Zijn we daar ook weer klaar mee

Mooi nieuws voor iedereen die zich naar aanleiding van de Jodenjacht in Amsterdam zorgen maakt over de integratieproblemen in Dit Land. Die schijnen namelijk gewoon op te lossen te zijn door 'doorsnee' witte Nederlanders die wat vaker een praatje moeten maken met Joden en moslims. Al die laagopgeleide Joden met een afstand tot de arbeidsmarkt kunnen in één klap aan de slag als 'doorsnee' witte Nederlanders nou eindelijk eens een keer een praatje met ze maken in de tram, en als Marokkaanse jongens in de tram zitten om een praatje te maken met 'doorsnee' witte Nederlanders, hebben ze helemaal geen tijd meer voor hit-and-run-acties op hun scooters. Tenminste, als het we dit hemeltergend achterlijke stuk van ene Mees Koningswijk, social media redacteur van Het Parool, moeten geloven. 

Overigens blijkt uit de cijfers dat doorsnee witte Nederlanders vaker contact hebben met mensen uit andere herkomstgroepen dan witte Nederlanders met een hoog inkomen. Daarom zijn de meeste doorsnee witte Nederlanders ook niet zo verbaasd over de Jodenjacht die heeft plaatsgevonden. Maar leg dat maar eens uit als je in de tram een praatje probeert te maken met Mees Koningswijk, die denkt dat de 'doorsnee' witte Nederlander zich na een 'doorsnee' jeugd in het 'doorsnee' Gooi nestelt in 'doorsnee' Amsterdam. Hoewel, Mees heeft daar helemaal geen tijd voor omdat hij druk op zoek is naar een Jood en/of moslim om het integratieprobleem mee op te lossen. Jammer hoor.

Van Leven Ga Je Dood

U moet en zal een Gezonde Burger (niet te verwarren met een lekker burger, red.) worden die niet rookt, niet drinkt, gezond eet, en op feestjes alleen maar praat over de nieuwste inzichten van hersendokter Erik Scherder en andere cherrypickende charlatans. En als u dat niet uit uzelf doet, dan gaan het AD, Het Parool, het RIVM en een of andere hoogleraar Vitaal Oud Worden (nee dank u, liever Vitaal Jong Sterven) het u wel vertellen. U vreet namelijk te veel, u rookt te veel en u zuipt te veel en daarom moeten we volgens deze Luddieten terug naar vroeger toen u nog de hele dag stond te zweten op het land en geen geld had voor de McDonald's of zoiets. 

Naar aanleiding van een rapport van het RIVM waar eigenlijk alleen maar in staat dat we allemaal oud worden en daarom vaker dementie en artrose krijgen, maakt het Parool u bang met de kop DE GEVOLGEN VAN LEVEN IN LUILEKKERLAND: IN 2050 ZIJN ER BIJNA 12 MILJOEN CHRONISCH ZIEKEN (inmiddels aangepast vanwege A/B-testen die zijn geoptimaliseerd op chronisch zieke klikkers die leven in Luilekkerland). 12 miljoen! Dat is toch niet vol te houden denkt u misschien, tot u even verder leest en ziet dat er nu ook al 10,5 miljoen mensen in Nederland een chronische ziekte hebben. Ook schijft zowel het AD als Het Parool in een tussenkop 'We leven minder lang in goede gezondheid', maar dat klopt helemaal niet. Volgens CBS-cijfers leven we inderdaad minder lang zonder chronische ziekten, maar ondanks dat is de levensverwachting 'in goede gezondheid' voor mannen sinds de jaren '80 juist licht gestegen en voor vrouwen gelijk gebleven. En om het allemaal af te maken wordt in het artikel nog verwezen naar de stokoude bevolking van Okinawa, wat volgens onderzoekers geen kwestie is van een gezonde levensstijl, maar van pensioenfraude. 

Maar goed. Als u maar bang wordt, gezonder gaat leven, meer bijdraagt aan de economie en zonder peuken, bier en friet op een worteltje kauwend sudoku's oplost terwijl u een in de app geregistreerd Ommetje™ aan het maken bent voordat u 's avonds 10 à 11 bladzijden leest in Intentioneel Leven van Ernst-Jan Pfauth. Op naar een glorieuze toekomst voor De Nieuwe Mens.

