Zo veel festivalervaring, zo'n dom stuk

Ja tóch nog even over Peter van der Ploegs (NRC) essay over Pinkpop, want dat meneer al een jaar of 25 naar festivals gaat en er zelfs professioneel over schrijft, maar er blijk van geeft er zó weinig kaas van te hebben gegeten, is wel schrijnend. In zijn essay sabelt hij Pinkpop neer dat het 'vroeger' magisch was, tegenwoordig niet meer en dat het 'de vinex-wijk onder de festivals' is. Nu was Pinkpop in de jaren 90 heus wel magisch (met Pearl Jam, Soundgarden, enz., allemaal dingen die Peter van der Ploeg toen leuk vond) maar de 'vinex-wijk onder de festivals' is Pinkpop echt al járen. Al járen lopen er op Lowlands mensen rond in shirtjes 'slapen doe je maar op Pinkpop'. De rockacts die Peter van der Ploeg noemt (ook Sepultura, Fear Factory, Smashing Pumpkins) zijn de acts die TOEN populair waren, plus wat zijn SMAAK is. Tevens onze smaak trouwens, maar in de categorie 'jeugd' (of: 'massa', of: 'toekomst') luistert echt helemaal niemand naar die muffe gitaarrock. 

Om te beginnen: de magere headliners. Ja, de headliners zijn ruk. Het grote probleem schrijft Peter van der Ploeg weg in één zinnetje: "De vraag is dus of dat soort artiesten überhaupt nog haalbaar zijn." Nou nee, dat zijn ze dus niet. De markt van de grote internationale artiesten is geëxplodeerd in de laatste tien jaar. Zo'n Taylor Swift kan op elk moment ter wereld op elke plek spelen voor welk bedrag dan ook: omdat ze zich in Saudi-Arabië en Azië helemaal scheel kunnen betalen en Taylor anders wel lekker wekenlang voor 80.000 man in een of andere Mercedes-Benz Arena in Atlanta gaat staan. De headliners die wel komen (of mogelijk komen) bevinden zich in de luxepositie door én een prominente plek op de posters op te eisen én een belangrijk tijdslot op de zaterdagavond op te eisen. Case in point Lowlands 2023, waar technogodin Charlotte De Witte niet in de Bravo, maar plots als afsluiter in de Alpha stond te draaien. Afsluiten in de Alpha, anders komen we niet. Tsja: door die onderhandelingspositie van de grote acts zakken (goede) thuisacts als Acda en de Munnik en Joost Klein een paar plekjes in het schema. Dat is geen gebrek aan DURF of LEF, dan zit je gevangen in het systeem.