Mosterd is camperen in het oostblok. Toch nog een muziektopic

Bij NRC Mishandelblad drijft de losse verkoop al een paar jaar op MeToo'tjes en dat momentum moet behouden worden. Angstcultuur is wat de krant van voorheen Peter Vandermeersch immers drijft. Maar de stroom droogt een beetje op, nu Tinkebell het licht heeft uitgedaan. Gelukkig blijkt uit Duits onderzoek dat Rammstein nog een nabrander in de pyroshow heeft zitten: het OM aldaar gaat Till Lindemann inderdaad vervolgen voor vermeende voosheid. En dat kan je natuurlijk ook in het Nederlands witwassen: Peter van der Ploeg is in een besloten metalgroep op Feestboek aan het vissen naar mensen die zich vies voelden voor, tijdens of na een al dan niet muzikale zegening door de Duitse goden van de megalomane industrierock. Wij dachten altijd dat een ongemakkelijk gevoel onderdeel was van de beleving bij een Rammstein-concert, en dat het normaal is dat je na BUCK DICH spontaan zin krijgt om Polen binnen te vallen. Maar kennelijk is het wachten tot iemand in NRC vertelt dat ze toch slecht sliepen van de manier waarop dat ene bandlid steeds als een soort van gimp werd misbruikt. Enniewee, ongerelateerd: GeenStijl zoekt mensen die zich tegen hun zin mee hebben laten voeren naar (of nog erger: dóór) een Coldplay-concert en daar achteraf hun afschuw over willen uitspreken. Berichten mogen o.v.v. "Fix You" naar p.vanderploeg@nrc.nl

Vilein krantje

Over het kunstwerk zegt gemeente Rotterdam dat het "de machtsstructuren wil ontmantelen die de traditionele beeldhouwkunst in stand houdt". Ook wil kunstenaar Thomas J Price ermee "verkennen, onderzoeken, bekritiseren en bewustmaken." De beste columnist van het NRC schreef daar vervolgens volkomen terecht over:

"We hebben net een decennium van beeldenstorm achter de rug. Als je anno 2023 nog steeds wil ‘verkennen’ wie een standbeeld verdient, moet je echt iets meer uit de kast trekken. (...) Je moet beter je best doen. Ik wil mijn geld terug. En niet alleen omdat het saai is, maar ook omdat ik de kunstenaar gewoonweg niet geloof wanneer hij zegt alleen te ‘verkennen’. Hij liegt dat hij barst. De kunstenaar wil het uitschreeuwen, net als de activisten die de afgelopen jaren de bronzen witte mannen van hun paard trokken. (...) En weet u, het is nog erger dan saai en onoprecht. Dit werk is een product van een maatschappelijke stroming waarin het volstaat om een gemarginaliseerde partij te zijn om sympathie te krijgen. Alleen maar vrouw zijn, een beperking hebben, een hoofddoek dragen, een donkere huidskleur of liefst een combinatie hiervan is genoeg om op het schild gehesen te worden, en helemaal in de culturele sector."

Ja, het standbeeld is ook gewoon een zelfbevestigende lofzang op de demonstratieve middelmatigheid waarmee je - bovenal in de cultuursector - een plek op de voorgrond heet te verdienen louter omdat je niet blank, man of heteroseksueel bent. 

Maar goed, zoveel realiteitszin in en namens het NRC heeft - bovenop van Twitter verdwijnen - een prijs.

Het hoofdredactioneel commentaar in de NRC vandaag, geschreven door een anonieme "groep redacteuren, geselecteerd door de hoofdredacteur" luidt:

"In de vragen klonk een ondertoon door van angst. De een voelde zich beledigd, de ander zag er een einde der kunsten in of de angst zette zich om in verontwaardiging dat je tegenwoordig een zwarte vrouw moet zijn om op een voetstuk geplaatst te worden: een reflex die exemplarisch is voor het niveau waarop het maatschappelijke debat over diversiteit op de sociale media wordt gevoerd. (...) De ophef om dit beeld is helaas niet kunsthistorisch, maar maatschappelijk. (...) Het gaat de tegenstemmen niet om de kunst, maar waar de vrouw op Nikes voor staat. En die verontwaardiging over de representatie van die jonge zwarte vrouw is een kleine stap naar het hellende vlak om kunst te verbieden door christelijk rechts, zoals in Amerika gebeurde met bijvoorbeeld Maus van Art Spiegelman, een stripklassieker over Spiegelmans ouders die Auschwitz overleefden."

De publieke bestraffing van een oprechte kritiek op een onoprecht kunstwerk eindigen met AUSCHWITZ. Dat kan écht alleen het NRC.

UPDATE: Rosanne schiet terug op LinkedIn.

Actiejournalistiek!