Kapsones in Zuid, een steen door je ruit

Toch nog even over die hoofdstad van ons. In stadsbode Het Parool verscheen begin deze maand een serie artikelen over Amsterdam als HUFTERHOOFDSTAD van Nederland. Die artikelen en de reacties erop werden nog eens nagekauwd in Parool-podcast Amsterdam Wereldstad. Want ja, de onverdraagzame hoofdstad van dit onverdraagzame land is de afgelopen decennia alleen maar onverdraagzamer geworden. Oh ja? JA. Om de haverklap worden in de podcast voorbeelden genoemd als ""jongeren"" op fatbikes, ""jongeren"" die in de tram niet opstaan voor een vrouw met een baby en ""jongeren"" die "kankerhoer" schreeuwen naar een overstekende vrouw. Met vermakelijk kunst- en vliegwerk dansen de duiders om de blinde vlek heen: zonder blikken of blozen wordt het gedrag van de kankerhoer-roepende fatbikejochies op de hoop gegooid van ouderwets Amsterdamse branie, bemoeizucht, poep op de stoep, haat in de straat, Ajax-DNA enzovoort enzovoort. Met andere woorden: een taxichauffeur die liever vieze zemmer roept naar een homostel dan ze een rit geeft en een Gucci-pet-bontkraag-drager die een passerend meisje een kech noemt, dat zijn gewoon een uitstekend geïntegreerde stadsburgers! Er wordt wel degelijk even aandacht gegeven aan het vraagstuk waarom er toch vooral veel te doen is over de hufterigheid van jongeren (lees ""jongeren"", red.) "Nederlanders hebben klagen over jongeren (lees ""jongeren"", red.) als soort van nationale hobby. Een mens ergert zich sneller aan mensen aan wie ze een beetje een hekel hebben." Waarvan akte.

Twee sterren!

Het halve muzikale polderweb is over de pis vanwege deze negatieve concertregistratie van Nick Cave. Cave was vroeger een ruige rouwdouwer en jaagt u tegenwoordig in heerlijke nachtmerries met duistere cocktails van prachtig ongemak (Skeleton Tree), goddelijke rouw (Ghosteen) en nu dan toch weer hoop (Wild God). Gisteren stond-ie in Ziggo (gehoord: "Veel te groot joh, die jongen zou lekker in de Vera moeten staan") en dat was volgens het publiek wél magisch en volgens Peter van Brummelen niet magisch. Nu is 'het publiek' een lastig in te schatten variabele voor een recensent die achterin de zaal met een duimstok staat te meten of er genoeg vierkante meters over zijn om te kunnen rolschaatsen, en zeker als dat publiek bestaat uit vroeggrijze hoekwoningfiguren die staan te trappelen om over vijf jaar aan te meren op de Charles Groenhuijsen Cruise. Vroeger (ze weten het nog goed het was 1992) rookten ze weleens een sigaret, en misschien hebben ze het ook wel een keer gedaan met een ander. Dat weet Samantha dan weer niet, en tegenwoordig is hun grootste daad van verzet dat ze de nieuwe plaat van Nick Cave hebben gekocht en deze thuis ook draaien - op hoog volume als Samantha niet thuis is.

Die lui hadden donderdag hun beste bloemetjesoverhemd uit de kast getrokken en waren met hun twee beste vrienden (mannen met namen als Frits en Albert) al vroeg present op het voorplein van de Ziggo Dome, 'want Ajax speelt ook' en dan is er lekker veel bedrijvigheid. Hun hoogtepunt was het vasthouden van de benen van Cave toen hij weer eens over het publiek duikelde om zijn betovering richting de tiende rij te spuwen. Caves benen, omklemd als een aanvaarding van een opdracht van God. Een stilzwijgende overeenkomst tussen muzikant en voorste rij - doodnormaal en toch heel bijzonder. Na afloop: high fives tussen Henk, Albert en Frits. Henk (emotioneel) haalde nog maar een paar biertjes, zijn zevende. En daar achterin de zaal stond dus Peter van Brummelen, het aantal lege tribunestoeltjes te delen door het totaal. 

