkheid belastend materiaal te vernietigen." Jack Bogers dus, een 'inspiratiebron voor velen'!

Idioten

Nou mensen, gefeliciteerd. De domste beeldenstormers komen weer eens uit Nederland. Waar activisten in België massamoordenaar Leopold II van zijn sokkel trekken, komen ze in Rotterdam niet veel verder dan het bekladden van beelden van Witte de With (wiens grootste misdaad zijn naam geweest lijkt te zijn), Piet Hein (die geen slavenhandelaar was) en, opnieuw, Pim Fortuyn. Collectief 'Helden van Nooit' eist de actie op met een van de domste Facebookposts in de geschiedenis van dingen die heppen gestaan op Facebook (en dat wil wat zeggen). Wij citeren: "De seksuele vrijheden waar de hedendaagse Nederlandse politiek zo trots op is, zijn onlosmakelijk verbonden geraakt met racisme, anti-immigratiebeleid en nationalisme. LPF-frontman Pim Fortuyn is het bekendste voorbeeld van dergelijk homonationalisme. De LHBTI-gemeenschap en het vrouwenbelang doen er voor rechtse politici alleen toe wanneer zij de oorzaak van problemen in onze maatschappij op mensen met migratieachtergrond willen schuiven." Maar natuurlijk. Alsof de LHBTI-gemeenschap er voor Pim Fortuyn niet toe deed toen hij er zijn hele volwassen leven lang, totdat hij werd afgeslacht door een linkse activist die dankzij een stel laffe rechters alweer vrij rondloopt, deel van uitmaakte. Ga je mond spoelen, gajes.

(via)

Is dit nou wit huiswerk?

Kijk aan. Stilzwijgend aandenken aan de demonstratie tegen de moord op George Floyd. Een leus voor de moord op Pim Fortuyn. Fraai. 

(foto via)

UPDATE: Schoongepoetst

De Geest Van Pim!

Kijk nou wat wij via ongehoorde channels van een kuchend medium in een regenjas hebben ontvangen: exclusieve audio-opnamen van een telefoongesprek tussen (waarschijnlijk) De Geest Van Pim Fortuyn en de Jeremy Paxman van Ongehoord Nederland, Ybeltje Berckmoes. Ybeltje sprak afgelopen week nog honderduit ('Pim, mag ik je tutoyeren?') met Fortuyn via een channeling van charlatan Robbert van de Broeke, maar was een stuk terughoudender toen ze De Goddelijke Kale zelf aan de lijn kreeg. Je zou haast zeggen dat Yb door haar nieuwe omroep nu al exact hetzelfde wordt behandeld als door haar oude politieke partij, de vvd: een totaal media-verbod en de voorlichting overlaten aan de professionals Arnold Karskens.

Na 2 dagen stilte. Geen woord over "Ybeltje", "Pim Fortuyn" en "channelen". Joe.

"Whataboutism, soms vernederlandst tot whataboutisme, soms ook onder de vorm whataboutery, is een drogreden waarmee kritiek afgewimpeld wordt door verwijzingen naar totaal andere situaties zonder dat daarbij de kritiek zelf wordt ontkracht. Het woord is gevormd door het Engelse what about (hoe zit het met ...).

Het gaat om retorische technieken van het type tu quoque (Latijn: jij ook), een jij-bak waarmee op kritiek wordt gereageerd zonder er inhoudelijk op te antwoorden, vooral bedoeld om geïncasseerde kritiek wat te relativeren.

In het verleden werd dit in de Engelstalige wereld verbonden aan de communicatie van de Sovjet-Unie en aan de Noord-Ierse Kwestie. In Noord-Ierland verwezen de twee strijdende partijen op die manier naar de gewelddaden van de andere kant tijdens The Troubles.

De Russen hadden de neiging om westerse kritiek op schendingen van mensenrechten in de Sovjet-Unie te beantwoorden met verwijzingen naar schendingen van mensenrechten in de Verenigde Staten. Met name de Amerikaanse rassenkwestie, waartegen de Afro-Amerikaanse burgerrechtenbeweging streed, werd hierbij sinds de jaren 1930 aangehaald met de woorden And you are lynching Negroes. De tactiek kwam opnieuw in de aandacht sinds de annexatie van de Krim in 2014 en de oorlog in Oost-Oekraïne door Rusland, dat kritiek op deze handelingen pareerde met verwijzingen naar de houding van het Westen tijdens de onafhankelijkheidsverklaring van Kosovo in 2008 en het Schots onafhankelijkheidsreferendum 2014. Journalist Julia Ioffe noemde het een sacred Russian tactic en vergeleek het met de uitdrukking de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet.[2] Ook Vladimir Poetin volgt dit patroon.

De tactiek wordt ook toegeschreven aan president Donald Trump. Trump pareert kritiek veelal met aanvallen op onder meer Hillary Clinton, Barack Obama en Obamacare, zonder de kritiek zelf te ontkennen."
PS Het is zaterdag vandaag!

Openbaar Ministerie geeft antwoord op de vraag van Corné Hanssen: "Volkert, waar ben je?"

Volkert is namelijk overal & nergens want hij is vrij!!!

De staatsgevaarlijke mensenmolenaar Volkert van der G. heet vanaf vandaag gewoon weer Volkert van der Graaf. Of Dirk Raaf, of Fred de Winter, of welke schuilnamen die weggooier allemaal nog meer gebruikt. Met 2.300 piek zakgeld mag hij op zoek naar een nieuwe Star Firestar M-43 om mensen te vermoorden roeping. "Gezien de opgelegde straf bedraagt de proeftijd van de voorwaardelijke invrijheidstelling zes jaren, wat betekent dat de proeftijd op 30 april 2020 eindigt. Daarmee heeft betrokkene de opgelegde straf volledig ondergaan en staat hij niet langer onder toezicht van het Openbaar Ministerie of de reclassering; er gelden voor hem geen voorwaarden meer." We dachten eerlijk gezegd dat hij al een jaar of honderd definitief vrij was, zo vaak zagen we 'm meedoen aan hardlooppotjes en verschijnen op ANP-foto's, maar dat werkt nou eenmaal zo in Nederland. Van harte Volkie, laat op voorhand even weten wie je volgende moordslachtoffer is, dan tikken we alvast een necrologie.

Foutje van Ferd

Leve de rechtsstaat! De Raad van State heeft vandaag bepaald dat de Staat Volkert van der Graaf meer dan 2300 euro moet overmaken vanwege een foutje van Ferd Grapperhaus. Die had vergeten ergens een handtekening te zetten en omdat Nederland vergeten is Volkert van der Graaf in een kerker te smijten en de sleutel weg te gooien, heeft hij een zaak aangespannen. Bij de Raad van State dus. Hele uitspraak, voor mensen die ook zo'n fan zijn van de rechtsstaat, DAARRR.