Hee maar dat is leuk. NRC Handelsblad wil dat mensen, die in de horeca werken, hun eigen baas erbij gaan (vlees)lappen als die "fout rund" uit Brazilië serveert. Het schijnt namelijk dat er een paar koeien die op Bolsonaro stemmen een keer iets onaardigs over Lizzo hebben gezegd op twitter en die kun je dus echt niet meer met goed fatsoen op een als regenlaars vermomd bordje leggen. Mocht u zich na het lezen van deze opeens ontzettend schuldig voelen dat u te weinig bijdraagt aan de opwarming van de aarde, dan kunt u dat schuldgevoel er met behulp van een paar NRC-redacteuren gewoon weer afvliegen via de NRC-webwinkel (met het vliegtuig naar Venetië, de trein rijdt toch niet). Het mag van de Ombudsman!

Wat een kinderachtig stukje

U wist al wel: Dennis Wiersma - ex-kroonprins van het kabinet - is een botte hork. Dat wist iedereen al, want het stond in alle kranten. Het stond zelfs op Teletekst en dan is het waar! Wiersma liet de tactiek van de verschroeide aarde los op zijn fractiemedewerkers en kwam doodleuk weg met 'SORRY'! Nou, dat gaat zomaar niet natuurlijk. NRC wil nóg een keer benadrukken dat Wiersma een hork is. Immers, hij had een 'autoritaire en driftige manier van leidinggeven'. DENNIS WIERSMA IS EEN HORK! HORK HORK HORK! Wat een wijvengezeik. We wísten al dat-ie een zak is, hoor. Er staat precies helemaal niks in deze nieuwe hitpiece, opgewarmde prak van de vorige keer, louter & alleen bedoeld om Wiersma af te laten treden. Behalve dan: "Zijn negentien communicatiemedewerkers moeten zijn voortdurende exposure organiseren." Negentien communicatiemedewerkers!

HOUDT HET DAN NOOIT OP!?

Carice van Houten is een ontzettend knappe vrouw en daarom zouden we eigenlijk moeten blijven luisteren naar wat ze te zeggen heeft en nog twee witte wijn bestellen in een veel te hippe tent die we eigenlijk niet kunnen betalen maar allejezus hee. Als we moeten kiezen tussen de hele planeet naar de gallemiezen en dit iktivisme, dan maar dood. Mevrouw heeft een keer een lezing van een of andere klimaatprofeet gehoord en dat moeten we nu allemaal nalezen in een ontzettend meta want ja zo is ze nou eenmaal en ze wil heus niemand aanvallen want vroeger was ze zelf ook zo de hele dag bezig met LEGO en Paw Patrol vanwege haar kind haha maar toch interview in de Story NRC. Veel sterkte allemaal.

Bux et bidmattas

De kogel is door de kerk koran: in het hoofdkantoor van NRC Handelsblad in het hart van de Amsterdamse  grachtengordel komt een islamitische gebedsruimte. De roep in de samenleving voor meer "inclusiviteit" op voorheen seculiere plekken heeft de hoofdredactie doen besluiten om een leegstaande kopieerkamer om te toveren tot religieuze rustplek voor redacteuren van de mohammedaanse persuasie. Want NRC is dan wel geen confessionele krant, de hoofdredactie vraagt zich af: "is deze kwestie het waard om eindeloos met redacteuren een kat-en-muisspel te spelen?" Immers, in het binnenstadgebied van Amsterdam krijgt iedere rolkoffer vrij baan en mag elke Britse vrijgezel Koning Pils aanbidden - dus waarom zou in het centrum van de wereld geen ruimte moeten zijn voor de stille wens van een handjevol moslims? "De krant is geen religieuze instelling maar ook geen anti-religieuze", concludeert [opzoeken welk zetbaasje van de Vlamingen zich tegenwoordig hoofdredacteur mag noemen daar - red.]. De enige vraag die de krant nu nog resteert, is: werken er behalve die mevrouw met de hoofdddoek op de politieke redactie eigenlijk nog andere moslims bij NRC en zo ja, krijgt zij dan een aparte ingang?

Met een warm hart nietsvermoedende particulieren voor de gek houden

Wat je noemt, een ready made. Schoolkrant NRC-verhaal hier. RTL Nieuws-scoop daar.

Toch nog even over de Persveiligkwestie van dit weekend...

Nou salestijgers van het Mediahuis, waar wachten jullie nog op? Binnenkort in NRC Handelsblad, de volgende advertentie van de Chinese ambassade:

U heeft vast al veel gelezen, gezien en gehoord over de intimidatie van Volkskrantjournalist Marije Vlaskamp*. *

*Maar wat u leest, ziet of hoort - of "deelt" op sociale media - is slechts een onderdeel van een complexe sociale, journalistieke en politieke legpuzzel. Het is een puzzel die wij zelf zullen oplossen. *

En misschien duurt dat even.

Maar we zijn vastbesloten om tot een vreedzame, rationele en redelijke beslissing te komen.

Maar we willen nog even dit zeggen...
- Wij zetten ons vastberaden in voor "persvrijheid", die de grondwettelijke garantie biedt voor de verdere ontwikkeling van de Volkskrant als krant die feitelijk en correct over China bericht.