Natuurlijk is Wild God een fantastische plaat. Natuurlijk was Nick Cave fantastisch. Natuurlijk was het fenomenaal. Natuurlijk is die zaal te groot. Natuurlijk is de ervaring voor iedereen net wat anders. 'Magie', ook al zo'n ingewikkelde variabele. Voor de toekomstige cruiseboomers op de eerste rijen die Caves adem konden ruiken was de avond magisch, voor de lui die achterin in de business lounge aan de champagne stonden te nippen misschien wat minder. En op dat snijvlak: Peter van Brummelen, die niet heel erg op dreef was. Is het stuk dan slecht? Natuurlijk niet! Hij had gewoon wat te weinig bier gedronken. Twee sterren (⭐⭐).

Ps. Nick Cave in de Volkskrant: vijf sterren, Nick Cave in NRC: vijf ballen

Dj Erik de Zwart (nu ook trambestuurder) gaat he-le-maal Harry Vermeegen in Het Parool. Even een paar citaatjes

"Als kleuter ging ik naar de Fatimaschool. Die heet nog steeds zo, de naam kon moeiteloos over naar de nieuwe bewoners. Het is de enige verbindende factor die ik heb ontdekt tussen de twee religies."

"De samenstelling van de bevolking is ook anders geworden. Ik kom uit West, daar hangen alleen nog maar schotels. Ik vind het zorgelijk dat ze in één land wonen en alleen maar tv kijken uit een ander land."

Niveautje weer hoor

Marcel Levi riep ooit wat verstandige dingen over corona en toen dachten ze bij Het Parool, in een klimaat waarin steeds meer mensen verder in de complotpoep zakten, dat hij wel overal verstand van zou hebben. Dus kreeg-ie een column. En nu is de take: de wolf is stom, ""ecofanatici"" vinden de wolf wel geweldig dus: "Waarom zouden we niet voortaan een koppel tijgers in een kleuterdagverblijf stationeren of Bokito elke koopzondag in de Ikea laten winkelen?" Dat is dus een bijzonder onzinnige vergelijking en een extreem cracky take. ""Ecofanatici"" beweren helemaal niet dat het 'de schuld van de pony's is' als die worden doodgebeten door een wolf. Sterker nog, ""ecofanatici"" vinden het (waarschijnlijk) helemaal niet leuk dat er schapen en kalfjes worden doodgebeten door een wolf. Essentieel is: die wolf is hier zélf naartoe gekomen, zo iessss natoerrrrrrr, maar nu bepalen wij MENSEN met al onze mensenhekken en mensenafbakeningen en mensenkaveltjes en gebaande mensenpaden en gecultiveerde mensendiertjes dat die wolf (natoerrrrrr) hier niet past. Mensen dus. Precies zoals wij mensen ervoor verantwoordelijk zouden zijn om 'tijgers in een kleuterdagverblijf te stationeren' of 'Bokito in de Ikea te laten winkelen', want als Bokito mocht kiezen ging-ie echt niet de boer op voor de nieuwe Ektorp-productlijn. En zodra IEMAND 'tijgers in een kleuterdagverblijf stationeert' klagen we Marcel Levi aan voor aanzetten tot massamoord!

De gedrukte Left Laser start de witwasoperatie

Ja dat had Palestina-correspondent Madelief van Dongen van Het Parool, stadsbode Gazamsterdram, natuurlijk wel kunnen bedenken toen ze een paar van die als antropologen verklede Palestina-activisten voor het kladblok trok. OPHEF. Die demonstraties in Amsterdam lopen over van het antisemitisme, met geweldsverheerlijkende joepies, halfterroristische mafklappers van Samidoun, hele en halve Hamas-verheerlijkers, werkloos schuim, gewelddadige Antifa-figuren én, welja, een hele school bakvissen van GroenLinks die vanavond hun wekelijkse cokesessie inluiden met een flesje oranje natuurwijn.

"Het gaat om een strijd voor mensenrechten." Het gaat om een strijd voor mensenrechten waarbij het wel heel lekker is dat aan het ontvangende eind van die mensenrechten de JODEN staan, die tussen al die arme hulpeloze figuren en landen in het Midden-Oosten een levendige, democratische, welvarende, tolerante en inclusieve samenleving hebben gesticht. En dat al die Queers for Palestine-smurfen in Tel Aviv hand in hand, openlijk en vrijelijk kunnen meedoen aan de meest hedonistische en uitbundige Pride ter wereld, terwijl ze in Gaza van het dak gaan, maakt natuurlijk niet uit. Het gaat om een strijd voor mensenrechten waarbij het wel heel lekker is dat aan het ontvangende eind van die mensenrechten het blanke patriarchaat staat. Neomarxistische crack met de witte Calimero als as van het kwaad, waarom galmt het 'Black Lives Matter' anders door de straten, en wat is het lekker dat er een heleboel van die blanken in Israël wonen (ook bijna 2 miljoen Arabieren trouwens, maar goed). 