*- De mensen van de Volkskrant hebben een lange traditie van vreedzaam en rationele berichtgeving, en dat zal zo blijven. Maar we verwerpen het gebruik van informatie om onze huidige uitdagingen het hoofd te bieden. Negatieve berichten lossen niets op. We vertrouwen op de rechtsstaat die ons al vele tientallen jaren goed heeft gediend. *

- De regering heeft een mediumoverstijgende dialoog opgestart om verschillen uit te praten en zonder voorafgaande voorwaarden naar raakvlakken te zoeken, in een sfeer van wederopbouw en verzoening. Het is onze oprechte en innige wens om bezwaren, problemen en oplossingen op een kalme respectvolle en betekenisvolle manier te bespreken.

- De Volkskrant is altijd een vindingrijke, veerkrachtige en redelijke krant geweest. Hun mensen zijn hun grootste kracht, zij hebben de wijsheid en de middelen om om te gaan met alles wat op hun pad verschijnt.

*- Ondanks de recente gebeurtenissen zijn de grondbeginselen en de hoekstenen van ons buitenlands beleid sterk. We blijven een veilige, open, gastvrije en kosmopolitische samenleving en een internationaal verbonden, bruisende en dynamische economie. *

We zullen er ongetwijfeld overheen komen. Dat doen we altijd.

Of bouw aan de vertrouwensband met je broodrooster

Stop je snikkel eens wat vaker in de slurf van je stofzuiger, maan je magnetron tot het delen van meer gevoelens en geef je wasmachine wat extra persoonlijke warmte. Al eens aan seks met de sapcentrifuge gedacht, misschien? Het zijn niet zomaar spullen, het zijn levensgezellen en die hebben ook gevoel. De oprichting van de Partij van de Dingen komt rap naderbij (Agenda 2040 op de toekomstschaal van het Planbureau) dus voor je het weet hebben je strijkbout en je stereo-installatie stemrecht en wie zegt dat ze jou vervolgens niet uit je eigen huis smijten? (We kennen immers ook planten die voor minder hun ondankbaarheid hebben getoond.) Vraag daarom bijtijds aan je huishoudelijke apparaten hoe het met ze gaat, of ze nog lekker in hun circuitbordjes zitten en of je misschien kan assisteren bij het verhelpen van kleine pijntjes. Want, om een beroemde fictieve drugscrimineel uit een onvolprezen serie te citeren: "Shame to let a good toaster get away over a frayed cord." En zo is het maar net.

Het antwoord is alvast ja

Daarrrr is weer het periodieke 'mogen we dit en dat wel laten zien'-dilemma van een of ander journalistiek medium, dit keer NRC. Interessante (?) discussie en bij ons is het antwoord zo u weet altijd 'ja', vrije nieuwsgaring en -verspreiding enzo, want anders krijg je dus Gelauffjes die alles met stootkussens omlijsten en voor u gaan bepalen wat u wel en niet mag zien, en of u er emotioneel wel toe in staat bent. Niet de menselijke puinhoop in concertzaal Bataclan, wel de jammerende moskeebestuurder om de hoek die het ook allemaal niet leuk vindt - en dan is het beeld al sturend en vertroebeld. Het wel of niet laten zien van de foto van kindje Aylan (wel), het wel of niet laten zien van het hoofdschrammetje van Pim Fortuyn (wel) en het wel of niet laten zien van het levenseinde van Peter R. de Vries (wel). Want dát is wat er gebeurt in de samenleving, dát is de manier waarop je kan laten zien hoe dopecriminelen het voor het zeggen hebben in dit land, hoe een politicus wordt afgeschoten om een onwelgevallige mening en dát is de manier om de ernst van een allesvernietigende aardbeving aan te tonen. Keiharde, rauwe werkelijkheid, eventueel opgediend op een schaal met een stolp, en dan kan de burger zélf wel bepalen of die stolp eraf gaat. Het hoeft namelijk heus niet allemaal op de voorpagina, maar de journalistiek moet mensen wel de kans geven het überhaupt te kúnnen zien, zonder voorsorteren. En als het je niet zint, dan kom je maar niet meer naar GeenStijl, en zap je om 8 uur weer lekker veilig naar het journaal. Nu rept NRC ook (of: vooral) over privacy (had die verdwaasde mevrouw in haar bh bij de bomaanslag op Zaventem bijvoorbeeld recht op meer privacy?), maar: een foto van huilende Turkse vrouwen over een deken mag wél, een foto van huilende Turkse vrouwen over een deken waar een hand onderuit piept mag dan weer niet. Tsjaaaa. Is de context zó belangrijk als de omvang van de ramp evident is? Moet je aan iedereen maar toestemming vragen als je als fotojournalist hét shot te pakken hebt? Mag iemand eigenlijk wel herkenbaar in beeld? Nou ja, u kent óns standpunt. Laat maar horen.