Het gaat om een strijd voor mensenrechten, maar het gaat in dit intersectionele spookhuis uit de hel vooral om gedeelde ervaringen van 'onderdrukking' en 'discriminatie'. Of dat nu terecht is (vrouwen hebben een lange strijd moeten voeren om gelijkgesteld te worden aan de man, homo's willen gelijke rechten, enz.) of ingewikkeld en paradoxaal (de islam voert zogenaamd een strijd voor 'gelijkwaardigheid', maar binnen de islam zijn vrouwen en homo's al minderwaardig, dat schuurt): er is altijd wel een gemene deler te vinden als 'vijand'. Niet die mensenrechten, maar vijanddenken. Dat sijpelt door in de gehele samenleving, bij al die demonstraties en in alle magnitudes, bij een vergeldingsoorlog in het Midden-Oosten, tot de verongelijkte Vlinder die voor haar opstel over feminisme een magere beoordeling krijgt van haar grote boze docent. Ja, er staat vast een verdwaald figuur ook voor Soedan. Maar ging het écht om de 'mensenrechten', dan stonden ze er ook voor de Rohingya, voor de Oeigoeren, voor de Masalit. Want dáár is sprake van GENOCIDE.

Raarrr

Ja eh... zijn wij nou gek? Het Parool pakt vanochtend helemaal uit met nieuws over een getuige, die 'Eddy' wordt genoemd, die heeft verklaard dat de mannen achter de moord op Peter R. de Vries ook plannen hadden om Mark Rutte te ontvoeren in opdracht van iemand die 'oom' wordt genoemd en vermoedelijk Ridouan Taghi is. Hoppetee op de voorpagina, het AD neemt het bericht gretig over, een stagiaire bij de T. tikt er een stukkie over want sjonge jonge jonge Mark Rutte hè, dat is nogal wat. Dat is inderdaad nogal wat, vonden wij vorig jaar op 4 januari (meer dan een jaar geleden dus), toen NU.nl berichtte over een getuige, die 'Eddy' wordt genoemd, die heeft verklaard dat de mannen achter de moord op Peter R. de Vries ook plannen hadden om Mark Rutte te ontvoeren in opdracht van iemand die 'oom' wordt genoemd en vermoedelijk Ridouan Taghi is. Dus nogmaals de vraag: zijn wij nou gek? Of nemen ze bij Het Parool de DPG-collega's van NU.nl gewoon niet serieus?

Het is niet eerlijk!

Hee. Daar is de jaarlijkse door Oxfam-Cherrpyick (bekend van: verkeerde rapporten sturen over seksschandalen bij Oxfam en kansloze rechtszaken tegen de Nederlandse Staat over Israël) veroorzaakte nepnieuwslawine weer, om de start van het World Economic Forum-congres in Davos te vieren. Moet u eens lezen wat de overtikmedia vannacht kort na 12 uur (vermoedelijk niet omdat ze het rapport zo snel hadden gelezen, maar omdat ze het persbericht onder embargo hebben overgetikt) publiceerden:

Nou Anja

Fenomenale brief in Het Parool, van ene ANJA. Bij Anja denken we altijd aan een hopeloos vrijgezelle romantica die dag in dag uit de rozen staat te snijden bij de bloemist, wachtend op een of andere bronstige kerel die maar niet komt (alle hengsten halen bloemen voor een ander), waarna ze 's avonds longdrinkglazen chardonnay met ijs naar binnen kiepert terwijl ze met haar hand in een zak wokkels jankend kijkt naar wat die malle Carrie nu weer heeft uitgevreten in The City. Wat deze Anja (het moet welhaast een grap zijn) het ERGSTE vindt aan Nederlandje: "Maar het ergste zijn de namen die volwassen, hoogopgeleide vrouwen hebben." Zo hebben we een Liesje als minister. "Ik raad alle Liesjes, Martijntjes, Tinekes en andere vrouwen met kinderachtige voornamen aan om hun voornaam in te korten voor een volwassen versie." Jezusmina Anja, wat een problemen inderdaad. Zit je maandverbandje wel goed?